گفتگو با دوستان 48 | "هدایت" و "تسلیم"

بنام خدایی که یکتاست و فرمانروای کل کیهان است

چقدر این توحید باور مهمی هست چـــقـــدرـ

تــــوحـــیــد

من بازم بیشتر متوجه این شدم ما در این سایت فوق العاده اصلا توی یک دنیای دیگه و جدا از بدنه و اکثریت جامعه زندگی میکنی، اینجا اعضای خانواده ایی دارم که همه به دنبال پیشرفت و موفقیت هستند، اینجا دوستانی پر از امید و انگیزه و شکر دارم که دیدن ردپاهاشون، نتایج شون، همه چی رنگ و بوی توحید و اصل داره.

بله توحید که چقدر نیاز دارم باز هم درکش کنم.

من سوار قطار زندگی هر ایستگاهی که یکم متوقف میشم برمیگردم دنبال مورچه های سیاه و شرک در وجودم میگردم.

من هرجا که کار سخت پیش میره یادگرفتم، یک ترمزی بزنم و ببینم کجای کارم دارم تقلا میکنم و روی خودم و عقل خودم حساب کردم.

من هر جا فرصت گیر بیارم، پا میزارم توی سایت حتی در حد دو خط خودم با کامنت ها و عنوانین فایل ها مشغول میکنم، حتی وسط هیاهوی حرف های چرت و پرت بچه های دانشکاه، وسط سفر و اردوی دانشجویی.

(وای که چقدر این سفر سه روزه به شهر خودم که اینبار با اردو رفتم برام درس داشت)

احساس میکنم الان واکسن هایی که زدم منو واکسینه و قوی کرده تا وقتی اینقدر بمب باران میشم با ورودی های منفی و باورهای محدود کننده بیمار نشــم و اگر هم ویروسی یا بیماری ذهنی بهم داره میرسه بخاطر واکسن هایی که اینجا آگاهانه به خودم زدم با خیال راحت تر توی این جامعه ی الوده به افکار محدود کننده مصون و در امان باشم.

گاهی ناراحتم که مثل قبل نمیتونم فایل ها رو گوش کنم یا تو خونه پشت لپ تاپم باشم یا نمیتونم تند تند درس هایی که گرفتم رو بنویسم اما این باعث نمیشه من بازم اینجا نباشم. من یاد گرفتم جور دیگه ایی میشه بود حایی که خوبه…

خدایا شکرت برای وجود استاد عزیزم خدایا بارها شکرت