ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 5

سلام به آقا پدرام عزیز

تبریک میگم بهتون برای این نتایج قشنگ، این حس خوب، برای پشتکاری که به خرج دادین

چقدر خوب نشونه ها رو دیدین و چقدر خوب پیام و هدایت خدا رو گرفتین، چقدر قشنگ عمل کردین، و خدا چه پلن قشنگی براتون ریخت

خیلی جاها از کامنتتون رو به قول معروف با گوشت و پوستم حس کردم

مرسی از اینکه تجربه تون رو با ما به اشتراک گذاشتین و بهمون تلنگر زدین

اونجا که گفتین قبلا نمیتونستم گوشت و مرغ و فلان بخرم یاد شرایط خودم افتادم، و چقدر عجیبه این انسان که انقدر راحت فراموش میکنه

منم وقتی ایران بودم همچین شرایطی داشتم، من و پسرم با هم تو خونه ای که مامان بابای عزیزم به رایگان در اختیارمون گذاشته بودن زندگی میکردیم، یه خونه ی بزرگ دو خوابه تو یه منطقه ی خوب تهران

من از بعد از جداییم همیشه سرکار میرفتم، کار با حقوق و بیمه و گاهی هم کمی مزایا، اما خب فقط به خرجای شخصی خودم و پسرم و خرید روزانه ی خونه میرسید، همیشه گوشت و مرغ و برنج و این خریدای کلی رو مامان بابا میکردن (با هم یه تو ساختمون تو دو تا واحد جدا زندگی میکردیم)

بعد از اینکه من و پسرم مهاجرت کردیم کانادا، خب اولش خداروشکر تو خونه خواهرم زندگی میکردیم و هزینه اجاره نداشتیم، ولی جفتمون دانشجوی اینترنشنال بودیم با هزینه ی سرسام آور که بهرحال جور کردیم به طرق مختلف، بعد کم کم هم من هم پسرم پارت تایم کار میکردیم و خرج ماهانه مون رو در میوردیم، بعد خونه جدا اجاره کردیم بعد هم من هم پسرم کار ثابت گیر آوردیم، اوائل به زور اجاره خونه رو میرسوندیم، و فقط خرجای لازم و ضروری میکردیم، الان خداروشکر اجاره رو راحت میدیم، خرج کردنمون یه کم راحت تر شده، و به لطف خدا بدهی هامون رو هم کم کم و خورد خورد داریم میدیم

من این چندروز گذشته یه جورایی احساس بدی داشتم، احساس کسی که انگار به موفقیتی که باید رسیده باشه نرسیده، انگار به قدر کافی، به اون اندازه که زحمت و سختی کشیده، به دست نیورده…

بعد الان که کامنت شما رو خوندم، یه لحظه به خودم گفتم خب منم همین بودم، من تو ایرانم سال‌ها بود کار میکردم ولی هیچوقت نتونستم حتی خرید گوشت و مرغ خونه رو بکنم چه برسه به اجاره دادن و اینا

الان اینجا با این هزینه های سنگین، با این اجاره های بالا خودم و پسرم با هم، هم از پس اجاره خونه برمیایم، هم خرید کامل و کافی مواد غذایی، هم گاهی خریدای دلخوشی و تفریحی برای خودمون، هم خورد خورد داریم قرضامونو میدیم، کم کم به قول معروف دستمون به دهنمون میرسه …

خودمو با گذشته ی خودم مقایسه کنم

همین قدر هم خیلی پیشرفته و خیلی موفقیت بزرگیه برای خودش، خدایا شکرت

کامنت شما رو که خوندم یه دفه انگار یه چراغ تو دلم روشن شد

انگار خدا باهام حرف زد

ممنون از کامنت زیبا و دلی و مفصلی که نوشتین که اینارو به من یادآوری کرد و انقد حس خوب بهم داد:)

انشالا همه آسان بشیم برای آسانیها

خدا به همه مون کمک کنه نشونه هاش و هدایتش رو بهتر ببینیم و بفهمیم و وقتی فهمیدیم همت کنیم و عمل کنیم