تسلیم بودن در برابر خداوند

به اسم و ذکر و یاد اللهی که همواره رحمن و رحیم بوده هست و خواهد بود.

با درود و احترام.

در مورد اعراض و بی توجهی به هدایت ها و کمک های بی منت خداوند اینقدر زیادند که نگو.

ترمزهای درونی همون ترس ها و تآخیرها از دست دادن فرصت ها کمبود اعتماد بنفس ها و خود کم بینی ها همش باعث کور و کر شدن ناآگاهانه و غیرعمدی نسبت به لطف و هدایت های الهی شده

چه در روابطم چه در کار و حرفه چه در کارکرد جسمم. که تسلیم زیاد نبودم و ناخواسته به خودم ظلم کردم.

ظلمت نفسی.

ولی خیلی وقتها بخصوص با دوره دوازده قدم خیلی دارم با لطف خودش با کمک خودش هی با خدا دوست تر رفیق تر میشم و تسلیم وار بودن رو تمرین میکنم تمرین

میتونم بگم شاید بهترین و بزرگترین دعا و درخواست من از خدا همین بوده که اجازه نده چیزی و کسی بین منو تو قرار بگیره و منو نسبت به خودت عاشق تر و صمیمیت مونو بیشتر کن

و خودتو هر روز بیشتر به من بشناسون.

تسلیم بودن رو اصلا خودت بهم یاد بده باهام تمرین کن گوش هامو تیز کن حواسمو جمع کن.

عقلم دست تو

چشمانم دست تو. تو نگاهم باش.

گوش هایم باش.

پاهایم باش.

تو بدن و اراده ام باش و دستانم کاملا صادقانه باز میکنم واست تسلیم توام.

عین کودکی یکروزه در آغوش مادر.

خدا من آمده ام تا یاد بگیرم خودت میدانی اشتباه ممکنه بکنم پس کار تو هم بزرگواری ست که با علم و توان و زورت دستمو با عشق بگیری، و هم هدایتم کنی هم حفاظتم کنی هم حمایت.

نگهدار من تویی.

من خودمو نمیتونم نگه دارم. تو امانتدار خوبی هستی پس منو بگیر. مراقب من و کارهام باش.

دو روز پیش حاضر شدم برم بیرون به محض اینکه رفتم بیرون از خونه حدود دو سه دقیقه بعدش نشد برق ها رفت. بعد من رفتم کارامو و خریدامو کردم و اومدم نزدیک خونه درست همون موقع برق های منطقه ما اومد.

گفتم خدایا از لطف و هدایت و دقتت خیلی خیلی ممنونم. اینو میگن زمانبندی.

در زمان درست منو در مکان درست مشغول به کارهای درست و شرایط درست با افراد درست قرار می دی. ازت سپاس فراوان دارم. که اینقدر منو دوست داری.

سالها پیش یک جایی کار میکردم و تایم و شرایط کاری و دانشگاهم اجاره نمیداد که راحت برم گواهی نامه مو بگیرم.

ولی یه حسی بهم گفت نترس هیچی نمیشه الان که کار نداری کسی چیزی بهت نمیگه پاشو برو و من برخلاف شرایطم به لطف خدابسادگی رفتم جلسات کلاس و تمرینات و امتحانم رو بدون کوچکترین مساله ای در کمال سادگی و سرعت تموم کردم و گواهی ناممو گرفتم اگر نمی رفتم کار خودم خیلی سخت تر میشد.

و باز سالها پیش ترس از جمع داشتم در اصل خجالتی بودم زمان نوجوانی فرصتی پیش آمد در کلاسی که پر بود تونستم با هدایت خودش غلبه کنم به مانع درونیم و آواز بخونم طوری که کسی اصلا انتظارشم نداشت ولی هدایتی درونی بود که بهم گفت کمکت میکنم بخون باید بتونی تو میتونی و بهم نیرو داد.

خدا مثل جریان باد و نسیم است مثل جریان موج آب است که بدون اینکه آدم بفهمه و مسیر رو متوجه بشه داره توسط این جریان هل داده میشه کشیده میشه هدایت میشه به نرمی بسمت ساحل به سمت زیبایی.

خیلی خلاصه نوشتم.

ارادتمندم

مهدی رجبی