درسهایی از توت فرنگی 19 دلاری | قسمت 1 - صفحه 5 (به ترتیب امتیاز)

به نام ربّ

سلام با بی نهایت عشق برای شما

ردپای روز 26 اسفند رو با عشق مینویسم

امروز من رفتم سر کار هفتم ،برای نقاشی دیواری ،یه طرح خونه و گل و کبوتر

چون 27 اسفند ، فردا تولدم بود و میخواستم سرکار نرم و روز تولدم رو برای خودم باشم و لذت ببرم ، تصمیم گرفتم وقتی رفتم بگم که فردا نمیرم

صبح، اول رفتم بانک و بهم زنگ زدن تا برم سر کار نقاشی که آدرسشو گفتن ،من یکم دیر رفتم و از صبح وسایل کیک رو خریدم و مادرم کیک درست کرد تا با خودم ببرم و با نقاشا سر کار با چای بخوریم

حدود ساعت 12 رسیدم

وقتی شروع به کار کردم نقاشا رفتن بالای داربست و منم دیوارای پایین رو نقاشی کشیدم و وقتی تقریبا گلاشو تموم کرده بودم نقاش زیر ساز اومد و کمی هم باهم کار کردیم و بهش گفتم که اگر میشه من فردا نیام و تولدمه میخوام برای خودم باشم و برم بگردم

گفت مشکلی نیست و هی موقع کار میگفت تولد تولد تولدت مبارک و یا میگفت تولد داریم

که میخوای بری برای خودت باشی ؟

زمان ناهار که شد و ناهارمونو خوردیم کمی صحبت کردیم با هم و نقاشی که همیشه بهم میگه چیکار باید بکنی و سعی داره با تاکید یادم بده، که روز اول گفت سرعت داشته باش ،دیدم یه گل کوچیک از چمنا کند و از این گلای بنفش آبی ریزی بود که اول بهار تو چمنا درمیاد کنار گلای ریز سفید و زرد

گذاشت زمین وگفت بیاین عکس هنری بگیریم ، زوم کرد تا عکس بگیره و گفت خیلی کیفیت خوبی داشت و یکی یکی همه مون با گوشیامون عکس گرفتیم

من تازه دارم مردارو میشناسم و این دو هفته خیلی چیزا از ارتباط برقرار کردنشون یاد گرفتم ،اینکه استاد عباس منش در دوره عشق و مودت میگفت یه رفتارهای خاصی دارن

که اگر بشناسید میتونید راحت تر ارتباط برقرار کنید

طیبه ای که به شدت از مرد ها میترسید و نمیتونست حتی به چشم مردها نگاه کنه و اگر با مردی صحبت میکرد دست و پاش میلرزید و به قدری خجالتی بود که دستاش عرق میکرد و حتی چشماش پر پر میزد ،تا این حد خجالتی بودم و طبق باورهای محدودم هزاران هزار فکر میومد سراغم که من نباید با کسی صحبت کنم و گناهه و خیلی چیزای دیگه

حتی من یادمه از بچگی میگفتن وقتی با مردا صحبت میکنی نباید به چشماشون نگاه کنی و گناهه و من به شدت میترسیدم و این ترس سبب میشد خیلی احساس گناه داشته باشم و افکار ناجور داشته باشم

اما خداروشکر میکنم که دوره عشق و مودت و عزت نفس به قدری پاسخ تک تک سوالاتم رو داد که من به یک باره پیشرفتم چندین برابر شد در اینکه بتونم به راحتی با اطرافیانم و به خصوص آقایون ،ارتباط خداگونه ای داشته باشم

من با تمرینایی که انجام میدم و دقت هایی که موقع حرف زدن با همکارای نقاش دارم سعی میکنم یاد بگیرم که چجوری باید رفتار کنم

وقتی نشسته بودیم یه ترقه دست ساز رو چمنا بود ،همون نقاشی که بهم ایرادای کارم رو میگه و دوست داره یاد بگیرم ،آورد نشونم داد و گفت ببین اینو

پرسیدم چیه گفت ترقه هست و با یه ذوقی تعریف میکرد که دیروز یه ترقه از این بزرگتر پیدا کردم و جرات نکردم دست بزنم بهش و جوری تعریف میکرد که اصلا حس نمیکردم چندین سال از من بزرگتره و میگفت پس فردا از اینا میزنن به دیوارا

بعد که داشتن استراحت میکردن یهویی ترقه رو گذاشت رو دست همکارش که داشت استراحت میکرد ،یهویی بلند شد و ترقه رو زد به دیوار و ترکید

من به قدری ترسیده بودم که فقط داشتن میخندیدن به ترسیدن من و ذوق میکردن ،ازم پرسیدن خانم مزرعه لی فکر کنم شما از اونایی باشی وکه شب چهارشنبه سوری خونه میشینی

خندیدم و گفتم بله ما دو سه روز رو جایی نمیریم یهویی گفت یادم باشه که بگم روز چهارشنبه سوری زودتر بری خونه تون

چقدر توجه و احترام خدای من

بدون اینکه من حرفی بزنم و با همین حرف گفت یادم باشه

خدایا شکرت به خاطر انسان های آگاه و مودب

وقتی دوباره کار رو شروع کردیم آقای نقاش خداگونه اومد و کار دیگه تموم شده بود و من رفتم کیکی که برده بودم رو گذاشتم رو زمین و اومدن نشستن

و با چای خوردیم و صحبت کردیم و بازم به رفتاراشون خنده ام میگرفت ،من شبیه کسایی بودم‌که اولین باره داره ناشناخته هارو در دنیایی میبینه که تا به حال ندیده بود و یاد میگیره ارتباط برقرار کردن رو

یهویی دیدم آقای نقاش زیر ساز گفت کادوهامونم بدیم ،من اون لحظه خجالت کشیدم و گفتم نه من به این خاطر کیک آوردم که دور هم کیک بخوریم بعد کار و اینکه بگم من فردا نمیام

اما باز حرف خودشو میزد و میگفت باید هدیه مونم بدیم و وقتی داشتیم جمع میکردیم سه نفرشون یک میلیون و 200 هدیه دادن بهم

نمیدونم کار درستی بود یا نه ،بارها به خودم گفتم چرا گفتی تولدته و مجبور شدن مبلغی رو بهت هدیه بدن ،بعد متوجه شدم که دارم خودمو سرزنش میکنم ،سریع آگاه شدم و گفتم اشکالی نداره و دیگه رخ داده و گفتی

وقتی داشتیم صحبت میکردیم طراحی های دستی که کار کرده بودم رو نشون دادم به آقای خداگونه و گفت باید فتوشاپ یادبگیری و ادیت و چیزای دیگه که بتونی طرح های خودت رو خودت طراحی کامپیوتری بکنی و به شهرداری نشون بدیم

این تضاد سبب شد که من فکر کنم درمورد یادگرفتن این مهارت که خیلی به کارم کمک میکنه که روندش سرعت بگیره

یه چیزی تو این دو هفته خیلی توجهمو جلب کرده درمورد 5 نفر نقاش آقا ،و اون این بود که هر 5 نفرشون به قدری رفتارهای کودکانه که سبب شادی و خوشحالی بشه ،از خودشون نشون میدن که اصلا احساس نمیکنم که تو اون جمع من کوچیکترین فرد هستم و فاصله سنی 5 و 10 و 20 سال باهاشون دارم

اصلا هیچ فاصله سنی رو حس نمیکنم و احساس میکنم دارم با هم سن و یا با کسی صحبت میکنم که کودک درونشون به شدت فعاله و شادن و دوست دارن بگن و بخندن و شادی کنن و عین بچه ها ذوق میکنن و حرفاشونو به راحتی میگن

یه جورایی خود واقعیشون هستن و لذت میبرن از این خود واقعی بودن خودشون و هیچ خجالتی بابت هیچ یک از خصوصیاتشون ندارن و انگار همونجوری که هستن خودشون و همدیگه رو دوست دارن

و با وجود تک تک تفاوت های همیدیگه به نسبت هم ،قبول کردن تفاوت هاشون رو و درکنار هم فقط به لذت بردن فکر میکنن

اینکه وقتی این رفتارهاشونو میبینم با خودم میگم ببین طیبه ،اینم یه درس هست که خود خودت باشی هرجور که هستی باشی و خودت رو دوست داشته باشی و از خودت بودن لذت ببری ،اینکه از هیچ کس خجالت نکشی که مثلا اگر من فلان جا ذوق کردم یه وقتی میگن بچه هست و …

باید بیشتر روی خودت کار کنی تا حرف مردم اهمیتی نداشته باشه

من هر روز بی نهایت درس از تک تکشون یاد میگیرم

دلم میخواد بیشتر درموردشون بگم با اینکه مینویسم اما بی نهایت ویژگی های خداگونه دارن

5 نفر نقاش

*آقای نقاش خداگونه که روز اول یعنی 12 اسفند 1403 که خدا هدایتم کرد به سمتش ، باهاش صحبت کردم و دیوار بلوار محله مونو داشتن رنگ میزدن و بدون هیچ اما و اگری ،گفت برو لباس کار بیار و بیا کار روشروع کن

یه مرد بسیار خداگونه که من تو این حدود 14 روز از رفتارهاش یاد گرفتم آرامتر باشم ،اینکه وقتی دارم با کسی که از خودم پایین تره از همه نظر ،مثلا از نظر مالی ،و یا مهارتی و… جوری رفتار کنم که فکر نکنه که از من کوچیکتره و یا اینکه فکر کنه که نمیتونه و در کل عزت نفس پایینی داشته باشه

متواضع باشم اول در مقابل خدا و بعد دیگران که پاره ای از وجود خدا هستن

این بزرگترین درسی بود که گرفتم که سعی کنم در صحبت کردن با آدم ها خداگونه باشم و همیشه و هرلحظه آگاهانه باشه رفتارهام و حتی شده بود وقتایی که میدیدم جاهایی هست که میتونست عصبانی بشه و با همکارهاش و یا من خوب برخورد نکنه ،اما به راحتی میتونست کنترل کنه این خشمش رو و با آرامش صحبت میکرد و سعی داره همیشه آرامش رو منتقل کنه

و یه جمله تاکیدی که همیشه میگه اینه که :

نگران نباش ،نترس ، درست میشه ،تو باید یاد بگیری باید تجربه کنی و آزمون و خطا کنی تا رشد کنی

اگر اشتباهی رخ داد و نقاشیت اشتباه شد کافیه با یه حرکت رنگ بزنی و دوباره شروع کنی

نترس و ادامه بده

که این حرفش فقط این آیه رو یادم میاره

لاتخافی و لاتحزنی

خدایاشکرت به خاطر چنین انسان های خداگونه ای که دستی هستن از دستان تو که به من یاد بدن که چگونه تغییر بدم شخصیتم رو

رفتارها و ویژگی های خداگونه بسیار بسیار زیادی داره که اگر بخوام بنویسم ساعت ها باید بنویسم درموردشون

*آقای نقاش زیر ساز که با پیستوله قبل کار ،رنگ میزنه

ویژگی که داره و منو به یاد خدا میندازه اینه که حمایتگر هست و دوست داره حمایت کنه نه فقط از من بلکه از بقیه همکارانش و میگه نگران نباش هرچی از نظر مای و ثروت نگرانی داری همه رفع میشه ،چون به قدری کار زیاد هست که ما کارهای نقاشی رو رد میکنیم

و مدام باورهایی رو درمورد ثروت به من میگه که توی این مدت من به شدت احساس میکنم که باورم‌نسبت به اینکه از نقاشی میشه به درآمد میلیاردی و میلیون دلاری رسید ،قوی تر از دو هفته قبلم شده

و یا اینکه مدام با آقای خداگونه میگن ماشین میخری تا برای پیشرفت در روند کار ما هم به ما کمک کنی و خودت رنگ بذاری تو ماشینت و بری سرکار

و بی نهایت با احترام و با عشق هست اینکه توجه داره به همه

و خیلی ویژگی های خداگونه دیگه

*آقای نقاشی که روز اول با جدیت باهام صحبت کرد و همیشه سعی داره تجربیاتش رو به من بگه و یادم‌بده

یه درون بسیار بسیارساده و صاف و پاکی داره ،و یه کودک درون بسیار مهربان و مودب که دوست داره نشون بده این مهربانی رو

اینکه دوست داره تجربیاتش رو با عشق در اختیار کسی که تازه کار هست قرار بده و بی توقع هست این یاد دادنش

دوست داره توجهش رو از این طریق نشون بده ،اینکه حواسش هست به اینکه در اطرافش چی رخ میده

اینکه معلم خیلی خوبیه و تو دلش هیچی نیست

و باز هم بی نهایت رفتارهای خداگونه دیگه داره که میشه ساعت ها درمورد خوبی های این نقاش صحبت کنم

*نقاشی که هم خطاطه و هم نقاش و در شهر خودشون استاد بود

به شدت رفتارهای صادقانه و صمیمی و به قدری صاف و ساده و کودکانه داره که امروز و روزهای قبل ،با حرف هاش من فقط میخندیدم ،به خصوص امروز

من فقط خندیدم

همون نقاشی که تاکید داشت در صحبت هاش از خود شناسیه که به خداشناسی میرسی

نقاشی که با خودش در صلحه

اینکه وقتی ازش میپرسم میگه زیاد جدی نگیر کار خودتو انجام بده به راحتی کار نقاشی رو انجام بده

*نقاش آخر که وقتی صحبت میکنه ،با لهجه شیرین کردی صحبت میکنه و آرومه و خیلی زیاد صحبت نمیکنه

این درس رو ازش یاد میگیرم که هرجوری که هست خودش رو قبول داره ،مثلا با لهجه شیرین شهرش ،که کرد زبان هست

اینو یاد گرفتم که وقتی فارسی صحبت میکنم با اعتماد به نفس صحبت کنم و ترک زبان بودنم ،که در فارسی صحبت کردن لهجه دار میشه با عشق صحبت کنم

اینکه بسیار در یاد دادن صبور هست

خدایا شکرت که به من این همه محبت داشتی که چنین انسان های خداگونه ای سر راهم قرار گرفتن و من دارم از بی نهایت دستانت یاد میگیرم تا رشد کنم

بعد که همگی خواستیم بریم نقاشی که همیشه دوست داره یادم بده و روح پاکی داره اینوو میشه از رفتارای صادقانه اش فهمید

حتی رفتارش خداگونه تر از قبل شده بود، چون من هر روز دارم با خدا و خودم درمورد خوبیاشون صحبت میکنم و هر بار رفتارهاشون خداگونه تر میشه ، پرسید شما با چی برمیگردین خونه تون ؟

در صورتی که قبلا بی اهمیت بود

منو که دوتا نقاش با هم رسوندن خونه مون و رفتن خیلی حس خوبی داشتم

مدام تو راه میگفت خانم‌مزرعه لی شماره کارت بده من هدیه تولدتو واریز کنم و من قبول نمیکردم تا اینکه انقدر گفت تا قبول کردم

میدونم که خدا بود که داشت از بی نهایت دستانش به من محبت میکرد و لطف داشت مثل همیشه

وقتی اومدم خونه بی نهایت حالم خوب بود و از خدا تشکر کردم بابت این روز بهشتی و جذاب

و بی نهایت ازش سپاسگزارم

برای تک تکتون بی نهایت عشق و شادی و سلامتی و آرامش و ثروت و نعمت رو از خدا میخوام