گفتگو با دوستان 41 | اراده و مشیت (قوانین) خداوند

به نام الله یکتا

سلام به استاد گرانقدر و بانو شایسته عزیزم و دوستان گلم

قربون خدام برم که همه چیو سپرده به خودم اما اعتراف میکنم که بدون هدایت های خداوند هیچی نیستم

خدایا تنها تورا میپرستم و تنها از تو یاری می‌جویم

من از تغییر دیگران عاجزم واز تغییر خودم توانا

استاد حرفتون رو با گوشت و پوست و استخونم درک میکنم زمانی که وارد دوره احساس لیاقت شدم و شما گفتیدکه در مورد این مطالب نخواهید با کسی صحبت کنید و گفتید من این حرف رو در تمام دوره هام میگم اما خیلی ها عمل نمیکنن و من فکر میکردم حسین که همراهم در این دوره بود شامل این موضوع نمیشه و همیشه حواسم بهش بود تا یک چیزی از دوره متوجه میشدم بدو بدو میومدم و بهش میگفتم و اون اگه عمل نمیکرد چقدر خودخوری و ناراحتی میکردم یا اگه یه جایی کنترل کردن ذهنش از دستش در می‌رفت من هی نصیحتش میکردم و خودم رو مسئول اون میدونستم که باید عوض بشه اونم با زور اگه می‌دیدم داره وقتش رو به دیدن فیلم و اینستا میگذرونه که دیگه هیچی قهرم میکردم باهاش اما از جایی دیدم خودم دارم از بین میرم خودمم دارم دقیقا همون کارهایی رو انجام میدم که حسین داشت انجام میداد و یه روز اومدم زدم نشانه و دوره عشق و مودت برام اومد من فقط جلسه اول رو که گوش کردم دیگه نخواستم تمرکز کنم رو نکات منفی هم همسرم و هم تمام اطرافیانم و خودم رو عاجز دونستم از تغییر دیگران حتی همسرم و به طرز معجزه آسایی از همون روز تا به الان زندگی من کلا در این زمینه عوض شده خود حسین بیشتر از من داره به قانون عمل می‌کنه و زندگیمون داره تغیرات بزرگی درش ایجاد میشه و متوجه شدم اگه بخوام من کسی رو تغییر بدم میشم مثل یونس وفقط خودم به خودم ظلم میکنم و میرم تو قعر تاریکی ها

و تغییر پسرهم قبل دوره احساس لیاقت بود من با مقایسه کردن پسرم با همسن هاش که داشتن حرف میزدن و احساس حقارت میکردم و خودم رو مادری بی عرضه میدونستم داشتم به زور و بدون در نظر گرفتم قانون تکامل به بچم فشار میوردم که حرف بزنه و زمانی وارد دوره شدم و دیدم دارم در حق خودم و بچم ظلم میکنم تا یه الان برای حرف زدنش هیچ کار خاصی انجام ندادم ولی سپردم به خدا و خودم رو عاجز دونستم که بتونم فرزندم رو به زور به حرف بیارم و از پارسال که ارزوی من این بود حداقل بگه غذا الان داره برام شعر میخونه و این بزرگ ترین نتیجه منه که از تغییر دادن فرزندم دست برداشتم و خودش رشد کرد اونم تکاملی و به خودم هربار بگم که خداوند به یک اندازه به همه‌ی ما دسترسی داره و بهتره برای کسی خدایی نکنیم و اجازه رشد به همه بدیم