گفتگو با دوستان 41 | اراده و مشیت (قوانین) خداوند

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استادعزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

استاد قشنگم استاد عزیزم، یادمه توی یکی از فایلهاتون توی دوره ی 12 قدم گفتید بچه ها من الان سالهاست که دیگه سوال بی جوابی توی ذهنم نیست، یعنی چون از قوانین جهان هستی اگاهی پیدا کردم ودرکشون کردم خود به خود جواب از قبل برای من وجود داره…

من اونموقعه زیاد حرفتون رو درک نکردم، ولی وقتی 12 قدم رو 2 بار از اول تا اخر کار کردم و سعی کردم عملکرد داشته باشم نسبت قوانین، الان مدتهاست واقعا من سوال بی جوابی دیگه توی ذهنم نیست در مورد کل مسائل زندگی…

به قول شما وقتی اومدم اصل رو فهمیدم دیدم 80 درصد محتوای سوالات ذهن من فرع بوده، که اتفاقا کمکی هم به من نمی کرده ونمی کنه تا بتونم زندگی بهتر وحس خوشبختی بیشتری داشته باشم…

واقعا چه اهمیتی داره سوالم این باشه که اول مرغ بوده یا تخم مرغ؟ یا انسان اولیه چه شکلی بوده؟

یا وضو با اب سرد بگیرم یا با اب گرم، یا غسل به چه ترتیبی باشه؟ اصلا غسل یعنی چی؟

نمازم ( عبادتم) به چه شکلی باشه؟

یا حجابم در چه حد باید باشه که مبادا تار موهامو کسی ببینه اون دنیا تار موهام به مار تبدیل بشه بیفته به جونم؟

یا آیا سگ نجس هست یا نه؟

یا مثلا فلانی چیکار کرده که الان زندگیش اینطوریه، حالا یا خیلی عالی یا خیلی بد؟

از این سوالات بیخود وبی جهتی که اصلا ، اصل نیستند واقعا…

من درک کردم پذیرفتم به یقین رسیدم که اصلی ترین چیز توی زندگی من خوندن فکر خداست، اینکه واقعا خدا ازم چی میخواد وچه چیز در من باعث رضایتمندی خودم وخداوند و محکم تر شدن رابطه ی دوستی ما میشه..

من باور دارم که مهمترین چیز توی زندگیم حفظ ارتباط بین خودم و خدای خودم هست…

وقتی من حواسم همش به فرعیات باشه دیگه اصل کجای زندگیم می تونه جای داشته باشه؟؟

شکر خدا انسان به طور ذاتی می تونه خوب وبد رو تشخیص بده، چون هرکسی توی وجودش یه وجدان آگاه داره، یعنی به قول خداوند خیر وشرتون رو بهتون الهام می کنیم…

یعنی هرکسی میدونه راه درست ونادرست چیه، منتهی اینکه قدم تو کدوم راه بذاره مهمه…

تقوا داشتن، یا همون کنترل ذهن خودش همه چیز رو با خودش میاره، کسیکه تمرکزش روی خودش هست میدونه که چه افکار وگفتار وچه رفتاری باعث میشه حالش خوب باشه، وحال خوب وآرامش داشتن نشانه ی ایمان هست..

ایمان واعتقاد و اعتماد به خداوند باعث ارامش روح وروان میشه، اروم که باشی راضی تر متواضع تر هستی…

اروم که باشی ذهنت که ساکت باشه، می تونی صدای قلبت رو به وضوح بشنوی که همون صدای خداوند هست که میگه بنده ی من ، من تلاشهای تورو برای خوب بودن برای با تقوا بودن برای صادق ودرستکار بودن دارم می بینم، ومطمعن باش جواب خوب بودنت رو هم در این دنیا وهم اون دنیا بهت میدم…

این دنیا دنیای پراز تضاد هست، یعنی قرار نیست که همه چیز کاملا سفید یا کاملا سیاه باشه، یا همه به یک اندازه مال وثروت ودارایی( روزی) داشته باشند.

خداوند بارها تو قران گفته مال واموال زیاد واولاد زیاد کسی نشانه ی نزدیکی او به خدا نیست نشانه ی ایمان اون آدم نیست، بلکه ایمان هرشخصی نشونه ی نزدیکی اون شخص به خداست…

یعنی هرچقدر به خداوند ایمان واعتماد بیشتری داشته باشی، راحتر زندگی میکنی، چه بسا کسانی رو میشناسیم هممون که مال واموال زیادی ندارند ولی شاد و خوشبخت و راضی دارند زندگی می کنند وبرعکس کسانی که دنیارو هم بهشون بدی راضی نمیشند وحس خوشبختی وشادی ندارند…

خدا بارها به محمد ص گفته مبادا به زیادی مال و اولاد بت پرستان نگاه کنی ویا حسرتی بخوری، بدون که ما در دنیا و آخرت تو رو راضی می کنیم..

یکی میشه سلیمان و با اونهمه تاج وتخت و ثروت و قدرت و شاکر و قدر دان و سپاسگزار و کل عمرش در نهایت راحتی زندگی میکنه

یکی میشه قارون و با اون همه شوکت وثروت و مال واموال ناشکر وناسپاس وناراضی فرو میره با همه ی اونچه که داره توی زمین…

هر کدوم اومده بودن تا با این تضادها راه درست زندگی توی این دنیارو بهمون نشون بدن وبهمون بفهمونند نتیجه ی هر عملی چی هست در این دنیا…

من معتقدم هرکسی طرح الهی زندگی خودش رو داره توی این جهان، والبته نسبت به باورهاش توی مسیر زندگیش رشد میکنه ومی تونه توی همه ی جنبه های زندگیش عالی باشه…

ولی اینکه خدا میخواد به یکی میده به یکی نمیده هم وروزی رو خداوند مشخص میکنه، درکی که من از خوندن ایات قران بدست اوردم برای اینکه که صبر وایمان وتوکل و اراده هرکسی تواین دنیا مورد آزمایش قرار بگیره وبه قول خداوند ما تلاشهای شما رو نادیده نمی گیریم ولی اگه قرار بود همه به یک اندازه داشته باشند که دیگه تضادی وجود نداشت وبه طبع تلاش وکوششی هم وجود نداشت…

توی این دنیای پر از تضاد باید همه نوع آدمی با همه نوع شخصیتی وبا همه نوع تفاوت فرهنگی و مالی و…وجود داشته باشه…

اون مشییت الهی که شما استاد قشنگم در موردش حرف میزنید همیشه، بهم اینو یاد داد که من به قدر نیازم وخواسته ام بهم عطاء میشه، یعنی در مشییت الهی من روزی وبرکتی حساب شده به اندازه ایمانم وتوکلم وتلاشم والبته به خواست خداوند قرار داره، خداوندخودش میگه راضیت می کنم، یعنی چی؟ یعنی اگر سرسوزن به خداوند وجهان آخرت وبه اینکه هدف زندگیم چیه و قراره نتیجه ی زندگیم چی باشه اعتقاد داشته باشم، بدون شک بابت هر انچه که بهم عطاء شده شاکر خواهم بود واین شاکر بودن از سر رضایت باعث میشه که قانع باشم وراضی باشم به اونچه که دارم و حرص وطمع نداشته باشم، دنبال مقایسه نرم، حسادت نکنم چون میدونم این دنیا یه بازیچه هست، حتی اگه گنج قارون رو هم داشته باشم باید بذارم وبرم…

پس به اونچیزی که سهمم شده راضی باشم وشاکر، وبرای راحتی ورضایت بیشتر تلاش کنم وامید به لطف بیشتر خداوند هم داشته باشم

یه چیز دیگه هم که از شما یاد گرفتم وعمل کردم وبهم ثابت شده اینه که وقتی تو مسیر درست والبته شاکر وقدردان بودن باشی از دست دادنی وجود نداره یعنی قرار نیست اون نعمت ها وبرکات ازت گرفته بشه بلکه بهش برکت داده میشه…

ولی به این معتقدم که یکی باید بشه حاتم تایی ، یکی باید بشه سلیمان، یکی باید بشه قارون، یکی باید بشه موسی، یکی باید بشه فرعون و…..

5 تا انگشت مثل هم نیست، وقرار نیست تواین دنیای مادی همه یکسان باشند…

سهم منه مینا اینه که تلاشم رو انجام بدم و راضی باشم وسپاسگزار وهر روز با خودم اینو تکرار کنم که هر چه دارم از لطف خداست و وسیله ای برای آزمایش من در این جهان وبرای اینکه ازشون درست استفاده کنم تا طرح الهی ام رو در این دنیا به انجام برسونم وبرم به سرای ابدی خودم ان شالله…

واقعا چرا باید کلی سوال بیخود وبی جهت توی ذهنم باشه که کمکی به من نمی کنه واصل نیست و من در زندگی نیازی به دونستنشون ندارم

وقتی جواب یه جمله است فقط..

سهم من اینه که بنده خوبی باشم براش همونطور که ازم میخواد وسعی کنم خودم رو به اون درجه از بندگی نزدیک کنم، سهم خدای منم همه مهر ولطف است و پاداش…

پاداشی مثل داشتن ارامش وامنیت وسلامتی وحس خوشبختی، چه از اینها در جهان بالاتره؟

اینکه جوری در ارامش باشی که شبا راحت بخوابی، پیش خدای خودت سرت بلند باشه بتونی تو روش نگاه کنی و به بندگیش افتخار کنی این حس قشنگترین نعمت توی این دنیاست برای هرکسز…

بماند که منم عاشق پول ومال و دارایی و زندگی لاکچری و….هستم ولی همیشه یادم هست اینا نعمتهای زودگذر دنیا هستند اگر روزی من شد که چه بهتر نشد هم اگر بنده ی با تقوایی باشم حتما توی جهان دیگه ای پاداش تمام ایمان وتقوای خودم رو به بهترین شکل میگیرم…ان شالله