پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 7

سلام

سید جان

من کاملا یادمه 8 سالم بود دومبال دوست میگشتم همیشه همیشه یه گوشه تنها نشستم از بچگیی

هیچکسی منو آدم هم حساب نمیکرد .

وقتی توهین و تحقیر میشدم فقط سکوت میکردم یه سکوت طولانی …با هزاررتا دلیل مسخره که خدا حقتو میگیره خدا جواب کاراشونو میده خودمو توجیح میکردم …همیشه غم زده بودم بزرگ شدم

همین حالاتها باهام بود

خوشحالیمم غیر قابل کنترل بود به طرز وحشتناکی خوشحالی میکردم . نزدیکانم بهم میگم عادی باش

تعادل داشته باش …

من احساس گم شدن دارم هیجا جا ندارم

روابط عاطفی که کلا افتضاحه

همسرم همیشه قهره و هیچ آرامش و لذتی کنارش ندارم

منی که سفر عشقمه سالهاست که سفر نرفتم

هیچکس قبولم نداره حرفام وجودم هیچ اعمیتی نداره ..آرزوهام برای اطرافیانم محقق میشن

وقتی قانون رو اولین بار یاد گرفتن گفتم دیگه تمومه …من راهشو یاد گرفتم …

اما الان انقدر با خودم در جنگم انقدر از خودم و شخصیتم خسته شدم به قدری بی عزت نفس و بی اعتماد به نفس شدم که واقعا نمیدونم از کجا باید شروع کرد اصلا اگه الان من بخوام شروع کنم از کجا باید شروع کنم

از بالا رفتن سنم عذاب میکشم خیلی آرزو ها دارم که بهشون نرسیدن خیلی جاها هست که هنوز نرفتم خیلی لذتها رو نچشیدم

پر از حسرتم تمام من شده حسرته …

فقط سید بهم بگو از کجا شروع کنم از کدوم دوره انقدر همه چی بهم ریختست که نمیدونم از کجا شروع کنم

انقدر خودمو باختم که قدرت تشخیصم ضعیف شده حتی به قانون هم شک کردم به شرایطی که نمیتونم تغیرش بدم

اما قانون میگه که میتونم