سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۵

سلام به خدا

سلام استاد عباسنمش

سلام به خانم شایسته ی خوب و نازنین

سلام به روی ماهه ههمممممه ی بچه های سایت،چه اونهایی که این کامنت رو میخونن چه اونایی که نمیخونن

چه خانما،چه آقاها

چه جدیدا چه قدیمیا

هفتادیا، شصتیا…

خوب دیگه بسه بریم سراغ روز آخر سفرم.

طبق قولی که داده بودم رفتم به کوه بیستون.

کوهی تا حالا به این بزرگی هیچ کوهی رو ندیده بودم!

بسیار بسیار باشکوه.

جاتون خالی،اول صبح چند سیخ جگر و دنبه نوشه جانم کردم با یک نوشابه ی سرررد (با عرض پوزش از استاد)

قشنگ شست برد هرچی بود.

خلاصه هرجای کوه بیستون یه نقش برجسته ای بود رفتم و واقعا لذت بردم.

تو مسیر رفتن تصور کن سمته چپت تقریبا تو تمامه طول مسیر کوه بسیار بزرگی بود که تمامه قله اش از ابر پوشیده بود و ابرهای تیکه تیکه سیاهی که بالای سرت بودن و آهنگه محسن چاوشی که تو اون فضا میخوند

(به تو فکر کردم

دوباره دوباره

به تو فکر کردن

عجب حالی داره)ککککلی لذت بردم

من روز قبلش که داشتم میرفتم غار قوری قلعه،به کوهه خیلی بزرگی دیدم که یک جاده ای روش بود اما روستایی چیزی نبود و دوست داشتم برم ببینم بالای کوهه چیه!

اما دلفین گشنه اش بود و غذا نداشت.

اما دیروز بلافاصله بعد از بیستون حدود 2 ساعت رانندگی کردم تا رسیدم به همون کوهه و وقتی از کوه با دلفین رفتم بالا ،یه جایی به بعد دیگه جاده یخ زده بود 3 نفر پسر جوون بودن که میخواستن برن بالا ،اما پیاده

گفتن تو اینجا چکار میکنی، گفتم اومدم برم بالای کوه واسه تفریح.

گفتن ما هم میخوایم بریم بالا اگه دوست داری با ما بیا و منم دلفین رو گذاشتم یه گوشه ای گفتن بمون تا بیام.

و باهاشون پیاده حدود 30 دقیقه رفتم بالا و گفتن ما با گروهک های تروریستی می‌جنگیم و پایگاه‌پایگاهمون بالای کوهه.خلاصه اونا رفتن و من موندم و بینهایت کوه های بلند،سفید پوش از ابر،و برف،و یک کره ی زمین که زیر پات بود و هیچ چیزی بالای سرت حس نیمکردی باشه!

بعد از نیم ساعت مراقبه کردن اومدم پایین و برگشتم سمته کرمانشاه اما تو مسیرم روانسر ایستادم .

دیدم یه پسر 10،12 ساله، از است تپلیا که وقتی می‌خندن دندوناشون با مزه است و دستاشون پفکیه و روی گونه هاش از سرما قرمز شده، روی پل ایستاده و داره ماهی میگیره!!!

رفتم پیشش گفتم اسمت چیه!؟

گفت راهین

گفتم یعنی چی!؟

گفت یعنی راهنما!

بعد دیدم 3،4 تا ماهی گرفت تو همون چند دقیقه با قلاب.

با همون حسه ذوقی ‌که داشت گفتم تا چندتا میخوای بگیری!؟

گفت هر چقد بشه هزارتا!!!

گفتم اینا رو چکار میکنی !؟

اینا که کوچیکن!!

گفت نه همشون رو با هم که سرخ کنیم اندازه ی یه ماهی بزرگ میشن!!

و همش با یه لبخندی حرف میزد که آدم کیییف می‌کرد.

خلاصه از راهین خدافظی کردم و برگشتم کرمانشاه.

صبح امروز ساعت 9 صبح،بعد از بیدار شدن وسایلم رو جمع کردم و تقریبا تمامه مسیر رو با 120 تا اومدم و بعد از 6 ساعت رسیدم اهواز.

خداروشکر میکنم تو این سفر 11 روزه ی تنهایی،لذت بود و لذت بود و لذت

و چه تجربه هایی

چه صحنه هایی

چه لذت هایی

خداروشکر خداروشکر بابت اینکه زنده ام و میتونم زیبایی هارو ببینم.

از هر عزیزی که به هر شکلی تو این سفر کنارم بود و چه با کامنت نوشتن چه با امتیاز دادن ،چه با تحسین کردن به من لطف داشتن از قلبم ممنونم و میبوسمتون

از خدا میخوام سفر بعدی که نمیدونم کی هست و کجا هست برام در بهترین زمان ممکن در بهترین مکان ممکن رقم بزنه و از خدا میخوام قلبتون هرآنچه که لذت هست تو این دنیارو تجربه کنین.

بوس به چشماتون

دور دلاتون بگردم