سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۰

سلام به همه ی عزیزانم .

اونقدر هیجان دارم که خلاصه سلام کردم ?

آهنگ این فایل چه غوغایی درونم به پا کرد .

امشب با عشق بدنیا اومدم

دوست دارم ,جز این چی میتونم بگم

بیا منو ببر به عاشقونه ها

حالا که عاشقم مثل دیوونه ها

بیا منو ببر یه جای دور دور

یه جای ساکتو قشنگ و بی عبور

انگار حرف دل من بود که از اعماق وجودم بیرون میریخت به کسی که بیاد منو ببره به یه جای دور دور دور …..

دلم آزادی میخواد ,آزادی از بند هایی که به دور خودم پیچیدم ,از این وابستگیها ,آزادی از هوای نفس ,آزادی زمان و مکان میخوام .

مثل پرنده ها که هر کجا دلشون بخواد پرواز میکنند و میرن .مثل استاد ,مثل مریم جان که آزاد و رها هستن .بدون هیچ دلبستگی به چیزی …خدایا چه باورهایی ساختن اینا?تحسین برانگیزه .خوشا به سعادتتان .

خدایا مرا هدایت کردی ,مرا به مدار افرادی هدایت کردی که ببینم تا بتونم باور کنم که این چنین هم میشه زندگی کرد . که نشونم بدی که

انسان هم میتونه مثل پرنده ها آزاد زمان و مکان باشه .که هر کجا که دوست داره بره

خداوندا من باور کردم ,چرا که دیدم و میبینم زندگی استادم رو که از کجا به کجا رسوندیش.

دیگه به سنم نگاه نمیکنم ,به جنسیتم نگاه نمیکنم ,به درآمدم ,به مکان زندگیم نگاه نمیکنم .فقط به بزرگی تو ,به عظمت و زیباییهای تو نگاه میکنم خداجون .به قدرتت به مهربونیت نگاه میکنم .تو از روح خود در کالبد من دمیدی گفتی تو رو اشرف مخلوقاتم میکنم .به من قدرت دادی همانند خودت که بسازم زندگیم رو با باورهای درست و محکم و اساسی تا طعم واقعی آزادی رو بچشم .

منو خالق زندگیم کردی و من آرام آرام به این درک میرسم .پس دارم نم نم ایمانم رو قوی و قویتر میکنم .آهسته و پیوسته رو خودم کار میکنم تا برسم به آزادی مطلق .

من هم پرواز خواهم کرد به دورترین نقاط جهان ,با انسانهای جدید آشناو دوست خواهم شد .سوار بر کشتی کروز خواهم شد .به پرادایس خواهم رفت .در برج های بلند جهان قدم خواهم گذاشت .سوار بر هواپیمای شخصیم خواهم شد چرا که با چشمانم نظاره گر هستم که استادم توانست و ندای قلبم هم میگه تو میتونی .تو خالقی ,تو بفرست فرکانسهایت را تا خداوند مسیرت را هموارکند .من آزاد خواهم شد.مثل اون آبشار که جاری و روان به سمت دوردست هاست ,مثل اون دختری که روی نرده میشینه و دستاشو باز میکنه و با تمام وجودش احساس آزادی رو میکنه ,مثل اون پروانه ی زیبا و سیاهی که دورتادور بالهاش خال سیاه داشت ,مثل اون بچه کوچولو که با عشق پاکتش رو به مریم جان داد ,مثل اون نوزاد که خندان تو بغل مادرش بود ,مثل اون مرغ دریایی که پرواز کرد و رفت به هر جا که دلش خواست …..

این ردپا رو برای خودم میزارم که روزی بیام بخونم و با خوشحالی تمام به خودم بگم آفرین دیدی تونستی .بگم تبارک الله الحسن الخالقین …

یا حق

ممنونم غزل جان .حتما اون روز میاد و امید بسیار دارم که با شما عزیزانم دور هم تو امریکا استادمون رو ملاقات کنیم .