آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 5
متن آرامش در پرتو آگاهی (قسمت پنجم)
هر سال یک بدن نو و تازه
قدیمی‌ترین سلول‌های بدن تو یک ساله هستند. هر سال ۹۸% از ملکول‌های بدن تو تجدید می‌شوند. اما بعضی از بیماری‌ها هنوز هم از سال گذشته با تو هستند.
چه چیزی باعث می‌شود که بیماری با تو باشد؟ پاسخ در حافظه است. تنها حافظه است که می‌ماند. بدنت را مثل گذشته بد می‌سازی چون فکر می‌کنی این ساختمان را فقط می‌توانی مثل گذشته کج بسازی.
ذهن آرام می‌تواند این همه را تغییر بدهد. اما او خود چنان به افکار بی ارزش مشغول است که فرصتی برای آرامش نمی‌ماند. یک انسان معمولی در هر روز ۶۰,۰۰۰ فکر را از ذهن می‌گذراند که ۹۵% از این افکار تکراری و بیهوده هستند
ذهن آرام تو را به سکوت می‌رساند … به همان جایی که افکار تو از آن متولد می‌شوند، جسم تو از آن متولد می‌شود و دنیای پیرامون تو … .
ذهن آرام می‌تواند بر حافظه اثر بگذارد، آن را اصلاح کند و همه چیز را تغییر بدهد.
مراقبه (مدیتیشن) می‌تواند آرامش و سکوت را به تو بازگرداند و تو را به ذهن آرام نزدیک تر کند.
نفس همیشه تو را به حرف می‌کشد، حال آنکه خود متعالی تو به دنبال آرامش و سکوت است.
مراقبه (مدیتیشن) به افکار تو فرصت آزاد شدن می‌دهد و در نهایت، نفس تو را به سکوت وا می‌دارد. آنگاه ذهن آرام می‌گیرد و به آگاهی دست می‌یابد.
سکوت، زبان طبیعت است، زبان حقیقت است، زبان خلقت است، زبان من است. سکوت زبان خداست. زبان توی لایتناهی است و همین است که در مراقبه همه حقایق جهان بر تو آشکار می‌شود و همین است که همه آن‌ها که توانسته‌اند تأثیر قابل توجهی بر زندگی بشر داشته باشند، موسی، محمد، بودا، مسیح، انیشتین، و دیگران همه در مراقبه به حقیقت رسیده‌اند.
مراقبه تمام پارامترهای پیری را کند، متوقف و پس از مدتی به عقب باز می‌گرداند، جسم و ذهن تو را به تعادل باز می‌گرداند و حتی بر محیط پیرامون تو اثر می‌گذارد، حتی بر طبیعت
ترکیبات شیمیایی، جسم و ذهن تو را آزرده می‌کنند
آلودگی‌ها؛ آنچه که از طبیعت نیست، خدایی نیست، تو را پریشان می‌کنند و در این پریشانی جسم تو نمی‌تواند معبد آرامی برای روح تو باشد. این پریشانی، خلاقیت و آرامش را از تو می‌گیرد و از آنجا که جسم تو نمی‌تواند در این پریشانی خود را پاک سازی و ترمیم کند فرسودگی آغاز می‌شود و از مدتی بعد بیماری‌ها یکی پس از دیگری از راه می‌رسند. این آلودگی‌ها از طریق دهان، پوست، چشم، گوش، افکار، گفتار وارد می‌شوند اما ترکیبات شیمیایی از همه این‌ها مهم ترند.
مواد شیمیایی در بدن تو به درستی جذب یا تجزیه نشده و به سمومی خطرناک بدل می‌شوند. ورود این مواد به بدن تو می‌تواند وضعیت و تعادلات انرژی تو را بر هم بزند اختلالات هورمونی ایجاد کند و جسم و ذهن و روان را از تعادل خارج کند.
جسم تو بزرگ‌ترین داروخانه جهان است
تأثیر پلاسیبو (placebo) این نکته را اثبات می‌کند؛ اگر یک قرص بی اثر به یک بیمار بدهی و بیمار بداند (نه این که پذیرفته باشد) که این قرص بیماری او را درمان می‌کند به محض ورود قرص و صرف نظر از نوع بیماری، فرایند درمان آغاز می‌شود و تمام آنزیم‌هایی که برای درمان بیماری لازم است در بدن آزاد می‌شود. این اثر را اثر پلاسیبو می گویند و قرص بی اثر را پلاسیبو.
در این خصوص تحقیقات بسیاری انجام شده است و همگی مبین این حقیقت است که اثر پلاسیبو ارتباطی به نوع بیماری ندارد و حتی در خصوص بیماری‌های خاص هم مؤثر است و همیشه ۳۰ % بیماران را به بهبودی کامل می‌رساند. آنزیم‌های لازم برای درمان بیماری نیز واقعاً در بدن بیمار آزاد می‌شوند و قابل مشاهده و اندازه گیری هستند و حتی داروهایی به نام نوسیبو برای خنثی کردن اثر پلاسیبو ساخته شده است
DNA تو میلیون‌ها سال تجربه مبارزه با بیماری‌های مختلف را با خود دارد و در حالت طبیعی به محض مواجهه با یک بیماری آنزیم‌ها و ترکیبات مورد نیاز برای بازگشت به تعادل را در جسم تو آزاد می‌کند. اما وقتی تو باور کرده ای که فلان بیماری فقط با فلان قرص خوب می‌شود، دیگر فقط با خوردن همان قرص بهبودی حاصل می‌شود.
اثر پلاسیبو نشان می‌دهد که یک بیماری می‌تواند بدون دخالت هرگونه عامل بیرونی درمان شود و همچنین ثابت می‌کند که تو تمام داروهای مورد نیاز را برای درمان هر بیماری در جسم خود داری، داروخانه بزرگی که همیشه همراه توست، عملکرد کاملاً خودکار و طبیعی دارد و برخلاف داروهای رایج هیچ گونه عارضه ای ایجاد نمی‌کند.
عملکرد صحیح این سیستم مستلزم آن است که تو از انرژی و نیروی حیاتی کافی برخوردار باشی … کافی است که در آرامش باشی … و بنیادی‌ترین وجه وجود تو که در پی چیزی جز آرامش نیست خود متعالی توست … خود لایتناهی‌ات …
برای سه روز آینده:
- فقط برای سه روز ذهنت را از این تفکر که بیماری لاعلاج هم وجود دارد رها کن. تصور این حقیقت که تنها تویی که تعیین کننده هستی و این که جسم تو توانایی مواجهه و پاک سازی خود را از هر گونه بیماری دارد آرام آرام به یقین بدل می‌شود … به دانستن …
- با بیان این نکته برای اطرافیان، آن را در ذهن خود پایدار کن و بخشنده شو تا طبیعت در تو جاری شود.
برای شنیدن سایر قسمت‌های آرامش در پرتو آگاهی کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل صوتی آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 57MB8 دقیقه
به نام خدای سلامتی
ردپای من از روز چهل و نهم سفرنامه
دیروز توی عقل کل دوستی پرسیده بود : چطور باور کنم که همه چیز باوره!؟ انگار عمیقا هنوز باور نکردم که همه چیز برمیگرده به باور انسان در مورد مسائل. گفتم کاری که خیلی بهت کمک می‌کنه اینه که بری مصداق ها رو توی دنیای بیرون پیدا کنی. مثلاً رونالدو تو فلان مصاحبه‌ش گفت من اینطور فکر میکنم؛ و دقیقا همون موضوع تو زندگیش به شکل های مختلف ظاهر میشه. امروز که این فایل رو گوش دادم، با خودم فکر کردم همینه؛ همین چیزهاست که باعث میشه باور کنیم باور همه چیزه. همین که بشنویم فردی فقط چون باور داشته با خوردن فلان قرص بهبود پیدا می کنه، واقعا خوب شده باشه ولو که اون قرص، یک داروی بی اثر باشه. چقدر همه چیز سر جای خودشه… چقدر عدل همه جا نمایانه… چقدر هرکسی داره نون باورهاش رو میخوره… خدایا شکرت؛ خیلی خیلی شکرت…
یاد خودم میفتم. یادمه دو سه سال پیش من سخت مریض شدم و تا دو روز دکتر نرفتم. حالم هیچ تغییری نکرده بود. پدرم اصرار داشت برم دکتر و مادرم می‌گفت حالا که آخر شبه؛ وایسا فردا میریم اما من گفتم نه همین الان بریم. انگار مطمئن بودم فقط با دکتر رفتنه که حال من خوب میشه. خلاصه رفتم بیمارستان و دکتر برام یک سرم تجویز کرد. همین که اون سرم تموم شد، من انگار شادتر شدم. توی ماشین که داشتیم برمیگشتیم، به مامانم گفتم سرم واقعا رو من جواب میده. جمله‌ی مامانم خیلی دقیق یادم مونده. بهم گفت : تو باور کردی که فقط با دکتر حالت خوب میشه؛ و واقعا هم همینطور شد. وگرنه سرم مگه چیه!؟ همه چیز تو ذهنته. الان که داشتم فایل رو گوش میدادم دقیقا یاد خودم افتادم. اما الان به لطف آگاهی های سایت باورهام در مورد سلامتی خیلی درسته. انگار در این مورد همیشه خودم رو طلبکار می‌دونم. فکر میکنم اصلا چرا من باید مریض بشم!؟ وقتی طبیعت بدن انسان سلامتی و شادابیه چه دلیلی داره من به بیماری مبتلا بشم!؟ و همینه که من حدود دو ساله اصلا مریض نشدم. خدایا شکرت.. شکرت شکرت شکرت…