«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه

سلام خدمت دوستان گرامی.

خداروشکر میکنم یک فرصت دیگه دارم که روی خودم کار کنم و کامنت بنویسم.

مباحث مختلف و متعددی توی این فایل بیان شد. نکات بسیار متعدد و ارزشمند.

مهمترین نکته برای من این موضوع بود که بدونم احساس بد مساوی ایست با اتفاقات بد و احساس خوب مساوی ایست با اتفاقات خوب. بنابراین داشتن احساس گناه یعنی حرکت کردن در مسیر اتفاقات بد و احساس خوب یعنی حرکت کردن در مسیر اتفاقات خوب.

چطور میتونیم احساس خودمون رو خوب کنیم؟ با تغییر دیدگاهمون نه با خوردن مشروب و الکل و مصرف موادمخدر.

البته یک سری عوامل بیرونی هم به غیر از دیدگاه روی ادم میتونه تاثیر مثبت بگذاره و باعث بشه به احساس خوب برسه، مثلا دوش گرفتن، مثلا لبخند زدن چون جسم روی ذهن تاثیر مثبت میگذاره و اگه لبخند بزنی ذهن فکر میکنه اتفاق مثبتی افتاده و احساست خوب میشه، مثل پیاده روی کردن. کلا کارهای فیزیکی ای که به ما حس خوبی میده رو اگه انجام بدیم مثل همین لبخند زدن میتونه تاثیر مثبتی روی احساس ما داشته باشه، حضور در جمع‌های مثبت هم همینطور باعث حال خوب میشه.

ولی تغییر زاویه دید هم میتونه احساس ما رو خوب کنه که البته من درش مشکل دارم.

ببین میتونی نکات مثبت رو بنویسی و تمرین سپاسگزاری انجام بدی تا به احساس بهتر برسی، من این کار رو انجام میدم اما گاهی میشه با اینکه میدونم اگه یک دیدگاه و باور مناسب داشته باشم کمکم میکنه اما نمیتونم ازش استفاده کنم. یعنی نمیتونم اون جمله رو باور کنم که به احساس خوب برسم. استاد در مورد احساس گناه مثال زد که اگه من دچار این احساس شدم به خودم میگم من نمیتونم زندگی دیگران رو تغییر بدم، من نمیتونم زندگی دیگران رو تخریب کنم، من نمیتونم به دیگران کمک کنم، من اگه در مدار خداوند باشم و با انرژی منبع جهان هستی هماهنگ باشم خود به خود رفتارهای درست ازم سر میزنه (نشانه هم مدار بودن با خداوند احساس خوبه)، خداوند بخشنده هست، تجربیات مختلف به من کمک میکنه که رشد کنم و اشتباهات قبل رو تکرار نکنم و … اما خب آیا واقعا در عمل موقعی که مشکلی برامون بوجود میاد میتونیم از این زاویه به اتفاقات نگاه کنیم؟ موقعی که حس ما بد شده باید بتونیم این دیدگاه رو جامعه عمل بپوشونیم بهش که من خودم درش مشکل دارم و باید روی خودم کار کنم.

بنابراین به نظر من استفاده ترکیبی عوامل بیرونی مثبت و تغییر زاویه دید میتونه کمک کنه که به احساس بهتر برسیم.

در مورد این نکته هم صحبت شد که وجدان توسط فرهنگ بوجود اومده و منطقه به منطقه ما عذاب وجدان های مختلف داریم پس تفکر کنیم ببینیم چیارو الکی به عنوان گناه شناختیم و نکته بعدی هم این هست که ما نمیتونیم به کسی ظلم کنیم ما فقط میتونیم به خودمون ظلم کنیم و اگه تلاشی کنیم زندگی کسی رو تخریب کنیم داریم زندگی خودمون رو تخریب میکنیم و اگه داریم به دیگران از نظر درونی و فرکانسی عشق میورزیم و در جهت کمک به دیگران حرکت میکنیم داریم به پیشرفت و موفقیت خودمون کمک میکنیم.

عاشقتونم.

سلام به همه‌ی عزیزان

روز اول روزشمار تحول زندگی من

این فایل آگاهی‌های خیلی تاثیرگذار و عمیقی داره که پذیرفتنش نیاز به تکامل داره

اولین موضوع این هست که وجدان و احساس گناه چیزی هست که ساخته‌ی فرهنگی هست که در اون بزرگ شدیم. چون همانطوری که یک فرد مسلمون اگر مشروب بخوره احساس گناه و عذاب وجدان میگیره یک فرد در آمریکای جنوبی یا جاهای شبیه به اونجا مشروب میخوره و احساس گناه و عذاب وجدانی هم نداره، یک فرد در ژاپن یک بتی رو اشتباهی هم حتی بشکونه عذاب وجدان میگیره و یک فرد مسلمون بت بشکونه به خودش افتخار میکنه، چرا این اتفاقات می‌افته؟ چون هر فردی با توجه به فرهنگی که در اون بزرگ شده ذهنش ایجاد شده و ما چیزی به نام وجدان درد یا احساس گناه رو که میشنویم باید دقت کنیم که این چیزی نبوده که از روز اول با ما باشه بلکه این بواسطه دیده‌ها و شنیده‌های ما و بواسطه فرهنگی که در اون به دنیا اومدیم بوجود اومده. چه بسا خیلی از اتفاقاتی که تو ایران غم انگیزه مثل مرگ یک فرد باعث میشه طرف غمگین بشه ولی همین اتفاق در کشورهایی می‌افته که دقیقا اسمش یادم نیست ولی یک مراسمی مانند عروسی برگزار میکردن و همه لباس سفید میپوشیدن و در حال رقص بودن از اینکه اون فرد مرده چرا که اعتقاد داشتن که مرگ دروازه‌ای برای رسیدن به خداوند و بهشت و شادی هست. بنابراین باید به این موضوع شک کنم که این چیزهایی که من بابتش احساس گناه، وجدان درد و غم دارم.. برای خیلی از افراد احساس شادی و شور و نشاط داره. پس من باید نوع دیدگاهم رو به اتفاقات عوض کنم.

موضوع بعدی این هست که خیلی‌ها وقتی یک فردی میمیره به این دلیل غمگین هستند و گریه میکنن و حالشون رو بد میکنند که مورد فشار توسط دیگران قرار نگیرن، یعنی به دلیل نگاه دیگران حال خودشون رو بد میکنن و یا فیلم بازی میکنن که غمگین هستند.. بنابراین باید ببینیم قانون جهان چی میگه و طبق اون رفتار کنیم که البته آسون نیست اما شدنی هست.

موضوع بعدی این هست که خیلی از ماها دنبال این هستیم به چیزهایی فکر کنیم که نتیجه‌ی خاصی برای ما نداره، مثلا به این فکر کنیم که تو ذهن فلانی الان داره چی میگذره؟ یا به این فکر کنیم که جن‌ها چی هستند؟ یا به این فکر کنیم که وقتی مردیم چه اتفاقی می‌افته؟ (من خودم به این موضوع فکر میکنم که مردیم چی میشه!) و خیلی فکرهای اینجوری، اما این فکرها نتیجه‌ی خاصی رو ایجاد نمیکنه تو زندگی ما. این فکرها فایده‌ای برای ما نداره. یعنی ما باید دنبال فکرهای سازنده باشیم که کمکمون کنه که زندگی بهتری داشته باشیم. دلیلی که خودم فکر میکنم که وقتی مردیم چی میشه این هست که مثلا خودم رو آماده‌ی اون لحظه بکنم.. ولی مگه کسی میدونه وقتی مردیم چی میشه؟ طبق قرآن آخرت وجود داره و ما بی انتها هستیم اما اینکه خودمون رو آماده مرگ کنیم کار درستی هست (یعنی جوری زندگی کنیم که انگار روز آخر زندگیمونه) ولی اینکه به این فکر کنیم وقتی میمیریم دقیقا چی میشه فکر بیهوده‌ای هست چون ما شناختی و آگاهی از اون لحظه نداریم. حداقل من که تا الان ندارم. بنابراین بیاییم به چیزهایی فکر کنیم که زندگی بهتری رو برای ما ایجاد میکنه مثل اینکه چی کار کنم بهتر زندگی کنم؟ چی کار کنم که احساس بهتری داشته باشم؟ چه کار کنم که از نظر مالی، سلامتی، روابط، و به طور کلی وضعیت زندگیم بهتر بشه؟ که یکی از همون‌ کارها استفاده کردن عملی از آگاهی های سایت عباس منش دات کام هست که زندگی بهتری رو برای ما ایجاد میکنه.

نکته بعدی این بود که ما نمیتونیم به کسی ظلم کنیم. این موضوع بر اساس نگاه قرآن هست که در قرآن ظلم به معنای ظلم به خود هست. به این معنا نیست که ما میتونیم زندگی کسی رو خراب کنیم یا به قولی ظلم کنیم. یعنی اگر ما کاری رو انجام میدیم اشتباهی رو انجام میدیم نتیجه‌اش به خودمون میرسه نه به دیگران. این موضوع خیلی مهمی هست. چون خیلی وقت‌ها فکر میکنم که نکنه این کاری که من الان انجام میدم باعث نتیجه‌ی بدی در دیگران میشه؟ ولی درصورتی که باید این رو در نظر داشته باشم که کاری که من انجام میدم نتیجه‌اش رو خودم میبینم و دیگران بستگی داره به باورهای خودشون و اگر باورهای خوبی داشته باشن خیر میشه براشون و اگر باورهای خوبی نداشته باشن ضربه میخورن و البته اینطورم نیست که بگیم خب من کاری دلم میخواد انجام میدم و دیگران خودشون با باورهای مناسب جلوی اتفاقات بد احتمالی رو بگیرن، نه. اگر من بدی کنم به کسی نتیجه‌اش رو میبینم و اگر خوبی کنم به کسی هم نتیجه‌اش رو میبینم. و اینطورم نیست که اگر بدی کنم به کسی ظلم کنم نتیجه‌اش رو خودم میبینم و نکته جالب اینجاست که مثال امام حسین مثال خیلی خوبیه که اومدن امام حسین رو کشتن ولی به اون ضربه‌ای وارد نکردن پیام امام حسین به کل جهان رسید و امام حسین به هدفش رسید و در ضمن خود اون افراد هم به شکل بدی کشته شدن و در ضمن این اتفاقات حضرت یوسف هم دقیقا همین اتفاق براش افتاد و انداختنش توی چاه ولی شد عزیز مصر و این یعنی اگر من باورهای خوبی داشته باشم همه‌ی اتفاقات به نفع من رقم میخوره چون من خودم زندگی خودم رو رقم میزنم پس کار من این هست که باورهای مناسب رو ایجاد کنم مثل این باور که هر اتفاقی بیفته به نفع من هست. مثل این باور که دیگران نمیتوانند به من ظلم کنند و من هستم که زندگی خودم رو رقم میزنم. مثل این باور که عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد، مثل این باور که احساس خوب = اتفاقات خوب. مثل این باور که عوامل بیرونی و دیگران هیچ قدرتی در زندگی من ندارند و من خودم هستم که با باورهای خودم اتفاقات زندگیم رو رقم میزنم. مثل این باور که من با کنترل کانون توجه‌ام اتفاقاتم رو ایجاد میکنم و اگر با چیزی میجنگم دارم اون رو وارد زندگی خودم میکنم (دلیل خیلی از اتفاقات ناخواسته زندگی من همین جنگیدن ناخودآگاهی هست که با ناخواسته‌ها دارم و قدم به قدم بهبودش میدهم که نجگم و به جاش به خواسته‌ها توجه کنم که کار آسونی نیست باید قدم به قدم توش بهتر بشم)

نکته بعدی این هست که اشتباهات باعث پیشرفت ما میشن. کار ما این هست که از اشتباهات درس بگیریم و ازشون برای پیشرفت استفاده کنیم. هیچ کسی هم نیست که در این جهان اشتباه نداشته باشه و تمامی پیشرفت‌هایی که الان داریم میبینیم حاصل درس گرفتن از خطاها و اشتباهات گذشته است. مثل فضاپیماهایی که منفجر شدن و الان نواقصشون پیدا شده و راحت میرن و میان و اتفاق خاصی براشون نمی افته. یا نرم افزارهای بسیاری که باگ‌ها و خطاهای مختلفی داشتن و باعث میشدن کارها انجام نشه و الان کدهاشون اصلاح شده و دارن عالی کار میکنن، درس میگیری و اصلاح میکنی.

عاشقتونم.