چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 1

به نام خداوند مهربان

سلاااااااام به استاد عزیز و مریم جونم و دوستان خوب و ارزشمند

سوال یک: چه خواسته یا هدفی داشتی یا داری و با اینکه تمام تلاش های ممکن را انجام داده ای اما هنوز به آن نرسیده ای؟

می تونم بگم مهمترین و اصلی ترین چیز والیبالمه که با عشق و علاقه و هدف و انگیزه از 10 سالگی شروع کردم و تا 15 سالگی یعنی تا وقتی ایران بودم باشگاه می رفتم و همه چیز نسبتا رو روال بود تا اینکه بعد مهاجرت مون به ترکیه در شرایطی که به باشگاه دسترسی نداشتم و خودم تنهایی تمرین می کردم ولی تا الان نتیجه ای به دست نیاوردم .

چون همیشه وقتی به این سوال فکر می کنم که من عاشق چه چیزی هستم و حاضرم برای چه کاری از صبح تا شب وقت بزارم و خسته نمی شم ، به فکر والیبال می افتم و هدفم پیوستن به یک تیم ملی والیبال زنان قدرتمند هست. دوست دارم یک والیبالیست حرفه ای بشم.

ولی حس می کنم با وجود اینکه تلاش می کنم ولی هیچ اتفاقی رخ نمی ده.

سوال دو:چه افرادی را می شناسی که با وجود تلاش های کمتر، به سادگی به همان خواسته رسیده اند یا با وجود تلاش های مشابه با شما، خواسته ی آنها محقق شده است؟ (درباره این موضوع با جزئیات توضیح بده)

خب داستان زندگی والیبالیست ها و افراد زیادی رو خوندم که از همون سن کم به تیم های خوب هدایت شدن و در عرض یک یا دوسال تونستن از تیم های کوچک به تیم ملی برسن و الان تبدیل به آدم هایی همچون رونالدو و مسی بشن.

سوال سه:چه باورهای محدود کننده ای (ترمزهای مخفی) را می توانی در ذهن خود شناسایی کنی که فکر می کنی باعث شده که با وجود این همه تلاش، باز هم به آن خواسته ها نرسی؟

گاهی اوقات به مسیری که انتخاب کردم شک می کنم ، البته شاید دلیل این شک و تردید در بعضی مواقع به خاطر نتیجه نگرفتنه . گاهی اوقات به این شک می کنم که آیا من واقعا عاشق والیبال هستم یا نه؟ آیا واقعا باید زندگیم رو صرف همچین حرفه ای کنم یا نه؟ آیا رسالت من در این دنیا اینه؟

و به نظرم این شک می تونه ترمزی بسیار مخرب در مسیر حرکتی من باشه.

و ترمز دومی که به ذهنم می رسه اینه که من دائما منتظرم تا با باشگاه هدایت بشم و همش فکر می کنم باید حتما مربی و تیم باشه تا من رشد کنم و والیبال رو به تنهایی نمیشه خیلی خوب تمرین کرد.

ترمز بعدی اینه که حس عجله دارم چون همیشه ته ذهنم دلم می خواسته که از سن کمتر وارد تیم بشم و حس می کنم وقتم داره میره و دیر میشه.

همه ی اینهایی که میگم رو چون دارم می نویسم از ته ذهنم در میاد وگرنه هیچ وقت این طور به ترمز هام فکر نکرده بودم.

در نهایت حسی که دارم و اونم به خاطر تلاش کردن ونتیجه نگرفتن است ، اینه که دارم وقتم رو بیهوده تلف می کنم (این حس با وجود اینه که واقعا دوست دارم در حرفه والیبال زندگیم رو بزارم ) و اون اوایل که خیلی خیلی ذوق و شوق و انگیزه داشتم و نتیجه نگرفتن باعث کاهش انگیزه ام شده و دوست دارم اول از همه بتونم دوباره اون احساس شوق شدید رو برای رسیدن به هدفم به دست بیارم که خبر خوب برای خودم اینه که الان انگیزه نسبتا بهتری دارم و حس می کنم روز به روز دارم بهتر و بهتر میشم.

مطمئنم که همین فایل هم برای من و درخواست من هدایتی از طرف خداوند بود .

چون از زمانی که دوباره شروع کردم ، خیلی بیشتر به هدفم فکر می کنم و دائم نشانه هایی می بینم .

مثلا چند وقت پیش متوجه شدم که در زمین بسکتبالی که نزدیک خونمون هست و من برای تمرین به اونجا میرم ، یک تور والیبال نصب کردن.

و یا چندین بار توپ والیبال این ور و اون ور دیدم.

و یا دیروز وقتی از کنار دوتا خانم رد شدم متوجه شدم که دارن در مورد والیبال صحبت می کنن.

اینها همه برام نشانه است از طرف خداوند که دوباره دارم در مسیر قرار می گیرم.

الانم که به این فایل ارزشمند هدایت شدم.

الهییییییی شکررررررررررررررت

عاااااااااشقتوووووووونم