پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 8

سلام وآرزوی سلامتی برای استاد نازنینم و همه ی دوستان عزیز

ترس هایی،وحشتناکی که داشتم این بود که مریض نشوم یا بیمار نشوم ترس از بی مادر شدن بچه هایم،،که چه روزهای تلخی را بابت این ترس هایم گذراندم،،،تا یه کوچولو جایی از بدنم درد میکرد فکر میکردم خدای ناکرده یه درد ناعلاجی دارم و میمیرم

حتی میترسیدم برم چکاب ،وقتی هم میرفتم جونم به لبم رسیده بود ته تهش هم خدا را شکر بیماری خاصی نداشتم،،همش تو حول وولا بودم،،،مدام میترسیدم اتفاق خاصی بیفته،،،،همش فکر میکردم حتما اتفاق بدی میاففته،،،چون اوضاع خانواده (خانه ی پدری ام)خیلی ناجور بود،همش اتفاق های بد

وقتی ازدواج کرده بودم اوضاع مالی شوهرم خیلی عالی بود از طرف اطرافیان،بهم حسادت میشد ومن میترسیدم از حسادت اونها،،،و من آگاهی های که الان داشتم را نداشتم وحس بدی داشتم،،،

میترسیدم چون خیلی بهم حسادت میکردند و اذیت میشدم ،،اونقدر خودما اذیت کردم وحسم بد بود که همسرم شغل خویش را از دست داد و به بدبختی افتادیم،..

یه جورایی میخواستم بهم توجه کنند ،،،واونها چون اوضاع مالیم خوب بود مدام اذیتم میکردند چون عزت نفس نداشتم،وابسته به رفتار اونها بودم

من از حرف مردم خیلی ترسیدم

من همش به خاطر مردم زندگی کردم،،وترسیدم،،خیلی جاها حقم ضایع شد وترسیدم بگم

وقتی بچه هام دیر میرسیدند خونه

میترسیدم..بیشترین هیجانی که مرا به اوج بدبختی کشوند ترس بود

به خاطر حرف مردم،و نداشتن عزت نفس، گذاشتم هر کس هر کاری خواست انجام بده.

ته تهش همه ترس های ما به خاطر شرک است و نداشتن توحید واقعی

توحید فقط نماز خواندن نیست و به قول وسخن نیست .توحید را لحظه به لحظه با قدرت دادن به خداوند باید انجام دهیم. وعمل کنیم به معنای واقعی کلمه.

تا اینکه ده سال پیش با برنامه های گنج حضور آشنا شدم ومرا از قعر چاه نجات دادند،،،و دوسال پیش با استاد گرامی ام عباس منش آشنا شدم و مولانایی که شهبازی نازنین به من شناساند را در زندگی عملی وزیبا وشگفت انگیز عباس منش میبینم،،،

وقتی بچه هام را میبینم خدارا شکر میکنم که ترس های مرا ندارند واین به این علته که روی خودم کار میکنم،،،ولی باید بهتر بشوم و بیشتر و بیشتر روی خود کارکنم

تا آخرین لحظه ی عمر

با آرزوی سلامتی و عشق برای همه ی استادان وارسته وهدایت گر که مارا از قعر چاه نجات دادند و به سرزمین رهایی ،زیبایی وخوشبختی هدایت کردند.