رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»

خدایا، هر چی دارم از توئه…

سلام به استاد یکتاپرست، خانم شایسته‌ی عزیز و دوستان خوبم توی سایت.

این روزا چندتا از فایل‌های موردعلاقه‌مو مرتب گوش می‌دم، چون حس می‌کنم فاصله گرفتم، حس می‌کنم حالم داشت برمی‌گشت به روزای قبل از ورودم به این مسیر… ولی چقدر سخته وقتی وسط اتفاقات سخت زندگی قرار می‌گیری، بتونی ذهنتو کنترل کنی و نذاری از مسیرت دور بشی. چقدر باید مراقب نجواهای ذهنی باشی، چقدر باید خدا رو باور کنی تا راه درستو از بین همه‌ی شک و تردیدها پیدا کنی، تا بتونی نشونه‌هاشو ببینی و هدایتشو حس کنی…

توی این مدت، خدا منو از یه مسیر سخت عبور داد، مسیری که شاید اولش نمی‌فهمیدم چرا باید اتفاق بیفته، اما حالا می‌دونم که خودِ خدا برام رقم زد تا قوی‌تر بشم، تا بتونم تصمیمی رو که مدت‌ها توی دلم بود، بالاخره بیان کنم. تصمیمی که همیشه از گفتنش می‌ترسیدم، اما یه‌هو شرایط طوری شد که نه‌تنها جرأتشو پیدا کردم، بلکه خیلی زود بقیه هم قانع شدن و پذیرفتن. عجیب بود، ولی می‌دونم که اینم کار خدا بود. صد هزار بار شکرت، خدا!

حتی اگه بقیه هم مخالفت می‌کردن، دیگه از تصمیمم برنمی‌گشتم، چون ته دلم یه صدایی بهم می‌گفت: “نترس، تو تنها نیستی، فقط برووو…” و من مطمئنم که اون صدا، صدای خودت بود، خدا! من گوش دادم و حالا فقط مسیر تو رو دنبال می‌کنم. به الهاماتت، نشونه‌هات، هدایتهات ایمان دارم و تموم تلاشم اینه که بشنوم صداتو…

خدایا، من ازت فقط خودتو می‌خوام، آرامش تو می‌خوام، قوی‌ترم کن توی باور کردنت… امروز نزدیک بود یه اشتباه کنم، اما با ندای قلبی خودت، جلوی خودمو گرفتم، سکوت کردم، کنترل کردم و از یه انتخاب اشتباه رد شدم… و حالا یه آرامش عمیق توی دلمه.

خدایا، عاشقتم… خیلی دوستت دارم! می‌دونم که همیشه کنارمی، که هیچ‌وقت تنهام نمی‌ذاری. هر کاری که توی زندگیم داره برام انجام می‌شه، می‌دونم که فقط و فقط کار توئه. درسته، زبونی از آدما تشکر می‌کنم، ولی ته دلم همیشه می‌گم: “خدایا، می‌دونم که کار خودته!”

خدایا، شکرت که هستی… شکرت که دارمت…

به نام خداوند یکتا

خدایا هر آنچه دارم از آن توست.

سلام استاد عزیز عباسمنش، یکتاپرست رهرو ابراهیم حنیف و مریم جان زیبا بانوی پرادایس و دوستان یکتاپرست در سایت،

الان حدود هشتاد روز از زمانی که به سایت شما پیوستم می‌گذره و بارها توی کامنت‌ها گفته‌ام که چقدر از استرس و نگرانی پر بودم و هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم روزی بیاد که بتونم روزهامو با آرامش بگذرونم و قلبم رو پر از سکون و آسایش کنم. استاد جان، هیچ‌وقت روز اولی که وارد سایت شدم رو فراموش نمی‌کنم. ساعت‌ها بی‌وقفه توی سایت می‌چرخیدم، انگار تشنه این اطلاعات بودم و هیچ‌وقت نمی‌خواستم از سایت بیرون بیام. شما تنها استادی بودید که از آموزه‌هایتون به صورت اعتیادآوری نکته‌ها و آگاهی‌های جدید می‌گرفتم، بر خلاف پنج استاد قبلی که هیچ وقت نتونستم ادامه بدم و ظرف یک ماه دوره‌هاشون رو رها می‌کردم.

استاد، شما یه انسان یکتاپرست واقعی هستید. همه حرف‌های شما با استناد به قرآن و خداوند یکتا، به دل و جان من و همه دوستان در سایت می‌نشیند. از این پس من به هیچ دین و مذهبی تعلق ندارم، و وقتی کسی از من بپرسه دین و مذهبت چیه؟ میگم من مثل استادم یکتاپرستم و رهرو دین ابراهیم خلیل‌الله.

استاد جان، از وقتی وارد سایت شما شدم، خودم رو به پروردگارم سپردم. هرچند که هنوز راه زیادی دارم تا باورم، اعتمادم و ایمانم قوی بشه و مقاومت‌های ذهنی و باورهای محدودکننده رو از ذهنم پاک کنم، اما با تمام قوا ادامه میدم تا به هدفم برسم. هدفی که پایانش به زیبایی آرامش و حضور خدای خودم در قلبمه. قبل از این هدفم فقط پول و ثروت بود، اما الان هدفم فقط رسیدن به اعتماد و ایمان واقعی به فرمانروای جهان است. رسیدن به این آرامش یعنی تمام ثروت دنیا. خدایا، من این آرامش رو از تو می‌خوام. کمکم کن تا باورهام و تمرکزم به تو هر روز بیشتر و بیشتر بشه.

خدایا، می‌دونم که روز خیلی نزدیکیه که به این اعتماد و ایمان خواهم رسید و تنها تو رو توی قلبم خواهم داشت. تو تنها پناه و تکیه‌گاه منی. روزی خواهد رسید که ازم بپرسن: «پرستو، این آرامش رو از کجا داری؟» و من خواهم گفت: «از عشق و دوست همیشگی خداوند یکتا.»

خدایا، خیلی دوستت دارم. من عاشق توام، همون‌طور که تو عاشق منی.