چگونه از یک فرد بدبین به یک فرد خوشبین تبدیل شویم؟

به نام خداوند بخشنده ومهربان

سلام به اساتید عزیزم ودوستان خوبم

چگونه از یک فرد بدبین به یک فرد خوش بین تبدیل شویم؟

خیلی از افراد موفق ومنعطف اطرافم رو که میبینم، این خصوصیت خوش بینی وپذیرش افراد موفق تر از خودشون رو،، با پذیرش توانایی ها وموفقیتهایی که خودشون هم در زمینه های دیگه دارند ،، براحتی در صحبتهاشون با تحسین کردن اون افراد درحین گفتگوهاشون بازگو میکنند،،حتی این افراد تضادها وچالش ها رو با کنترل ذهن بهتری حل میکنند وآرامش شون قابل تحسین هست وهمیشه ازشون می‌شنوم که میگن من آدم راحت گیری هستم وکمتر دیدم که بخاطر چالشی که پیش بیاد عذر خواهی کنند ،،،مثلا اگر در مسافرتی یا دورهمی کم وکسری یا موردی پیش بیاد براحتی میگن این هم از شرایط غیر قابل پیش بینی سفر هست وباید بپذیریم که هیچ مسیری یا انتخابی بی عیب ونقص نیست ،،وعزت نفس بهتری نسبت به بقیه دارند وحتی اگر از عهده کاری برنیان ودر توانایی شون نباشه خودشون رو به سختی که تمرکزشون رو از مسئله اصلی خارج کنه ،،نمی اندازند ،،وبا خوش بینی که دارند،راهکار دیگه ای برای لذت بردن از سفر ارائه میدن ومنتظر تأیید شدن یا نشدن نیستن،همینکه بدونند در اون شرایط تصمیمی گرفتند که احساس خوبی برای اکثر افراد در لحظه ایجاد میکنه،تمرکزشون رو روی لذت بردن از سفر میذارن،،ترسی از قضاوت شدن ندارند

بارها در شرایطی که مطمئن بودم تصمیمی که گرفتم درسته،با خوش بینی فقط تمرکزم روی حرکت رو به جلو برای انجام کارم بوده،،وحتی تضادهایی که در مسیر پیش میومد،خیلی ذهنم رو درگیر نمیکرد،وحتی قضاوتها برام مهم نبود،چون هر لحظه تغییر جدیدی با احساس خوب در مسیر هدفی که داشتم طی میکردم وسرعت حل شدن چالش ها(هر چند تکاملی)برای خودم واطرافیانم قابل توجه بود،،،،،

البته با توجه به گذشته ای که داشتم، محدودیتها ومقاومتهای ذهنی ام، بدبینی که ایجاد کرده در

اعتماد به افراد باعث شده که بیش از حد محتاط باشم واین روند راحتی وآسان انجام شدن کارها رو بعضی مواقع کند تر میکنه ،که گاهی نجواهای ذهنی ام در طول روز روی اون موضوع ،،تمرکزم روی خودم وتوکل به خداوند برای حل مسئله رو دچار چالش میکنه،،وشرک ورزیدن بدنبال این بدبینی ممکنه تشدید بشه

اگر من بتونم با خوش بینی بهتر از قبل،راحت تر به افراد اعتماد کنم ودایم در ذهنم این روند راحت انجام شدن کارم با مکتوب کردن خواسته ام رو به بهترین نحو یادآوری کنم وخودم رو لایق آرامش وتجربه فراوانی حضور افرادی صادق در زندگیم بدونم، ،راهکارهای بهتری با هدایت خداوند در لحظه تجربه میکنم وبارها در امور روزمره ام که نگران بودم،،خداوند براحتی توسط افرادی که فکرش رو هم نمیکردم با عزت واحترام واعتمادی که اون افراد بهم داشتند،،براحتی مسائل من رو حل کرده،،ولی متاسفانه براحتی فراموش میکنم وچالشهای بزرگتر رو مرتبا یادآوری میکنم،،،که نیاز به تمرین بیشتر برای کنترل ذهنم دارم

وحتی نجواهای ذهنی ام وقتی کاری داره راحت انجام میشه،وفردی با صداقت داره کارم رو انجام میده ومن در مسیر راحتی وآرامش، ناخودآگاه ممکنه با خودم بگم،مگه میشه آدم ها توشرایط فعلی اینقدر خوب باشن،وبی دلیل ممکنه نباشه این خوبی کردن ووقت گذاشتن!!!،، ولی با گذشت زمان متوجه میشم که ذهن من دنبال قضاوت کردن خودم وبقیه هست وانگار دوست نداره من آرامش واحساس خوب رو پایدارتر تجربه کنم،،،که نیاز هست دیدگاهم رو نسبت به لایق بودنم برای حضور افراد صادق ومتعهد در زندگیم وراحتی انجام کارهام در هر لحظه تغییر بدم تا مسیر راحت تر وبا آرامش پایدارتر وتمرکزم روی احساس خوبم در لحظه رو بهتر از قبل تجربه کنم

نا خودآگاه فرکانس غالب روزانه ام انتظار اتفاقات وشرایط نامناسب بویژه در اعتماد کردن به افراد برای کمک خواستن در حل مسائل مالی هست

واین تمرکز، همین روند رو پیش می‌بره، ،حتی زمانی که ظاهرا آرام وبهتر از قبل داره پیش میره با تعجب میگم مگه ممکنه؟،قبلا این کار رو فلانی اینجور انجام داد ومن متضرر شدم،حالا این یکی مگه ممکنه قابل اعتماد تر باشه؟؟واین نجواها وتمرکز مسیری که داشت خوب پیش می‌رفت رو با نجواهای ذهنی من هماهنگ میکنه واین عین قانون خداونده ونیاز به تمرین در عمل وکنترل ذهن من داره تا مسیرم هموارتر بشه

هر چند روزانه در گفتگو بادیگران سپاسگزار نعمتهایی که دارم با بازگو کردن اونها،هستم

ولی در کنترل نجواهای ذهنی ام وبا خودم،نا خودآگاه مرور اتفاقاتی بلد میشه که برخلاف میل من خوب پیش نرفته ،،و توجه وتمرکز بیشتر، در طی روز بر اتفاقات خوب ومعجزات در راستای حل مسائل روزانه ام،، ضروری هست که خیلی بیشتر از اتفاقاتی هستند که ممکنه ذهنم رو روی نازیبایی ها متمرکز کنند