«اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش - صفحه 143 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدا

به لطف خدا

و در راه خدا

خدای خوبم رو سپاسگزارم بابت نعمت هدایتم و ازت ممنونم استاد عزیزم

خیلی سالای زیادی رو صرف این کردم مه بفهمم که من کی هستم خدا کیه و اینکه هدف از زندگی چی بوده هر بار هر راهی رو رفتم بالاخره تهش به کلی سوال بی جواب رسیدم که هیچکس هیچ جوابی یکه روحم رو قانع کنه نداشتتا اینکه با دیدگاه شما آشنا شدم و فهمیدم که میشه جهانو خدا رو به شکل یک سیستم دید و اون رو از کارش سر در آورد و در بین تمام فایل های شما اونایی که توشون از توحید حرف میزنید به طرز عجیبی من رو میگیره یه گمشده رو که سالها دنبالش بودم بهم میده و یه آرامشی ایجاد میکنه تا بتونم ایمان بیشتری به خالق بودن خودم پیدا کنم به اینکه واقعا منم که میتونم زندگی خودم رو باب میلم بسازم و اونجوری که دلم میخواد از لحظاتم لذت ببرم.

اما همه اینها رو احساس میکنم که بهونه هستن احساس میکنم که اینها شکلات هاییه که وسط یه سفر دلچسب و پر از لذت و تفریح و خوشی و شادی میدیم دست یه بچه تا لذت بیشتری از سفرش ببره و سر حال تر بشه اما گاهی این شکلات ها اونقدر ما رو به خودش مشغول میکنه که موضوع اصلی رو که خود سفره از یاد میبریم اونجاست که ماشینمون پنچر میشه داغ میکنه هوا گرم میشه شب تو بیابون میمونیم و کلی چیزای دیگه.

مثال توحید هم مثال همین سفره ما بوجود اومدیم تا بوجود آوردن رو تمرین کنیم تا طعم خالق بودن رو بچشیم تا درک کنیم که میشه از زندگی لذت برد و توحید اشت تا اینکه بدونیم سر حد نهایی باورهای یه آدم کجاست تا ببینیم که میشه ابراهیم بود میشه توحید داشت میشه تسلیمش بود میشه با بند بند وجودت توحید رو فریاد بزنی.

چقد حالم خوب میشه وقتی حرف از توحید میشه وقتی میفهمم و یادم میاد که همه همه این شکلات ها حتی وجود داشتنشون هم بواسطه گام برداشتن در جهت سفره یعنی اگه سفر نریم پس خبری از شکلات هم نیست….

خوشا راهی که پایانش تو باشی

خدایا شکرت