live | تشخیص اصل از فرع درباره نتایج

به نام خدا

سلام به همه دوستان عزیز ، استاد عباسمنش که جا داره همین جا روز معلم را به ایشان تبریک بگوییم چرا که به ما درس درست زندگی کردن را می آموزند .

اما موضوع سوال …

ابتدا باید بگم این فقط نظر من و برداشت من از استفاده ی تا الان از دوره های این سایت می باشد

ببینین بذارید اول یه مثالی بزنم براتون :

فکر کنید یه نفر به شدت دلش بخواهد فوتبالیست بشه ، تو ذهنش اینه بشه یکی مثه مسی و رونالدو …

حالا اون فرد بره دقیقا همون کفشی که مسی میپوشه رو بخره ، همون لباس ها ، اصلا بره تو همون زمینی که اونا تمرین میکنند تمرین کنه و … آیا همین کافیه؟؟ مسلما خیر … اون فرد تا نتونه باور هاشو درست کنه تا نتونه احساس توانستن رو حس کنه اصلا نمیتونه شروع کنه و تصور کنه بتونه برسه به اون حد

اول که درست به طور کامل باورسازی کرد اون وقت میتونه شروع کنه ، به همون اشتیاق تمرین کنه ، ادامه بده ، تا یواش یواش تکاملش رو طی کنه ، اول بشه یه فوتبالیست بعد با الگو برداری و تمرین خودش به خواسته اش برسه … الگو برداری نه اینکه بره دقیقا همون کارایی که اونا میکنن بکنه بلکه از اراده اونا از تفاوتی که اونا با سایرین داشتن استفاده کنه ( کاری که انجام دادنش هنره )

کفش و لباس و سایر وسائل فقط حکم اینو داره که اوضاع رو بهتر کنه ، یکم کار کردن رو راحت تر کنه ، اما اصل نیست ، معیار نیست ، اثر اونا خیلی ناچیزه تو موفقیت

حالا مسئله بیزینس و کسب و کاره …

همه وقتی اسم بیزینس میاد میگن اونی که بتونه تبلیغات درست ، هزینه زیاد و … انجام بده موفق میشه

اما بارها نمونه هایی هست که درست برعکس این شده …

من ساکن شهر بابلم ، بخوام مثالی بزنم از شهر خودم که با چشم دیدم مثال میزنم که مطمئنن همه شما دارین همچین نمونه هایی تو اطراف خودتون :

بابل ، یه شیرینی فروشی خیلی معروف داره که هرکی رد شده باشه از این شهر شنیده اسمش رو … شیرینی سرای بابل

صاحب این شیرینی فروشی که الان بزرگترین شیرینی فروشی در سطح شهر های اطراف را داره ابتدا کارش رو از کیک پزی شروع کرده بود و شاگرد بود ، چندین سال گذشت و قنادی زد گذشت و گذشت و تبدیل شد به شیرینی سرای بابل ، اول مغازه اش زیاد بزرگ نبود ، اینم بگم که یادم نمیاد تبلیغاتی هم دیده باشم ازش ، تو این 15 سال اخیر فقط بخوام بگم ، 3 بار تغییر مغازه داد ، یعنی اول یه جا بود بعد تصمیم گرفت تغییر دکوراسیون بده برای همین مغازه ای در اطراف مغازه خودش اجاره کرد ، یه مدت بود ، این سمت چند سال زمان برد ساختمون جدیدش رو ساخت و حالا بزرگترین و شیک ترین ساختمون سطح شهر مربوط میشه به شیرینی سرای بابل…

آیا از روز اول ، بهترین شدن رو گرو این دونست که فلان تبلیغات رو بزنه؟؟ فلان مغازه رو داشته باشه؟؟

اون تکامل در کارش را انجام داد

مثاله دیگه میزنم از شرکتی که با تبلیغات های فراوون شروع کرد و یکهو ناپدید شد …

5040… استاد خودشون هم یکبار گفتند راجبش

یا بازم از شهر خودم بگم … یه دوره بود که پرتردد ترین منطقه شهر ، تابلو هایی از یک رستوران جدید به چشم میخورد که واسه همه سوال بود اون چیه … بعد چند ماه که افتتاح شد ، مدتی نگذشت که همیشه خلوت بود ، کسی زیاد نمیرفت حالا به جاش جاهای دیگه شلوغ بود!! رستورانی که هم در بهترین نقطه شهر بود هم شیک بود هم تبلیغات زیاد داشت اما بازم کارش زیاد نگرفت تا اینکه دیگه جمع کرد و رفت جای دیگه …

اینارو دارم میگم که ببینیم شرایط بیرونی چقدر اثر داره؟

پس مسلما مهم چیز دیگه ایه ، اصل چیز دیگریست …

مهم باور ماست … باور هم درباره خودمون هم کاری که میخواهیم انجام بدیم …

باور کامل درباره خودمون هم ؛ اینکه اون حرفه و کاری کهمیخوایم انجام بدیم عاشقش باشیم ، از ته دل بخواهیم دنبال کنیم ، اگه کسی تونست انجام بده ما هم میتونیم ما همه توانایی در یک حد داریم

درباره اون حرفه هم اینطور باور بسازیم که … مثلا این حرفه میتونه خیلی پول ساز باشه ، خیلی ها هستند که به این حرفه نیاز دارند و …

خیلی ها هستند که صبح پا میشن میرن سرکار فقط به خاطر اینکه میگن یه لقمه نون در بیاریم یعنی خودشون رو وابسته اون کار میدونن ، اون کاره هست که زندگیشون رو میچرخونه نه خودشون ، یعنی در یک کلام خودشون گره زدن به پول و فقط یه کاریو شروع میکنن که به پول برسند ، نه اینکه از انجام اون کار لذت ببرند و زندگی کنند . برای همین اول میگن ما اینکارو کنیم اونکارو کنیم تا درآمدمون بهتر از بقیه باشه بیشتر از خرجمون ، درآمد داشته باشیم وگرنه سوال اینه : اگر کسی بدونه بدون تبلیغات ، ماهی 2 تومن درآمد داره و با تبلیغات 3 تومنی میتونه 4تومن درآمد داشته باشه ، چیکارمیکنه ؟؟ درسته با تبلیغات درامدش زیاد میشه اما آیا سودش هم زیاد میشه؟؟!! مطمئنن اون شخص میگه من تبلیغات نخواهم کرد …

اگر ما اون کاریو که انجام میدیم ، بیرون از خودمون نبینیم ، جدا از خودمون نبینیم ، یعنی اونقدر لذت بخش باشه انجام دادن اون کار ، وگرنه اصلا شروع نکنیم ، مطمئنن به نتیجه خیلی بزرگ میرسیم چونکه هم علاقه داریم بهش هم با حوصله و بدون چشم داشت خاص انجام میدیم هم فرصت طی کردن تکامل را به خودمون میدهیم …

مشکل اینه که خیلی ها همش از شروع کار درگیر نتیجه اش هستند ؛ اگه مشتری نیاد چی؟ اگه نشه چی؟ اگه پولم بسوزه چی؟ و… یعنی اصلا کاری ندارن خودشون چیکار میکنند فقط مشکل رو از جای دیگه میدونن ، اگه درآمد ندارن ، مشکل و علتش رو چیزای دیگه میدونن …

یا یکسریا میدونن که با اون کار به جایی نمیرسند و فقط میگن ما مجبوریم به انجام این کار ، هیچوقت نمیتونن باور کنند که ممکنه اونا هم بهترین بشن ، اگر هم یکروزی بازارشون خوب بود و دیگه نیست نمیگن مشکل از ماست میگن جامعه اینطوره ، بازار خرابه و …

تبلیغات اصلا بد نیست اما … اگه تبلیغات به این دید که من تازه میخوام شروع کنم و میخوام بواسطع تبلیغ از خیلی ها جلو بزنم ، این خوب نیست

یا یکی میخواد کاریو شروع کنه میخواد از صفر یهو برسه به صد

من همون اول مثالی زدم از روند تکامل …

ما اول باید زیر بنارو اصل و باور خودمون بذاریم نه تبلیغات و فلان کالا …

فرض کنین ساختمونی که پی نداره ، ستون نداره ، اما در و پنجره شیک ، نمای زیبا و … داره !!! خوب فایده ای نداره

اول اصل و اسا مهمه بعد چیزای دیگه

اونی که از صفر میره کیک پزی بعد شاگرد قناد میشه بعد خودش قنادی کوچک میزنه بعد بزرگترش میکنه بعد یکم شیک تر میکنه بعد … تبدیل میکنه به بزرگترین فروشگاه منطقه ، اون میتونه موفق باشه چون نخواست از آسانسور استفاده کنه …

حالا فهمیدیم اصل و اساس ، زیربنا و پی و ستون ، باور های ماست ؛ محدود کننده است یا رشد دهنده؟؟!

ما اصلا خودمونو لایق رسیدن به قله میدونیم؟؟!!

فکر میکنم تا همینجا جواب سوالو داده باشم

اما یکم هم از باور های رشد دهنده و ثروت آفرین بگم …

دیروز داشتم فیلمی نگاه میکردم که یه راننده تاکسی بود که مسافرش رو به سمت رستورانی میبرد ، در مسیر مسافر گفت تاحالا رفتی؟ اما جواب راننده جالب بود : ” نه خانم ، ما خیلی ناپرهیزی کنیم اینه که 2تا سیخ کباب بگیریم از سر کوچمون ببیریم بدیم به زن و بچمون شکمشون رو سیر کنیم … ”

حالا این راننده رو مقایسه کنید با استاد عباسمنش که ماشینش خیلی داغون تر بود ، خط ایستگاهش تو بندر عباس بود درحالیکه در این فیلم آقاهه تاکسی فرودگاه تهرانه و مسلما اوضاعش خیلی بهتره … البته اون فرد راست میگفت! با اون درآمد سخت بود اما سوال اینجاست… آیا پیشرفت کردن و تغییر مسیر زندگی غیرممکنه؟! برای خیلی ها جواب این سوال بله است پس مسلما لیاقتشون هم همونقدر خواهد موند …

اگر استاد ، بعد از پیدا شدن تاکسی اش دست به تغییر نمیزد و میترسید که بدون اون چطور خرج زن و بچه اش را بدهد ، میتونست بشه اینی که الان هست؟؟!! البته گرفتن این تصمیم که همین منبع درآمد کوتاهش هم قطع کنه و بره دنبال رویاهاش و علاقه اش حاصل وقت گذاشتن و شکستن مقداری از باورهای مخرب گذشته درهمان مدت مسافرکشی توسط گوش کردن به قوانینی که بهشون پی برده بود

اینکه من شروع میکنم در هر حوزه ی دلخواهی ، تماااام وقتم رو میذارم که یاد بگیرم چطور عمل کنم ، یواش یواش مراحل پیشرفتم رو طی میکنم ، با طی کردن قدم های کوچک باورهام تقویت میشه که برووووو ، برو که میتوانی ،اگه تونستی از 0 برسی به 50 پس میتوانی برسی به 100 … 200 … 500 … 1000 … 2000 … 5000 …. 10000 …. 100000 …. ،بعد در این مسیر دست به سر و روی کارم هم میتونم بکشم ، بالاخره کار ما هم مثل ما پیشرفت باید کنه دیگه …

اما مشکل ما اینه از روز اول میخوایم برسیم به 10000 درحالیکه معلومه نمیشه چون طبق قانونه …

در انتها مثالی دیگه از همین آدم های موفق شهر خودم میزنم :

رستورانی بود مدت ها در شهرمون … (از جایی که خودم دیدم تعریف میکنم و اطلاعی از گذشته اش ندارم)

غذاهاش خوب بود ، محیطش معمولی بود ، اون تنها رستورانی نبود که وجود داشت خیلی خیلی بهتر ازش زده بودند با تبلیغات های خیلی بهتر اما همیشه ما میخواستیم جایی بریم میرفتیم اونجا چون غذاهاش واقعا با کیفیت بود

بعد از سالها ، شعبه 2اش رو جای دیگه زد ، خیلی بزرگتر و شیک تر …

پس از مدتی همونجا تالار زد ، زمین های بیشتر خرید از اطراف و هتل کوچکی هم احداث کرد …

حالا که دارم میگم ، رسیده به جایی که هتلش درحال احداثه که تو منطقه بهترینه ، 3 نوع رستوران زده ، 3 تالار مختلف هم زده و در این شرایط که میگن گرونیه و مردم ندارند ، کل 17 روز تعطیل عید ، اونجا پر مسافر و همیشه غذاهاش هرروز به اتمام میرسید …

بدون اینکه بخواد تبلیغات خیلی زیادی کنه از همون اول …