توحید عملی | قسمت 11

سلام آقا رضای عزیز

ببخشید با اسم کوچک صداتون میزنم با اینکه از نظر سنی از من بزرگترین ولی چون با شما احساس نزدیکی و راحتی میکنم من کامنت های شما رو برای خودم فعال کردم تا چراغ هدایتی باشد برای من که فرکانس استاد رو بتونم بهتر دریافتش کنم

وقتی داشتم کامنت شما رو مرور میکردم صحبتای جلسه اول قدم اول برام تداعی شد نمیتوانم چرا

ولی یهویی اون صحبت های استاد تو ذهنم مرور شد

اون سوالاتی که استاد برای کندو کاو کردن و خودشناسی مون مطرح کردند و تاکید کردن که اگه برای هر سوال چندین صفحه هم پر بشه اصلا اشکالی نداره

چون آدم بعضی وقتا به کارایی انجام میدهد و فکر میکنه که مسیرش درسته ولی غافل از اینکه داره فرکانس اشتباه میفرسته

و خوب قانون فرکانس هم که هیچ وقت اشتباه نمونه و کارش رو درست انجام میده

دقیقا مثل به معتاد که کلی دلیل منطقی تو ذهنش داره برای آنجام کار اشتباه

یا انسانی که از لحاظ سلامتی مالی و روابط کلی مشکل تو زندگیش داره و داره کلی زجر میکشه ولی حاضر نیست دست از اون کار اشتباه برداره چرا؟

به ی دلیل ساده که حاضر نیست دلایل منطقی توی ذهنش بسازه که نتایج عالی براش به ارمغان بیاره

چون استاد عباس منش به ما یاد دادند که با نتایج مان با بقیه صحبت کنیم و حتی با خودمان

چون با نتایج خیلی راحت باو ساخته میشه و وقتی باور ساخته بشه میشه یک پله برای بالا رفتن و بهتر شدن و اصطلاحا کمی بهتر از قبل مان شدن

و همین کمی کمی ها میشود یک انسان الگو

و با خودم گفتم خدا وکیلی توحیدی بودن چقدر منطقیه و چقدر آدم رو میبره بالا

چقدر درک آدم بیشتر میشه

باید پارو نزد وا داد…