آیا من می توانم زندگی دیگران را تغییر دهم؟ | قسمت 2 - صفحه 5 (به ترتیب امتیاز)

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام خدمت رب العالمین یا رب العالمین یا رحمن خدایا عاشقتم

سلام خدمت استاد عزیزم سلام خدمت مریم شایسته عزیزم سلام خدمت تمام دوستانم در سایت عباش منش

استاد عزیزم خیلی این فایلتون رو دوست داشتم یکی از دلایل مهمش اینه که بعضی چیز هایی که از مذهب توی دلمه به اندازه تمام عمرم هیچ کجا نمیگم نگفتم و نخواهم گفت ولی اینجا فقط امروز میتونم بنویسم

از بچگی ام چیزی که یادمه من حدودا 7یا 8 سالم بود که انقلاب شد و من کلاس دوم دبستان بودم مدرسه ما مختلط بود پسر ها با دختر ها با هم در یه کلاس درس میخوندیم ولی بلافاصله بعد از پیروزی انقلاب مدرسه مون جدا شد و به زور مقنعه سرمون کردند من همیشه توی اون دوران مدرسه یا بعد از اون خیلی دوست داشتم وقتی میرم بیرون آزادی داشته باشم و حجاب نداشته باشم

این از یک طرف از طرف دیگه ام. در مدارس به مرور کم کم با مسائل به قول خودشون مذهبی یه مشت خرافات را توی گوش ما کردند و من به شدت احساس گناه میگرفتم یادمه وقتی در دوران دبستان و راهنمایی بودم از بس که به ما گفته بودن. اگر یه تار موتون بیرون باشه میبرن تون جهنم تو آتیش. من هم خیلی میترسیدم یادمه آنقدر روسری رو سفت به سرم میبستم بعضی وقتها تو خونه ام روسری سرم میکردم و یادمه یک شب وقتی اومدم بخوابم با روسری خوابم برد صبح بیدار شدم تازه اونوقت متوجه شدم با روسری خوابیدم

دیگه به حجاب عادت کرده بودم و یه جور احساس گناه و توام با ترس داشتم بعدها که بزرگ شدم انگار یه جور عقده در دلم شده بود یاد دوران نوجوانی و جوانی ام که میوفتادم همیشه به خودم میگفتم اون روزها جه موهای بلند صاف و لختی داشتم و دوست داشتم وقتی میرم بیرون لذت موهام و ببرم ولی هیچ وقت در اون دوران تجربه اش نکردم

البته اینو بگم که من خانواده ام مذهبی نبودند و ممنوعیتی نداشتم ولی از دوران مدرسه این توی من مونده بود از بس که معلم هامون ناظم و مدیر مدرسه ما رو میترسوندن

و دیگه اینکه ما دختر ها رو نسبت به جنس مخالفمون میترسوندن

و یه جاهایی هم خودشون باعث میشدند که بچه ها دروغ بگن مثلا یه بار یادمه دوستهای من بعد از امتحان میخواستند قرار بزارند برند سینما همه اش داشتند فکر میکردند چه دروغی به ناظم بگن تا اجازه بده بعد من گفتم بابا بیاین من به مادرم میگم بیاد تعهد بده شما ها برین سینما چون خدارو شکر من با مادرم دوست بودم و همیشه همه چی رو راستشو بهش میگفتم اگر هم اجازه نمیداد نمیرفتم

اون روز هم نمیخواستم با دوستام برم میخواستم برم خونه خلاصه رفتیم خونه مادرم و آوردیم تعهد داد تا اجازه دادند دوسه تا از دوستام برن سینما

استاد در مورد وضو نماز مسجد نماز جماعت و این چیز ها که شما گفتید من هم خیلی موارد هست که بگم ولی کامنتم طولانی میشه

استاد عزیزم خیلی دوستت دارم

ایه ای از سوره بقره برامون توضیح دادید که گفته شده

هیچ اجباری در دین نیست

ولی ما سالهاست برعکس این بزرگ شدیم و الان من 54سالمه ولی خیلی دوست داشتم دوران نوجواتی و جوانی ام رو جور دیگه ای زندگی میکردم آزادی داشتم

که نشد

ولی خدارو شکر الان ایران اینطوری نیست من خیلی بیرون میبینم خانم ها میتونند بدون حجاب باشند فقط موقع رانندگی چه راننده باشی یا مسافر باشی باید حجاب داشته باشی چون دوربین ها ثبت میشه و جریمه میشی

دیگه هم به اون شدت قبل همه یه بلند گو دستشون نیست که به قول خودشون امر به معروف و نهی از منکر کنند

من با حجاب مخالف نیستم ولی آزادی را دوست دارم

استاد خیلی دوستت دارم که گفتی هر کسی مسئول رفتار خودشه و کسی حق نداره با زور کسی را اجبار به کاری کنه

من هم همیشه سعی کردم در مورد فرزندانم مسئولیت کارها و رفتارشون رو به عهده خودشون گذاشتم و بهشون هم گفتم

و چون اون گذشته ام خودم تجربه کردم هیچ وقت در هیچ زمینه ای اجبار به فرزندانم نکردم در مورد انتخاب رشته دبیرستانشون دانشگاهشون سربازی شون ،،،، اگر نظرم پرسیدند گفتم، ولی در نهایت خودشون هر تصمیمی گرفتند و خدارو شکر پاش وایسادند

الان یکی از پسرهام بعد از سربازیش پیش پدرش کار میکنه و بر اساس کارش مثل کارمندهای اونجا حقوق میگیره که البته به نظر من خیلی بیشتر از یه کارمند کار میکنه و پدرش هم اندازه کارمندش به پسرم حقوق میده اگر کار بیشتر یا پروژه ای جلو ببره و خلاقیتی داشته باشه پورسانتش بر اساس کارش دستمزد میگیره

و یه موضوع دیگه که اینجا استاد عنوان کردید و من هم دوست دارم در موردش بگم اینکه هر کسی مسئول اعمال و رفتار خودشه

که درست همیشه خلاف اینو ما شنیده بودیم و این صد در صد باور من شده بود

ما این جوری شنیده بودیم که اگر کسی کار خوبی میکرد میگفتند خدا پدر و مادرش و بیامرزه یا اگر کار بدی میکرد پدر و مادرش را نفرین میکردند

من اون روزها اگر مشکلی تو زندگیم برخورد میکردم تو دلم به خودم میگفتم حتما من دارم تاوان بدی های پدر مادرم رو پس میدهم

و واقعا این باورم شده بود و به مرور که بزرگتر شدم متوجه شدم گفتم این چه باور اشتباهیه رفته توی مغز من و به خصوص با آموزهایی که در این سایت دیدم دیگه رفته توی خونم و ذهنم که مسئول صد درصد هر آنچه در زندگیم بوده و هست خودم می باشم نه هیچ فرد دیگه ای

استاد در مور. نماز که پدر و مادری که به رحمت خدا رفته میگویند نمازش و بخونید

اینم خیلی برای من عقیده کاملا اشتباهی بود یادمه پدرم که به رحمت خدا رفت من هم چنین چیزی رو شنیدم که به ما گفتند،،،،

همون موقع گفتم مگه وقتی نماز میخونیم با خدا صحبت نمیکنیم حالا یعنی چی یه نفر که از دنیا رفته ما بیایم بابت اون روزهایی که میخواسته با خداوند ارتباط برقرا کنه راز و نیاز کنه مثلا الان نماز بخونیم برای اون وقتها که با خدا صحبت نکرده جبران کنیم

این یعنی چی واقعا چه استدلالی میتونه براش باشه واقعا حماقت تا کجا

واقعا اینا کاملا بر خلاف آنچه در قرآن اومده. می باشد

خدایا ما را به راه راست هدایت کن

خدایا ازت ممنونم که من و هدایتم کردی که فقط دنبال تغییر خودم باشم خدایا ممنونم که هدایتم کردی دنبال تغییر هیچ کسی حتی فرزندانم و حتی همسرم نباشم چون متوجه شدم من فقط میتوانم خودم را تغییر دهم و در مورد تغییر دیگران کاملا ناتوانم

خدایا من دوست دارم بنده خوبت باشم دوست دارم تقوی واقعی داشته باشم خدایا هدایتم کن

خدایا من میخواخم از ایمان آورندگان واقعی تو باشم خدایا من دوست دارم از تسلیم شدگان واقعی تو باشم

خدایا من دوست دارم اینجا فریاد بزنم که من میخواهم عمل کنم من دوست دارم به آنچه درسته و پروردگارم گفته خودم عمل کنم نه فقط یه سری آگاهی داشته باشم و شنیده باشم و بگم چه حرفهای خوبیه

خدایا هدایتم کن که ایمان واقعی داشته باشم و عمل کنم

خدایا من برای خودم و برای استاد عزیزم و مریم جان و تمام بچه های سایت دعا میکنم

اهدنا صراط المستقیم صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم والضالین