کلید اجابت دعاها - صفحه 36 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عزیز و گرانقدر و مهربانم و مریم جان عزیز و تمامی دوستان گرامی.

بی نهایت از استاد عزیز سپاسگزارم و کمال تشکر را از ایشون دارم.

استاد جونم استاد خوش‌قلب و مهربونم ، ممنون از وقتی که برامون میزارید .

ممنون به خاطر آگاهی‌های نابی که همیشه در اختیار ما قرار میدید.

بدون تشکر ما هم ، شما پاسخ فرکانسهای مثبتی که نسبت به ما دانشجویان دارید رو دریافت خواهید کرد ولی وظیفه ی خودمون میدونیم که تشکر کنیم و بگیم که ما قدردان وجود شما هستیم.

هر باری که از آگاهی‌های نابتون در اختیار ما می‌ذارید در ک و آگاهی های من به شخصه بیشتر از دفعات قبل میشه .

تکرار و مرور این آگاهی ها باعث باور پذیری بیشتر ما میشه .

اینکه هر بار شما با یه داستان و یه موضوع جدید از قرآن همون آگاهی‌های اولی رو که به ما آموزش دادید رو یادآوری می‌کنید واقعاً جای سپاس و قدردانی از شما بزرگوار داره.

در اینکه هنوز باورهای محدود کننده‌ای داریم که اجازه ی اجابت خواسته‌هامونو نمیده شکی نیست!

در اینکه خداوند قدرتمند و بخشنده‌ای داریم، خداوندی که منبع خیر و برکت و رحمت و فزونی نعمت هستش شکی نیست و در اینکه مشکل از ماست باز شکی نیست ! بدون انکار همه ی اینها رو می‌پذیرم. امروز مثل گذشته نگاه طلبکارانه به خداوند ندارم .امروز مثل گذشته دنبال مقصر نمی‌گردم می‌دونم هرجا هر کم کاری باشه به خاطر افکار و باورهای خودمه. بنابراین از خداوند هیچ توقعی ندارم جز هدایتش.

هدایتش تنها چیزیه که بهش نیاز دارم و دوست دارم همیشه و در تمام لحظات حسش کنم .

حتی می‌دونم هدایت خواستنم بستگی به خودم داره هرجا که خودم طلب هدایت می‌کنم هدایت میشم.

یه ایرادی که تو وجود اکثر ماها می‌تونه پیدا بشه اینه که ما انسانهای فراموشکار و بی چشم و روی هستیم.

در مورد کسی حرف نمیز‌نم از خودم میگم و خودمو مثال میزنم که خیلی جاها خیلی راحت قدرت خدا رو فراموش می‌کنم و خودم دست به کار میشم.

دیدن تجارب تلخ گذشته همیشه باید یادآور این باشه که دست به عملکردهای تکراری نزنیم و دیدن تجارب شیرین و یادآوریشون باعث ایجاد انگیزه در وجودمون باشه.

همونطور که استاد عزیز فرمودن ما به راحتی تحت تاثیر شرایط قرار می‌گیریم و احساس می‌کنیم که نمی‌شود !

و اون چیزی که تو ذهنمون توقع می‌کنیم برآورده نمیشه . دقیقاً اجازه نمیدیم ببینیم جهان برامون چی رقم میزنه . از بس که عجولیم نمی‌تونیم به خودمون فرصت و زمان بدیم و بدون کنترل حواسمون فقط به لذت بردن از همون لحظاتی باشه که درش هستیم.

از اونجایی که خواسته‌های زیادی داریم خواسته هامونو تو ذهنمون می‌پرورونیم و بعد که می‌بینیم با عقلمون جور در نمیاد و به نظر دور از دسترس‌هاست ترجیح میدیم فراموشش کنیم . در واقع با توجه به شرایط و قدرت و عقل خودمون در نظر می‌گیریم . کارکرد دوره ی احساس لیاقت خیلی تو این زمینه بهمون کمک می‌کنه که حس لیاقت خودمونو بالا ببریم. از چیزی نترسیم و با شهامت و اقتدار خواسته‌هامونو بیان کنیم.

و هر جایی که گفتگوهای ذهنی سراغمون اومد با دادن ورودیهای مناسب ، بهش بفهمونیم که ما خدای بی‌نهایت قدرتمند و بخشنده ای داریم که از جایی نعمت به ما میرسونه که در ذهن ما نمی‌گنجه . استاد عزیز به ما یاد دادن که به این قسمت که قراره چطور و چ جور به خواسته‌هامون برسیم فکر نکنیم ، فقط کافیه با یقین باور کنیم که خداوند ما رو به هر خواسته‌ای می‌رسونه. حالا میخواد تو زمینه ی روابط باشه .میخواد بابت سلامت جسممون باشه. میخواد بابت دریافت ثروت باشه فرقی نمی‌کنه. اگه خودمونو یه جاهایی عاجز و درمانده ناتوان می‌بینیم فکر نکنیم خدا هم مثل ما عاجز و درمانده و ناتوان هستش خیلی جاها شاید به زبون نیاریم ولی عملکرد ما دقیقاً همینو نشون میده که نگاه ما به خداوند خیلی کوچیکه .

با توجه به همین نگاه کوچیک با نتایج و اتفاقاتی روبرو میشیم که هر بار به ما گوشزد می‌کنه عزیزم اعتماد کن . عزیزم صبور باش. عزیزم ایمان داشته باش . عزیزم تو فقط فکر انجام سهم خودت باش .عزیزم از سر راه من کنار برو و بزار من کارمو انجام بدم . این الهامات هم به اندازه ی همون گفتگوها و نجواهای ذهنی تو ذهنمون میاد که به میزان باورهای ما الهامات غلبه به این نجوا‌ها می‌کنه و اگر می‌بینیم که زور نجوا‌ها بیشتره به خاطر اینه که هنوز خدا رو خوب نشناختیم.

استاد عزیز صحبتهای خوبی کردن اینکه من هرازگاهی برای خودم خیلی چیزا رو منطقی کنم تا بیشتر باور کنم.

تمام مثالهای قشنگ و زیبایی که از قرآن زدن بیانگر همین منطق‌هاست. ما نیاز به گوش کردن زیاد فایلهای اینچنینی داریم. به قول استاد عزیز هر بار با توجه به مداری که درش قرار داریم درک بهتری از این قوانین خواهیم داشت .

هر وقت استاد عزیز در مورد باورهای توحیدی صحبت می‌کنن، پیش خودم نسبت به درگاه خداوند خجل زده و شرمسار میشم.

اول از اینکه هیچ ترمز و مقاومتی نسبت به این آگاهی‌ها ندارم .

از اینکه با دونستن این آگاهی‌ها باز دچار اشتباهات بزرگی میشیم شرمنده میشم .

می‌بینم که خداوند هیچ جا هیچ سختی به ما نداده و نمی‌دهد. اگر سختی و رنج و عذابی با خودمون یدک می‌کشیم فقط به خاطر داشتن کوله باری از افکار و باورهای منفی هستش.

خوش به حال کسانی که در سن‌های خیلی پایین‌تر به درک این حقایق‌ها میرسن.

نمیخام خودمو با این افراد مقایسه کنم فقط در باب احساس گفتم همین که الانم خوب بتونم درکش کنم بازم جای شکر داره.

دیدم خیلیا رو تا وقتی که فرصت زندگی کردن داشتن و به سنهای خیلی بالاتری رسیدن ولی هیچ وقت درکی از قدرت و بخشندگی خداوند نداشتن و بدون اینکه به آرامشی برسن دنیا را ترک کردن .

از خدا می‌خوام که فرصت زندگی کردن بهم بده و همچنان درک و فهم منو نسبت به این جهان بیشتر کنه . ایمان حقیقی پیدا کردن ، می‌دونم از اون حسها و درکهای نابی هستش که همه جوره لذت و آرامشی بهت میده . یکی از خواسته‌های بزرگم اینه که ایمانم نسبت به خداوند بقدری بیشتر بشه ، طوری که چنان تسلیمش باشم که برای هیچ اتفاقی (چرا ) نیارم .

دیدن داشته‌ها ، یادآوری نعمتها ، رسیدن به خواسته‌های قبلی ، سپاسگزار بودن به خاطرشون و پذیرش اتفاقات و دست از تقلا و کنترل کردن هر چیزی برداشتن ، کنترل ذهن ، بخشیدن و گذشتن از اشتباهتمون، همه و همه از نشونه‌هایی می‌تونه باشه که ایمانمونو نسبت به قبل ، بیشتر کردیم و قراره تا زنده هستیم روز به روز اعتماد و ایمانمونو نسبت به خداوند بزرگ ، بیشتر کنیم که هیچ لذتی قشنگ‌تر و زیباتر از این درک نیست.

آرامش و خوشبختی که دنبالشم هستیم در گرو همین ایمان و اعتماد به خداوند بزرگ و قدرتمنده . خدایی که همیشه بهمون میگه من از جایی که فکرشو نمی‌کنید بهتون رزق و روزی و برکت و سلامتی میدم کاش در همه لحظات بفهمیمش . کاش کمتر فراموش کنیم و بیشتر هوشیار باشیم.

کاش تحت تاثیر افکار و باورهای بقیه قرار نگیریم . کاش به الگوهای درستی مثل استادعزیز بیشتر توجه کنیم‌.

بابت ایمان به روز آخرت داشتن ، استاد عزیز در سوره ی روم عرض کردن که خداوند بدون اینکه ما متوجه بشیم طبیعت مرده رو زنده می‌کنه، در آخرت هم ، ما به همین شکل و به همین راحتی زندگی دیگری خواهیم داشت برام خیلی آموزنده بود . خیلی جالبه وقتی خودم قرآن می‌خونم چیز زیادی ازش متوجه نمیشم ولی وقتی استاد عزیز معانی سوره‌ها رو خیلی ساده و روان به همون شکلی که گفته شده بیان می‌کنن، تازه دقت میکنم و متوجه میشم که خداوند چی گفته و چی از ما خواسته .

اگه از خودم بخوام مثال بزنم می‌تونم بگم که تو چن مورد خواسته‌هایی داشتم که اگه بخوام صادقانه در موردشون صحبت کنم سعی کردم طبق آموزه‌های استاد پیش برم و به ظاهر قوانین رو رعایت کرده باشم ولی در حقیقت ، پس ذهنم اینه که نه بابا فک نمی‌کنم ، بعید مید‌ونم اون چیزی که تو میخوای اتفاق بیفته ! وقتی نگاه می‌کنم می‌بینم که فقط و فقط به خاطر اینکه با موقعیت و شرایط الان خودم می‌سنجم و باورم نمیشه که خواسته‌هام میتونه روزی تحقق پیدا کنه . دقیقاً همه چیز به افکار و باورهای درونی ما برمی‌گرده اینکه بتونم از درون باورهای مستحکمی داشته باشم مهمه ! حالا هر چقد بکوشم رفتار و عملکردهامو درست کنم فایده نداره اون اصلی که در درونمه باید درست بشه .به قول معروف زیر بنا باید درست ساخته بشه .

یه چیزی هم هستا ، می‌دونید چرا این حسو داشتم چون خیلی وقتا اینا رو که پیش کسی، بیان میکردم ، مورد تمسخر و خنده ی خیلیا قرار میگرفتم و خیلیا با نگاهشون میگفتن بنده خدا تو هپروته . میگفتن ما از این شانسا نداریم بچسب به همین زندگیت و قانع باش. صحبتهای اینچنینی روم تاثیر گذاشتش و احساس کردم که نمی‌تونم خواسته‌های به اون بزرگی داشته باشم . حتی گاهی به خاطر بالا رفتن سنم مقاومتها و ترمزهایی به ذهنم میاد که بهم میگه ، بیخیال اینا مال کسانیه که تازه زندگیشونو شروع کردن و فرصتهای زیادی برای رسیدنش دارن. دیگه از شما گذشته و بهتره به همین داشته‌هات قانع و راضی باشی و قدر همینا رو بدونی . دیگه هر آرزویی داری باشه برا بچه‌هات .

قدر دونستن و لذت بردن و سپاسگزار بودن به خاطر از داشته‌هات خیلی خوبه اما نه با این نگاه که به همینا بسنده باشی و دنبال خواسته‌ها و آرزوهای بزرگتری نباشی!

از امروز سعی می‌کنم نگاهمو به این قضیه بیشتر تغییر بدم و بیشتر قدرت و بخشندگی خدای خودم رو به خودم یادآوری کنم منی که هیچ مقاومتی در برابر قبول و پذیرش قدرت خداوند ندارم نباید با عملکردهای این چنینی پیش برم .

باید آگاهانه از درون خودمو بازسازی کنم .

از استادعزیز ممنونم. همیشه جملات و صحبتهای دلنشینشون یه تلنگری بهم میزنه و شکل نگاهمو به زندگی تغییر میده.

از اینکه ناتوانی و عاجز بودن خودمو قبول دارم باید یاد بگیرم بیشتر به خدا اعتماد کنم. بیشتر تسلیم باشم و روی ترسهام غلبه داشته باشم و نگران چیزی نباشم.

دیگه جملاتی مثل چرا اینطور شد ؟

کاش فلان طور میشد ؟!

و افسوس خوردن و حسرت خوردن رو باید از وجودم خارج کنم.

و در هر لحظه از خداوند کمک و یاری و هدایت بطلبم و هر جا که کم میارم ، رو قدرتش حساب کنم .

هر روزی که زنده هستیم برای زندگی کردن ، با اتفاقات و تضادهایی مواجه میشیم که باید آگاهانه حواسمون روی حساب وا کردن قدرت خدا باشه .بدون رفتن به احساس بد صبوری کنیم و تسلیم باشیم .

عباس منش استاد عزیزم قربون اون شکل ماهت بشم من قربون اون صدای قشنگ و دلنشینت که همیشه پیام آور درسهای قشنگ خدایی هستش.

ممنون و سپاس که هستی.

انشالله که همیشه باشی.