توحید عملی | قسمت 7 - صفحه 22 (به ترتیب امتیاز)

استاد عزیزم سلام

از تو و خدایت سپاسگزارم که اینقدر هدایت درستی در چیدمان فایلها دارید. و از شما سپاسگزارم که (سپاسگزاری ) را در من زنده کردی. استاد نمی دانی چقدر من در گفتن این کلمه به دیگران و اطرافیان مقاومت دارم. همیشه در دلم بهترین کلمه ها را برای سپاسگزاری از کسی که کاری برایم انجام داده آماده دارم ولی شدیدا در بیان آن کلمات بصورت بلند و استوار مشکل دارم. استاد عزیز این مقاومت من هم از دوران مجردی من سرچشمه گرفته است. پدر من که بسیار انسان قابل احترامی برایم است از پدر خود یاد گرفته بود که هیچ گاه احساسات مردانه خود ابراز نکند. و هیچ گاه من ابراز احساس او را ندیده بودم. مادر من هم تقریبا هر چند روز یک مرتبه یک گلگی شدید از عدم ابراز احساس پدرم داشت. با اینکه روابط بسیار خوبی داشتند ولی در این مورد همیشه مشکل داشتند. من وقتی شدت علاقه پدرم رو به مادرم حس کردم که مادرم دیگر نبود. در آن روزها تازه فهمیدم که پدرم چقدر وابسته مادرم بوده ولی چه فایده هیچ گاه پدرم با صدایی بلند و رسا به او نگفته بود که چقدر او را دوست دارد و چقدر سپاسگزار کمک های اوست. من هم وقتی ازدواج کردم بعد از مدت کوتاهی دقیقا همین بحث ها را با همسرم تجربه کردم. نمی دانید چقدر من در گفتن کلماتی همچون دوست دارم و سپاسگزارم مقاومت شدیدی داشتم و دارم. یک حس عجیبه خورد شدن و تحقیر شدن دارم وقتی که می خواهم به کسی عاشقانه ابراز احساسات بکنم.!!!!!! این پاشنه آشیل من هم از یک باور محدود کنندای نشات می گیرد که ریشه در کودکی من دارد. آن چیزی که من در خانواده دیده ام و به دان عادت دارم. البته در این ده سالی که ازدواج کرده ام خیلی بهتر شده ام ولی هنوز مقاومت شدیدی در ابراز احساساتم دارم. خیلی تلاش در صحبت کردن با همسرم و دیگران دارم. و هر روز که از بیرون به خانه میرسم تلاش می کنم تا جزعیات اتفاقات روزانه و احساساتی را که تجربه کرده ام را به یاد بیاورم و با همسرم راجع به آن صحبت بکنم. این موضوع خیلی به من کمک کرده تا بهتر بشم. ولی وقتی این فایل رو شنیدم شدیدا به فکر فرو رفتم مخصوصا اون لحظه که فرمودید که (فکر نکنید وقتی من این حرف ها رو می زنم اونایی که می شنون می گن داره ما رو می گه ها ) اتفاقا من با خودم گفتم داره من رو می گه و یک سوالی مطرح کردم و آن هم اینکه خدایا نمود عملی جاهایی رو که من باید سپاسگزاری می کردم و نکردم رو بهم نشون بده. و جالب اینکه فردای همان روز خواهرم گفت که نکته ای رو دلم می گه که بهت بگم. وقتی بهم یاد آوری کرد که به خاطر خدمت بزرگی که دامادمون به من کرده و من هنوز سپاسگزاری نکرده ام تازه استارت بزرگی در ذهنم ایجاد شد از کسانی که باید من حتما به خاطر خدماتشون از آنها سپاسگزاری بکنم. یکی از آن نفرات خود شمایید استاد. من همین جا به خاطر بودنتون و به خاطر صادقانه تلاش کردنتون و به خاطر توحیدی که بصورت عملی در وجود بندگان خدا زنده کرده اید و مهمتر ازهمه به خاطر اینکه یک حلقه گمشده را در مباحث موفقیت پیدا کردید و آن را صادقانه بست دادید از شما به نهایت سپاسگزارم. و امید وارم که خداوند به اندازه درک کل اعضای سایت از وجود خدا به شما پاداش بده. نی دانم چقدر است این درک. ولی می دانم که من هیچ کجا این همه درک از وجود خدا ندیده بودم.

استاد من فعلا امکان صحبت کردن با شما رو در گلوزآپ(امیدوارم درست نوشته باشم) ندارم و اگر روزی بتونم با شما صحبت بکنم حتما اولین نکته ای که مطرح خواهم کرد این است : استاد عزیز من دقیقا به خاطر اینکه اون حلقه گمشده مباحث موفقیت رو پیدا کردی و به ما دادی از تو سپاسگزارم. حالا اون حلقه گمشده چیست؟ من قبلا مباحث اساتید دیگر رو بسیار گوش کرده بودم و کتابهای زیادی رو خونده بودم. ولی یک چیزی برایم همیشه گنگ بود. همه اساتید اصرار داشتن که برای اینکه به یک موفقیتی برسیم باید یک ایده جدید که بتونه یک خدمتی رو به دیگران ارائه بده رو پیدا بکنیم و با اون یک کسب و کاری رو راه اندازی بکنیم و بعد بتونیم پولدار بشیم. این وسط چنتا سوال بود که من هیچ گاه جواب درستی رو نگرفته بودم تا اینکه با شما آشنا شدم.

سوال اول اینکه من چه ایده ای رو پیدا بکنم که هم جدید باشه و هم به فکر دیگران نرسیده باشه و هم بدونم در آینده استقبال خوبی از این محصول خواهد شد. هیچ کس جز شما جواب قانع کننده نداده بود. من از شما یاد گرفتم که پیدا کردن ایده کار ما نیست، کارکردن روی خودمون کارماست اون ایده خودش میاد و من هم اگر در مسیر درست باشم اون هدایت رو دریافت می کنم. این اون جوابی بود که دلم رو آروم کرد تا من نه ترسی داشته باشم و نه محزون باشم.

سوال دوم این بود که بر فرض که من این ایده درست رو پیدا کردم. باید از کدامین مسیر برای گسترش این ایده اقدام بکنم وچگونه و با کدام پشتوانه مالی و حمایتی کار رو پیش ببرم؟ هیچ کس جز شما جواب قانع کننده نداده بود.من از شما یاد گرفتم که باید با شرایط موجود کنونی اولین قدم رو بردارم و منتظر گفته شدن قدم بعدی باشم. و فکر قدمهای بالاتر رو نکنم. در حالی که اساتید اصرار زیادی به بحث آینده نگری داشتند ولی این آینده نگری مرا از حرکت بازمیداشت.

سوال بعدی من این بود که برفرض که من ایده درست رو پیدا کردم و بعد مسیر رو هم پیدا کردم ولی اتفاقاتی را که من تجربه کرده بودم این بود که تازه اتفاقات و مشکلات بعد از این شروع می شود. این مشکلات انرژی حرکتی من رو می گیرن برای بدست آوردن این انرژی چه کاری باید بکنم؟ و باز هم هیچ کس جز شما جواب قانع کننده نداده بود. من از شما یاد گرفتم که من اگر قبل ازاینکه جهان بخواد من رو تغییر بده خودم در مسیر هدفم تغییر بکنم با اون تضادها برخورد نمی کنم و در نتیجه اون انرژی نا خود آگاه هر روز بیشتر و بیشتر می شه تا اینکه از دست بره.

و آخرین سوال و مهمترین سوال من که شاید سوال خیلی ها هم باشد اینکه چرا وقتی من همه این کارهایی که اساتید می گویند رو هم انجام می دم نتایجی که می گیرم متناسب با خواسته های من نیست؟ هیچ کس جز شما جواب قانع کننده نداده بود. انگار وجود من به دنبال چیزی بود که می دانست هست ولی نمی دانست چیست و کجاست>>> وقتی من مبحث قوانین و مهمتر از آنها توحید عملی را از شما شنیدم تازه قلبم بهم گفت که این همون حلقه گمشده ای بود که در تمام زندگی ات به دنبال آن بودی. این حرف ها آشنا بودند. انگار من یک روزی این حرف ها را شنیده بودم. انگار کلمه به کلمه آنها را می دانستم ولی چرا فراموش کرده بودم؟؟؟ جواب رو در قانون باورها پیدا کردم و وقتی ورودی هایم را شروع به کنترل کردم نتایج عوض شد . رزقی برام شروع شد که دیگر من به دنبال آن نبودم و او به دنبال من بود.با کارهایی با مدت زمان کمتر و انرژی کمتر نتایجی بزرگتر دریافت کردم.

این همون نقطه است که من با تواضع خالصانه دست شما رو می بوسم که مرا با همان جام الست مست کردید. جامی که من نوشیده بودم و احساس مستی اش را درک کرده بودم و دوباره مست شدم. مستی که هیچ شرابی نمی تواند به بار بیاورد. مستی که هر لحظه با خودم می گویم

(من یک نخورده مستم از مزه نگاهت) ( بسیار اینچنین اند هشیار پشت هشیار)

الهی شکرت دلم خیلی خالی شد. خیلی از خداوند سپاسگزارم.