مفهوم فرکانس و چگونگی تنظیمِ آن - صفحه 79

سلام به همه دوستای عزیز سایت

روز بیست و هفتم سفرنامه

این فایل کل آموزه های استاد رو در قالب یک فایل گذاشته و به ما یاد میده که کل زندگی ما بر چه اساسی داره پیش میره. مهمترین اگاهی این مسیر، فهمیدن قانون جهان و عمل به اونه. قانون جهان یعنی قانون فرکانس. فرکانس های ما از نجواهای درون ذهنمون نشئت میگیرن و نجواهای ذهنمون از باورهای ذهنیمون شکل میگیرن. باورهایی که طی مدت طولانی به خورد مغزمون دادیم تا شدن ناخوداگاه ذهنمون تا تصمیم گیری ها و قضاوت های ذهنیمون رو مدیریت کنن. من چند مدتی بود که از فایلای سفرنامه عقب افتاده بودم و خودم هم باعث و بانی اش بودم. مهمترین دلیلم این بود که حوصله ندارم. بذار برای یه وقت دیگه و همیشه فرصت هست و… کم کم فهمیدم چقد عقب افتادم. دفتر برنامه ریزی روزانمو باز کردم دیدم ۶ ماهه هیچ برنامه ریزی نکردم!!! به خودم اومدم و گفتم اگه ۶ ماه پیش یه مهارتی رو شرو کرده بودم تا الان حرفه ای ترین تو اون مهارت میبودم . اگه ۶ ماه پیش با جدیت تمام روی باورهای ذهنیم کار میکردم تا الان خیلی چیزها رو به زندگیم دعوت کرده بودم. و کلی حسرت های دیگه. ولی همونموقع هم سرزنش کردن خودم هیچ فایده ای نداشت باید از نو شرو میکردم. باید جدی تر و محکم تر و عمیق تر تمرین میکردم. خودمو کند و کاو کردم تا برسم به ریشه ای ترین مشکل تو خودم. فهمیدم من باور اینو دارم که وقتی بدنم مثلا خستس منم خوصله ندارم و نباید کاری انجام بدم و باید تنبل باشم. خیلی ساده . فهمیدم به ذهنم خوروندم که ممکنه حوصله نداشته باشی و یه مدت کار نکنی و این طبیعیه در صورتی که میشه برعکسش کرد. اگر بدن من اون موقع یکم خستس حتما یه کمبودی داره و باید اونو برطرف کنم تا دوباره شاد بشه. همون لحظه از خدا خواستم که راهی نشونم بده تا از این حالت تنبلی در بیام یهو الهام شد که آب بنوش! من خیلی وقت بود که بیشتر چایی میخوردم تا آب. بعد که این الهام اومد، شرو کردم به آب خوردن. کم کم دیدم چقد انرژی دارم چقد شاد تر شدم. چقد حوصله دارم. چقد حس سبکی دارم. از خدا کلی ممنونم بابت این الهام بظاهر ساده ولی کار سازش. از خدایی که وقتی ازش درخواست کنی درخواستت رو بی پاسخ نمیذاره.

حالا هر دفعه که صبحا میخوام بیدار بشم و ذهنم مقاومت میکنه که بابا یکم دیگه بخواب بدنت نیاز داره تو جوابش میگم که من میتونم بیدار بشم و بدنم به اندازه کافی خوابیده. وقتی حتی دستشوییم میگیره و با تمام وجود میخوام بیدار بشم و ذهنم میگه خیلی سختمه و تنبلیم میشه میگم نه تو قوی هستی و به بدنت ارزش قائل باش و برو.

فهمیدم همش آگاهی از این نجواهاس و باید یه باور برای غلبه بهشون پیدا کنم. باید باوری تو درونم بسازم که تو ناخوداگاه ذهنم دیگه نجواهای شیرین و دوست داشتنی باشه. نجواهایی که میگه تو چقد زیبایی. تو چقد محترمی. تو چقد با استعدادی. تو چقدددد با ارزشی. تو چقد میفهمی. تو چقد برای مشورت کردن مناسبی. مشورت های خیر و نیک . تو چقد دوست داشتنی و جذابی. تو چقد با تقوایی. تو چقد منظمی. تو چقد شادابی. تو چقد باحوصله ای تو چقد پر انرژی هستی. تو چقد فعالی. تو چقد پولداری. توچقد با کلاسی. تو چقد شیک پوشی. تو چقد لایق داشتن چیزهای خوب تو دنیایی. تو چقد لایق تجربه اتفاقات و تجربه های شیرین تو دنیایی. مثل پرواز با هواپیمای شخصی خودت. مثل تجربه سفر به کل دنیا. مثل بودن با یه فردی که عاشقانه همو دوست داریم و با هم از بودن با هم و صحبت کردن با هم لذت میبریم. هم عقیده ایم . با احترام با هم صحبت میکنیم و کلییییییی نجواهای خوب خوب.

چرا نباید تو ذهنم جنگ شادی نباشه؟! این ذهن مال منه و اختیارش دسته منه. میخوام توش هر روزم رو پر کنم از تجربه های لذتبخشی که تجربه کردم. با توجه به زیبایی هایی که هر روز دارم تجربه میکنم. هر روز دارم میبینمشون. و وقتی دوز احساس مثبتم به حدی بالا رفت که اعتماد به نفس بالایی برای درخواست های بیشتر درونم پیدا کردم، شرو کنم به درخواست ها و خواسته ها و باورهای متناسب اون خواسته ها رو ایجد کنم. خودمو بالا بکشم به خودم فرصت بهتر زندگی کردن و با لیاقت ترین حالت ممکن بودن در هر لحظه زندگیم رو ببخشم. چون خدا اینجوری خواسته که خالق شرایط زندگیمون باشیم. جهان رو بصورتی تنظیم کرده که عادلانه همه مردم از سفره پر نعمتش روزی بخورن و لذت ببرن. بدون اینکه تو چه شرایطی بزرگ شدن و بدنیا اومدن. کار من عمل به قانون فرکانسه. کار من توجه به نکات مثبت و در حال خوب نگه داشتن خودمه. کار من بلند کردم خودم به سمت رفتن به خواسته هاست. بعد اون خدا دستمو میگیره. مثل اون الهام آب خوردن! ممکنه چند ماه حال نداشته باشی و بی حوصله عین مرده متحرک خوابیده باشی و تا هر موقع که دلت بخواد تو این حال باشی ولی زمانی که به خودت این لطف رو میکنی که بخوای، فقط بخوای از اون وضعیت دربیای، و درخواست میکنی از انرژی مطلق که منو از این وضعیت نجات بده، بدون اینکه ایده ای داشته باشی، بدون اینکه هیچی بدونی، خدا با سرعت هر چه تمام تر میاد سراغت و بهت میگه چیکار کنی. شاید آب خوردن یه چیز خیلی ساده ای باشه که تو دورترین نقاط ذهنم از یه جایی شنیده باشمش. ولی وقتی فرکانس و باور هام ایراد داره هیچ وقت نمیبینمش حتی اگه جلو چشمم باشه. باور اینجوری عمل میکنه.

من از وقت با این سایت آشنا شدم، به طرز عجیبی اعتماد به نفسم رفته بالا. دیگه پیش ادمهایی که پولدارن تعطیم نمیکنم و یا به عنوان یه خدا بهشون نگا نمیکنم. دیگه حسرت مال اونا رو نمیخورم. چون فهمیدم اونا هیچ فرقی با من ندارن. ثروتی که دارن از طرف خداست و اگه قراره کسی به من ثروت بده خداست نه اونا. تفاوت اونا با من فقط و فقط باورهامونه!!! سعی کردم برای خواسته هایی که حتی خیلی کوچکتر و کم بها تر هستن شرو به درخواست کنم. اولش اعتماد به نفس نداشتم و خودمو حتی لایق اونا نمیدونستم هی بهانه میاورد ذهنم. فقط غلبه کردم و به تک تک گفتگوهای ذهنم پاسخ دادم تا روزی که خدا اون خواسته ها رو بهم داد. الان اینقد برا مبالغ چند صد تومنی درخواست فرستادم و دریافت کردم که جزو باورهای ناخوداگاهی ذهنم شده. فقط در حد چند کلام میگه خدا میده دیگه و بعد زندگیمو میکنم و یهو از یه جایی حتی بیشترش میاد.

من فوق العاده عصبی بودم و تو شرایطی که به خودمم حق میدم عصبی بشم نمیتونستم خودم کنترل کنم. دیروز یه اتفاقی افتاده بود که اگه من سابق بودم، به راحتی عصبی میشدم، ولی خودمو کنترل کردم. هی به خودم میگفتم اصلا مهم نیست. اصلا ارزش نداره و راحت گرفتمش. موردی بود که خودم از خودم تعجب کردم. این نشون میداد که چقد رو خودم کار کردم. چقد رو نحوه واکنش هام و اینکه آگاه باشم تو شرایط مختلف کار کردم. دیروز از این واکنشم خیلی خوشم اومد و کلی خودمو تحسین کردم.

قبلا هیچوقت نمیومدم دیدگاه های دوستام رو بخونم و همش با حساسیت کامنت مینوشتم که حداقل یه لایک بگیرم حتی خودمو در حد این نمیدونستم که راجب موفقیت های خیلی خیلی خیلی کوچیک که خیلی خیلی خیلی براشون ذوق کردم هم بنویسم چون فک میکردم و میگفتم چی راجب من میگن و… امروز کلی کامنت خوندم و چقد حس کردم که بابا همه خودین. بعضیا یه سری تجربه ها و موفقیت هایی رو کسب کرده بودن که دقیقا مشکل منم بود و کلی ازشون انرژی گرفتم. بعضیا یه سری موفقیت هایی رو گفته بودن که به ظاهر کوچیک بودن ولی کلی کامنت خورده بود و کلی لایک داشت. با خودم گفتم حتما این شخص تو درونش به تمام این موفقیت هاش بالاترین ارزش ها رو داده و خودشو لایق ترین فرد برای تحسین تمام این موفقیت های حتی به ظاهر کوچیک دونسته که اینقد کامنت و لایک خورده و حس و لیاقتشش رو تحسین کردم.

واقعا این سایت یه دنیای دیگس. یه دنیایی که هر بار که میای و یه صفحه ای رو باز میکنه محاله بدون درس و آموزش یه نکته جدید ازش بیرون بیای

خدا رو شکر میکنم که به این مسیر هدایت شدم.

خدا رو شکر میکنم که به من این آگاهی ها رو داره میده که بتونم آگاه تر شاد باشم و زندگی کنم

از استاد عزیز و پر محبتم و مریم عزیزممم بی نهایت بابت تلاش عاشقانه و بی منتشون برای ارائه این مطالب ناب سپاسگذاری میکنم.

دوستتون دارم که اینقد عزیزید