live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه
سرفصل آموزش های این فایل:
- چگونه دلیل اصلی نتایج را از یاد نبریم؛
- چگونه از مسیر عمل به قانون، خارج نشویم؛
- درمان معلولیت باوری و خلق زندگی دلخواه؛
- انسان فراموش کار است. نتایج، خیلی زود برای ما بدیهی می شود، خیلی راحت فراموش می کنیم که دلیل نتایج، کار کردن روی باورهایمان بوده است. در نتیجه از بهبود باورها غافل می شویم و دوباره به مسیر قبلی بر می گردیم. سپس اوضاع هم به همان شرایط نادلخواه قبلی بر می گردد؛
- سپاسگزاری ابزاری است برای خلع سلاح ذهن و دوباره برگشتن به مسیر خلق زندگی دلخوه؛
- وقتی با این باور که : احساس خوب = اتفاقات خوب ذهن خود را کنترل می کنی، فارغ از اینکه شرایط چیست، ورق به نفع تو بر می گردد؛
- چقدر ما توانمند هستیم برای اینکه شرایط زندگی مان را تغییر دهیم و چقدر راحت می توانیم این توانایی را فراموش کنیم و وارد روزمرگی و حاشیه ها شویم؛
- قانون تغییر مکان زندگی؛
برای دیدن سایر فایلهای این مجموعه کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه194MB26 دقیقه
- فایل صوتی live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه25MB26 دقیقه
خدای خوبی های همیشگی!
از تو به خاطر کوچکترین و بزرگترین نعمت های زندگی ام ممنونم!
از زمانی که تو را یافته ام، چشمم هرچه می‌بیند و گوشم هرچه می‌شنود، همه تویی!
من در تک تک لحظات روزمرگی ام، در همه چیز تو را میبینم!
از تو بابت آسمانی که ابرها در آن می‌رقصند، ممنونم!
بابت گل هایی که ردیف به ردیف در باغچه ها قد کشیده اند، ممنونم!
بابت موسیقی هایی که روح را به پرواز در می آورند!
بادبادک قرمزی که اوج می‌گیرد!
بالش های نرمی که مایه‌ی آرامش اند!
برگ هایی که روی شاخه‌ی درختان بلوط جولان می‌دهند!
اتوبوس هایی که سر وقت می‌رسند!
آدم هایی که لبخند می‌زنند!
مداد هایی که روان می‌نویسند!
جوراب هایی که دل آدم را می‌برند!
چشم هایی که می‌بینند هرچه زیبایی‌ست را!
قلبی که انتخاب کرده است شاد زیستن را!
خدایا بابت لیوان هایی که جای بیشتری میگیرند، شکرت!
بابت شوینده هایی که بوی خوب را پخش می‌کنند در سرتاسر خانه، شکرت!
بابت فرش های رنگ روش!
بابت ناخن های کوتاه!
خدایا! بابت توانایی ام در لذت بردن از چیزهای کوچک، از تو ممنونم!
خدایا! بابت حضورت، بودنت، و وجود همیشگی ات از تو ممنونم!
به اندازه‌ی همه‌ی ستاره های کوچک درخشانی که شب ها جا خوش می‌کنند در آسمان, دوستت دارم!
– شکرگزاری – 1403/01/15