معرفی دوره احساس لیاقت | قسمت 1

بسم الله الرحمن الرحیم

ای خداوند این کوه و جنگل، پروردگار رود و ابر و باران، ای آفریننده صداها و رنگها، از تو یاری می خواهم تا در این تلاش آگاهانه برای بهبود شخصیت قدم موثر و مثبتی بردارم.

سلام به دو استاد قشنگ و بزرگوارم. سلام به همه دوستان خوبم.

خیلی خیلی خوشحالم که دوره جدید روی سایت قرار گرفت و مطمئنم پر از خیر و برکت خواهد بود برای افراد بسیار زیادی. و این خیر ابتدا به خود صاحب اثر میرسه.

در مورد احساس ارزشمندی واقعیتش اینه که من اعتراف می کنم هنوز فرقش رو با عزت نفس بطور دقیق نمی دونم. استاد شما اشاره کردید که احساس لیاقت درونی تره ولی برای من هنوز مبهمه.

از قبلش هم که در موردش وعده داده بودید من همش با خودم می گفتم یعنی قراره استاد دوره عزت نفس رو حذف کنن و این رو جایگزینش کنند؟ اگه قرار به بهبود دوره عزت نفس بود که مثل بقیه دوره ها آپدیت میشد، پس این احساس لیاقت چیه که در یک دوره جداگانه قرار گرفته؟

حالا فعلا در مورد حسی که نسبت به کلمه لیاقت و ارزشمندی بهم دست میده می نویسم. حتما خدا هدایتم میکنه به جواب درست.

همه ما در بدو تولد با احساس لیاقت 100 درصدی به دنیا میایم ولی این ساختمون به تدریج با تبر و چکش و گاهی با بولدوزر آجر به آجر فرو می ریزه تا جایی که جز یک مخروبه بی در و پیکر ازش چیزی باقی نمی مونه. گاهی چون باورمون شده اصلا چنین ساختمونی رو ما نداریم خودمون هم به تخریبش کمک می کنیم.

وقتایی که تو جمع از معایب و کمبودهای شخصیتمون حرف می زنیم.

زمانهایی که قبول می کنیم نظر ندیم و یا مخالفت نکنیم در حالیکه از ته دل به وضوح مخالفیم.

زمانی که حتی از خدا هم خجالت می کشیم درخواست کنیم.

دلم می خواد این مورد آخری رو بیشتر بازش کنم.

من متوجه شدم سالهاست در دلم آرزویی رو نمی پرورونم. آگاهانه از خدا درخواست نمی کنم. واقعا چرا؟

اینو الان متوجه شدم. چون خودم درونا باورم شده آدم خیلی لیاقتمندی نیستم. احساس می کنم در بعضی موارد خدا می شینه اون طرف میز دستاشو تو هم گره میکنه و به چشمام نگاه نافذی میندازه و میگه:

«بنده خوب من، می دونم که دختر خوب و دلپاکی هستی، ولی من اینهمه به تو استعداد و توانایی دادم، چرا 10 ساله درست ازشون استفاده نمی کنی؟ از وقتی درست تموم شده چه کار مثبتی کردی؟ غیر از بچه بزرگ کردن دیگه چه هنر دیگه ای از خودت نشون دادی؟ تو میتونستی توی این 10-12 سال یه کاری رو از صفر شروع کنی و الان یکی بشی مثل استادت، نه اینکه تازه بشینی فکر کنی کدوم راه رو برم و چه جوری انجامش بدم؟»

وقتی این صداها تو سرم می پیچید هیچ جوابی براش نداشتم اما امشب بهتر متوجه شدم که هیچ دلیلی ندارم جز احساس عدم ارزشمندی.

به روند رشد تحصیلی و کاریم که نگاه می کنم دقیقا متوجه کند شدن و بعد ثابت موندن و بعد عوض شدن جهت شیبش میشم. یعنی از صعودی رسیدم به شیب صفر و بعد نزولی شدم.

اون مساله درخواست نکردن از خدا رو که به یاد میارم می بینم من افتادم توی یک حالتی که می خوام حرکت کنم ولی نمی دونم به کجا. می خوام صعود کنم اما نمی دونم به کدوم قله.

الان که ریزتر شدم توش دیدم من زمینه هایی که در اونها احساس قدرت و لیاقت می کنم رو اصلا فراموش کردم. یه استعدادهایی برام آشناست ولی انگار من اینجام و اونها پشت آینه. دستم به تصویرم نمی رسه. نمی دونم چطور توضیح بدم.

زمانهایی که توی آینه با خودم حرف میزنم انگار دارم به شخص دیگه ای که روبروم ایستاده یه مشت توصیه می کنم. وقتی میرم کنار تموم میشه و به عمق درون خودم نفوذ نکردن.

حتما استاد بهترین تمرینهای ممکن رو برای این دوره طراحی کردن، ولی من فکر می کنم نیاز دارم یک مورد رو بگیرم و در عمل پیاده سازیش کنم. دقیقا مثل مشق نوشتن. جوری که غیر از مغز و فکرم، جسمم هم درگیرش بشه. بعد گزارش کار بنویسم و جواب پس بدم. اینطوری بهتر میتونم یکی یکی استعدادهام رو دوباره بازخوانی کنم و از بینشون اونی رو که دلم میگه ادامه بده پیگیرش بشم.

من چون مسئله ای که میخوام حلش کنم شروع یک کسب و کار هست بیشتر روی این قضیه تمرکز دارم ولی دارم می بینم مسائلی که مقاومت کمتری روشون داشتم (مثل بهبود روابط) بدون اینکه تمرکزی روشون کار کنم خودبخود خیلی بهتر شدن. و دلم روشنه که بزودی شاخ اون غول بزرگ رو هم میشکنم.

استاد عاشقتونم و سپاسگزارم بابت اینهمه تعهد، استادی، دقت و وسواس روی بهترین بودن.

سلام به شما دوست عزیز. متشکرم از توجهتون به اصل و تحسینش.

بله اگر در مورد خواسته قلبیمون وضوح داشته باشیم و همیشه اونو با خودمون تکرار کنیم، اما نگران اتفاق نیفتادنش نباشیم خدا برای ما مسیرها رو هموار میکنه، در زمان و مکان درست با اشخاص درست اتفاقات درست رو برامون رقم میزنه که البته ممکنه نحوه انجامش برای ما کاملا عجیب و غریب باشه. چون ما پلن خدا رو برای رسوندنمون به مقصد نمی دونیم و مسیر رو از قبل نمی تونیم ببینیم.

برای شما آرزوی آرامش قلبی و رشد دائمی دارم.