پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 1

سلام به جان جانان استاد عزیزم خانم شایسته پرتلاش و خستگی ناپذیر و دوستان عزیزم

استاد یعنی دقیقا می‌رید توی وجود من و دست میزارید روی همون نواقص و الگوهای تکراری و اون چیزهایی مخفی که توی وجودم هست و من فکر نمیکردم که اینا ایراده و باید راه حل براشون بسازم فکر میکردم من کارم درسته ولی دیگران مشکل دارن مردم بد شدن اعتمادها کم شده هیچ کس کارش و درست انجام نمیده تا سرت و برگردونی میبینی یکی خوردی و از این دست باورهای داغون .

چند روز پیش دو نفر کارگر گرفتم که چنتا درب اتاق ببرن توی طبقات و خودم هم پایین وایسادم که براشون مشخص کنم کدوم ها را توی کدوم طبقه بزارن خلاصه با وسواس داشتم کار و انجام میدادم تا طبقه دوم هم همراهشان رفتم و کارشون و چک کردم بعد گفتن مهندس ما خودمون بلدیم و تو نگران نباش همه را درست میبریم و به ردیف میزاریم من هم از اونجایی که همیشه این الگوها را دارم که از زیر مسئولیت شونه خالی کنم و زحمت انجام دادن را به دیگران بسپارم قبول کردم و رفتم با یه نفر گیر حرف شدم بعد هم کارگرا اومدن و گفتن تموم شد من هم پولشون و دادن و رفتن ، شب که رفتم طبقه چهار دیدم یه دونه درب هم نیست برگشتم طبقه سه هم دو‌تا بود اومدم تا همه را گذاشتن طبقه دوم و به من گفتن که تمام شد و … خیلی عصبانی شدم و چند بار رفتم دنبالشون که پیداشون کنم و تا بخورن بزنمشون وقتی یکی دو‌روز گذشت و اومدم از خودم تراز گرفتم که چه چیزی باعث شد این اتفاق بی آفته و ریشه یابی کردم دیدم یه الگوی رفتاری تکراری هست و من همیشه دوست دارم کارها را نصفه و‌نیمه انجام بدم دوست ندارم مسئولیت صد در صد کارها را به عهده بگیرم همیشه دوست دارم دیگران را مقصر جلوه بدم از روبرو شدن با مسایل میترسم و فرار میکنم و بعضی وقت ها توهم میزنم که خدا خودش به جای من کار میکنه و من نیازی ندارم که اینقدر حواسم جمع باشه حالا این باوره خیلی خوبه ولی باور روی ترس یا روی فرار و‌نداشتن اعتماد بنفس کافی ساخته نمیشه باید ایمان داشته باشی و به ذره شک نداشته باشی که اگر نباشی هم کارهات درست انجام میشه ولی خودم میدونم که توی قلبم اینقدر ایمان ندارم و خدا را شکر اینا را امروز متوجه میشم و برای بهتر کردنشون کاری انجام میدهم مثلا امروز به مقدار کارتن توی ساختمان بود گفتم بیان ببرن بعد بارو که اومد گفت بیا وایسا بالا سر ترازو و یادداشت کن گفتم لازم نیست هر کاری خودت کردی ، ولی میفهمیدم که از روی ترس از قضاوت دیگران و فرار از مسئولیت داشتم این حرف و میزدم خلاصه اون یارو که انگار خودش میدونست که بعدا ممکنه من تردید داشته باشم که شاید وزنش بیشتر بوده گفت باید بیای من هم رفتم و وایسادم و وزن کردم بعدش دیگه خیالم راحت شد و این قضیه بسته شد توی ذهنم و امروز یاد گرفتم که باید توی هر کاری مسئولیت صد در صد اون و بپذیرم و اینقدر تجربه داشته باشم که وقتی با اوستا حرف می زنم حساب کار دستش بیاد و کارش و به درستی انجام بده نه اینکه با ترس و لرز حرف بزنم و این احساس و بهش بدم که اگر یه جایی هم کم کاری کرد اشکال نداره چون بارها پیش اومد که کار و خراب کردند ولی من گذشت کردم و این باعث شد که هم به اونا خسارت بزنم و عادتشون بدم به بد کار کردن و بی دقتی و هم به خودم خسارت زدم هم از نظر مالی هم شخصیتی و باوری که باور کرده بودم که اوستا و بنای درست نیست همشون مثل هم هستن

خدا را شکر امروز قبل از انجام دادن فکر میکنم مشورت میکنم و قدم برمیدارم و نتیجه را میسپارم

خدایا شکرت