معرفی دوره احساس لیاقت | قسمت 1

بنام خداوند وهاب من

سلام به خانواده صمیمی عباسمنش

خداوند رو هزاران بار شاکرم که بینایی و بینش‌ام رو امروز هم گسترده‌تر کرد و ظرف وجودی‌ام رو بزرگ‌تر تا به دیدن و شنیدن و درک کردن آگاهی‌های جدید مشغول باشم.

خدا رو شکر میکنیم که در جمع زیبای بچه‌های دوست داشتنی و توحیدی هستم و صدهزار بار شکر که خداوند چرخ زندگی رو هی داره روان روان‌تر از قبل میکنه.

من فایل رو صبح گوش دادم و از خودش هدایت میخوام تا بنویسم

جالب بود استاد دیروز تو پارک نشسته بودم و فصل 6 کتاب رویاها رو میخوندم که تو اون فایل از احساس سپاسگذاری نوشتین. گمونم وقتی سپاسگذارتر میشیم خالص‌تریم و میتونیم اون احساس اولیه که اومدیم تو جهان رو تجربه کنیم. برام خیلی جالبه وقتی احساس عمیق شکرگذاری میکنی انگار دریچه‌ای باز میشه کوتاه که خودت رو تو اون لایق همه‌چیز میبینی…در یک آن تسلیم میشی و هیچی دیگه برات معنا نداره…بعد به قول ابراهیم عزیز خودت رو کوچیک و ناچیز میبینی….

اولین جایی که یادم میاد همین دوران مدرسه و کلاس‌ها بود که با اینکه جواب درست رو میدونستیم هیچ‌وقت دست‌مون بالا نمیرفت و اونم بخاطر کتک‌ها و سرکوفتی‌هایی بود که خورده بودیم…بنظرم بخشیدن خودمون و بقیه میتونه کمک خیلی زیادی بهمون کنه.

قسمت بعدی ممکنه به شرایط مالی آدم‌ها برگرده که هیچوقت خودشون رو لایق لذت بردن از زندگی ندیدند. یعنی اگه یکی زیاد از همون کودکی هی کار کرده باشه اصلا تفریح براش معنایی نداره و باید تا جون داره کار کنه و زحمت بکشه چون براش طبیعی اینه که سخت کار کنه. نام برده خودم دارم این ترمز رو از زندگیم پاک میکنم و خیلی کار دارم.

خیلی وقتا میشد بخاطر احترام به بزرگترها و فکر اونها رو و حرف شون رو نگه داشتن مجبور میشدیم کاری رو کنیم که دوست نداشتیم، جایی بریم که دل‌مون نمیخواست یا غذایی رو بخوریم که متنفر بودیم ولی چون بخاطر اینکه بزرگترما هستن همیشه خودمون رو بردیم پایین تا قشششششنگ همه از روی ما لگد کنان عبور کنند و رد بشن.

خیلی جاها بخاطر ترس‌ها از مقابله با آدم‌ها گریختم، چه آشنا و چه غریبه…تا یکی میومد دوست بشه از اینکه نکنه گربه شاخ بزنه دست رد به سینش زدم و نخواستم بزرگ بشم.

خیلی وقتا بخاطر غرور احمقانه‌ام نذاشتم کسی کمکم کنه چون یه باور احمقانه بود که من دوست ندارم بار کس دیگری باشم…تازه فهمیدم خدا از طریق دیگران کمک میرسونه ولی انگار کج فهمی‌هام انتظار داشت خود خدا بیاد پایین کمک کنه…

خیلی وقت‌ها بخاطر ترس از کمبود وقت دنبال کارهایی که علاقه داشتم نرفتم چون طبق کتاب رویاها یه ویروس ذهنی هست نمیزاره کاری که عاشقی رو انجام بدی…منطق‌هاشم خیلی قویه و ممکنه مسیر رو برات دشوار کنه…ولی اگر احساس لیاقت آدم بالا باشه و کاری که واقعا روحش رو جلا میده رو بره دنبالش …فاصله ذهن و روحش رو کم کرده…میخوام خودم این آگاهی‌ها برام مرور بشه که مصطفی الان مهم‌ترین کارت نوشتن و لذت بردن از همین صحنه‌است…نوشتن این کامنت‌ها و خوندنش با بچه‌هایی از جنس نور…شفاف و خودمونی و فوق‌العاده

فعلا این‌ها رو یادم اومد بنویسم و مشتاق خوندن کامنت‌های عالی بچه‌ها هستم.

پوریا عزیز

خداوند رو شاکرم بخاطر وجود مهربون و گلت که نشستی کلی نوشتی برامون و منم کلی چیز یاد گرفتم‌.

دمت گرم پسر که اینقدر دست باز نشستی و خودت رو قشنگ فهمیدی. آفرین به این همه توجه به خودت.

الان منم که نگاه میکنم میبینم فکرهایی مشابه شما داشتم…و به لطف خداوند نشستم برای بهبود شخصیتم و میدونم که کلی اتفاقات عالی در این مسیر برام رقم خواهد خورد. خداوند رو سپاسگذارم بخاطر دوستای فوق‌العاده‌ای مثل شما

احمد عزیز

پسر گل کاشتی با ترمزهایی که پیدا کردی…

منم مثل شما با کلی نگاه عجیب و غریب راجع به پول و ….راضی و خشنود کردن خداوند و جهت رضایتمندی اون گاهی اصلا پول نمیگرفتم…یعنی کلا این باگ فقر و چجوری ما گره زدیم به رضایت خداوند من یکی موندم…کار میکنیم پول نمیگرفتیم که خدا راضی باشه..البته همه این باگ رو داریم‌ها…. آقا رضا عزیزم تو فایلاش میگفت منم برای رضا خدا پول نمیخواستم بگیرم….

یه ضربه سهمگین کلا همه بچه‌های مذهبی خوردن که آقا پول گرفتی آدم خوبی نیستی…

من خودم یه کاری میکردم طرف تراول از جیبش درمیاورد میگفت بردار……

بخدا یکی برمیداشتم میگفتم بسه… یعنی طرف میخواست خودش بده ولی درون من هنوز مشکل داشت…اونوقت انصافا از جهان چه توقعی داریم ما

با هدایت به خدا مهربان با قدرت این مسیر رو پیش میریم و این علف هرزهارو از سر راه برمیداریم تا جریان ثروت راهش باز بشه.