خودمان را هم قضاوت نکنیم، چه برسد به دیگران
بعضی وقت‌ها، در حالیکه در اتاق گرم نشسته و چای می‌نوشیم و اشتباهات‌مان را از یاد برده‌ایم، خیلی راحت واکنش‌ها و تصمیمات فردی را قضاوت می‌کنیم و به او برچسب ترسو، بی‌رحم، خائن و…. می‌زنیم که، در سرما و یخبندان، گرفتار گرگ‌های وحشی شده است.
در حالیکه تا به حال بدهکار نبوده‌ایم، خیلی راحت تصمیمات و ایده‌های غیر منطقی فردی را قضاوت می‌کنیم که در شرایط دشوار بدهکاری و فشار طلبکارها، مجبور به انجام چنین واکنش‌هایی شده است.
در حالیکه نه چیزی از جنگ می‌دانیم، نه حتی یک تصمیم سرنوشت ساز گرفته‌ایم، از پشت میزمان و فقط با کلیک چند دکمه در کیبورد کامیپوتر، فعالیت‌ها و تلاش‌های افرادی را به باد انتقاد می‌گیریم و قضاوت می‌کنیم که، در شرایط دشوار و غافلگیرانه جنگ و با حداقل امکانات، مجبور به اخذ تصمیماتی شده‌اند.
هرچقدر دستاوردهای فردی کمتر باشد، راحت تر دیگران را قضاوت می‌کند. هرچقدر خودش مسائل کمتری را حل کرده باشد، بیشتر از روشهای دیگران برای حل مسائل، انتقاد می‌کند.
ما جای آدمهایی که قرار است قضاوت‌شان کنیم، نیستیم و شرایط آنها را نداشتیم، اما بارها مرتکب خطاهای متعدد شده‌ایم، تصمیمات غیر عاقلانه گرفته‌ایم، کارهای غیر منطقی انجام داده‌ایم.
باید از خودت بپرسی:
«اگر در شرایط منفورترین و بدترین آدم تاریخ قرار می‌گرفتم و بحران‌هایی را از سر می‌گذراندم که او تجربه کرده، آیا می‌توانم ادعا کنم که می‌توانستم عملکرد بهتری داشته باشم؟
آیا می‌توانم خودم را آنقدر وارسته، بدون خطا و معصوم بدانم که، اگر صاحب قدرت بودم، هرگز اشتباهات آن صاحب منصب را تکرار نمی‌کردم؟»
حقیقت این است که: همه ما آدمها، در شرایطی خاص مرتکب اشتباهاتی می‌شویم، ناراحت و عصبانی می‌شویم، از عهده کنترل ذهن‌مان بر نمی‌آییم و دست به اقدامات غیر عاقلانه‌ای می‌زنیم و بعدها که به آن رفتارها فکر می‌کنیم، نمی‌توانیم درک کنیم که، با چه عقل و منطقی به چنین نتیجه‌ای رسیدیم!.
یعنی حتی نمی‌توانیم خودمان را دوباره در شرایط گذشته خودمان قرار دهیم،
ما حتی توان قضاوت صحیح درباره خودمان را هم نداریم، چه برسد به قضاوت شرایطی که حتی در آن نبوده‌ایم!
اگر بتوانیم خود را در شرایط آن آدمها قرار دهیم، اگر هنگام قضاوت آدمها، بتوانیم به خود بگوییم:
«من چنین شرایطی را نمی‌شناسم اما می‌دانم که بارها مرتکب اشتباه شده‌ام»
و اگر همزمان، اشتباهات گذشته خود را نیز به خاطر بیاوریم، و مهم‌تر از همه به یاد داشته باشیم تصمیمات آدمها هیچ تأثیری در زندگی‌ما ندارد، بلکه زندگی ما حاصل فرکانس‌های خودمان است، آنوقت با جدّیت بیشتری قضاوت را خط قرمز زندگی‌مان می‌دانیم.
و همانگونه که خودمان را بخشیدیم و به خودمان آسان گرفتیم و خطاهامان را تبرئه کردیم، به دیگران هم آسان می‌گیریم.
هرچه خودمان و دیگران را کمتر قضاوت کنیم، هرچه نگاه مهربانانه‌تری نسبت به خودمان، آدمها و شرایطی که در آن قرار می‌گیریم داشته باشیم، برایمان منطقی می‌شود که:
این اجتناب ناپذیر است که هر انسانی در شرایطی مجبور به اخذ تصمیماتی شود که، بعدا وقتی شرایط تغییر می‌کند، آن تصمیم اشتباه به نظر می‌رسد. پس نباید به خودمان حق قضاوت آن شرایط را بدهیم و با جنین جریاناتی همراه و هم‌داستان شویم.
هرچه این شیوه نگرش را تبدیل به عادت زندگی‌مان نماییم، هرچه به دنبال تمرکز بر نکات مثبتِ هر اتفاق و انسانی باشیم، بیشتر از نگاه خداوند به دنیا نگاه می‌کنیم، خداگونه تر عمل می‌کنیم و با کل زندگی در صلح و هماهنگی قرار می‌گیریم و به خودشناسی و خداشناسی نزدیک‌تر می‌شویم.
نکته مهم:
این فایل حاوی نکات مهمی درباره رسیدن به خودشناسی است که در این نوشته فقط یکی از نکات آن توضیح داده شد.
برای درک بهتر مطالب، حتماً فایل صوتی یا تصویری را ببینید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD436MB37 دقیقه
- فایل صوتی خودمان را هم قضاوت نکنیم، چه برسد به دیگران33MB37 دقیقه
به نام خداوند مهربان
سلام استاد و خانم شایسته عزیز
همه ی ما:
دیگران را به عناوین مختلف قضاوت کرده ایم
افرادی که دیگران را قضاوت می کنند:
خود را مبرا از اشتباه و
معصوم می دانند:
واقعیت این است که :
همه ی ما اشتباه کرده ایم
هیچ کس نمی تواند ادعا کند که تا به حال اشتباهی مرتکب نشده است
افراد را قضاوت نکنیم: ما هیچ گاه در جایگاه آنها قرار نداشته ایم شرایط آنها را نمی دانیم
اما بارها و بارها :خطا و اشتباه کردیم و از خطا و اشتباه معصوم نیستیم
چه کسی می تواند ادعا کند اگر در جایگاه بدترین افراد جهان قرار داشت:
مانند آنها عمل نمی کرد؟
ما خودمان هیچ گاه در جایگاه بالایی قرار نداشته ایم که بتوانیم:
دیگران را قضاوت کنیم
هنگام قضاوت کردن دیگران :دهان خود را ببندیم
یاد بگیریم:
هیچ گاه بی خطا نبودیم اشتباه کرده ایم
به هیچ وجه نباید دیگران را قضاوت کنیم:
ما در جایگاه آنها قرار نداریم و نمی توانیم آنها را قضاوت کنیم
خودمان را به جای طرف مقابل قرار دهیم تا بتوانیم:
علت رفتارهای او را به درستی درک کنیم
در شرایط خاصی ممکن است:
ناراحت و عصبانی شویم
قضاوت کردن افراد در این شرایط نادرست است
اگر نگاهمان به خودمان درست باشد
همان گونه که خودمان را می بخشیم
دیگران را هم ببخشیم
و وارد فضای قضاوت افراد نشویم
ما گذشته و شرایط طرف مقابل را نمی دانیم : پس آنها را قضاوت نکنیم
مسائل را به درستی درک کنیم
زمان و انرژی اضافه یا عقده ی روانی داریم که می خواهیم درباره ی دیگران قضاوت کنیم
افرادی که در هر شرایطی می توانند:
کنترل ذهن داشته باشند
بسیار عالی است
اما ممکن است:
اشتباه کنیم باید اشتباهات دیگران را بپذیریم چون خودمان هم جزئی از همین افراد هستیم
نمی توانیم با معیارهای کنونی :شرایط و گذشته ی افراد را قضاوت کنیم
کسی که بیشترین انتقادات را از افراد دارد:
کمترین نتایج را در زندگی خود ایجاد کرده است
هر کسی تجارب بیشتری داشته باشد:
گذشته را قضاوت نمی کند
شرایط آینده متفاوت است
اگر ما در جایگاه چنین افرادی بودیم: بدترین عملکرد را داشتیم
جای خود بنشینیم حرف بزنیم عمل کنیم:
خومان چه اقدامی انجام داده ایم
ما تنها می توانیم:
درباره ی گذشته ی خود قضاوت کنیم
ما همواره خود را از اشتباهات تبرئه کردیم
خودمان را کمتر قضاوت کنیم :با خودمان مهربان تر باشیم
دیگران را کمتر قضاوت کنیم:با دیگران مهربان تر باشیم
اینگونه:
از دیدگاه خداوند به مسائل نگاه می کنیم
شرایط ان زمان پیامبر: نزول آیه ها را ایجاد کرده
خداوند : بر مبنای شرایط تصمیم می گیرد
شرایط تغییر می کند:
صحبت شرایط و فرمان خداوند تغییر می کند
بپذیریم:
افراد ممکن است در شرایطی تصمیم بگیرند
زمانی که شرایط تغییر کند و
تصمیم اشتباه بوده باشد
اما در آن شرایط : ما نمی توانیم قضاوت کنیم
ما نمی توانیم درباره ی رفتارهای
در حال حاضر افراد نیز قضاوت کنیم
نباید این حق را به خودمان دهیم
چرا ؟
چون خودمان در شرایط حتی ساده تر :اشتباهات بیشتری را مرتکب شده ایم
ما نباید مانند عموم جامعه : رفتار کنیم
یاد بگیریم:
به دیگران احترام بگذاریم
هر کسی شرایط و موقعیت متفاوتی دارد و ممکن است اشتباه کند
پیامبران هم اشتباه کردند
ما در جایگاه اشخاص نیستیم:نباید آنها را قضاوت کنیم
اشتباهات خود را به خود گوشزد کنیم بدانیم که :
انسان های جایز الخطایی هستیم
اشتباهاتی داشتیم داریم و در آینده هم ممکن است داشته باشیم
ما انسان هستیم: ممکن است اشتباه کنیم
با این پیش فرض :
دیگران را قضاوت نکنیم
هیچ کسی نمی تواند :
دیگران را قضاوت کند
این اصل را بپذیریم که :
دیگران هیچ تاثیری در زندگی ما ندارند
تصمیم گیری دیگران هیچ تاثیری در زندگی ما ندارد
ما با افکار و باورهایمان زندگی خود را رقم می زنیم
این که دیگران چه رفتاری دارند به ما ربطی ندارد
چون:
ما در شرایطی مشابه اشتباهات زیادی مرتکب شده ایم
نمی توانیم ادعا در این زمینه داشته باشیم
تمرکز خود را تنها بر روی خود قرار دهیم:
تا اتفاقات خوب را برای خود رقم بزنیم
به درون خود نگاه کنیم
از قوانین به درستی استفاده کنیم :
زندگی خود را بهبود دهیم و به دیگران کاری نداشته باشیم
خودمان و دیگران را دوست داشته باشیم و راحت ببخشیم
خدایا شکرت
عاشقتونیم
به نام خداوند مهربان
سلام استاد و خانم شایسته عزیز
بسیاری از ما به راحتی دیگران را قضاوت می کنیم. افرادی که از دیگران انتقاد می کنند خودشان نیز حتما اشتباهاتی مرتکب شده اند. افراد را قضاوت نکنیم ما هیچ گاه نمی دانیم که این افراد چه گذشته ای داشته اند، ممکن است ما هم اگر جای چنین اشخاصی بودیم همین کار یا حتی بدتر از ان را انجام می دادیم. کسانی که از افراد خصوصا در زمینه ی سیاست انتقاد می کنند خودشان اگر در چنین جایگاهی قرار بگیرند بدتر از این عمل خواهند کرد. پس زمانی که در چنین شرایطی قرار بگیریم دهان خود را بسته نگه داشته و خودمان را جای طرف مقابل قرار دهیم. زمانی که سرگذشت و زندگینامه افراد را مطالعه می کنیم متوجه می شویم آن ها نیز شرایط مناسبی نداشتند. ما گذشته افراد را نمی دانیم و مشخص نیست به چه دلیل و انگیزه ای اینگونه رفتار می کنیم .
افراد ممکن است اشتباه کنند. همان گونه که اشتباهات خود را می پذیریم باید اشتباهات دیگران را نیز بپذیریم. ما نباید و نمی توانیم گذشته ی افراد را قضاوت کنیم. کسانی که بیشترین انتقاد را می کنند بیشترین اشتباهات را نیز مرتکب می شوند. این فرهنگ اشتباه را باید تغییر داده و درباره ی اعمال گذشته ی افراد قضاوت نکنیم. ما تنها می توانیم خودمان را قضاوت کرده رفتارهای خود را بررسی کنیم. هر چقدر با خودمان مهربان تر باشیم و خودمان و دیگران را بپذیریم و به خود سخت نگیریم زندگی بسیار بهتری خواهیم داشت. خداوند در آیات قرآن بسیار با افراد رئوف و مهربان است و متناسب با شرایط حال حاضر انان شرایط را برای انها تعیین کرده است. هیچگاه در زمان حال نمی توانیم شرایط گذشته را قضاوت کنیم چون آن زمان با چنین شرایطی فردی تصمیمی گرفته که ممکن است امروز نادرست باشد. اشتباهات خود و دیگران را به راحتی بپذیریم. وقتی خودمان چنین اتفاقاتی را تجربه نکرده ایم نمی توانیم در باره ی هیچ کسی قضاوت کنیم. اگر نتایج متفاوت می خواهیم باید متفاوت از دیگران عمل کنیم. اشتباهات خود را به خود گوشزد کنیم ما انسان هستیم و نباید دیگران را قضاوت کنیم حتی اگر تمام شرایط را نیز داشته باشیم باز هم نمی توانیم دیگران را قضاوت کنیم چون ما در شرایط ساده تر اشتباهات زیادی مرتکب شده ایم. تمرکز خود را تنها بر روی خود قرار داده و دیگران و خودمان را راحت تر ببخشیم.
– ما بسیار کمتر از دیگران در گذشته از شرایط و وضع موجود شکایت کرده و دیگران را قضاوت کرده ایم اما در تمامی جمع ها عده ی زیادی هستند که همیشه دیگران را قضاوت کرده و به آن ها تهمت می زنند. ما سعی کرده ایم خصوصا پس از آشنایی با استاد و حذف تلویزیون و شبکه های اجتماعی و….. دیگران را کمتر قضاوت کنیم و تا آن جا که می توانیم درباره ی نکات مثبت آن ها صحبت کنیم هر چند که هنوز هم موفق نشده ایم به صورت کامل چنین کاری انجام دهیم.
خدایا شکرت
عاشقتونیم