چندبرابر کردن درآمد در یک سال | قسمت ۱ - صفحه 1 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدا

نوزدهمین روز سفر پربرکت

💰💰💰💰💰💰💰💰💰💰💰💰💰💰💰💰💰💰💰

استاد در فایل اول از مجموعه ی چند برابر کردن درآمد و ثروت، تاکید دارند که من باید اول بپذیرم که کل بحث ثروت به “باور” ها مربوط می شوند. و باورها یا همان افکاری که در ذهن خود مدام با آن ها ور می روم، مرا در یک مدار و فرکانس خاص قرار می دهد. که در آن مدار اتفاقات، ایده ها، شرایط، آدم های خاصی وجود دارد.

یکی از تمرین های استاد برای این روز از سفر این است که در مورد این موضوع فکر کنم.

من هم تصمیم گرفتم که خیلی اساسی تر و دقیق تر به این موضوع نگاه کنم. اگر قرار است مثل وحی منزل تمام صحبت های استاد را گوش دهم به این معنا ست که از لابلای گفته های ایشان توصیه ها و تمرین ها را استخراج کنم و به آگاهی ها عمل نمایم.

…

جالب است که بلافاصله بعد از این تصمیم، خداوند مرا هدایت کرد تا کل فایل هایی که به “ثروت” پرداخته اند را دانلود کنم و بارها گوش دهم و ببینم و به آگاهی های شان فکر کنم و در مورد شان بنویسم. و خب این خود دقیقا یکی از اصلی ترین روش های ” باورسازی” است. و خدا را شکر که این فایل ها و بسیاری آگاهی های ناب در این سرزمین شگفتی به رایگان در اختیار ما قرار گرفته شده اند و تنها بهایی که من باید بپردازم تا آگاهی های شان را دریافت کنم و نتایج عمل کردن به آن ها را در زندگی تجربه نمایم، داشتن تعهدی پولادین است و گرفتن تصمیمی قطعی.

…

و این روزهای من که با گوش دادن به این فایل های ثروت ساز سپری شد، همزمان شد با سفری چند روزه که در ظاهر به روستای پدری من بود اما در واقع سفری بود در درونم از آنچه الان هستم به آنچه که بودم و یا قرار بود همچنان باشم.

…

من در این سفر مشاهده گری بسیار دقیق شدم. و دیدم و شنیدم و در ذهن خود تحقیق کردم تا اصول را بهتر درک کنم. من بیشتر پی بردم به راز اینکه چرا خانواده ی پدری ام در آن شرایط، در آن روستای کوچک، در آن دغدغه ها و روزمرگی ها به سر می برند و شاید خیلی های شان در تمام عمر به جز تجربه ی زندگی در همان روستا و چند سفر کوتاه به چند شهر دیگر که اکثرشان برای رفع نیاز به درمان است تا تفریح و خوش گذرانی، دیگر تجربه ی دیگری را نخواهند چشید و انگار تمام دنیای شان خلاصه شده در همان نقطه ی کوچک و دورافتاده.

من دیدم که چطور باورهای محدودکننده مثل قفسی می ماند که دنیایی به این بزرگی و عظمت و زیبایی را برایت کوچک و تنگ و تاریک می کند که گاهی برای خلاص شدن از آن، روح ت دست به هرکاری می زند.

من با تمام وجود در این چند روز اصل مدار و فرکانس را درک کردم. درک کردم که برای آن آدم ها هیچ واقعیتی جز آنچه خود در آن ند نیست و هیچ جهانی به جز جهان خودشان وجود ندارد.

من درک کردم که من با پذیرش چیزی دیگر، با فکر کردنی کمی متفاوت تر، چطور خودم را در مداری بالاتر از آنها قرار داده بودم، مداری که انگار مرا در یک بلندی قرار داده بود تا ببینم که اگر تصمیم نگرفته بودم و اگر نخواسته بودم و اگر جور دیگری باور نکرده بودم، خودم هم حتمن یکی از همان آدم های به زعم من گرفتار در “بعد” می بودم. آدم هایی که هرلحظه شان را برای کمی بعد تر زندگی می کنند. آدم هایی که کودکی را به گمان اینکه بزرگسالی شیرین است با شتاب سپری می کنند. آدم هایی که ازدواج را به عنوان ضرورتی برای بزرگسالی پذیرفته اند بدون درکی از همراهی و همسری. آدم هایی که زایمان و فرزند آوردن مرحله ی “بعدی” ازدواج شان است و بعد از آن بزرگ تر کردن فرزندان و بعد از آن خانه ساختن در زمین های آبا و اجدادی و بعد از آن به فکر رتق و فتق امور فرزندان بودن و در نهایت برنامه ریزی برای ازدواج آنها و… این چرخه انگار تنها میراثی بوده که از پدرانم به من به ارث رسیده بود.

من کاملا درک کردم که اساسا “سوال پرسیدن” و ” جستجو گری”، یک مدار بالاتر از مداری است که زندگی، با “ناآگاهی” فقط در حال سپری شدن است.

من متوجه شدم که سرنوشت نرگس تغییر کرد وقتی اراده کرد تا جرأتِ پرسیدنِ سوال هایی اساسی را به خود بدهد.

من کاملا احساس کردم نحوه ی رشد مدار هایم را و بودن در نقطه ای که الان ایستاده ام. نقطه ای که شاید به چشم خیلی ها، طی کردن عادی یک زندگی عادی باشد، ولی من ایمان دارم که معجزه ای است در لباس بدیهیات.

معجزه ای است آنچه من الان هستم.

معجزه ای است که من اکنون خود را در دسته ی تأمل کننده گان در قرآن می بینم. تا کسانی که فقط قرآن را در طاقچه ی خانه شان گذاشته اند و یا تابلوهایی کرده اند در گوشه و کنار خانه های شان و فقط از آن تبرک می جویند و آن را یک زینت می یابند تا گنج نامه ای از اسرار الهی. و برای از بر کردن و حفظ کردن ش فخر می فروشند و فقط ظاهر شان نشان از دین و مسلک شان دارد و بس.

معجزه ای است که من این روزها در جمع صالحانی قرار گرفته ام که می خواهند با ایمان خود، در جایگاهی قرار بگیرند که نه ترسی داشته باشند و نه غمی. و این تغییر بسیار بنیادین تر از انتخاب پوشش خاص و یا داشتن ظاهری مشخص است که حتا همین انتخاب هم فقط یک ارثیه است و بس.

معجزه ای است که من همسری در کنار خود دارم که هدف مان از همراهی با هم، متعهدانه پیش رفتن در مسیر “توحید” است و هم پیمان شده ایم تا مدام، عهدی که با خداوند بسته ایم را به هم یادآور شویم و هرروز کمک کنیم تا نسخه ی بهتری از خود و زندگی مان را خلق کنیم. واین همراهی خود تمرین و کارگاهی عملی است برای من تا در اجرای قانون ماهر تر و توانمندتر شوم.

معجزه ای است در دسته ی افرادی باشی که خداوند آن ها را راه یافته گان به راه رشد می داند.

اصلا معجزه ای است در راه مستقیم خداوند هدایت شدن و در گروهی جای گرفتن که خداوند به آنها نعمت داده نه دسته ای که رهای شان کرده تا در گمراهی خود، فقط زندگی دنیای شان را به روزمره گی و سطحیات سپری کنند و آنچه هدف نیست را هدف قرار دهند و در لحظه ی آخر انگشت حسرت به دندان بگزند و در جهنم غفلت و ناآگاهی خویش بسوزند و درد بکشند.( جهنمی دردناک تر از لحظه ای که با حسرت از این دنیا رخت سفر می بندی و به آخرت کوچ می کنی وجود ندارد.)

معجزه ای است داشتن پیام بری در زمان خود که مدام درس “توحید” را به یادمان می آورد و یگانگی خداوند را برای مان می گوید و ما را از هرچه رنگ و بوی شرک می دهد بر حذر می دارد.

معجزه ای است…

…

خدایا شکرت 🙏

…

من این روزها، وقتی در اسپکه راه می رفتم و بسیار حقیقت ها را به چشم می دیدم، به خود می بالیدم که در این جایگاه قرار دارم و وقتی تصور می کردم که چه رشد ها، چه آگاهی ها، چه خوشبختی ها و چه نعمت ها و چه معجزات دیگری در مدارهای بالاتر در انتظار من نشسته اند تا زندگی ام را فرابگیرند، مثل کودکی سرشار شوق می شدم که انگار بر روی ابرها قدم گذاشته. چه شادی ها و سروری تجربه می کردم! فقط از تجسم نتیجه های این انتخاب…

برای من این سفر شبیه آن فایل استاد بود از مقایسه ی زندگی در اتاق کوچک سیمانی و زندگی کنونی ش، و حالا کمی بیشتر درک کردم که چرا استاد از پیدا شدن آن فیلم قدیمی خوش حال بود. من خوب فهمیده ام که وقتی استاد بسیار خوش حال می شود جلوی دوربین می آید تا حال خوش خود را با من و ما شریک شود. مثل خوش حالی الان من که با دیدن گذشته ی نه چندان دور خویش برایم رقم خورد. و دیدم که چطور به قول استاد “اوضاع می تونه به طور بنیادین تغییر کنه” و ” همه چیز تغییر می کنه وقتی تو تغییر کنی”… و این دیدن، ایمان مرا قوی تر کرد. درک مرا بهتر کرد. بهتر فهمیدم داستان مدار را، داستان باورها را، داستان فرکانس را، داستان تغییر را و پر شدم از شوق نوشتن آنچه برایم آشکار شده…

آری استاد من!

تو از من خواستی فکر کنم و تحقیق.

من فقط خواستم،

و آن وقت بود که خداوند دست به کار شد و کارگاهی عملی را برایم به راه انداخت تا به من کاملا بفهماند داستان باورها را، داستان فرکانس را، داستان مدار را.

خدایا شکرت 🙏

و اما یکی از باورهای کاملا مشهود برای من در این سفر همان باوری بود که در فایل “خبر خوب آپدیت روانشناسی ثروت ” با پس زمینه ی زیبای دریا و وجود شادپوش و زیبای خود برایم بیان کردید :👇

” نابرده رنج، گنج میسر نمی شود.”

من متوجه شدم که چطور تمام اجداد و آبای من با سبک زندگی ای که برای خود انتخاب کرده بودند، توانسته بودند که به فرزندان خود عمیقا این باور را منتقل کنند که باید برای زندگی رنج کشید. اصلا اگر رنجی نباشد لذتی هم در کار نیست. اگر تو در رفاه کامل زندگی کنی اصولا از خود بی خود می شوی و دیگر خدا را هم بنده گی نمی کنی، پس لازم است کمی سختی در هر برهه از زندگی تجربه کنی تا مثل ریاضتی باشد که غبار غرور و نخوت را از وجودت بزداید و تو را بنده ی خوبی کند. من دیدم مردمانی را که باورشان این بود که اصلا زندگی با رنج هاست که شیرین است و وقتی روزی کمی راحت بودند، کمی کمتر خستگی کارگری را تجربه می کردند،کمی کمتر آشپزی شان و کارهای خانه طول می کشید، احساس می کردند آن روز روز بیهوده ای بوده و حتا بخاطر حس گناه خواب‌شان نمی برد. و ذهن شان عمیقا با این باور بر وجودشان حکومت می کرد که آنها حتا حاضر نبود به کوچکترین ایده پردازی ای که برای رفاه شان آمده، اجازه ی ورود به زندگی را بدهند حتا اگر این ایده به کوچکی داشتن یک صندلی برای جایی باشد که محل کسب هر روزه اش است. حتا اگر این ایده به اندازه استفاده از دستگاهی برای خرد کردن قطعه های مرغ باشد…

من دیدم که آدم ها حتا نحوه ی زندگی پر از رفاه و راحتی را، زندگی پوچ و بیهوده ای می دانستند، چرا که باور داشتند اگر رنجی در کار نباشد گنجی نیست پس قطعا آن چه در حال تجربه اش هستی بیهوده گی و پوچی است. و آن ها نه تنها انسان های ثروتمند و در رفاه را تحسین نمی کردند، نه تنها از انسان های متمدن و مرفه الگو نمی گرفتند که حتا فکر می کردند اصولا خودشان خوشبخت ترند چرا که زندگی شان رنج دارد و هرجا که رنج باشد گنجی است.

آنها خوشمزه گی را در چای آتشی از آن جهت می دیدند که رنج آتش روشن کردن و دود خوردن و زخمی شدن دست و سوزش پوست را به همراه داشت و این برای شان فخر بود چرا که خود را آب دیده تصور می کردند و زبان به تحسین خود می گشودند که رنج کشیده اند و اینگونه برای فرزندان خویش هم باور می ساختند.

اگر بخواهم از باور ” نابرده رنج گنج میسر نمی شود” بگویم باید تمام زندگی ای را مثال بزنم که بخاطر این باور هیچ گاه نمی خواهد به سمت تکامل حرکت کند، چون اساسا با گسترش جهان موافق نیست. چرا که از دیدگاه او این گسترش با خود رفاه به همراه می آورد و خب معلوم است، آسایش به جز کسالت و خستگی ثمره ی دیگری ندارد.

من خیلی خوب در فایل نمایشگاهی که در فلوریدا از روند رو به رشد و تکامل زندگی روستایی در قالب تصاویر سخن گفته بود متوجه این تفاوت باوری شدم. من بارها دیده ام که اکثریت ایده هایی که برای رفاه و آسایش زندگی انسان به واقعیت بدل شده و اختراع هایی که شکل گرفته و به وقوع پیوسته، از ذهن پدران و مادران من در این نقطه ی جهان نبوده، بلکه در گوشه ی دیگری از جهان، انسانی دستی از خداوند شده و جهان را رو به کمی جلوتر حرکت داده. از اختراع دوش حمام گرفته تا برق و وسایل برقی و سرمایشی و ماشین های آشپزخانه و…

مثل نمایشگاهی که در فلوریدا به تصویر درآمد تا ببینم دستگاه های مربوط به کشاورزی، ماشین آلات مربوط به خانه ، ماشین آلات مربوط به پخت و پز و شست و شویی که صدسال قبل شروع به خلق شدن نموده، آن هم از ذهن آدم هایی با باورهای متفاوت.

اصولا باور ” هر چه راحت تر، بهتر” به دنبال ایده پردازی برای راحت تر انجام شدن کارها می رود و نتیجه اش می شود یک خلق و اختراع جدید. و گرنه که هنوز هم در روستای پدری من زمین را با گاوآهن شخم می زنند چرا که باور دارند این روش کاراتر است. و آن وقت من می بینم که در گوشه ای از همین جهان، انسان هایی بوده اند که در صد سال قبل برای راحت تر و بهینه تر انجام شدن کارهای کشاورزی شان دست به اختراع تراکتور زده اند. و روز به روز هم این اختراع را کامل تر کرده اند.

…

امیدوارم توانسته باشم ابعاد مختلفی از تاثیر فقط یک باور محدودکننده در زندگی نسل های بشر را به تصویر کشیده باشم. باور ” نابرده رنج، گنج میسر نمی شود.”

و اما در نقطه ی مقابل این باور محدودکننده، باور قدرتمند کننده ی ” آسان گیر بر خود کارها” وجود دارد. همان باوری که انسان را به سمت سوال پرسیدن :👇

” چطور از این راحت تر

چطور از این بهتر

چطور از این آسان تر

چطور از این کاراتر… ” هدایت می کند.

همان باوری که استاد، استاد آموزش ش به من شد و من قبل از آن هیچ آگاهی هایی از آن نداشتم در حالی که تولید کننده ی خلاقیت و ایده پردازی در انجام کارهاست.

و اگر این باور بسیار بسیار قوی و پررنگ شود، نتیجه اش می شود سیر تکاملی ایده ی هنری فورد برای خلق دستگاهی که فقط حمل و نقل را کمی آسان تر کند و این ایده آن قدر گسترش می یابد و آن قدر بهتر می شود و آن قدر به سمت راحتی و آسانی بیشتر حرکت می کند تا ایلان ماسک ظهور کند و ایده ی ماشین رونده و اتوماتیک را عملی سازد. و این درحالی است که هنوز هم مردمانی در روستای من هستند که در رتبه بندی ذهنی شان ماشین 405 را بهترین ماشین دنیا می دانند چرا که با آن می‌توانند کارهایی انجام دهند که می شود با رنج و بدبختی پول ساخت. و اصولا ایده های پول ساختن کمی راحت تر به ذهن شان هم خطور نمی کند چرا در که در مدار متفاوتی هستند و حتا غیر از این روش پول ساختن با معیار های “رزق حلال” شان سازگار نیست. و باز این در حالی است که کلمه ی”حلال” در لغت به معنی آسان و راحت است.

…

استاد عزیزم!

من تصمیم خود را گرفته ام.

من هم می خواهم بر روی این باور قدرتمند کننده کار کنم که پول و ثروت خیلی خیلی آسان و راحت به دست می آید چرا که بهای سنگین داشتن باور محدودکننده ی “نابرده رنج گنج میسر نمی شود “را یک عمر پرداخت کرده و در زندگی تمام اجدادم مشاهده کرده ام.

من هم می خواهم چنین باوری در خود خلق کنم که پول به راحتی و آسانی به دست می آید تا بتوانم در مدار انسان هایی چون مارک زاکربرگ قرار بگیرم که فقط با فکر خود و ایده ای خلاقانه، میلیون ها دلار ثروت خلق کرد و علاوه بر آن بستری آفرید برای خلق ثروت آسان برای دیگر انسان ها.

من هم می خواهم باور کنم که پول و ثروت به آسانی به دست می آید تا در مدار انسان هایی قرار بگیرم چون بیل گیتس که سال هاست بازنشسته شده و کاری به عنوان شغل انجام نمی دهد بلکه در حال انجام پروژه ای است که احساس ش را خوب می کند و به او حس مفیدتر بودن می دهد اما روز به روز پول است که به حساب ش واریز می شود و ثروت است که به دارایی ش افزوده می گردد.و او راز را درک کرده که حتا اگر میلیون دلار را ببخشد باز هم بلافاصله پول است که جایگزین می شود و او را در صدر قرار می دهد.

من هم می خواهم دست رد بزنم به باور آبا و اجداد م ودر این مسیر گام بگذارم که ” ثروت به راحتی و آسانی به دست می آید” تا در مدار خواننده ها و موسیقی دان های معروفی قرار بگیرم که با انجام عشق خود، با انجام یک کار شیرین و لذت بخش، ثروت هاست که برای خود خلق کرده اند. و عزت و شهرت است که برای خود رقم زده اند.

من هم می خواهم باور کنم که” ثروت به آسانی و راحتی به دست می آید” تا در مدار انسان هایی قرار بگیرم که دیگر دغدغه های شان، دغدغه برای رفع نیازهای اساسی بشری شان نیست، بلکه هر روز در فکر بهبود سبک زندگی تمام جهانیان هستند چون ایلان ماسک ها.

من هم می خواهم باور کنم که ” ثروت به راحتی و آسانی به دست می آید ” تا مصداق پائولو کوئیلو یی شوم که در سن چهل و چند سالگی، بعد از طی تکامل باوری اش، دست به کار نوشتن شد و میلیون ها دلار ثروت آمد و زندگی ش را متحول نمود.

من هم می‌خواهم باور کنم که “ثروت به آسانی و راحتی به دست می آید” تا در مدار انسان هایی چون استاد قرار بگیرم که با انجام رسالت ش، با انجام آنچه حس خوب را در وجود ش جاری می کند، در آزادی کامل، در لذت کامل، بر ثروت و دارایی ش افزوده می شود و دیگر با خیال راحت می تواند به آپدیت کردن شورولت خود به شورولت 2020 فکر کند و حتا اگر فکر هم نکند شرایط خرید ش را در لحظه دارد و برای خرید تسلا با قابلیت راننده گی خودکار، فقط منتظر می ماند تا این امکان راه اندازی شود. و او نیز یکی از استفاده کننده گان از این خلق تازه باشد.

من هم می خواهم باور کنم که” ثروت به آسانی و راحتی خلق می شود” تا روزی برسد که دیگر فقط همه چیز را برای اینکه نیاز است بخرم و اصلا نگران بها و برچسب قیمت شان نباشم.

من هم می خواهم…

…

خدای ثروتمند من!

ما را به راه راست هدایت کن. 🙏

به راه کسانی که به آن ها نعمت داده ای و درک و آگاهی که از آن نعمت ها نهایت استفاده و بهره را ببرند. 🙏 🎈 🎀 💰

خدایا شکرت 🙏

ادامه دارد…

دوستتان دارم ❤️

خداوند عاشق ماست ❤️ 💙