خودمان را هم قضاوت نکنیم، چه برسد به دیگران
بعضی وقت‌ها، در حالیکه در اتاق گرم نشسته و چای می‌نوشیم و اشتباهات‌مان را از یاد برده‌ایم، خیلی راحت واکنش‌ها و تصمیمات فردی را قضاوت میکنیم و به او برچسب ترسو، بی‌رحم، خائن و…. می‌زنیم که، در سرما و یخبندان، گرفتار گرگ‌های وحشی شده است.
در حالیکه تا به حال بدهکار نبوده‌ایم، خیلی راحت تصمیمات و ایده‌های غیر منطقی فردی را قضاوت میکنیم که در شرایط دشوار بدهکاری و فشار طلبکارها، مجبور به انجام چنین واکنش‌هایی شده است.
در حالیکه نه چیزی از جنگ می‌دانیم، نه حتی یک تصمیم سرنوشت ساز گرفته‌ایم، از پشت میزمان و فقط با کلیک چند دکمه در کیبورد کامیپوتر، فعالیت‌ها و تلاش‌های افرادی را به باد انتقاد می‌گیریم و قضاوت میکنیم که، در شرایط دشوار و غافلگیرانه جنگ و با حداقل امکانات، مجبور به اخذ تصمیماتی شده‌اند.
هرچقدر دستاوردهای فردی کمتر باشد، راحت تر دیگران را قضاوت می‌کند. هرچقدر خودش مسائل کمتری را حل کرده باشد، بیشتر از روشهای دیگران برای حل مسائل، انتقاد می‌کند.
ما جای آدمهایی که قرار است قضاوت‌شان کنیم، نیستیم و شرایط آنها را نداشتیم، اما بارها مرتکب خطاهای متعدد شده‌ایم، تصمیمات غیر عاقلانه گرفته‌ایم، کارهای غیر منطقی انجام داده‌ایم.
باید از خودت بپرسی:
«اگر در شرایط منفورترین و بدترین آدم تاریخ قرار می‌گرفتم و بحران‌هایی را از سر می‌گذراندم که او تجربه کرده، آیا می‌توانم ادعا کنم که می‌توانستم عملکرد بهتری داشته باشم؟
آیا می‌توانم خودم را آنقدر وارسته، بدون خطا و معصوم بدانم که، اگر صاحب قدرت بودم، هرگز اشتباهات آن صاحب منصب را تکرار نمی‌کردم؟»
حقیقت این است که: همه ما آدمها، در شرایطی خاص مرتکب اشتباهاتی می‌شویم، ناراحت و عصبانی می‌شویم، از عهده کنترل ذهن‌مان بر نمی‌آییم و دست به اقدامات غیر عاقلانه‌ای می‌زنیم و بعدها که به آن رفتارها فکر میکنیم، نمی‌توانیم درک کنیم که، با چه عقل و منطقی به چنین نتیجه‌ای رسیدیم!.
یعنی حتی نمی‌توانیم خودمان را دوباره در شرایط گذشته خودمان قرار دهیم،
ما حتی توان قضاوت صحیح درباره خودمان را هم نداریم، چه برسد به قضاوت شرایطی که حتی در آن نبوده‌ایم!
اگر بتوانیم خود را در شرایط آن آدمها قرار دهیم، اگر هنگام قضاوت آدمها، بتوانیم به خود بگوییم:
«من چنین شرایطی را نمی‌شناسم اما می‌دانم که بارها مرتکب اشتباه شده‌ام»
و اگر همزمان، اشتباهات گذشته خود را نیز به خاطر بیاوریم، و مهم‌تر از همه به یاد داشته باشیم تصمیمات آدمها هیچ تأثیری در زندگی‌ما ندارد، بلکه زندگی ما حاصل فرکانس‌های خودمان است، آنوقت با جدّیت بیشتری قضاوت را خط قرمز زندگی‌مان می‌دانیم.
و همانگونه که خودمان را بخشیدیم و به خودمان آسان گرفتیم و خطاهامان را تبرئه کردیم، به دیگران هم آسان می‌گیریم.
هرچه خودمان و دیگران را کمتر قضاوت کنیم، هرچه نگاه مهربانانه‌تری نسبت به خودمان، آدمها و شرایطی که در آن قرار می‌گیریم داشته باشیم، برایمان منطقی می‌شود که:
این اجتناب ناپذیر است که هر انسانی در شرایطی مجبور به اخذ تصمیماتی شود که، بعدا وقتی شرایط تغییر می‌کند، آن تصمیم اشتباه به نظر می‌رسد. پس نباید به خودمان حق قضاوت آن شرایط را بدهیم و با جنین جریاناتی همراه و هم‌داستان شویم.
هرچه این شیوه نگرش را تبدیل به عادت زندگی‌مان نماییم، هرچه به دنبال تمرکز بر نکات مثبتِ هر اتفاق و انسانی باشیم، بیشتر از نگاه خداوند به دنیا نگاه میکنیم، خداگونه تر عمل میکنیم و با کل زندگی در صلح و هماهنگی قرار می‌گیریم و به خودشناسی و خداشناسی نزدیک‌تر می‌شویم.
نکته مهم:
این فایل حاوی نکات مهمی درباره رسیدن به خودشناسی است که در این نوشته فقط یکی از نکات آن توضیح داده شد.
برای درک بهتر مطالب، حتماً فایل صوتی یا تصویری را ببینید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD436MB37 دقیقه
- فایل صوتی خودمان را هم قضاوت نکنیم، چه برسد به دیگران33MB37 دقیقه
بنام خداونده بخشنده ومهربانم….
یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ
مى‌خواهند نور خدا را به دهانهایشان خاموش کنند ولى خدا کامل‌کننده نور خویش است، اگر چه کافران را ناخوش آید.
سلام به اقا رضا احمدی اقا دمت گرم نور الله به قلبت بباره که با قلمت و قلبت چکار به حال ما کردی
خدارو صد ها هزار بار شکر برای این هدایت امروز الهی شکرت رب من….
“لا إله إلا الله
چقدر این برام جالب بود و امتحانش کرد و چقدر کیف کردم االه اکبررر االه اکبررررررررررررر دمت گرم تحسینت میکنم برای این همه عشق و عاشقیت خدارو شکر برای وحود شما الهی شکرررررر….
اقا رضا چقدر قشنگ در مورد زبان حرف زدید
از سمت قرلان گفتی از سمت پیامبرا گفتی از سمت شاعرا گفتی و و و…
چقدر تعامل کردم و چقدر این کامنت برای من با ارزش و دوست داشنتی…
قبل از اینکه هدایت بشم به این کامنت پر از توحید وعشق توسایت بودم و مشغول کار کردن روی یه الکترو موتور بودم که رفیقم گفت حسین واس ما مسیولیلت رو 60 زدن گفتم یعنی چی گفت برای بچه هایی گردشون از ما پایین تر 70 تا 90 زدم گفتم یعنی اون بهتر از ما هستن؟؟؟
متوجه نشدم یه ان قضاوت کردم یه ان شاکی شدم یه ان گفتم میریم فلان میکنیم و و…
اومد بیام برم بریکرو رو ان کنم گفتم حسین این مسیر تو نیست مسیر تو الله و توحید پس نگران نباش این مسایل به تو ربطی نداره حتما درست این اگرم مشکل داره دست خدا برات ردفش میکنه خیلی ذهنم رو درگیر کرد و خیلی
ذهنم مشغول قضاوت کردن شد و از خدا خواستم کمک کن و تسلیم خودش شدم و گفتم از شر نجواها خلاصم کن …
اومد پایه سیستم و کامنت شماروئ باز کردم که تویه ایملم اومد و گفتم اینم نشونه حسین بنده خوب خدا برووو نشوه جانت باشه ….
خدارو صد هزار بار شکر وگرنه زبونم میخواست کار کنه و نابود کنه همچیز رو خدارو شکر که این کامنت دلیل شد برای یاد گرفت من که حسین مراقب زبانت باش دمت گرم دوستت دارم دوستت دارم…..
دستت درد نکن اقا رضا ممنونم ازت و سپاس گزارم ازت بینهایت دوستت دارم
در پناه جان جانان رب العامین شاد سلامت و ثروتمند باشی
با عشق حسین عبادی بنده خوب خدا….