نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 8

سلام خدمت استاد عزیزم و همه دوستان

امروز چیزی رو پیدا کردم که برای من بی نهایت ارزشمنده .

من حدود یک ماهه قدم اول دوره 12 قدم رو خریدم و دارم استفاده میکنم

ولی بعد از خریدش تازه متوجه شدم بیام از رایگانها ایتفاده کنم و خرید قدم اول بخاطر عجله من بود و اینکه میخواستم در شروع سال باشه

وقتی فایلهای رایگان رو گوش دادم تازه فهمیدم چقدر اگاهی هست که من هنوز نیاز دارم بشینم و بفهمم . حالا درک میکنم چرا استاد انقدر تاکید میکنن از فایلهای رایگان شروع کنید و بعد هدایت میشوید به بقیه فایلها و هیچ عجله ای نیست چون عجله کردن دقیقا مخالف با قوانین هست

دمدمای صبح بود هنوز هوا روشن نشده بود که من بیدار بودم یهو متوجه یه احساس بدی درونم شدم چیزی که این مدت چندین بار حسش کردم نمیدونم این حی چی بود اول میخواستم بهش توجه نکنم و نادیده بگیرم و جای اون به چیزای خوب فکر کنم شروع کردم جملات مثبت رو تکرار کردن ولی درست نشد اصلا دست و دلم به سایت استاد نمیرفت بعضی وقتا این نجواها بدجور آدم رو از پا میندازه مرتب داشت تو ذهنم پلی میشد نا امیدم میکرد کاستی های زندگیمو یادم میاورد و من نمتونستم کنترلش کنم

گفتم باید حواس خودمو پرت کنم اومدم تو ساید مدتها بود میخواستم نتایج دوستان رو ببینم ولی وقت نمیشد چون بارها تو کامنتها اسم اقا رضا رو شنیده بودم دلم میخواست اول داستان ایشون رو بدونم شروع کردم به گوش دادن یه کم آروم شدم

منی که دارم این کامنتو مینویسم تا همین فایل دوم رو پلی کردم فعلا ادامه شو ندیدم

ولی داشتم گوش میکردم چقدر داستان همه ماها شبیه همه یجورایی ، اینکه این شک کردنها و حسهای بد اوایل طبیعیه یه کم آرومم کرد ولی دلیل حال بدمو هنوز نفهمیده بودم و دنبال اون بودم و هنوز آروم نشده بودم چون این قضیه برای فقط اینبار نبود من چند بار توی این مسیر و میلیونها بار قبل این داستان این حال بد رو تجربه کرده بودم

دیروز کلا روز خیلییییی خوبی داشتم تازه داشتم فرکانس رو درک میکردم و عین دیوونه ها با خودم تو طبیعت تکرار میکردم هیچ چیز مهم نیست هیچ شرایط یا اتفاقی مهم نیست جایگاه و شغل و ظاهر و سن و … مهم نیست فرکانسی که از شغل من میاد از درون من میاد از رابطه من با دوستم و… میاد مهمه فرکانس فقر باشه یا ثروت . فرکانس بی ارزشی باشه یا ارزشمندی . فرکانس قدرت باشه یا مظلوم بازی و‌…. انقدر اینا برای من بمب بود تموم روزم داشتم تکرار میکردم و روز خوبی رو داشتم ولی الان اینطوری بودم تعجب میکردم

یاد حرف استاد افتادم که گفتن وقتی حالتون بد هست اینکه بگید نمیدونم از کجا اومده نداریم باااید بدونی دلیلش چی بوده و اون دلیل رو حل کنی ریشه رو باید بتونی پیدا کنی چون ذهن ما منطقیه فقط هم با منطق قانع میشه

فکر کردم که من دیروز و دیشب تا کی حالم خوب بود و از کجا حس بد شروع شد که حالا فوران کرده

یادم افتاد من دیشب سر یه موضوع با یکی از مهمونهامون که مذهبی هست پای حرف زدن نشستم و هر بار هم این کارو تکرار میکنم اون در فضایی از مذهب داشت حرف میزد که من میدونستم اشتباهه و داشت از مذهب و دین حرف میزد که من یهو گفتم من اصلا این چیزارو قبول ندارم مذهب چیه من اصلا مذهبو نمیپذیرم و…

یهو اون جا خورد گفت فلان فرقه اینجوری فکر میکنن بعد منم اصلا اون فرقه رو نمیشناختم و گفتم من اونارو هم نمیشناسم و قبول ندارم بعد اون بنده خدا که میخواست شاید مطلب خوبی به من بگه و من اصلا بهش اجازه نداده بودم جا خورد و من سریع پاشدم خودمو مشغول کاری کردم چون حس منفی رو همون لحظه دریافت کردم ولی باز خودمو زدم بیخیالی که یادم بره

وقتی برای سحر پاشدم مادرم باز از مهمونمون حرف زد گفت فلانی خیلی آدم خوبیه و یه داستان خیلییی خوب ازش تعریف کرد که چجوری به کسایی کمک مالی کرده و ….

منم فقط شنیدم و دیگه چیزی نگفتم و بعدشم این جریانات که تعریف کردم و… من الان متوجه شدم یکی از پاشنه های آشیل من همینه و طی این مدت که دارم رو خودم کار میکنم همین بیشترین ضربه و حال بد رو بهم داده و هر بار چند روزی منو دپرس میکنه

من هرجایی سر صحبتی باز میشه و میدونم طرف مقابلم داره اشتباه میکنه میخوام یه جورایی بهش بفهمونم داره اشتباه میکنه و چقدررررررر این کار آسیب زننده هست چقدر ویرانگره چقدر منو ضعیف میکنه انگار با دست خودم یه پله که بالا میرم خودمو هول میدم دوباره پایین

شاید ریشه این همون عزت نفس و نیاز به توجه و دیده شدن باشه نیاز به اینکه بگم من بلدم تو نیستی

یا شایدم ریشه اون دلسوزی کردن باشه که میخوام اونا هم بدونن اشتباه میکنن

که هر دوتاش از ضعف من میاد و اشتباهه محضه چون استاد با اون همه اگاهی خودشون هیچوقت سعی نمیکنن کسی که در این مسیر نیست رو راهنمایی کنن و همیشه میگن هر کسی خودش بخواد خدااااا هدایت میکنه من چیکاره م

حالا منی که هنوز یک سر سوزن از کیهان رد یاد نگرفته میخوام به کسای دیگه یاد بدم اینجوری هم خودم ایمانمو از دست میدم از مسیرم دور میشم و حالم بد میشه هم اون بنده خدا منو میبینه و به من و مسیرم بیشتر شک میکنه .

من وقتی یاد آوردم که میخواستم به مهمونمون بفهمونم که حرفاش اشتباهه تو ذهنم خودمو مورد قضاوتش قرار دادم مرتب نجوا میومد که الان چه فکری راجبت میکنه؟ فکر میکنه تو بی ایمانی؟ دیگه بهت اعتماد نمیکنه . کاش اینو نمیگفتم

یهو تو دلم احساس تهی شدن کردم احساس ضعف انگار شک کرده بودم احساس گناه میکردم و اگه استاد بهم دیدگاه قرآنی نداده بود اینجا خودمو کلا میباختم و خدا میدونه کی دوباره سر مسیر میومدم

من دوباره این مدت رو مرور کردم هر بار حالم بد شده بود بعد از حرف زدن با کسی بوده که مدارش با من فرق میکرده با مادرم خواهرم دوستام و …

هر بار خواستم کسی رو متقاعد کنم تو مسیر بیارم یا دیدگاه خودمو بهشون بگم یا از سر ذوق در مورد چیزی که تو ذهنم بوده حرف زدم و هر بااااار هر بااااار من بعدش حالم به شدت بد شده و انرژیم افتاده و خودمم نمیدونستم دلیلش چیه

با خودم فکر کردم اگه یه بچه ای که میخواد راه رفتن رو یاد بگیره وقتی تازه داره تلاش میکنه و بعد مدتی تلاش بلند میشه و یکی دو قدم راه میره و میفته و دوباره بلند میشه اگه بره و به یه نوزاد یک ماهه بخواد یاد بده چجوری راه بره و کمکش کنه راه بره اون نوزاد یک ماهه یاد میگیره؟ اون اصلا میفهمه راه رفتن چیه وقتی هنوز یاد نگرفته حتی بخنده ؟ اون که هیچی یاد نمیگیره و اصلا همچین انتظاری هم ازش نمیره ولی چی به سر این بچه دیگه میاد؟ این مدت که کلی انرژی و وقت از دست داده بعدشم نا امید میشه و ممکنه روند رشدی کلی به عقب بیفته و اگه باز تو مسیر بخواد نوزادهای دیگه رو یاد بده باز چی میشه؟

حالا فهمیدم چه بلایی داشتم سر خودم میاوردم و از کجا انرژی که باید صرف یاد گرفتن خودم میکردم داشت هدر چیزی میشد که مدام منو مورد قضاوت همه قرار میداد حالا من باید مواظب بودم سوتی ندم مواظب بودم در موردم فکر بد نکنن و همینا ویران کننده ست و میتونه زمینه سقوط منو فراهم کنه

استاد توی یکی از جلسات قدم اول اینو گفته بودن ولی من دقت نکردم گفتن شما حق نداااارید به هیچ وجه در مورد اینا با کسی حرف بزنید بااااید نتایج شما حرف بزنه انقدر نتیجه بگیرید که اگه اومدن بهتون التماس کردن که مسیرتو بهمون بگو اون وقت بهشون بگید

بعد من دست و پا میزدم که اینارو بفهمونم به کسای دیگه ، بعضی وقتا دوستام سر همین مسخره میکردن یا یه جا میشستیم میخواستن بهم ثابت کنن که مسیرم اشتباهه و دلیل براش میاوردن و چقدر هر بار من ضعیف میشدم چون من خودم هنوز اول راه بودم خودم نیاز داشتم یاد بگیرم خیلییییی چیزا بود نمیدونستم حالا باید اونارو هم قانع میکردم یه جورایی آدم گیر میکنه میفته تو طله

یهو یاد کلمه (هیچ) افتادم این کلمه چقدر پر معناست چقدر خوبه ما به همه نشون بدیم هیچی نمیدونیم تا کسی نخواد خلاف دانسته ها و ادعاهامون رو بهمون ثابت کنه . چون ادم ها اصولا ازینکه کسی بخواد چیزی بهشون یاد بده مقاومت شدید دارم خود من هم همینطورم الان که تمرکزمو روی سایت استاد عباسمنش گذاشتم اگه یکی از دوستام بیاد بخواد چیزی بهم بگه من میام میگم یعنی این راست میگه یا استاد؟ استاد با اون همه اعتبار و نتیجه من چرا به حرف دوستم گوش کنم! و اگه آدم آگاهی باشم اون لحظه حرفشو قبول میکنم بی مقاومت و بعدشم فراموش میکنم اگر هم آدمی باشم بخوام یاد بدم مقاومت میکنم و میخوام من درستشو بهش یاد بدم و باز اون مقاومت میکنه و بعدها هم ذهنم با من مقابله میکنه و هی ادامه دار میشه و ادامه دار میشه و من میروم تو مسیری که به ناکجا آباد میره

الان تنها کاری که باید بکنم اینه من باید یادم بمونه دوباره به اینجا نرسم هرجا دو نفر هم بحث کردن من خودمو دور کنم هرجا کسی خواست چیزی بهم ثابت کنه یا در مورد چیزی باهام بحث کنه من لبخند بزنم بدون بحث کردن بگم نمیدونم همین همین

نمیدونم . مگه چیزی از من کم میشه؟ وقتی من میدونم جهان منو فرکانسهام میسازه و احساس خوبم جرا حسمو بد کنم ؟ چرا به بیراهه برم

سر وقتش هم نتایجم جای من حرف میزنن چرا میخوام دست و پا بزنم و خودمو دور کنم ؟

جای اون مسیر راحت رو انتخاب میکنم . من نمیدونم . باور کنید اینجوری دست از سرمون ور میدارن و خودمون هم دیگه نجوایی نداریم دیگه تو طله و دردسر نمیفتیم. میتونیم راحت ادامه مسیر رو بریم

من روزی نبود که تو این طله نمیفتادم و خودم متوجهش بشم قضیه چی بوده . ولی شدتش کم و زیاد بوده . و هر بار چقدر منو از مسیر پرت میکرد خدا رو هزار بار شکر میکنم الان متوجهش شدم و باید خیلی روی اون کار کنم تا به هیچ برسم من نمیدونم من خودم شاگردم اونم شاگرد کلاس اولی چه میدونم جواب سوال ذهن بقیه چیه تا بخوام سرش بحث کنم اصلا من چکاره م بخوام یاد بدم این همه آگاهی اینجا هست اگه اون بخواد خدا هدایتش میکنه مثل من و هزاران آدم دیگه که اینجا هستن .

حس خوبی دارم الان حس میکنم یه بار رو از شونه هام پایین آوردم سبک شدم آزاد شدم . حالا خودم هستم و خودم میتونم یاد بگیرم . آزمون و خطا کنم و بیفتم و بلند بشم و هر بار سرعتم بیشتر بشه

خدا رو شکر میکنم

در پناه نگاه خداوند شاد باشید و سعادتمند

سلام سمانه جان دوست همفرکانسی و دوست داشتنی من

چقدر لذت بردم از کامنتت چقدر زیبا مفصل و با دقت نوشتی ، عزیز دلم چه خوب نوشتی آفرین دقیقا ما با هر کامنتی که مینویسیم باعث میشیم یکی حالش یه کم بهتر بشه و اگه یه ذره از مسیر دور شده باشه دوباره سر مسیر بیاد . و من هر وقت میام توی سایت استاد و میبینم قسمت پاسخ به دیدگاه ها آبی شده کلی خوشحال میشم و با اشتیاق میشینم و کامنتو میخونم انگار خداوند از طریق بنده های خوبش بهم پیام داده و میخواد باز قانون رو یادم بیاره .

من جدیدا خودم و خداوند و همه آدمهارو جدا از هم نمیبینم انگار همه ما یکی هستیم و همونطور استاد گفتن همه ما یک سیستم داریم ذهن همه ما شبیه هم هست و حتی روحمون همه از وجود خداوند هست پس توی هر مسیر بخوایم به دیگری کمک کنیم یا فانوس راه کسی باشیم قبل از اون جلوی پای خودمون روشن میشه ممکنه اون نخواد راهو پیدا کنه و جلو چشمشو بگیره ولی در هر صورت مسیر من روشن میشه .

خیلی خوشحال میشم از دیدن آدمهایی که برای خودشون ارزش قائل هستن و برای خودشون زندگیشون و مسیرشون وقت میزارن . و ماهایی که اینجا هستیم همه داریم همین کارو میکنیم و فقط هر کدوم از ماها یک ظرفی با خودمون آوردیم و هر کسی به قدر ظرف خودش داره دریافت میکنه .وگرنه برای جهان و خداوند اندازه و مقدار هیچ فرقی نمیکنه

باران که شدی پیاله ها را نشمار

جام و قدح و کاسه و پیمانه یکیست

حیف حیف که ما مرتب یادمون میره و اینم باز خداوند در وجودمون گذاشته که اراده مارو بسنجه و اگه قرار بود با یکبار فکر کردن و درین مسیر بودن تغییر کنیم که همه انجامش میدادن .

سمانه جان میخوام بهت بگم ما بخاطر شرایطی که تو جامعه بهمون غالب بوده همه مون یه جورایی کمال گرا هستیم ، و برای همینه فکر میکنیم باید خیلی شدیدتر رو خودمون کار کنیم من اینو توی دوره 12 قدم استاد یاد گرفتم.و فهمیدم بزرگترین ضربه هارو از عجله کردن میخوریم از صبور نبودن . برای همین خدا انقدر تاکید روی صبر کرده و گفته به صابرین بشارت بده . صبر همیشه با آرامش داشتنه باید باید آرامش داشتن رو یاد بگیریم باید بتونیم رها کنیم و دست خدا بسپاریم .

ما شروع میکنیم به کار کردن روی خودمون و یهو بین مسیر هدایتی پیش میاد و خداوند مارو یه جای قشنگ میبره که لذت ببریم یا جایی میبره که درسهایی رو یاد بگیریم . نباید حساس بشیم و فکر کنیم از جریان رشدمون دور شدیم .

همیشه یاد خودمون بیاریم که حال خوب برابره با اتفاقای خوب همین و از همین جریان بریم و به هدایت شدنمون اعتماد کنیم و از خداوند بخوایم هدایتمون کنه

یادمه استاد توی یک فایل گفتن من توی کوچکترین کارها هم از خداوند هدایت میخوام حتی توی یک آدرس پیدا کردن حتی توی یه غذا درست کردن .

ما و استاد پیش خدا هیچ فرقی نداریم خداوند مارو هم هدایت میکنه و فقط کافیه ازش بخوایم .

یادمه چند روز پیش بیرون بودم هوا تاریک بود مهمون داشتیم و من منتظر تاکسی بودم و خیلی وایسادم هیچکدوم از ماشینا مسیر من نمیرفتن .

یه لحظه گفتم بیا و از خدا بخواه همون جا چشمامو بستم گفتم خدایا یه ماشین میخوام راحت و با آرامش منو برسونه خونه اینو یه جا دیگه نوشتم بخدا بخدا ده ثانیه طول نکشید که یه ماشین ترمز کرد و با من هم مسیر بود یه اقای مهربون یه ماشین راحت که مسافر هم نداشت و بعد از من یه زن و مرد مسن رو سوار کرد و بعد بهمون گفت من مسیر خودمه مسافر کشی نمیکنم گفتم اینجا شلوغه چند نفرم تا یه مسیر برسونم و ازمون کرایه نگرفت تو مسیر هم یه آهنگ قشنگ گذاشته بود و تو تاریکی شب من فقط داشتم خدارو شکر میکردم و با خودم میگفتم همینه خدا همینقدر ساده بهت میبخشه فقط کافیه باورش کنی و بتونی ظرفتو بزرگ کنی .

باید پارو نزد وا داد

باید دل رو به دریا داد

سمانه جان اگر انقدر دارم به هدایت تاکید میکنم میخوام قبل از شما به خودم یاداوری کنم که یادم بمونه از خدا هدایت بخوام و مقاومت نکنم و اجازه بدم خودش بهم بگه چکار کنم . چون من این قضیه هم پاشنه آشیلم هست و چون عجله میکنم به خدا اجازه هدایت کردنمو نمیدم .

ولی گاهی که دعا میکنم و آرامش دارم قشنگ حس میکنم خدا داره باهام حرف میزنه . آخه برای خدا بنده هاش هیچ فرقی با هم ندارن اگه فرق داشت ماهیت خدا بودنش زیر سوال میرفت و اونی که بیشتر هدایت میشه بیشتر با درونش ارتباط برقرار کرده…

سمانه عزیزم چقدر اسم قشنگی داری این اسم منو یاد پاکی و زلالی میندازه …

در پناه خداوند باشی دوست عزیزم …