ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 1 - صفحه 40 (به ترتیب امتیاز)

سلام به شما استاد عزیزم

خیلی بهتون تبریک میگم واقعا از صمیم قلب که انقدر هر روز ازتون خلاقیت در برنامه ها و فایلهاتون رو شاهدم. واقعا هر روز ازتون هزار چیز یاد میگیرم و واقعا الهام بخش قلبم هستید.

سوال اول:

از اونجایی که والدینم همیشه ما رو با بقیه مقایسه میکردن و به این دلیل که خودشون احساس عقب ماندن در زندگی داشتن همین باور به ما هم منتقل شده. اگر یکی از افراد نزدیک من مثلا در فامیلمون به موفقیتی که دیده میشه برسه، مثلا یک ماشین مدل بالا بخره من همین حس رو خواهم داشت. حس میکنم که عقب موندم و آدم بی نتیجه و بی فایده ای هستم. اگر مثلا فقط من بفهمم که اون فرد در حساب بانکیش چندین میلیارد تومن تونسته پول پسنداز کنه خیلی تحسینش میکنم و بهش این تحسین هارو میگم تا واکنش قشنگش رو ببینم و لذت ببریم هر دوی ما. ولی اگر این دارایی تبدیل به چیزی شبیه ماشین یا خونه بشه، من حس میکنم که یک نجواگر داره بهم نگاه میکنه و سرزنش ام میکنه. به این دلیل که خودم رو همواره در قالب مقایسه شونده میبینم و در باورهام این وجود داره که اصلا مهمه که من در مقایسه با دیگران در کجای زندگی و کجای کار هستم. من یادگرفتم که ما قابل مقایسه نیستیم و هرکدوم از ما یک انسان مجزا در مسیر مجزای خودمون در زندگی هستیم و هرچقدر این حس های بد رو داشته باشم از مسیر الهی خودم خارج میشم و چیزهایی که دارم رو هم از دست میدم. ولی وقتی منصفانه به درونم رجوع میکنم میبینم که این نجوا ها هست. البته الان خیلی کمتر شده و بخشی از وجودم هم شخص رو تحسین میکنه. البته خیلی وقته که روحیه تحسین گری رو در خودم تقویت کردم ولی باید یاد بگیرم که به جای حسادت تحسین رو غالب تر کنم و از افراد با روحیه و قلب باز الگو برداری های مثبت بکنم و البته گذشته و بکگراند فرکانس و عملی افراد رو هم نادیده نگیرم. خدایاشکرت برای این آگاهی ها. حتی نوشتم و مرور این مطالب بهم حس خوب میده. چه برسه به اینکه این هارو در لحظه و در عمل در زندگی استفاده کنم. مورد دیگه ای به ذهنم میاد اینه که با خودم میگم پس چرا من جریان زندگیم روان تر نمیشه؟ پس چرا با اینکه نسبت به سالهای قبل که یک ریال هم در حسابم نداشتم چرا یک تکان اساسی نمیخوره زندگیم؟ همین الان که دارم اینارو مینویسم هادی درونم داره بهم میگه که تو خیلی نعمت ها داری که قبلا آرزوت بود داشته باشی. باید صبور باشی و از مسیر لذت ببری. جایی که من هستم انصافا اگر بحث مقایسه باشه از خیلی از هم سن های خودم خیلی بهتره. ولی مقایسه درست اینه که با گذشته خودم مقایسه بکنم. حتی همین مقایسه من با هم سن های خودم کار درستی نیست چون همونطور که ما در هر جایگاهی باشیم ده ها و صدها و هزاران نفر در جهان هستن که از ما بهترن و این مقایسه با دیگران خیلی ضربه زننده است. چون اگر این نوع نگاه در ذهن رشد بکنه، در مواقع و شرایط بحرانی شیطان ذهن از همین جملات و نوع نگاه استفاده میکنه تا منو پایین بکشه. اما همین نگاه که من بپرسم: پس چرا من زندگیم به جریان نمیفته، وقتی به اعماقش نگاه میکنم میبینم اینم از جنس حرفهای نا امید کننده ایه که همیش بابام میگفت. پس شما کی میخواید به جایی برسید؟ پس عاقبت شما چی میشه ؟ کمی از دستاورد هام بگم که برای خودم یادآوری بشه که کجا بودم و الان کجام. من واقعا به معنای کلمه تا سالهای بعد از نوجوانی هزار تومن هم تو حساب بانکیم نداشتم. باور های غلطی در مورد کار و پول داشتم. سالها کار کردم و پولی به دست نمی اوردم که حس کنم پول دارم و دارم پول تولید میکنم. و وقتی متعهدانه روی باور هام کار کردم، که از دوره عزت نفس و تعهد روی کاغذ برای 3 برابر کردن درآمد طبق فایل های شما شروع شد. درامد خودم رو از ماهی 89 هزار تومن رسوندم به ماهی 40 میلیون تومن. واقعا خداروشکر میکنم که قوانینش انقدر دقیق و ثابت هستن و ما فقط باید اعتماد کنیم و تکیه کنیم و همزمان رها کنیم و قدم برداریم و در راه الله چشم بسته دست در دست الله به الهاماتش عمل کنیم

سوال دوم:

پسردایی: راه اندازی یک کارگاه تولیدی و یک موفقیت به ظاهر مطلوب. (میگم به ظاهر چون از درون کارش خبر ندارم)

دید پیش فرض ذهن من:

بی ارزش جلوه دادن موفقیت اش با گفتن جمله هایی مثل اینکه باباش کمکش کرد و خودش به تنهایی نمیتونست به اونجا برسد. یا مرور کردن چند تا از خصوصیات منفی از خاطرات چند دهه گذشته برای اینکه شخصیت آن آدم یا دست آوردها شو بی ارزش جلوه.

مثلا چند مدت پیش در کارگاه تولیدی آنها بخاطر خفگی گاز در یک مخزن یک انفجار کوچک رخ داد و با اینکه قلبن ایشون رو دوست دارم ولی یک جورهای ته قلبم احساس رضایت داشتم چون از این طریق هم می تونستم تو ذهنم ایشون رو مسخره کنم و یک سرپوشی بر روی احساس عقب ماندن در زندگیم بگذارم. این احساس از کجا می آید؟ از آنجا که در کودکی همیشه من با همه پسرهای فامیل مقایسه شدم.

از چه زاویه مثبتی میتونم بهش نگاه کنم که فرکانس درست داشته باشم و با خواسته های هم فرکانس بشم؟

میتونم از این دید بهش نگاه کنم که هر کسی از هر خانواده میتواند موفق باشد و برای خودش دست آوردهای خلق کند. فرهنگ و ژنتیک و مذهب و تمام این ها در ابتدا و به ظاهر شاید خیلی تاثیر گذار به نظر بیاید اما 1 نفر با تصمیم و قدرت اراده میتواند تاثیر همه این ها را از بین ببرد و خودش را از بدنه جامعه و خانواده اش جدا بکند. در مورد چند کارمندی که استخدام کرده و دارن کار را با کیفیت براش پیش میبرند میتونم بگم که، همه ما بدون هیچ مهارتی به دنیا می آییم و هر کسی میتواند این مهارت ها را یاد بگیرد و یاد گرفتن هر مهارتی راهی داره و نه فقط ایشان بلکه هزاران نفر دیگر در حال حاضر در جهان دارن این کار را با موفقیت و کیفیت بالا انجام میدهند. باید ذهنم را طوری تربیت کنم که هر وقت راجع به ایشون یا موفقیت هایش چیزی شنیدم از صمیم قلب آن را تحسین کنم و در درون خودم و حتی در بیرون بهش تبریک بگم بخاطر اینکه توانسته از 1 نوزاد ناتوان و بی مهارت در بزرگسالی خودش را به چنین مهارت های تجهیز بکند و جدا از اینکه این کار چقدر ساده یا پیچیده است به خودم هزاران بار یادآوری بکنم که این کار کاملا شدنی است. صد ها نفر را برای خودم مثال بزنم که این کار را به راحتی انجام دادند و اگر هم پیچیده بوده پیچیدگی آن کار را برای خودشان هضم وساده سازی کردند. همچنین میتونم به خودم قانون تکامل را یادآوری بکنم و بگم که همه ما می توانیم هر کاری را آهسته و پیوسته انجام بدهیم یاد بگیریم و هر روز توش بهتر و بهتر بشیم. همانطور که هزاران نفر نه فقط مهارتی را یاد گرفتند بلکه در آن به درجه استادی رسیده اند و در جهان ثروت های بیشماری را دارند کسب می کنند. به قول یکی از قشنگ ترین جمله های خود استاد در دوره عزت نفس: مغز همه ما انسان ها به 1 شکل ساخته شده. اگر یکی تونسته یک کار را انجام بدهد. به معنی این است که من همان توانایی را در مغزم دارم که می توانم آن کار را انجام بدهم.

چه درسی میتونم از ایشون بگیرم؟

یکی از خصوصیات قشنگی که ایشان دارد روحیه حل مسئله، حرکت کردن و امتحان کردن راه های مختلف به عنوان کار و شغل است. ما از کودکی هم بازی بودیم و از زمانی که از ایشان یادم میاد ایشان مشغول کار بوده از نقاشی ساختمان تا تدریس ریاضی و فیزیک به دوستانش در دوران تحصیل. باید در نظر گرفت که تکاملش رو طی کرده، هم در مورد انجام شغل های مختلف تا پیدا کردن عشق و علاقه اش، و هم در مورد داشتن کارمند و تربیت اونها برای تقسیم کار و بهتر و با کیفیت پیش بردن کارها.

عاشقتونم استاد عزیزم