درس‌هایی از انیمیشن گربه چکمه پوش

با نام ویاد الله مهربانم

سلام خدمت دو بزرگوار استاد عزیزم ومریم جان وتمامی دوستای گلم.

ما انسانها آدمهای فراموشکاری هستیم و فکر میکنیم به هرجا رسیدیم با عقل خودمون رسیدیم در صورتی که ما توانایی وخلق اتفاقات زندگیمان رو به راحتی وسهولتی که خداوند برامون انجام میده رو نداریم.

وچقدر غرور وتکبر داشتن چیز بدی هست که خودم هزاران وهزاران بار درگیرش شدم که به لطف الله مهربونم با آشنا شدنم به این سایت زیبا خیلی دارم کمترش میکنم ولی حالا حالاها جا داره.

استادم چقدر اینکه فرمودید که همش یاد آور جایگاه خودتون وخدا میشید رو دوست داشتم از دیروز که این فایل رو دیدم هرچند هر روز شکرگزاری میکنم ولی از خدا خواستم وحس کردم شکرگزاریمام بهم نمیچسبه و حس عالی ازشون نمیگیرم که اونم مقصرش خودمم که باید عمیق تر و سر اینکه چرا مثلا شکر میکنم بخاطر همین چایی که دارم میخورم و دلیل بیارم براش تا تمرکزم بیشتر بشه وحسم بهتر بشه ولی وقتی هدایت شدم به فایل شما الان دیگه همش میگم خدایا شکرت بخاطر مثلا پدرومادرم چون تو به من این دو عزیز رو دادی تو باعث شدی من بشم بچه ی اینا و همش یاد آورم میشم که اگر این نعمتا رو دارم چون تو خدا بهم داده و…

اینطوری حسم خیلی بهتره سر شکرگزاریام.

شکر خدایی رو که سپیده رو از شرایط بسیار سخت عاطفی جسمی و روحی ومالی وارد اینجا کرد تا توی این مکتب خانه ی عشق وتوحید به الله هر روز بیشتر وبیشتر شکرگزارتر باشم وحالم هرروز بهتر وبهتر بشه

موفق باشید