معرفی دوره احساس لیاقت | قسمت 1

به نام خداوند مهربان. سلام خدمت دوستان گرامی و استاد عزیز

1- چه مثالهای داری از ضربه‌هایی که به خاطر «احساس‌عدم لیاقت» خورده ای؟

2- در چه مقاطعی از زندگی، احساس‌عدم لیاقت، مانع پیشرفت شما شده است؟

در مورد سوال اول: من ایده‌های بسیار فراوانی در حوزه کسب و کارم دارم و بارها شده خواستم دوره‌ی آموزشی ای رو درست کنم در مورد نرم افزارهای خاص که من اطلاعات کاربردیم در اون حوزه 80٪ بوده اما به دلیل اینکه 20٪ اطلاعات رو نداشتم خودم رو لایق نمیدونستم که در مورد اون نرم افزار دوره برگزار کنم و میگفتم من بلد نیستم در صورتی که میتونستم برم اون 20٪ رو هم یادبگیرم و سپس دوره رو آماده کنم اما دست به تولید دوره نمیزنم چون خودم رو لایق نمیدونم که من میتونم فردی باشم که میتونه آموزش دهنده این نرم افزار به دیگران باشه.

بارها شده زمانم رو تلف کردم و دست به یادگیری مهارت جدید، بهبود باورها نزده‌ام به خاطر اینکه به خودم میگم این کارها رو انجام بدم که چی بشه؟ من که لایق نیستم. من که ارزشمند نیستم. من که توانمند نیستم. یعنی به دلیل اینکه خودم رو ارزشمند نمیدونم برای خودم زمان نمیگذارم که مهارت یادبگیرم و رشد کنم و زمانم رو تلف می‌کنم.

بارها شده پدرم یا افرادی درخواست به من کردن که کمکت می‌کنیم فلان رشته رو بری، فلان نعمت رو تجربه کنی اما به این دلیل که خودم رو لایق نمیدونم فقط میگم باشه و از اون موهبت هایی که میتونم تجربه‌شون کنم استفاده نمیکنم

به دلیل احساس عدم لیاقت و ارزشمندی بارها شده که شرایط محیا بوده که من از امکاناتی که دارم استفاده کنم و هم چیز جدید یادبگیرم و هم به خواسته‌ام برسم. مثلا فرصت پیش اومد که برم مهارت شنا کردن رو یاد بگیرم و پیشرفت کنم اما چون خودم رو لایق نمیدونم و چون میترسم از پس کارها برنیام اون موقعیت ها رو سوخت کردم و خودم رو قابل ندونستم چون فکر میکردم لایق نیستم و نمیتونم یادبگیرم

به دلیل احساس عدم لیاقت بارها شده که کارهای مهمی رو انجام دادم مثلا یک دوره آموزشی کامل ایجاد کرده ام و ماه ها زمان گذاشتم و .. اما به خودم هیچ جایزه‌ای نداده ام و به خودم میگم چه فایده نتونستی فلان دوره رو آماده کنی و اصلا موفقیتی که در تولید دوره فعلی داشتم رو نمی‌بینم چه برسه که به خودم جایزه بدم

بارها شده به دلیل احساس عدم لیاقت سوال های مهمی که داشتم رو نپرسیدم چه از استاد عباس منش و چه از دیگر دوستان و راهنمایی نخواستم و گفتم خودم یادمیگیرم در صورتی که اگر سوال میکردم شاید بهتر به این خواسته‌ام پاسخ داده میشد. بارها شده که به خاطر ترس از نگاه دیگران، احساس عدم لیاقت که من فرد مهمی نیستم چرا باید افراد برای من وقت بگذارن کارهایی که بهم کمک میکرده رو انجام ندادم. مثلا همین تمرین آگهی بازرگانی. آخرین بار که این تمرین رو انجام دادم بهمن ماه پارسال بود و میدونم برای تقویت احساس لیاقت و ارزشمندیم باید این تمرین رو در جمع باید بیشتر انجام بدم اما به دلیل ترس و خودم رو لایق ندونستم این تمرین رو به تعویق انداختم

بارها شده که به دوستان یا دیگران زنگ نزده ام و رابطه ایجاد نکرده ام و صحبت نکرده ام چون میگفتم وقت اطرافیان رو میگیرم یا شاید راضی نباشه که من بهش زنگ بزنم و به این شکل روابط زیبایی که حقم هست داشته باشم رو ایجاد نکرده ام

بارها شده که به دلیل اینکه خودم رو لایق نمیدونستم به بنگاه ماشین نرفته ام و درخواست نکرده ام که من میخوام با این ماشین تست درایو یا … برم و گفتم که من که پولش رو الان ندارم پس لایق نیستم که بتونم این امکانات رو داشته باشم

بارها شده که در مغازه‌ها و .. وسایلی رو برای تست کردن مشتری گذاشتن و من چون خودم رو لایق نمیدونستم نرفتم از اون امکانات تستی استفاده کنم و با خدمات اون وسیله و ابزار آشنا بشم و میگفتم چون من پولش رو ندارم الان این وسیله رو تهیه کنم پس برم اونجا که چی بشه وقت طرف رو میگیرم

بارها شده اطرافیان خواستن به من یک حالی بدن و گفتن برو فلان وسیله رو برای خودت بخر ما حساب میکنیم و من گفتم نه الان چیزی به ذهنم نمیرسه و این درحالتی هست که من به دلیل احساس عدم لیاقت این کار رو انجام داده ام در صورتی که میتونستم اون نعمت رو قبول کنم و برم به خودم حالی بدم

بارها شده که با اینکه تواناییش رو داشتم در قسمت کامنت های سایت فعالیت نکردم و با اینکه پاسخ دقیقی در مورد سوالات دوستان گرامی در بخش عقل کل داشته اند خودم رو لایق ندونستم و پاسخ ندادم و کامنت نگذاشتم و از فرصتی که بوده برای رشد خودم استفاده نکرده ام به این دلیل که خودت هنوز جای کار داری چرا میخوای به بقیه بگی چی درسته و چی غلط

کلاس حضوری برگزار نکردم و فقط خواستم مجازی آموزش بدم و به این صورت خودم رو از مواهبی که کلاس حضوری برای افزایش عزت نفس و توانمندیم داشتم استفاده نکردم به دلیل احساس عدم لیاقت و به دلیل ترس داشتن

بارها شده به دلیل احساس عدم لیاقت ورزشم رو ادامه نداده ام و به تعویق انداختم این کار درست رو و گفتم تو که بالاخره بیخیال این ورزش میشی چرا خودت رو اذیت میکنی که این ناشی از احساس عدم لیاقت بوده

بارها شده چون خودم رو لایق و ارزشمند نمیدونستم محیط زندگیم رو به شکل دلخواهم مرتب و تمیز نگه داری نکرده ام و گفتم همینی که هست خوبه ولش کن در صورتی که میدونستم میتونه به شکل دلخواهم باشه اما چون خودم رو لایق یک محیط فوق العاده ندونستم اقدام به چینیش اتاق به شکل دلخواهم نکرده ام

عاشقتونم.