ساختنِ عزت نفس در عمل

به نام فرمانروای آسمان ها و زمین

سلام به استاد عزیز و دوستانی که کامنت منو میخونند.

برای بار سوم سلام

(باورتون میشه این کامنتی که مینویسم دوبار پاک شد. ئیکبار عصر با گوشیم نوشته بودم و تقریبا آخرهای کامنتم بود که رفتم سراغ کارهای خونه و آشپزی و بعد که اومدم تکمیل کنم و بفرستم دیدم نیست دیدم پاک شده. و دوباره با لپ تاپ گفتم مینویسم و وسط های متنم بودم که دوباره هم یهو جلوی چشم های خودم نمیدونم چطوری پاک شد.واقعا من متوجه نمیشم چرا دفعه اول بدون اینکه اصلا گوشیمو دست زده باشم وقتی دیدم که کامنتم نیست. گفتم بیخیال میام تو لپ تاپ راحت تر مینویسم من که قرار نیست بخاطر اینکه نمیدونم چطور شد و حتی نمیتونم دلیل پاک شدن رو درک کنم تسلیم بشم. بیخیال.

پس من برای چیزی که حتی نمیتونم درکش کنم دســت از نوشتن کامنتی که از عصر دوست داشتم بفرستم، نمیکشــم.

اینو اما خوب میدونم تک تک اتفاق های زندگی من بخاطر باورهای منه،حالا چه باوری حاصل این اتفاق شده من نمیدونم اما قرار نیست چون نمیدونم بیخیال کار درست بشم)

رو شمار تحول زندگی من

میریم به امید الله یکتا برای نوشتن کامنتی که کلی تغییر کرده تا الان و متوجه شدم من کوتاه بیا نیستم…

داشتم میگفتم چی میگفتم حالا.

آها اینکه اینجا استاد از حرف مردم گفتن من همیشه میگفتم و میگم که حرف مردم برام مهم نیست و انصافا تا الان خیلی از کارهایی رو کردم و انتخاب هایی داشتم که اصلا برام حرف یا نگاه آدما اهمیت نداشته. اما وقتی متجه شدم این موضوع به ریشه های از اعتماد بنفش مرتبط هست بیشتر فکر کردم و برام جالبه موشکافانه تر نگاه کنم آیا واقعا تمام رفتارم با حرفی که میزنم یکی هست. شاید این نگاه و نظر مردم تو جنبه های مختلف دیگه ایی هست که من شاید توی اون قسمت ها ضعیف هستم نمیدونم، اما اگر چیزی باشه من پیدا میکنم…

خب یک مورد دیگه که برام جالب بود اینکه استاد از تمرین “آگهی تبلیغاتی” گفتن. تمرینی که در دوره ایی که موفق شدم بخرم هم گفته بودن و یکی دوبار انجام دادم. با خودم گفتم دوباره میام لین تمرین رو مینویسم و میرم بیرون و انجام میدم. تا اینکه امروز صبح (دوشنبه) خواستم بنویسم اما متوجه شدم که نمیتونم بنویسم اصلا گیج بودم باید چی بنویسم، من اصلا چه توانایی دارم. انگار یادم رفته انگار از پارسال که این تمرین رو انجام داده بودم تاالان اعتماد بنفسم افت کرده و اصلا برام سخت بود حتی فکر انجام دادنش یک دلهره در وجودم ایجاد کرد تو ذهنم میگفتم میخوای چی بگی، بگی که چی بشه. اصلا چیزی نداری که بگی. آخه چی داری بگی…خلاصه یک تقلب کوچولو کردم و رفتم یادداشت تمرین قبلی ام رو نگاه کردم تا ببینم چی نوشتم و یا اینکه چطور نوشتم. به هر حال نصفه نیمه و کمتر از قبل و با ادبیاتی ضعیف تر نوشتم. حاضر شدم تا برم بیرون دقیقا مقصد خاصی نداشتم اما هدف داشتم. سوار مترو خط یک شدم و تو راه بین چندتا مقصد احتمالی یکی رو مصمم تر شدم در نهایت باید تجریش یعنی ایستگاه آخر پیاده میشدم و از اونجایی که مسیر طولانی بود و دوست نداشتم بیکار باشم و از اونجایی هم که امکان هندزفری گذاشتن نداشتم کتابم رو از کوله پشتی ام درآوردم و شروع کردم به خوندن. (در همین حین هم به فکر انجام دادن و موقعیت مناسب برای انجام تمرین “آگهی تبلیغاتی” بودم. که گفتم وقتی پیاده میشم و یک جای مناسب از کسی درخواست میکنم تا وقتش رو به من بده و حرف های منو بشنوه و تمرین رو انجام بدم.) همینطور مسافرها میومدن ومیرفتن و فروشنده های داخل مترو هم مشغول بودن…یهو چشمم به یک جوراب طرح چریکی یا ارتشی از همون طرح های کمو (بقول استاد) که ایشون خیلی دوست دارند و توی تی شرت،هودی،شلوار و … از استاد زیاد دیدم. من قبلا تو ذهنم بود اگر جوراب این طرحی اومد بگیرم و وقتی یک فروشنده از کنارم رد شد از گوشه چشمم اون طرح رو لابلای کلی طرح دیدم و مشتاق شدم بخرم. تا اومدم کارتم رو از کیفم دربیارم متوجه شدم نه کارت بانکی و نه هیچ پول نقدی همراهم ندارم. خونه جا گذاشته بودم. خلاصه از اون مرد فروشنده عذرخواهی کردم و بعد باخودم فکر کردم حالا که من پولی ندارم بهتره برگردم

دقیق هم نمیدونستم که کارت بلیط متروم چقدر داره فقط میدونم خیلی نداشت و میخواستم وقتی پیاده میشم شارژ کنم. خلاصه حسم و حالم رو خراب نکردم و فقط به این فکر کردم این اتفاق برای من چه درسی داره و چرا باید این همه راه بیام و اینطوری بشه. با خودم میخندیدم و میگفتم عجب عاشقانه اومدم بیرون خالیه خالی…بدون هیچ پولی.خدایا قضیه چی درس امروز رو به من یاد بده. از خدا تشکرمیکردم و اینکه خوب شد من خواستم یک چیزی بخرم تا متوجه بشم و دوباره با همون مترو برگردم. خلاصه که رفتم تا برگردم و اینبار با خیال راحت و لبخند بر لب از این اتفاق نشستم و با خودم گفتم در عوض کتابم رو میتونم تموم کنم. جون تقریبا قسمت بیشتری از کتاب رو خونده بودم. گفتم نهایت مترو برام میشه فقط کتابخونه و محل کتاب خوندن و تمرین تمرکز کردن و کنترل ذهن از این اتفاق…خلاصه ایستگاه ها گذشت و افراد میومدن و می رفتن تا اینکه یکهو یک خانمی با عروسک های بافتنی اش تجه ام رو جلب کرد و عروسک های بافتنی به مناسبت شب یلدا داشت که خیلی تمیز و زیبا و با خلاقیت خودش درست کرده بود. از اون خانم پرسیدم معمولا شما کدوم خط هستین که اگر دوباره اومدم بیام از کارهای زیباتون بخرم و کلی تحسین و تشویق اش کردم برای کارهاش. و گفتم اگر پول داشتم الان ازتون میخریدم اما متاسفانه متوجه شدم کارتم رو جا گذاشتم و هیچ پولی هم ندارم. خانم تعارف کرد بردار بعدا برام بده و منم گفتم دوست ندارم اینجوری حرید کنم. خلاصه فقط شماره شون رو سیو کردم که اگر بعدا اگر شد ازش خرید کنم.

اون خانم رفت و من مشغول کتاب خوندنم بودم و قبلش این قسمت کتاب بودم که نوشته بود:

“سلحشور نور شراره ای از نور پروردگار در خود دارد.

تقدیر، چنین مقرر کرده است که او با دیگر سلحشوران باشد.

اما هرازگاهی ناگزیر است به تنهایی هنر شمشیر زنی را به عرصه ینمایش گذارد.

و نیز، زمانی که به دور از همراهان خویش است، همانند یک ستاره می شود. او بخشی از جهان را که از آن او است روشن می کند و کهکشان ها ودنیا را به تمامی کسانی که سر به سوی آسمان دارند نشان می دهد.

به زودی چنین سلحشوری، پاداش پشتکار خود را خواهد گرفت، و رفته رفته دیگر سلحشوران به او نزدیک می شوند، و همانند اقمار آسمانی، با نمادها و رازهای خوویش گرداگرد او جمع می آیند.”

این صفحه ایی بود که زیاد متوجه نشدم و چون همزمان با دیدن کارهای اون خانم بود متوجه نشدم و خواستم دوباره همین صفحه رو بخونم.که خانمی که کنار من نشست بود به من گفت شما کارتت ر جا گذاشتی و پول نداری چطور میخوای برگردی. گفتم فلان ایستگاه پیاده میشم اگر کارت بلیطم داشته باشه با اتوبوس میرم وگرنه تا خونمون از اونجا یکساعت پیاده روی میکنم. دیدم اون خانم دست توی کیفش کرد و به من ده هزار تومن پول نقد داد گفت اینو بگیر سخته میدونم. اگر کارتت نداشت بتونی بری.(من تو دلم از خدا تشکر میکرد و با خودم میگفتم سخت نیست و هوا هم خوبه برای پیاده روی. من ماصلا ناراحت نبودم که بقیه راه رو چطور قراره برم تا برسم به خونه) اما اون خانم به من گفت حالا بگیر کارت گیر نباشه برای منم اتفاق افتاده، پیش میاد و چقدر هم بده من برای دو سه تومن تو کیفم رو زیر و رو میکردم تا برسم یکجایی. خلاصه دست با سخاوت این خانم رو کوتاه نکردم و گفتم این شاید رزق بی حساب امروز منه بذار بگیرم. ازشون کلی تشکر کردم و حتی ازشون شماره کارت خواستم بعد براشون انتقال بدم قبول نکرد. خلاصه فقط ازشون تشکر کردم و درونم فقطمیگفتم خدایا با من چه میکنی، عجب روز شگفت انگیزی شد.

خلاصه پول رو گذاشتم لای کتابم و دوباره به خوندن ادامه دادم تا اینکه رسیدم به صفحه ی بعد و ذر همون حین هم حواسم به ایستگاه مترو و پیاده شدن و اینکه تمرین رو انجام ندادم. ذهنم میگفت هنوز راه زیاد مونده کتاب رو تموم کن نهایت پیاده شدی. نهایت فردا. حالا دیر نمیشه که…نجواهای ذهن میگفتن و منم از یکطرف میدونستم اینا شاید بهونه هایی باشه برای اینکه اعتماد بنفس له شده ام خودشو توجیه کنه. چون متوجه بودم یک ترسی دارم با اینکه مایل بودم امروز انجام بدم و اصلا بیشتر برای همین زدم بیرون…خلاصه که این افکار بود و یکم تمرکز کردن برای کتاب خوندن و متوجه شدن سخت بود اون صفحه قبل رو که دوباره خوندم و این قسمت برام خیلی جالب بود که می گفت:

به زودی چنین سلحشوری،پاداش پشتکار خود را خواهد گرفت،

خدایا تو داری با من حرف میزنی یا کتاب یا خودم با خودم. من پاداش گرفته بودم. خدایا شکرت…باورتون میشه اینقدر هماهنگی رو…واقعا روز شگفت انگیزی شد.

رفتم صفحه ی بعد مصمم شدم کتاب رو تا یکجایی بخونم و بعد ببینم چی میشه وتمرین رو چه میکنم. زدم صفحه ی بعد و اینا رو نوشته بود:

“سلحشور نور به دو ستون دو سوی دری که مدعی گشودن آن است می نگرد.

یکی از ستون ها، ترس نامیده می شود و دیگری تمایل.

سلحشور به ستون ترس نگاه می کند، روی آن نگاشته شده:

تو وارد دنیایی ناشناخته و خطرناک می شوی که درآن جا، هر آنچه تا کنون آموخته ای به هیچ کاری نیاید.

سلحشور به ستون تمایل می نگرد، روی آن نوشته شده:

.

.

………..”

من دیگه بقیه جملات رو تموم نکرده کتاب رو بستم گذاشتم تو کیفم و دفترچه یادداشتم رو از توی کیفم درآوردم. و یک جوری دوباره سرحرف رو باز کردم و متوجه شدم اون خانم کنار من در ایستگاهی که من میخوام پیاده بشم قراره پیاده بشه.پس ایشون فرصت داره هنوز تا با ایشون تمرینم رو انجام بدم. پس ازشون خواستم اگر امکان داره چند دقیقه ایی به من وقت شون رو بدن و من تمرینی رو باید انجام بدم براشون بخونم. اصلا تا اینا رو گفتم یکم گیج شدم اسم تمرین هم بعد متوجه شدم اشتباهی پیام بازرگانی یا آگهی بازرگانی گفتم بجای آگهی تبلیغاتی …خلاصه اینا علایم دست و پا گم کردن و دیدن این همه نشونه بود.

(آخه میدونید تو تمرین ستاره قطبی ام صبح ها چیزهایی نوشته بودم که انگار خدا داشت عملا امروز با من بصورت واضح با زبان نشانه ها حرف میزد)

حیلی دوست داشتم اینا رو بنویسم. بنویسم که موفق شدم هر چند کم ولی انجام بدم و باز هم با کیفیت تر انجام خواهم داد تا در عمل اعتماد بنفس خودمو بسازم. خوشحالم هر ترمز و مانعی که باعث شد من ننویسم موفق نشد و دید که چقدر من مشتاق نوشتن هستم و کوتاه نمیام چون باور دارم این نوشتن ها به من و هزاران نفر قراره کمک کنه. چون قرار پایه های اعتماد بنفسم رو بسازم و اینا ردپاهایی هست که برای ساختن هرچند کوچک دارم برمیدارم.

استاد خواستم ازتون بیش از اندازه تشکر کنم و بگم استاد شجاع داشتن یعنی شاگرد ها هم باید برن تو دل ترس هاشون و شجاعانه عمل کنن. من میخوام از همون شاگردا باشم. شاگردی جسور و شجاع و عمل کننده به حرف ها و قوانین. عمل کننده به هدایت ها و نشونه ها. خدایا شکرت برای امروزم که اینقدر در تمام مسیر با من بودی و اینقدر حست کردم. خدایا ممنونم که اینجا هستم و با اشتیاق باز هم ادامه میدم بااینکه صفرم اما اینقدر حس قدرت دارم که صفر بودن دستام چیزی نیست در برابر پر بودن قلبم که فقط تو رو میبینه و داره. تویی که همیشه همراه و حامی منی وقتی تو قادر مطلق هستی من چه غم و چه نگرانی دارم. سرخوش و عاشقانه فقط پیش میرم تو بگو کجا من بدون ترس پیش میرم و کنترل ذهن و اون واگویه ها بامن تو فقط منو هدایت کن به راه حل های درست و آدم ها مکان های درست ذهن و جسمم با من…خدایا شکرت برای قدرت اعتماد بنفس که ساختنی است و من دوباره میسازم یک شالوده محکم چون قراره اسمان خراشی به ارتفاع آسمان های نردیک به ایستگاه فضایی بین المللی بسازم. اینقدر ساختمان بزرگ شالوده قوی میخواد من آماده ساختنم. من میسازم در عمل…خدایا شکرت برای همه ی احساس خوب امروز و اکنون که موفق شدم بنویسم

اینم ادامه قسمت اون صفحه:

” سلحشور به ستون تمایل می نگرد، روی آن نوشته شده:

تو دنیای آشنایی را ترک میکنی، در آن چیزهایی نگهداری می شوند که تو همواره دوستشان داشتی و به خاطرشان آن همه جنگیدی.

سلحشور لبخند می زند، زیرا نه چیزی یافت می شود که سبب هراس وی شود و نه چیزی که او را از رفتن باز دارد.

پـــس با اطمینان کسی که می داند چه می خواهد در را می گشاید.

سلام و عرض ارادت به شما دوست عباسمنشی

سلام به شما علیرضا جلالی عزیز

واقعا از شما سپاسگزارم که برام کامنت گذاشتی و باعث شدین روزم رو با پیام شما با انگیزه شروع کنم و بهم بگین مسیری که الان توش هستم درسته.

راسنش من از دیدن این نقطه آبی کنار اتاق شخصی ام خیلی خوشحال میشم و واسه خودم اینجوری معنی میکنم که یک دوست برام دست تکون داد. یعنی تو جاده درست هستم منم برای شما با عشق و انرژی براتون دست تکون میدم.

براستی که خدا از رگ گردن به ما نزدیکتر و هیچ وقت دیر نمیکنه و به خوبی ما رو هدایت میکنه.

براتون بهترین پیشرفت های درونی و بیرونی رو از خداوند یکتا میخوام.

ارادتمند شما فهیمه پژوهنده

سلام به شما مهدی وثوق

ممنون از اینکه کامنت های منو خوندی . ممنون که برام کامنت گذاشتی و اینبار نقطه ابی رنگ کنار اسمم متعلق به شما دوست عزیز هست.(هر بار که اینجا با دوستی صحبت میکنم و نقطه ابی رنگ کنار اسمم میاد با خودم میگم، اره فهیمه پیش برو در مسیر درستی هستی که دوستانی در این مسیر برات دست تکون میدن و دوباره به خودم میگم پس در مسیر توحیدی قرار دارم چون یک عزیز برام دست تکون داد)

واقعا از پیشنهاد نرم افزاری که گفتین سپاس گزارم حتما امتحان میکنم.

واقعا ممنونم که اینقدر با دقت کامنتم رو خوندین و دلیل پیشرفت خودتون رو به من گفتین. منم مدت زیادی بود که دیگه کتابی نخونده بودم. منی که کلا استاد ها و کتاب های مختلف رو دنبال میکردم و همیشه به دنبال یک چیزی برای موفق شدن و پیشرفت و تجربه کردن بودم. منی که کنجکاوی درونم همیشه ذهنم رو پر از سوال میکرد و البته هنوز هم میکنه اما من چقدر تغییر کردم که الان لااقل یکسالی بیشتر بود کتاب دیگه ایی جز کتاب استاد نمیخوندم. فایل دیگه ایی جز استاد نمیشنیدم. تلگرام هم کلا برای کاری سر میزدم و عضو خیچ گروهی نبودم و در کل ورودی هامو خیلی کنترل کرده بودم و به قول شما ذهنم گلباران بود از آگاهی های ناب استاد عزیزمون…

البته الان همه فضاهای مجازی رو دارم حتی اینستا اما به جرات میتونم بگم به جز برای خودم نمیرم سر بزنم و سعی میکنم تو حاشیه ی پست بقیه پیج ها و دوستان نرم. مگه پیج استاد عزیزمون…مگه خوندن پیام های تلگرامی کانال های استاد عزیزمون…خلاصه اینا رو گفتم بگم من خیلی خودم حواسم بود جوری که تا یک کتابی حرفی وسوسه میکرد منو تا برم پیگیر بشم سریع خودمو کنترل میکردم.

تا اینکه برای یادگرفتن چیزهای جدید دیدم نیاز هست دوره ایی برم یا کتابی بخونم که تو یک فایل از استاد اگر اشتباه نکنم لایو بود که استاد گفت چه اشکال داره اطلاعات خودتون رو در اون زمینه ایی که میخواید به مهارت و تجربه برسید بالا ببرید و حتی کتاب های خوب در اون زمینه بخونید. این حرف استاد انگار خیلی به دلم نشست من آدم خوره کسب اطلاات که خودمو کنترل کرده بودم لزومی نداشت دیگه برای چیزهایی که لازم دارم کتاب نخونم و این برام منطقی تر بود… اینجوری شد من کتاب کیمیاگر اثر پائولوکوئیلو رو خوندم و خیلی علاقمند شدم سبک نوشتن این شخص رو متوجه بشم. ببینم این آدم چه کتاب های دیگه نوشته. یکجورایی تو ذهنم باهاش مصاحبه کنم تا یاد بگیرم. و تصمیم گرفتم بخونم از این نویسنده. کتاب سلحشور نور هم ایشون هست. خیلی هم برام جالب بوده و به باور اینو بیشتر تقویت کرد که منم میتونه کتابی که مینویسم روزی خواندنی ترین و محبوب ترین بشه به سادگی همین کتابهای ایشون. که حتی ردپای قوانین رو هم تو جملاتش من در می آوردم. نه اینکه ایشون اشاره مستقیم بکنه نه چون من ذهنم رو تربیت دارم میکنم همه چی رو از نگاه قوانین ببینه و این به من ایده هایی برای نوشتن میده. چون این یکی از اهداف و رویای منه…دلیل خوندنم همین بود.

جالبه امروز اون کتاب سلحشور نور تموم کردم و بخاطر پیام ارزشمند شما کتاب مکتوب پائولوکوئیلو رو امروز خوندم و موفق شدم یک کتاب رو توی یک روز تموم کنم به لطف شما… تا یادم باشه هدف کتاب خوندم چی بود تا توی حاشیه نرم. واقعا ممنون از یادآوری خوب و انگیزه بخش تون باعث شدین سرعت خوندنم بیشتر بشه و بیشتر خط مش این الگو رو پیدا کنم و از مسیر کمتر منحرف بشم.

و جالبه که چند روز پیش کتاب “رویاهایی که رویا نیستند” استاد رو خوندم به عنوان نشانه ی من برام اومد و با خودم همون روز گفتم این کتاب ها تموم شد دوباره تمام کتاب های استاد رو میخونم و از “چگونه فکر خدا را بخوانیم” شروع میکنم و بعد فصل های دیگه کتاب رویاها رو میخرم و از اول میخونم. این حرف شما نشونه ایی بود که بله مسیرم درسته و امروز هم که خداروشکر کتاب هایی که از پائولوکوئیلو داشتم رو خوندم و تمام…از فردا فصل جدید کتاب خوندن رو پیش میگیرم و بیشتر به اصل ها میپردازم و نمیذارم فرعیات منو به حاشیه ببرند.از فردا بیشتر عمل میکنم بیشتر از امروز خودم…از دقیقا فردا که پنجشنبه است دوباره از نو شروع میکنم.

عذر میخوام کامنتم طولانی شد…

راستی برای تمرین “پیام تبلیغاتی” چشم الان براتون مینویسم با عزت نفس خودساخته ی هر روز رو به بهبودم.

برای اینکه الان زیاد برای جمله بندی فکر نکنم همونی رو مینویسم که تو جلسه قدم نوشتم که فکر میکنم کامل تر بود.(هرچند من دست به قلم میشم گاهی کلمه ها خودشون میان برای جاری شدن چون قراره من از درون خودم نویسنده ایی رو کنده کاری کنم و رشد بدم که کتاب یا کتاب های ارزشمندی خواهد داشت.)

تمرین من:

من یکی از ساکنین سیاره زمین در قاره آسیا در کشور ایران هستم.

در شهر مشهد به دنیا اومدم و بزرگ شدم و اکنون ساکن پایتخت ایرانم.

من دختر یک خانواده با اصالت و فرهنگی و فرهنگ دوست هستم. من خواهر دوبرادر هستم اما خودم خواهری ندارم. اما دوستان زیادی دارم.من خانم یک شوهر مهربان هستم، که با شوهرم خیلی دوست و رفیقم.

با تمام اختلافات و مسائلی که داشتیم، تونستیم راه حل هاشو پیدا کنیم و سعی کردم همیشه نگاهم به دستان خداوند باشه.

من فارغ التحصیل در رشته زمین شناسی هستم و با اینکه دیگه دانشجو نیستم اما همیشه دنبال علم و دانشم. جوینده حقیقت و کسب اطلاعات و تجربه هستم. من غیر از زمین شناسی که به طور آکادمیک در مقطع کارشناسی دنبال کردم، به صورت آماتور به دنبال علاقه ی دیگر خودم بودم.

من علاقمند به فضا، ستاره ها و هر آنچه که بهش نجوم و ستاره شناسی میگن، هستم.

علاقه من به ستاره شناسی قدمت خیلی زیادی داره تقریبا از دوران راهنمایی اولین کتابهای نجومی رو خوندم و مبهوت این همه شگفتی و عظمت در خلقت کیهان و آسمان ها شدم.

من همیشه به دنبال علاقه های خودم می رفتم. هر چند کوتاه یا دست و پا شکسته… مثلا من رشته های رزمی رو دوست داشتم و تکواندو هم کار کردم.

در حین دوران دانشجویی ام کتابها و مطالب نجومی رو دنبال می کردم. دوره های آموزشی مختلفی رو رفتم و کارهای مختلفی رو تجربه کردم. برنامه های نجومی شرکت کردم و حتی ارائه های نجومی در حد دانش خودم داشتم.

در کل من به دنبال یادگرفتن، کشف کردن چیزهای جدید و تجربه کردن بودم و برای پیشرفت و رشد شخصی و شخصیتی خودم همیشه دنبال راهی بودم.

علاقه ی من به تجربه کردن باعث شد در حین اینکه درس بخونم برای کسب تجربه به دنبال کار باشم و خیلی زود هم به عنوان اولین تجربه کاری ام در تایپ و تکثیر و لوازم تحریری داخل دانشگاه بصورت دانشجویی و پاره وقت مشغول شدم و بعد از اون کارهای مختلفی رو تجربه کردم.

کلاس ها و دوره های مختلفی رو هم برای کسب و کار رفتم از شرکت در استارتاپ ها و نوشتن بیزنس پلن و بوم کسب و کار گرفته تا دوره های رفتارشناسی بین المللی DISC

کارهای مرتبط با رشته ام رو هم تجربه کردم مثل کار در یک شرکت صنعتی معدنی در بخش بازرگانی و جمع آوری دیتا/ یا شرکت دانش بنیانی که در پارک علم و فناوری خراسان بود.

از اونجایی که به علاقه هام همیشه اهمیت می دهم یک دوره تربیت مدرس نجوم شرکت کردم. با وجود اینکه بیشتر برای کسب اطلاعات نجومی رفتم اما اون دوره، منو تبدیل کرد به یک مدرس نجوم برای کودک و نوجوان. در شرکتی در مرکز رشد دانشگاه فردوسی مشغول شدم.

در بخش روابط عمومی و R&D افلاکنما و همینطور مسئول آموزش و مدرس…

من خیلی کنجکاو هستم. خیلی علاقه به یادگرفتن چیزهای جدید دارم.

خیلی معتقدم که می تونم زندگی خودمو خلق کنم. آدم مرتب و منظمی هستم. دوستان زیادی دارم و تاثیرگذاری خوبی روی دوستانم دارم. من بیشتر از اونی هستم که خودم فکرش رو میکنم چون من اشرف مخلوقات هستم. من انسان هستم با توانمندی های بسیار. نام من فهمیه پژوهنده….

وای خدای من الان که اینا رو دوباره برای شما نوشتم و میخوندم خودم با خودم گفتم عجب من اینا رو قبلا نوشتم و…ممنون از ایده نوشتن این تمرین در اینجا…حالا دوست دارم اون تمرین رو چند روز پیش هم دوباره نوشتم رو اینجا بنویسم و مقایسه کنم.

من فهیمه پژوهنده هستم تنها دختر یک خانواده چهار نفره. دوتا برادر دارم.

من همسر پایه و مهربانی دارم.

من کارشناس زمین شناسی هستم و به رشته ام علاقه داشتم و دارم که انتخاب کردم.

من به چیزهای دیگه ایی علاقه دارم مثل ورزش های رزمی، یوگا و تاچی.

من به نجوم هم علاقه دارم و تونستم با مطالعه های خودم و شرکت در کلاس های آموزشی، نجوم رو به کودک و نوجوان تدریس کنم.

من آدم نسبتا منظم و تمیزی هستم. من دقت خوبی دارم و برای تجزیه و تحلیل مسائل زندگی خودم خوب عمل کردم.

من دوستان زیادی دارم. من نوشتن را دوست دارم. من خوب حرف می زنم و فن بیان خوبی دارم و از اونجایی که اکثرا روابط عمومی خوبی داشتم تاثیر گذاری خوبی هم داشتم.

من نه انسان درون گرایی هستم نه برون گرا. در عین حال اجتماعی بودن رو بروز میدم میتونم چند روز تو خونه با خودم سرگرم باشم و بهم خوش بگذره.

من از تغییر خوشم میاد و همیشه برای تغییر کاری انجام میدم.تغییرهای رو به بهبود و رشد.

من در انجام کارهای جدید و پرریسک شجاعت خوبی دارم.

من خدا رو دوست دارم که شما دوست عزیز رو سرراه من قرار داد تا به رشد من کمک کنید و این تمرین رو با حضور شما انجام بدم.من انسان شاکرتری شده ام شاکر از خدا و بندگان و مخلوقات خدا. در آخر از صمیم قلبم از شما متشکرم که اجازه دادین با عشق براتون بخونم و شما هم با صبوری گوش دادین واقعا سپاسگزارم.

واقعا سپاسگزارم

(اگر توانمندی یا نقطه قوت دیگه ایی هست که من ندیدمش لطفا بگین تا اضافه کنم.)

سلام به شما دوست ارزشمندم

سلام به شما آیناراداکبری عزیز

چقدر شما الگوی خوبی هست پروفایلت برای ادامه دادن و پشتکار داشتن.

درسته چند وقته ردپایی ازت نیست اما اینقدر خوب روی خودت کار کردی که ردپاهات اینقدر پر ازدرس ونکته است.واقعا سپاسگزارم برای ردپاهایی که توی سایت گذاشتی.

– وقتی شجاع نیستی و ترس بر تو حاکم شده است نمی توانی تصمیم بگیری و انواع شک و تردیدها هم می آید پس برای اینکه تصمیمات خوب را هم بگیری شجاعت را در خودمان تقویت کنیم.

– وقتی که شک و تردید داریم یعنی باور نداریم چون مخالف باور شک و تردید است یعنی وقتی عمل نمی کنی یعنی حرفی که زدی و باور یکه داری رویش شک و تردید داری روی باورایمان با قوانین ثابت کار می کنیم و با عمل توامش می کنیم و خود را در شک و تردید قرار نمیدهیم.

واقعا سپاسگزار شما و خداوندم که منو آسان میکنه برای آسانی ها و چیزهایی که لازم دارم رو بهم نشون میده در بهترین زمان ومکان

برات از الله یکتا بهبودهای دائمی رو خواهانم

ارادتمندت فهیمه پژوهنده