سریال زندگی در بهشت | قسمت 19 - صفحه 17 (به ترتیب امتیاز)

بنام خداوند بخشنده مهربان

سلام به بهترین های جهان

نور طلایی خورشید افتاده روی درخت ها و صورت ماه استاد جانم ، باد روی دریاچه ی نقرآبی موج میندازه و زیباییش رو صد چندان کرده و زمین مخملی سبز رنگ چشم رو نوازش میده ،خدایا صد هزار مرتبه شکرت واقعا روح آدم تازه میشه و به خودم می بالم که چنین زیبایی ها رو خدا مسخر من کرده،شکر شکر و هزاران بار شکر

بازم مثل همیشه یه کار مفید انجام داده میشه و مریم جان زیبا گوشی به دست کفش آهنین به پا می‌کنه و شونه به شونه عشق جان میره تا مفید بودنش رو ثابت کنه و لذت ببره..

از همون اول توجهم به خود ارزشی مریم جان جلب شد که گفت کمک نمی‌خوای ؟ و استاد گفتن نه اوکی هست ..

خیلی وقتا ما این نکته رو فراموش می‌کنیم و دم شما گرم که همه جوره عالی هستید تحسینتون میکنم .

چه ایده ی خوبیه که کارتن های اضافه رو همراه درخت های خشک می سوزانید و کار رو راحت انجام میدید دمتون گرم .

مریم بانو آتش رو بپا میکنه و استاد اون رو با تیر آخر شعله ور.. و چقدر رنگ شعله های آتش زیبا بودش خدایا شکرت که چشم بینا دارم و میتونم زیبایی ها رو ببینم .اون درخت وسط که خشک شده باید سوزونده بشه و با سوختنش فضا بازتر و تمیز تر میشه و دمتون گرم که آنقدر عالی باهم همکاری می کنید تحسینتون میکنم .

بنظرم سوزوندن کارتن ها و درخت های خشک و این تک درخت مثل باورهای محدود کننده و فکرهای منفی هستند که باید بسوزونیمشون و با تغییر باورها و فکر های مثبت و کلام مثبت و پر قدرتمون یه بارون عالی روی سوخته هاشون ببارونیم تا همه جا شسته رفته بشه و با تکرار مداوم و کار کردن روی خودمون ذهن مون رو تمیز نگهداریم و توی این فضا نهال های زیبا بکاریم و با آب کود نور کافی بزرگشون کنیم و از سایشون لذت ببریم (روی خودمون کار کنیم و هر روز یک پله بریم بالاتر و رشد کنیم ،قدم برداریم و متمرکز بشیم روی مثبت ها و نتیجه میشه بهشت )

چقدر خوب تونستید آتیش رو مهار کنید .. فقط این آب و پا کوبیدن نبود که آتیش رو خاموش کرد ،ارامش شما استاد قشنگم بود که با توکل و ایمان به الله خیلی عالی و در کمال آرامش آتیش رو خاموش کرد ، مریم جان با حرف های مثبت که پر از ایمان به خدا بودش تلاش می‌کرد و این

ایمان

آرامش

و قدم برداشتن با حال خوب واقعا عالیه ،تحسینتون میکنم شما فوق العاده هستید و واقعا دست خدا رو باز گذاشتید ، دمتون گرم عزیزای من .

معمولا اکثر آدم ها (خود من ) توی همچین شرایطی هول میشیم (برای خاموش کردن تلاش می کنیم )ولی با استرس و ترس پیش میریم و ممکنه اتفاق بدتری هم رخ بده و اینجاست که ایمان و عمل معلوم میشه ،وگرنه تو خوشی ها یا وقتی پامون رو روی پا انداختیم و توکل توکل میکنیم یا از باور و ایمان حرف می‌زنیم که ….

خدارو هزاران بار شکر میکنم که دو الگوی عالی در زندگیم دارم و به خودم می بالم ..

یه حس خوب هم می‌خوام اینجا به اشتراک بذارم :

امروز با یه دوست صحبت میکردم که لابلای صحبت ها متوجه شدم چقدر به لطف الله رشد فکری داشتم و چقدر تونستم به اندازه ای که روی خودم کار کردم قدم های درست بردارم و پا روی ترس هام بذارم و نتیجش رو ببینم ،متوجه شدم چقدر تغییر کردم و چقدر بهتر از قبلم شدم و این برام خیلی لذت بخش بود ، خیلی دلم میخواست که امروز به دوستم بگم در خواستی که از من داری اشتباست داری به خودت ضربه میزنی ،دلم میخواست بهش بگم نکن این کارو با خودت ،بهش بگم خدا هست چرا ازش نمی‌خوای ..ولی با توجه به اینکه قبلا یه چراغ سبزی بهش داده بودم و اصلا توجهی نکرده بود سکوت کردم،

ولی درکل خیلی از تغییراتم حس خوبی گرفتم و خودم رو تحسین کردم و همین موضوع باعث شد تصمیم بگیرم با قدرت بیشتری توی این مسیر ادامه بدم ،خدارو صد هزار مرتبه شکرت .

استاد قشنگم ،مریم بانوی عزیزم بابت به اشتراک گذاشتن این زندگی سرشار از درس و زیبایی و حس نابتون ممنونم خدا بهتون قوت بده بهتون سلامتی بیشتر و ثروت بیشتر بده .

خدا نگهدار همه مون باشه