هدفگذاری و تأثیر آن در زندگی

به نام خدای غفور و رحیمم

سلام استاد جان، سلام به خانم شایسته مهربون و دوست‌داشتنی، سلام به دوستی که زحمت فیلمبرداری این فایل رو کشید و سلام به همه دوستای عزیزم در خانواده صمیمی عباس‌منش، امیدوارم حال همگی عالی باشه.

استاد جان، چقدر لذت بردم، استاد جان، من همش در حین دیدن فیلم توی دلم تحسینتون میکردم و به زبون میگفتم عاشقتم. چقدر دوستتون دارم که با قلبتون با ما صحبت میکنید. خدایا شکرت.

استاد جان، من از این فایل یاد گرفتم که بیام به افراد قابل اعتماد اطرافم، خواسته‌هام رو بگم و با قدرت بگم من می‌خوام به این هدفم برسم. تا در روزهایی که قضیه رو شل و ول میگیرم، به یاد بیارم که من قول دادم و باید پای حرفم وایسم.

استاد جان، تحسینتون میکنم به خاطر اندام فوق‌العاده‌ای که ساختید، تحسینتون میکنم که بدنبال نتایج پایدار هستید.

استاد جان، من یاد گرفتم که اگر یه مسیری رو دارم میرم و یه سری نتایج هرچند کوچیک دارم میگیرم، باید با دیدن کوچکترین نتایج تحسین کنم، جشن بگیرم و بگم باید ادامه بدم، نگم چه فایده من ماشین خارجی میخواستم، الان مثلا پراید دارم، چه فایده خونه رویایی میخواستم، مثلا الان اجاره نشین هستم. مثال زدم، نباید عجله کنم. باید صبر کنم.

استاد جان، شما توی دوره عزت نفس میگید: خیلی افراد برای این دیگه حرکت نمیکنن، ناامید شدن، چون میان یک هفته مثلا زبان کار میکنن، میگن چه فایده، من نمیتونم صحبت کنم، اصلا ولش کن، زبان خیلی سخته، من یاد گرفتم که ساخته شدن هر چیزی یک روند داره، یک تکامل داره، من باید صبر کنم، باید به یاد بیارم که خدا هم برای خلقت این جهان زمان داشت.

توی این مثال این موضوع رو از شما شنیدم که اگر از یه مسیری به یه سری نتایج رسیدم، دیگه باید اون مسیر رو با قدرت ادامه بدم و به عقب برنگردم. بخوام اون تغییرات رو به عادت تبدیل کنم، بشه جزیی از شخصیتم. باید بدنبال نتایج پایدار باشم، نه اینکه یه مدت کار کنم بعد فکر کنم کافیه. باید به خودم بگم من یه سری تغییرات رو در باورها و رفتارم ایجاد کردم که منجر به این نتایج شده، شانسی در کار نیست، باید این تغییرات تبدیل به سبک زندگی من بشه.

من باید به خاطر بیارم که وقتی به یه سری نتایج میرسم، نه تنها من، بلکه خیلی از افراد از مواهب رسیدن من به اون رویا بهره‌مند میشن. مثل والت دیزنی که وقتی به رویای پارک دیزنی لند رسید، چند میلیون نفر هم لذت بردن و خیلی افراد به خودشون گفتن: بذار رویای خودم رو جدی بگیرم، بذار برای یک بار دیگه باورش کنم.

من یاد گرفتم که قدم‌های اول رو بردارم و ذهنم رو برای دریافت هدایت‌های خداوند باز بذارم. نگم من می‌خوام فقط از این مسیر خاص به خواسته هام برسم.

تمرین:

چند مورد از خواسته‌هایی که به آنها رسیده‌ای رو در نظر بگیر:

1) رانندگی کردن با ماشین.

2) اینکه میخواستم از بیکاری، شغل و درآمدی داشته باشم.

3) اینکه تصمیم گرفتم روی عزت نفسم کار کنم.

4) مطالعه و یادگیری زبان انگلیسی.

چه الگوها و رفتارهایی به شما کمک کرد که به آن اهداف برسی؟

– درخصوص رانندگی من با وجود ترس زیاد، رفتم توی دل داستان، بارها تمرین کردم، حتی یه مدت بعد دیدم از پارک دوبل و پارک روی پل ترس دارم و این بار وقتی سطح قبلی رو گذرونده بودم، رفتم انجامش دادم.

– من میرفتم بیرون و اولش شیشه مغازه ها رو نگاه میکردم، چند جا رفتم صحبت کردم بابت کار، به خودم میگفتم من همیشه باید کار کنم، همیشه باید پول بسازم. همون موقع بود که سربازی من تموم شده بود و من ایده‌ای که داشتم این بود که با تنها پولی که داشتم، که دو میلیون بود بیام و قدم اول رو بخرم. از شاگردی و از حقوق ماه اول یک میلیون شروع کردم.

– من دیدم خیلی از این شاخه به اون شاخه میپرم و نیاز دارم روی خودم کار کنم. تصمیم گرفتم یه دوره تهیه کنم، اول نظرم کشف قوانین بود، اما دوره عزت نفس رو گرفتم و دارم کار میکنم، اقداماتم این بود که آگهی تبلیغاتی انجام میدم، قدم میزنم و محکم با خودم صحبت میکنم، نقاط قوت و توانایی‌هام رو به خودم یادآوری میکنم، سر میز غذا دعا میخونم و بعد شروع به غذا خوردن میکنم. از مسیرهای جدید برمی‌گردم خونه.

– اینکه اعتمادبنفسم رو به نتیجه گره نزنم، به میزان تلاش و اراده‌ای که خرج میکنم ربط بدم و بگم کاری به نتیجه ندارم، فقط ادامه میدم، این کار رو یه مدت توی اولویت گذاشتم و به تعویق ننداختمش، انجامش میدادم و بعد میرفتم سراغ یه کار دیگه.

چطور انگیزه‌هایت را حفظ کردی؟

– درخصوص رانندگی واقعا برای من سخت بود، اما اینکه اطرافیان میگفتن ماشین رو بردار و رانندگی کن و اینکه خودم می‌دیدم مثلا پسر دایی‌هام دارن رانندگی میکنن و به خودم میگفتم نمیشه یادش نگیری.

– درخصوص کار کردن، کار کردن روی قدم اول کمکم کرد اولین قدم‌ها رو بردارم. با خودم صحبت میکردم، روی باورهام کار میکردم، یه جورایی هم بدیل بیکار بودن، اوضاع مالیم داشت سخت میشد و باعث شد که بخوام کار داشته باشم و از خونه بزنم بیرون.

– درخصوص عزت نفس، من دارم نتایجم رو به خودم یادآوری میکنم. توی ستاره قطبیم دارم قانون رو تایید میکنم و به خودم میگم ادامه بده. از انجام کارهایی که برام ترس داره و رفتن توی دلشون، لذت میبرم.

– اینکه وقتی پادکست گوش میدادم، یه سری عکسها رو می‌دیدم که مربوط به پادکست‌ها بودن و من تحسین میکردم، لذت میبردم و بعد میرفتم یه فایل دیگه و دوباره تحسین عکس بعدی، عکسها چی بودن؟ مثلا عکس یه دورهمی بود، عکس دست دادن یه خانم و آقا و …

چه نگاهی کمک میکرد که هدایتها را بهتر ببینی و دنبال کنی؟

راستش فکر میکنم توی شنیدن و عمل کردن به هدایتها خوب عمل نمیکنم.

– در زمینه رانندگی این نگاه که خداوند بهم میگه که به چه مسیری برم، هدایتم میکنه، ازش میپرسم که خدایا کدوم مسیر رو برم که کوتاهتر باشه یا اینکه کدوم مسیر بهتره.

– توی کارم این نگاه رو دارم که دوست دارم یاد بگیرم، دوست دارم چیزهای جدید یاد بگیرم، به همین خاطر هم از همکارام سوال میکنم و بعضی وقتها ایده‌هایی دریافت میکنم که کارهام رو ساده‌تر انجام بدم. مثل اینکه یه سری برگه داشتم که کد کالا توشون نوشته شده بود، یه ایده آمد که یه نشونه‌هایی رو به یه تعدادی از برگه‌ها بچسبونم که حالت دفترچه تلفن پیدا کنه و سرعتم توی پیدا کردن کدها بیشتر بشه.

– اینکه باور دارم خدا هدایتم میکنه، برای مثال برای یه کاری میرم بیرون، بعد یه حسی میگه با فلان مغازه آگهی انجام بده. این نگاه رو دارم که اگر می‌خوام پیشرفت کنم، باید حرکت کنم، باید تمرین انجام بدم.

– اینکه اون فایل‌هایی که برام جدیدن، اون فایل‌هایی که هنوز روون نیستم رو باید بیشتر کار کنم. یه حسی میگه بعد از این پادکست، برو سراغ فلان فایل از فلان سطح.

چطور نجواهای ذهن را کنترل میکردی و در مسیر میماندی؟

– درخصوص رانندگی، این نجوا بود که نمیتونی، خیلی سخته، بابا، اصلا شاید من نخوام رانندگی یاد بگیرم. این نگاه که باید یادش بگیرم، راه دیگه ای ندارم و اینکه آقا اصلا بگو من میترسم ماشین خاموش بشه، بلد نیستم، به ماشین خسارت بزنم، ایراد نداره، من می‌خوام ادامه بدم. حتی یک بار یادمه آینه بغل خورد توی درب و شکست، اما با این وجود ادامه دادم.

– این نجوا بود که تو نمیتونی پول بسازی، کی به تو کار میده؟ کار کردن همه وقت و زمانت رو میگیره. من می‌دیدم یه چیزی می‌خوام ولی پول ندارم، پس کمکم میکرد که بخوام وضعیتم رو بهتر کنم، میگفتم: من باید کار کنم. من به خودم فراوانی رو یادآوری میکردم.

چه الگوهایی ایمان شما رو در مورد امکان‌پذیر بودن خواسته تقویت میکرد؟

استاد جان، یکی از الگوهای من شما هستید. من توی الگوبرداری هم لازمه روی خودم کار کنم. اما وقتی شما رو میبینم و میبینم چقدر تغییر کرده زندگیتون و همیشه در مسیر بهبود هستید، کمکم کرده که یه بخشی از ذهنم مربوط بشه به موفقیت و اینکه بخوام حرکت کنم. خدا رو شکر میکنم که من رو با شما و این خانواده صمیمی آشنا کرده.

خدایا صد هزار مرتبه شکرت.

چقدر لذت بردم از ورزش کردن شما، استاد عزیزم، چقدر از اون جمله اینجا کسی قضاوت نمیشه لذت بردم، چقدر وسایل خوشرنگ و تمیز اونجا رو تحسین میکنم، چقدر اون پنکه زیبا و بزرگ بود، چقدر تحسین میکنم آقایون و خانمهایی که ورزش میکنن و به سلامتیشون اهمیت میدن. تحسین میکنم اندام فوق‌العاده‌ و سلامتی شما رو، براتون سلامتی و طول عمر با عزت آرزو میکنم، چقدر از آهنگ بی کلام لذت بردم، چقدر اون رکابی سبز رنگتون زیبا بود، چقدر دوستش داشتم، چقدر تحسینتون میکنم که کار و ورزش و لذت و سلامتی و تفریح و همه چیز شما با همه، آخه مگه میشه. تحسین میکنم اون همه فراوانی دستگاهها رو توی اون باشگاه ورزشی.

استاد جان، عاشقتم.

خدایا صد هزار مرتبه شکرت.

امیدوارم همه دوستای گلم در پناه خدای بزرگ همیشه شاد، سلامت، ثروتمند و سعادتمند در دنیا و آخرت باشید.