راهکارهایی برای شناسایی و رفع ترمز ذهنیِ مخرب با نام «احساس عدم لیاقت»‌ - صفحه 9

به نام الله یکتا
از شما بابت این نوشته زیبا بسیار متشکرم
کاملا هدایتی به این صفحه رسیدم اونم بعد چندشب که از خدا خالصانه درخواست کردم که منو هدایت کن به سمت ثروت یکساله دارم فایل های استاد رو دنبال میکنم می شنیدم لابه لاش چندتا کامنت هم می خوندم و سریع رد میشدم در این مدت خب خیلی تغییرات برام اتفاق افتاده ولی به لحاظ مالی قفل بودم
و تغییری اتفاق نمی افتاد تا اینکه از خدا خواستم خودش منو هدایت کنه
اول از همه تصمیم گرفتم به جای اینکه فقط فایل ها رو گوش بدم کامنت هم زیاد بخونم و بعد از اینکه امروز یک ترمز اساسی رو کشف کردم که در قسمت استعاره گاز و ترمز در سایت قرارش دادم و بعد از کشف این ترمز دارم پرواز می کنم مدام دارم تمرین انجام میدم و دیگه کارم رو به تعویق نمی اندازم
(لینکش : https://abasmanesh.com/fa/accelerator-brake-metaphor/#comment-1182438)
از صبح فقط دلم می خواد کامنت بخونم و توی سایت بچرخم و بخونم و یاد بگیرم و ترمز پیدا کنم و دارم احساس می کنم قرار بزودی اتفاقات خیلی جدید و خوبی رو تجربه کنم
==========================================================
در مورد این مقاله هم باید بگم واقعا یکی از ترمز های اساسی منه چون از بچگی پدرم برای خرید هر چیزی تقاضای تخفیف می کرد و بعضی وقتا 5 -10 دقیقه با صاحب مغازه چونه می زد تا یه تخفیفی بگیره
هر وقتم که من یه چیزی می گرفتم بعد از نظرش گرون بود می گفت چرا اینو گرفتی بعد با مامانم حرف می زد که ببین بلد نیست خرید کنه سرش کلاه گذاشتن قیمتش و چند جا نپرسیدی رفتی خرید کردی حتی اگر مثلا یک کیلو گوجه می خردیم که 2 تومن اختلاف قیمت با یه جای دیگه داشت بازم اینو میگفت. البته برای بقیه هم میگفت و میگه که مردم میان خرید میکنن فروشنده داره با یه قیمت بالایی سرشون رو کلاه میذارن مردم هیچی نمی فهمن اصلا براشون اهمیت نداره همینطوری کارت میکشن و کلی غر دیگه
و الان و امشب فهمیدم این حس از کجا میاد که من همه همیشه از یه سنی به بعد دیگه خیلی علاقه ایی به خرید نداشتم و همیشه موقع خرید همین الانم احساس بدی پیدا میکنم و همش نگرانم که نکنه اینو الان من گرون بخرم و صاحب مغازه سرم کلاه بذاره بعد برم برای بابام تعریف کنم که و دوباره غر بزنه که چرا همچین چیزی خریدی و بلد نیستی خرید کنی حتی گاهی برا اینکه غرهاش رو نشنوم تصمیم به دروغ گرفتم تا بی خیال خرید به ظاهر اشتباه من بشه ولی من اصلا نمی دوستم این باور کمبود لیاقت و نعمت هست و یه همچین ترمز عجیبی در من ایجاد کرده ولی با هدایتم به لطف خداوند به این مقاله فکر کنم گام بزرگی در تغییر خودم برداشتم
=============================
البته می دونم پدرم هم مقصر نیست و این یه باور فراگیر توی فامیلم هست و قطعا پدرم هم از بزرگتر های خودش این رو دریافت کرده
========================
خدایا صد هزار مرتبه شکر که تصمیم گرفتم تا می تونم کامنت بنویسم و بخونم تا اینجوری تکاملم رو سریع تر طی کنم و خدا می دونه چقدر دارم تغییر می کنم شاید همین دو ، سه روزه بیشتر از این یه سالی که دارم روی خودم کار می کنم تغییر کردم اونم فقط با کامنت خوندن و کامنت نوشتن درکم از قانون می تونم بگم 1000 برابر شده و الان تازه فهمیدم قانون چیه البته هنوز خیلی کار دارم
======================================
واقعا اتفاق عجیبه وقتی یه دفعه قفل آگاهی ها برات باز میشه و یه دفعه کلی مطلب درک می کنی و الان که درست قانون رو درک کردم و قتی میرم فایل های گذشته می شنوم یا می بینم دهنم وا میمونه از این اطلاعات جدیدی که دارم دریافت می کنم .استاد می گفتن وقتی بری فایل های قبلی رو بشنوی چیزایی می شنوی که قبلا نشیدی من فکر می کردم منظورشون همون چند تا جمله هست که مثلا یه لحطه تمرکزت میرفته یه جای دیگه و اون لحظات رو توی فایل از دست میدی و سری بعد که روی اون لحظه تمرکز داری چیزی های جدید می شنوی ولی خدای من این فراتر ی لحظه است این فراتر چند جمله جدیده ، این یک جهان مجزاست این یک پوست اندازی اساسیه دیگه داره گریه م میگیره
اصلا قرار نبود انقدر بنویسم اونم این ساعت(1:22نصف شب ) ولی اصلا دلم نمی خواد بخوابم خدایا شکرت

از همه متشکرم به خصوص از شما خانم شایسته و استاد عزیز عاشقانه دوستون دارم و می بوسمتون ❤❤🌹🌹😘

ب نام الله یکتا
یه باگی ک الان دراوردم،بعد خوندن مطالب این قسمت و کامنتای دوستان این بود ک یکی از دوستان عزیز،خانوم ‘مریم هلند’ نوشته بود ثروت زمانی بهت داده میشه ک برا خودت بخوای ش،وقتی براخودم خواستم ب وفور رسیدم،
جالب بود خیلی،جایی نخونده بودم ش قبلا،من خودم متوجه شدم ک این باگ و دارم،من تو خونواده ای بزرگ شدم ک از لحاظ مالی همیشه ب لطف الله اوضاع مون خوب بوده،تو فک و فامیل همیشه ب عنوان کسایی بودیم ک پولدارن و اوضاع مالی شون خوبه،دست شون ب دهنشون میرسه و حتی خیلیا برا کمک مالی ب پدرم مراجعه میکردن و میومدن پیش ایشون،فقط از وقتی ک یادم میاد همیشه مامانم پول لازم داشت،مامانم خانه دار هست و یه اختلاف نظر بزرگی ک همیشه با پدرم داشته این بوده ک مامانم بسیار بسیار ولخرجه و ابدا مدیریت پول و پس انداز و بلد نیست(باگی ک تو من و دوتا برادرای دیگه مم هست)،پدرمم همیشه سر پول دادن ب مامانم باهاش دعوا و اوقات تلخی داشت چون حتی اگه هر روز صبح ۵۰ میلیون تومن ب مامانم پول بده،میدونه ک اخرشب تمام پول هارو خرج کرده ک هیچی،ده میلیون تومنم بدهکاره،براهمینم مامانم همیشه متوقع و بدهکاره از همه و من یادم میاد حتی موقعی ک بچه بودم پول توجیبی هایی ک من و برادر بزرگترم از پدرم میگرفتیم ک مبلغ کمی هم بود ( یادمه هفته ای ۳۵۰ تومن بود) همونم مامانم ازمون میگرفت برا هزینه های خودش،درواقع اینطوری نبود ک ب زور ازمون بگیره ها،نه اصلا،ولی انقد از ندارم و پول لازم دارم و این حرفا بهمون میگفت ک از سر ترحم و دلسوزی پولامونو بهش میدادیم،بعدها ک من بزرگتر شدم یادم میاد ک حتی اگه یه چیز خوشمزه تو مدرسه بهمون میدادن یا بیرون با دوستام میخاستم بخورم این احساس گناه ک مامانم نیست ک اونم این خوراکی رو بخوره بامن بود و من و برادرم با این احساس گناه بزرگ شدیم،هنوزم مامانم همین جوری هست و من الان ک داشتم کامنتارو میخوندم یاد ماجرای زندگی خودمون افتادم،من الانم ک بزرگ شدم و دستم تو جیب خودمه و سالهاست دارم کار میکنم هم همینطوری م،یعنی یادمه خیلیی وقتا حقوق مو ک میگیرم برا مامانم واریز میکنم یه مبلغی شو،هنوزم ک هنوزه مامانم خیلی وقتا ک داریم صحبت میکنیم باهم مدام میگه ک پول برا لیزر و بوتاکس و مانیکور ناخن و مخارج دیگه م ندارم،با بابام هنوز دعوا میکنه سر پول گرفتن و همین ک ب کارتش پول میزنه پدرم بعد از کلی جروبحث و ماجراهای قهرهای طولانی مامانم،ب دو سه روز ک میکشه هیچی ازون پول نمونده و از مامانم ک سوال میکنم اون پول چی شد یه لیست بلند بالا از مخارج شو ردیف میکنه ک اصلا و ابدا توجیه نداره ب نظرم،مثلا یبار ک من ب کارتش پول زده بودم با پولای من رفته بود دخترخاله مو مهمون کرده بود و سگ شو برده بود برا کوتاهی موهاش (سگ دخترخاله مو) و براش تشویقی و لباس و فلان خریده بود،درصورتی ک خودش همیشه اظهار نیازمندی و بی پولی میکنه ولی باوجودی ک خودش هیچ شغلی نداره و هیچ پولی نمیسازه،از هیچ لارج بازی و لاکچری بازی و مهمون کردن دیگران هم نمیگذره،طوری رفتار میکنه ک انگار همین الان کلی پول تو حسابشه یعنی ثانیه ای ب فکر بعدش نیست ک اگه پولاش تموم شد چیکار میخاد بکنه چون میدونه ک همیشه یه منبع مالی هست براش،حالا یا با غرغر کردن از پدرم پول بگیره یا با برانگیختن احساس ترحم از من یا برادر بزرگترم یا بهرحال ب هر شکلی ک بود و تونست،البته ک چندوقتیه میونه شون با برادر بزرگترم بهم خورده و مامانم ازش خیلی شاکیه ک ایشون فرایند پول دادن ب مامانم و متوقف کرده و تو یه مغازه ی شال و روسری فروشی باهم کار میکردن و ب اختلاف مالی خوردن و مامانم دستگاه کارتخوان ب اسم حساب خودشو برده اونجا و برادرم دادبیداد کرده و درواقع خیلی محترمانه مامانمو از مغازه بیرون کرده،من و پدرم و خیلی دیگه وقتی ماجرا رو شنیدیم از زبون مامانم این کار برادرم و ب شدت محکوم کردیم ولی الان دارم فک میکنم ب اینکه من پای حرفای برادرم هیچ وقت ننشستم و نمیدونم مامانم چیکار کرده ک کارد ب استخون اون رسیده اخرش،یه اخلاق دیگه ای هم ک مامانم داره اینه ک هیچ وقت مسئولیت سرنوشت شو ب عهده نمیگیره،از وقتی ک یادم میاد همیشه داستان ازدواج و بچگیاشو زندگیشو جوری برامن و همه تعریف میکرده ک خودش در نقش یه قربانی بی گناه و بیچاره قرار بگیره و هیچ چاره و راه دفاعی از خودش نداشته و مجبور بوده تا الان ب این زندگی و این شرایط ادامه بده،درواقع تو حرفاش راجع ب داستان زندگی ش شما هیچ اثری از احساس مسئولیت،پذیرش اشتباه شخصی و باور ب خالق زندگی خودمون بودن نمیبینید،الان ک دارم فکر میکنم میبینم اگه هزینه های مامانم و برادر کوچیک ترم از رو دوش من برداشته شه،خیلیی خیلیی آسوده خاطر میشم و کلی میتونم براخودم و خواسته های خودم هزینه کنم و آرامش داشته باشم تو زندگی مالی م،انگار ک من همیشه تحت فشار بودم برا تامین هزینه های مالی خانواده م و باوجودیکه کسی مجبورم نکرده بوده ها ولی انگار خودم،خودمو موظف ب تامین هزینه هاشون میدونستم بخاطر احساس ترحم و گناهی ک در قبالشون داشتم ولی دارم فکر میکنم لزومی نداره ک من خودمو اذیت کنم و آزار بدم برا تامین هزینه های کسی،باید این باور و در وجودم ایجاد کنم ک هیچ کس،مسئول زندگی دیگران نیست و هرکسی ب همون اندازه ب نعمت ها و ثروت های بی کرانی ک تو جهان هست دسترسی داره ک من دارم،چون خدای من و خدای اونا هردو یکی هستن و خدا وهابه در هر صورت،برادر کوچیک ترم هم میتونه بره و کار کنه و هزینه های خودشو تامین کنه،درواقع اگه من فرایند پول دادن بی حساب و کتاب بهشو متوقف کنم حتی بهش کمک میکنم ک بخاطر رفع نیازهاش دنبال راه حل بگرده و کارکنه و پول بسازه براخودش چون سن و سالش طوری هست ک از الان میتونه و باید رو پای خودش واسته (۱۵ سالش هست)،درواقع این باگ امشب اومد تو سرم و همین الان ک دارم مینویسم صرفا و ب تصمیم جدیدی ک برا زندگی مالی م گرفتم فکر میکنم یه نفس از سر آسودگی میکشم،انگار ک بعد سالها شونه هام از زیر بار مسائل مالی خانواده م خارج شدن و من مجال اینو دارم ک براخودم بخام ثروت رو و براخودم خرج ش کنم،ایمان دارم ک اینطوری ب خیلی از خواسته هام میرسم و خیلی از خواسته هام محقق میشن،من حتی مسافرت های زیادی ک تنها میرم و غالبا تو بهترین هتل ها اقامت دارم،یه حس گناه همیشگی تو وجودم هست ک من براخودم پول خرج کردم و الان مامانم و برادرم نیستن اینجا کنارم تا باهم ازین سفر لذت ببریم،الان متوجه شدم ک کمک کردن ب خانواده خیلی خوبه ولی فرق میکنه ک با چه باوری بهشون کمک کنی،با احساس ترحم و گناه یا با باور فراوانی و حس سپاسگذاری و خوشحالی ک من خداروشکر پول میسازم ب وفور و کادو میدم مقداری شو ب خانواده م،نه اینکه وظیفه مه،نه اینکه با احساس گناه،با حس خوب و وفور نعمت،ازتون متشکرم دوستای عزیزم ک کامنت های زیباتونو بامن ب اشتراک گذاشتید،ممنونم استاد عزیزم و خانوم شایسته ی دوست داشتنی ❤

سلام بر استاد عزیز و دوست داشتنی،و خانم شایسته گل همتونو دوست دازم هم خانواده هایم را دوست دارم و خوشحالم که اینجام شکرگزارم که اینجام حالم اینجا خیلییییی خوبه نمازجماعت به زیبایی در اینجارو دوست دارم..
خیلی،لذت بردم ازین مقاله عالــــــــــی تون بیگ لایک
عدم لیاقت احساس کمبود هر دوتا شبیه بهم هستن وقتی به کمبود باور داشته باشی عدم لیاقتم باهاش میاد که ول کن الان پولم اگه تموم بشه با خرید فلان وسیله ای که دوست دارم بعدا فردا چیکار کنم پول ندارم در این قسمت احساس کمبود داشتن عدم لیاقتم با خودش آورد که قبلانا خیلــــــــــی ازین مورد توزندگیم داشتم که خداروشکر الان خیلی،کمتر شد قبلا که میخواستم چیزی بخرم اینقدر حالم بد میشد اینقد حس بدی بهم دست میداد که عصبی میشدم ترس وجودمو میگرفت میگفتم پولم اگه تموم بشه چی و همین چی گفتن کمبود،بیشتری رو بهم جهان نشون میداد و یوقتی بچهام ازم پول میخواستن خیلی عصبی میشدم همسرم زنگ میزد داری میای فلان چیزو بخر اگه پولشو نداشتم واااااای خیلی بهم میریختم ولی خداروشکر با وجود،اینکه اوضاع مالیم هیچی تغییری نکرد ولی دیگه حسم اونجوری بد،نمیشه و این نشانه موفقیت منه البته هنوز نتونستم دوره ای رو بخرم فعلا با کمک کامنت ها و مقاله ها و فایل های رایگان استاد جان و سایت بینظیرش دارم خودمو رشد میدم تا انشالله بزودی توان مالیم عالی میشع که بتونم بدون نگاه کردن به حساب بانکیم برم خرید و اصلااااا اسم تخفیف و نیارم هر چتد الان خداروشکر چند وقته میرم خرید اصلاااا اسمی از تخفیف نمیارم و اگه حتی بفهمم گرون خریدم مثل قبل ناراحت نمیشم یه راه حل از خودم یاد گرفتم اینجور موقعها به ذهنم میگم نوش جونش ازین جیب،به اون جیب وقتی پول از جیب من رفت تو جیب فلان مغازه دار اونم واسه زن و بچهاش یا خودش خرج میکنه که انگار زن و بچهای اون زن و بچهای من هستن و این طرز فکر که تازه گی ها یادگرفتم حالمو خوب میکنه و دیگه نمیزاره ذهن منفی اذیتم کنه که چرا بهم گرون فروخت و نجواهای دیگه خداروشکر جلوشو اینجوری میگرم
بازم سپااااااس ازاین مقاله بسیاااااار آموزندتون خانم شایسته عزیز سپااااااس که کدهای عالی بهم داد تا ازین بعد بیشتر در خریدهام دقت لازم و بکنم و با ذهنم جلوی رودخانه رحمت خدارو سد نکنم متشکررررررررم از شما دوستتون دارم

سلام به استاادم بقیه عزیزان

درموردعزت نفس شایسته جان بسیاارعالی توضیح دادن واقعاا

وقتی مریض میشی وخودتوشل ووارفته ترمی گیری یعنی داری لطمه می زنی به عزت نفس
یعنی ای ملت من گناه دارم ضعیفم برام دلبسوزونین

وقتی همششش مشکلاتتومی گی برای همه که برات دل بسوزونن

وقتی حتی ازخستگی چشات نمی بینه ولبخند روی لباته

یعنی خودتونمی بینی
وقتی
ازهمون کودکی تابحال همممیشه موردتخسین قرارگرفتی

وتو اون حرفا روبه خودت نگرفتی

ولی وقتی مادرت یه حرفی زد

تومچاله شدی زجرکشیدی واونوپذیرفتی
یعنی نهال عزت نفس سوخت

وقتی می خوای پول خرج کنی وعصبی میشی یعنی اینکه خودتولایق این پولی که دراوردی نمی دونی

والبته برای اطرافیان خوب خرج می کنی

فراوانی روهم باورنداری

وقتی مهرومحبت پددر ومادری که الان برای بقیه فرزندانشون ابدیت شدن می بینی

وزجرمی کشی میری توگذشته ها وخودتوقربانی وناکام می دونی این یعنی داری تخریبش می کنی عزت نفسو

وقتی می بینی همسراونجورکه حقته نبوده ونیست اتیش می گیری وقصه می خوری
وبازخودتوقربانی می دونی
وبرای خودت دل می سوزونی
این فاجعه است

بایدبدونی که همیشه راهی هسست

وقتی خودتودرچهارچوب سنت ببینی وبپذیری همینی که هست

یعنی توخودتوعاجزوناتوان دیدی وتوقربانی شدی

وقتی برای خودت کسی بشی ازنظرمالی وبازبخاطرحرف مردم شرایط روابطی افتضاح روبپذیری یعنی خودت رولایق نمی دونی وترس ازحرف مردم داری شرک داری وخودتومی پذیری که این شرایطوتحمل کنی

وقتی به این نسعله فک کنی که اینده ی بچه ها وحتی خواهران مجردم باطلاق من تهت شعاع قرارمی گیره

یعنی اصلا توداری یه خط دورخودت می کشی که تونمی تونی لایق فراترازاین نیستی

وقتی باوجودزیبایی وخوشتىپ بودن
ویک شخص که تونسته توی اجتماع برای خودش کسی باشه بازم می گی می میاد سراغ من اخه

وقتی همسرت هییییچ چیزی درزندگیت نیست جزیک هم خانه

اونم خونه وزندگی که همش بادستان هنرمند وتوانای توساخته شده

داره زندگی می کنه خیییلی عادی

انگارهمه چی براش عادی وعااالیه

وتوفقطط به دلیل اینکه بگم بره ازاینجا جایی رونداره

این حس دلسوزی

چیکارت کرد

جزبی احترامی ومعذب بودن خودت چیکارت کرد؟!!
وقتی نی بینی حتی شناسنامه ات مال خودت نیست

!!!
وتواصلااا نمی دونی کی بدنیا اومدی

چه تولدها که ندیدی ونسوختی

رفتی ازپیرزنها وپیرمردها پرسیدی واونها گفتن تقریبا قبل عیده بوده

وقتی می بینی سفف این خونه یورهست وفشارش روی یه ستونه

ومی گی اشکالی نداره حتما خداخواسته

وقتی هییییچ وقت هیییییچ درخواستی ازکسی نداری
واحساس می کنی زشته
ولی به محض درخواست یکی

چقدباسرعت عمل می کنی

این یعنی چه
جزاینکه خودت رولایق نمی دونی

وبرای همین وقتی گفتی وخواستی برای خودت کاری کنی همممه روبرگردوندن

قهرکردن
طلبکارشدن

پشت سرت حرف زدن

وهزالران نکته ی دیگه که اشک محلت نمی ده

حتی همین اشک
اصلا توچته؟

چرابرای خودت اشک می ریزی؟!!!

بگوببینم تووو توانایی کدوم کارونداری؟!!!!
بگو

اصلا بگوببینم ایابه کسی جزخداااحتیاجی داااری؟!!

تاحالا شده جایی کم بیاری؟!!

تاحالا شده ازپس یه کاری برنیای
اونم کارهایی که مثلا زنانه نیستن!؟؟

الله اکبر

تودیگه کذت نیستی
تودخترهمون خدایی هستی
که اومدبه خوابت وگفت شااادباش
رهاا باش

دیگه خدابایدچیکارکنه که بفهمی چقددبراش مهمی

اصلا چقدتومهمی

تویه بنده ی خوب خدایی

یه خالق قدرتمند

کلی خدمت کردی

پس عزیزترهم هستی

تازه توحتی اگه گناه هم بکنی باز خدادوستت داره

بابا توخییلی خوشبختی

قدرخودتوبدون

تودردونه ی خدایی

با نام خداوندی کا خالق تمام عالم هستی هست
سلام عرض میکنم خدمت اساتید عزیزم
و تمام دوستانی که این متن رو میخونن
من دیروز به این مقاله زیبا هدایت شدم و تمام ۱۲۴ کامنتی که تا الان اومده رو خوندم چون برام مهم بود ترمزامو شناسایی کنم و از زاویه های مختلف به رفتارام نگاه کنم
منم مثل تموم بچه ها این ترمز و عدم احساس لیاقت رو دارم در واقع کسی تو دنیای مادی نیست که این احساس رو نداشته باشه بهتر از قبل خودش میتونه باشه اما نهایتی نداره
و چن وقتی هست شروع کردم به این تمرین احساس ارزشمندی و عمل کردن با دانسته هام
وقتی یادم میاد که بهترین رستوران رفتیم و بهترین غذاشو سفارش دادیم اون خاطره بهترین خاطره من هست
وقتی یادم میاد رفتم بهترین باشگاه شهرمون ثبت نام کردم و بهترین مربی رو واسه خودم با برنامه گرفتم اون لحظه ها و یادآوریش برام احساس شجاعت جسارت ایمان توکل احساس ارزشمندی داره
وقتی میرم بهترین کافی شاپ های شهرمون و گرونترین آپشن توی منو رو سفارش میدم اون لحظه و یادآوریش برام واقعا احساس ارزشمندی و جسارت شجاعت ایمان توکل در من زنده میشه
وقتی میرم بهترین پاساژ های شهرمون و از بهترین مغازه ها سعی میکنم بهترین لباس رو بگیرم واقعا احساس فوق‌العاده ای دارم
این تمرین ها برای خیلیا که از قانون باخبر نباشن یجور حماقت هست.
اما منی که سعی میکنم روی خودم کار کنم و ایمان به غیب داشته باشم فوق‌العادس
دوستای عزیزم موفقیت یه مقصد نیست یه مسیره
ما از این مسیر باید لذت ببریم
با هر ترمزی که پیدا می‌کنیم و به اندازه درک اون لحظمون بهش عمل می‌کنیم باید لذت ببریم که داریم رشد می‌کنیم
مهم نیست تا الان چقدر اشتباه کردیم یا نتیجه خواستی نداریم مهم اینه که الان متوجه شدیم و سعی کنیم با هر قدمی که برای تعقییر شخصیتمون برمیداریم خوشحال باشیم و لذت ببریم
مگه از این همه آدم دوره بره خودمون چن نفر از این مباحث باخبرن و دارن جدی روی خودشون کار میکنن
واقعا وقتی فک میکنم که چقدر از انبوه آدم های دور برم دارن مسیر رو اشتباه میرن و اصلا از این صراط مستقیم خبر ندارن خیلی به خودم افتخار میکنم که فرکانس هایی فرستادم که الان اینجام و دارم آگاهانه روی خودم کار میکنم وسرمایه گزاری میکنم
میخام بگم سعی کنیم با لذت مسیر رو طی کنیم
خیلی سخته یه باوری رو پیدا می‌کنیم که خودمون یه عمر جلوی ورود نعمت ها رو سد کرده بودیم و در واقع ظلم کردیم در حق خودمون فقط با ذهن خودمون
اما باید بتونیم تقوا کنیم و جلوی ورود شیطان برای نجوای احساس قربانی شدن رو بگیریم
و با جدیت سعی در حل مسله خودمون باشیم
و خودمون هستیم تنها خودمون هستیم که باید به خودمون انگیزه بدیم و ادامه مسیر رو پر قدرت تر پیش بریم
دوستان عزیزم تک تک کامنت های شمارو خوندم و لذت بردم از اینکه انقدر صادقانه خود افشایی کردین و خیلی از رفتار های اشتباه خودم رو تو کامنت های شما پیدا کردم
واقعا ازتون سپاس گزارم
دیروز وقتی این مقاله رو میخوندم بلافاصله رفتم و دوتا برگه آچار گفتم چاب کنه
با احترام قیمت ها مقطوع میباشد و لطفا تقاضای تخفیف نفرمائید
و زدم دیوار مغازه
که گفتم نه دیگه تخفیف میدم و نه تخفیف میگیرم و علت تخفیف دادن رو هم تو ذهنم برسی کردم از ترس و کمبود بود
همین الان که داشتم تایپ میکردم یه مشتری اومد قیمت پرسید و قیمت دادم بهش گفت تخفیف نداره گفتم نه دوباره گفت ما مشتریتون بودیم ازتون خرید کردیم
منم گفتم غیر خواهم قیمت ها مقطوع هست برای تمام مشتریها میبینین که من روی دیوار برگه هم زدم
خدایا مارا به راه راست هدایت کن
به راه کسانی که به آنها نعمت دادی
نه به راه غضب شدگان
و نه گم راهان

با سلام خدمت همه ی شما عزیزان و اساتید محترم استاد عباسمنش و سرکار خانم شایسته جواب گروه را مطالعه کردم عالی توضیح داده شده بود ضمن اینکه الان محصول جدید استاد در رابطه با همین موضوع است احساس لیاقت که با توجه به توضیحاتی که استاد برای معرفی دوره در قالب 3فایل صوتی تصویری در روی سایت بنر کرده اند کاملا مشخص است که بهترین جوابها و بهترین راهکارها را در خود دارد و از خدا میخوام منو به شکلی هدایت کنه تا بتونم این محصول را از سایت تهیه کنم ولی با توجه به دانسته های خودم و توضیحات سایت،؛ بیاین در همین لحظه به تمام داشته‌هایمان فکر کنیم به خصوص آن‌هایی که خیلی برایمان مهم هستند. هرچیزی که در اطرافمان می‌بینیم، خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، شغلی که داریم، میزان درآمدمان، کیفیت روابطمان با دیگران، احترامی که برایمان قائل هستند و… همه این‌ها همانقدر خوب هستند که ما برای داشتن آن‌ها احساس لیاقت داشته‌ایم، نه بیشتر… .
احتمالا همین حالا ذهن با نجواهایش شما را سوال‌پیچ می‌کند: «مگر اینکه در چه خانواده‌‌ای و چه کشوری به دنیا بیایم دست من بوده؟ مگر قیافه ام دست من بوده؟ مگر دین من دست من بوده؟ مگر اینکه چه زمانی به دنیا بیایم دست من بوده؟مگر خیلی از این‌ها به اختیار من انتخاب شده‌اند که احساس من در آن‌ها نقشی داشته باشد؟» پاسخ دادن به این سوال به سادگی گفتن یک «بله» یا «خیر» نیست.
احساس لیاقت همان باوری است که فارغ از داشته‌ها و دستاوردهای فعلی‌تان، به شما تلقین می‌کند که آدم ارزشمندی هستید یا نه. همان تکه گمشده پازلتان که باعث می‌شود امکانات عالی بخواهید اما به آن‌ها نرسید، درآمد بیشتر بخواهید اما نداشته باشید.
بسیاری از این ناکامی‌ها تقصیر همان صدایی است که در گوشتان می‌گوید: «تو لیاقتش رو نداری! مگه تو کی هستی؟» واقعا ما چه کسی هستیم و لیاقت چه چیزی را داریم؟
حدس من این است حالا که داری این متن را میخوانی و توجه ات به آن جلب شده، احتمالا در مسیر تلاش برای دستیابی به موفقیت یا بهبود و رشد فردی‌ ات هستی اما به موانعی برخورد کرده‌ای. احتمالا بعضی چیزها باهم جور در نمی‌آیند.
گاهی حتی خود را لایق موفقیتی که به آن رسیده‌اید هم نمی‌دانید! گمان می‌کنید این بار شانس آوردید! یا اگر فلانی نبود هرگز موفق نمی‌شدید! این در میانه جشن پیروزی‌تان، سروکله این احساس ناخوشایند ناگهان از کجا پیدا می‌شود و همه چیز را زیر سوال می‌برد؟
رسیدن به هر موفقیتی در دنیای بیرون را باید بتوانید ابتدا در ذهن‌تان ببینید و باور کنید. هرگز کسی را نخواهید دید که خود را لایق چیزی ندیده باشد اما به آن رسیده باشد.
این احساس صرفا با تلقین جمله «من لایق بهترین‌ها هستم» به وجود نمی‌آید! بلکه طی یک فرآیند خودآگاهانه باید برای رسیدن به این احساس تلاش کنید. در غیر این صورت متاسفانه این بار با «حلوا حلوا گفتن، دهانتان شیرین نمی‌شود!».
به نظر من احساس لیاقت، ثمره احساس ارزشمندی است و احساس ارزشمندی، همان عزت نفس سالم است که باعث می‌شود برخیزید و برای رسیدن به آنچه شایسته آن هستید، تلاش کنید.
برخی به اشتباه تصور می‌کنند اگر لایق شرایط خاصی هستند، پس باید بنشینند و انتظار بکشند تا همای سعادت روزی از راه برسد. همین باور غلط، می‌تواند فرصت‌های ارزشمند و زمان طلایی‌شان را مانند یک سارق بی‌وجدان از میان دستانشان برباید و آن‌ها را در منطقه امن زندگی نگه دارد.
نمی‌خوام بگویم هرکس دارایی بیشتری دارد لایق‌تر است و دیگران راهی جز تماشای او با چشمانی حسرت‌بار ندارند چون لایق زاده نشده‌اند.
برعکس، می‌خوام بگم چگونه شخصیت لایقی از خودمان بسازیم. اینکه فارغ از دستاوردهایتان چقدر خودتان را ارزشمند و لایق می‌دانید، مگر نه اینکه تکه ای از روح خدا در شما دمیده شده؟ چه چیزی ارزشمندتر از روح خدا میشناسید؟ واقعا چه چیزی؟
اما چه اتفاقی افتاد که عده‌ای از ما خودمان را لایق خیلی از اتفاقات خوب، ثروت زیاد، روابط عالی و… دیدیم و عده‌ای دیگر نه؟
بگذارید به زبان قرآن که زبان مثال هست من هم مثالی بزنم: تصور کنید
در خانه‌ای چندین ست پذیرایی از ظروف و قاشق و چنگال‌های شیک وجود دارد، در حالی که همیشه تمام اعضای خانواده از ظروف معمولی استفاده می‌کنند؛ تنها زمانی آن ظروف به زیر دست اهالی خانه می‌آید که مهمانی از راه برسد.
یا کمد لباس فردی را تصور کنید که پر از لباسهای شیک نو و تمیز است ولی همیشه او را با یک دست لباس قدیمی می بینید مگر برای یک مهمانی خاص که او از لباسهای شیکش استفاده کند یا بر عکس کسی که لباس شیک و تمیز دارد اما فقط برای اینکه در یک مهمانی اگر همان لباسها را بپوشد تکراری است، یا خود را در قرض انداخته و با هر سختی ای هست یک دست لباس جدید می خرد یا به دوست و خواهر و آشنا رو می اندازد تا لباس مهمانی آنها را برا جشن پیش رو قرض بگیرد که نکند مجبور شود لباس تکراری خودش را بپوشد یا شخصی که از کولر خودروی خود استفاده نمی کند حتی اگر از گرما هلاک شود ولی وقتی همکارش سوار بر خودرو می شود فوری کولر را برای او روشن می کند یا مادری که اول همسر و فرزندان خود را سیر می کند و اگر چیزی باقی ماند آن را برای خود استفاده می کند و پیش خود فکر می کند فداکاری کرده و بهترین کار را انجام داده در صورتیکه حاکی از این است که برای خودش به اندازه ی فرزندان و همسرش ارزش قائل نبوده…. آیا مثال‌هایی مشابه  موارد مذکور در ذهنتان نقش بست؟ این صحنه‌ها همان قسمت‌هایی از داستان زندگی شما هستند که بذر «لیاقت» یا «بی‌لیاقتی» را در ذهن ناخودآگاه شما کاشته‌اند.
بهترین غذاها و خوش طعم‌ترین مزه‌ها، بهترین کافه‌ها و.. را تنها زمانی تجربه کرده‌اید که شخص دیگری در طرف دیگر داستان حضور داشته است.
چند بار برای خودتان یک مهمانی مفصل ترتیب داده اید که مهمان و میزبان، هر دو خودتان باشید؟ معمولا هدایایی که برای دیگران می‌خرید ارزشمندتر یا گرانترند اما در تهیه لوازم مورد نیاز خودتان صرفه‌جویی می‌کنید؟
اینها به این معنی است که زنگ‌های هشدار فقدان «احساس لیاقت» در وجود شما به صدا درآمده‌اند. نمی‌توان منکر این شد که ریشه بسیاری از مشکلات روانی امروز ما ناشی از دوران کودکی است. زمانی که بهترین لباس‌ها، ظروف و خوراکی‌ها تنها برای مهمانان است، ناخودآگاه این باور به شما تلقین شده که لیاقت بهترین‌ها را ندارید.
احساسات و باورهایی که پدر، مادر یا اطرافیان ما از دوران کودکی در ضمیر ناخودآگاه ما باقی گذاشتند، اثراتش را به نوعی دیگر در بزرگسالی نشان می‌دهد. روان و ضمیر کودک همچون لوحی نانوشته است که هر چه در دوران کودکی روی آن بنویسند، در او ریشه می‌دواند و همراه با او رشد می‌کند.
اگر در کودکی مدام در گوش‌مان بخوانند که «تو نمی‌توانی.. تو به اندازه کافی خوب نیستی… تو نباید از این وسیله استفاده کنی، چون برای مهمان است و هزار عامل دیگر که در به وجود آمدن این احساس وجود دارد
علی ایحال اگر نمی‌توانید به درستی تصمیم بگیرید،
برای هرکاری دنبال تایید دیگران هستید،
مدام در حال مقایسه خودتان با دیگران هستید،
شما به محصول جدید استاد عباسمنش یعنی دوره ی احساس لیاقت احتیاج دارید…

سلام خدمت همه دوستان، استاد عباسمنش و خانم شایسته

من اولین بار درست چند روز پیش این قسمت عقل کل رو خوندم و درست روز بعدش رفتم گرون ترین پاساژ شهرمون و برای خودم لباس زمستونی خریدم، بدون در نظر گرفتن قیمت، بهترین و زیبا ترین پالتو، کاپشن چرم، کفش، و لباسایی که نیاز داشتم بهترینشو برای خودم خریدم و همچنین یه ادکلن ارجینال بدون در نظر گرفتن قیمت خریدم
بدون اینکه تخفیف بگیرم مثل یه آدم ثروتمند وقتی کارت میکشیدم لذت میبردم که هر چی که دوست داشتم بهرینشو خریدم

بعد خریدم رفتم به معروف ترین و بهترین رستوران شهرمون، کبابی حاج مهرداد، بهترین و گرون ترین غذای اون رستوران رو سفارش دادم و باز هم با لذت تموم کارت کشیدم

از خدای خودم بابت نعمت و ثروتی که بهم داده ازش تشکر کردم که هر چی که خواستم برای خودم خریدم

موقع شام تلفن همراه زنگ خورد و به تولد دعوت شدم رفتم گل خریدمو رفتم تولد، تو تولد با یه شخصی آشنا شدم که این آشنایی سبب شد که باهم قراره یه معامله بسیار سودمندی انجام بدیم، و تو این ۲ روز گذشته در حال مذاکره برای عقد این معامله و قراداد هستیم و این معامله ۴۰ الی ۵۰ برابر پولی که اون شب برام هزینه شد ومن با لذت تموم انجام دادم داره به حسابم بر میگرده، اون شب بیش از ۱۰ میلیون خریدام شد دوستان، واقعا تجربه بی نظیری بود که دوست داشتم باهاتون در میون بذارم

از خداوند متعال میخوام: نعمت و ثروت فراوان به سمت همه ما ها هدایت بشه

دوستون دارم❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

سلام ب دوستان عزیزم، خانم شایسته عزیز سپاسگزارم بابت این مقاله ارزشمند
باور کمبود ک همه ما از بچگی یک جورایی درگیرش بودیم و باورها و عقاید پدر و مادر مون رو الان تجربه میکنیم و این ماییم ک باید این باورهای محدودکننده رو با باورهای فراوانی جهان و رزاق بودن خداوند جایگزین کنیم.
برای من مثال هاش زیاده از کاغذ خرید چک کردن مادرم بعد از خریدش، حساب کتاب کردنش، اینکه همیشه احساس میکنه اشتباه حساب میکنن و پول بیشتری میگیرن و بارها براش اتفاق افتاده بخاطر حساسیت زیادش. یا حتی به مهمان ارزش بیشتر دادن غذای بهتر را ب مهمان دادن و یا حتی مثلا برای پدرم گوشت بیشتری میزاشت و از خودش میزد و ب ما میداد ولی من خودم ک آشپزی میکردم برای همه به یک اندازه غذا میرختم حتی بین پدرم فرق نمیگذاشتم.
من خودم موجودی کارتم رو خیلی دیر ب دیر چک میکنم و آگاهانه نمیزارم چشمم بخوره و میگم خدایا من این وسایل رو نیاز دارم میخرم و حساب کتاب هم نمیکنم. و جالبه مثلا وقتی نمک صورتی میخواستم و گفتم میخرم هدایت شدم ب آخرین موجودی اون جنس و میگفتم ببین ناعمه لیاقت تو اینه ک از رزقی ک ب کارتت اومده استفاده کنی و نترسی. و تصمیم گرفتم ک هر پولی اومد ب کارتم نه ب طور ولخرجی ولی هر نیازی ک داشتم رو برطرف کنم و نگران بعدا نباشم و خداوند رو روزی رسان خودم بدونم.
یه اتفاق دیگه ک این اواخر متوجه اش شدم اینکه خواهر کوچیکه من هر وقت پول بخواد براش جور میشه و یک جور طلبکارانه درخواست میکنه جوری ک اصلا حتی اگر شرایط اجابت اون خواسته از لحاظ مالی از قبل اصلا مهیا نباشه .مثلا برای پس فردا حدود n  تومان پول بخواد و قبلش اصلا هیچ خبری از اون مبلغ نباشه ولی تو ذهن خواهر من اینجوریه ک من کاری ندارم از یه جا جور میشه و خودش رو آماده میکنه تو ذهنش ک اون پول رو گرفته و مثلا باشگاه اش رو ثبت نام کرده و قرارش رو با دوستاش میزاره و شک نمیکنه ک شاید نشه. و اتفاقا مادر و پدرم با کمال میل بهش پول رو میدن حتی شده پدرم از یه جا جور کرده و کارش رو راه انداخته. به همین خاطره آدمای ولخرج همیشه پول برای ولخرجی شون جور میشه چون نگران نیستن.
بعد ب خودم گفتم خوب منم همین رفتارو میخوام انجام بدم و از خدام بخوام، بدون هیچ ترسی بدون شک و دودلی.
در مورد تخفیف گرفتن من قبلا فقط یک بار میگفتم اگر تخفیف هم داره حساب کنید ممنون و به هیچ وجه اصرار و تکرار نمیکردم حس ضعیفی میگرفتم و اصلا این رفتار درست نیست چون خودم یه مدت فروشنده بودم و خیلی حس خوبی میگرفتم نسبت ب اون آدم اگر روی اجناس من تخفیف نمیخواست و قدر اجناس من رو میدونست و احساس میکردم اون فرد خیلی باشخصیتی هست، پس هر چه برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند. بعد اصن ب خود میگم مثلا اون ۱۰،۲۰ تومن تورو ب کجا میخواد برسونه ولی همین تخفیف نگرفتن منو ب خیلی جاها میرسونه و ب من میگه تو توانایی پرداخت بهای نیازهات رو داری و احساس قدرت میکنم، احساس شخصیت بالاتری میکنم. و چند باری پیش اومده برام ک موقعی ک هیچی نگفتم خود فروشنده برام تخفیف زده و خیلی حس خوبی گرفتم.
یه باگ دیگه ام این بود ک مثلا میگفتم خدایا من فلان خواسته رو دارم ولی خودم ک نمیتونم پول ندارم ک بهاش رو بپردازم پس خودت ب طور معجزه آسایی آدمهایی رو بفرست ک به عنوان هدیه برام تهیه اش کنن یا مثلا بگن بیا بریم فلان جارو بگردیم، خدای من الان متوجه ایراد بعدی ام شدم ک حتی در مورد مکان هایی ک دوست داشتم برم میگفتم مثلا یه آدمی پیدا میشه میگه بیا بریم اون جای دیدنی، همون مثال استاد ک میگفتن یک فردی ب من کلید ۲۰۶ آلبالویی رو میده، بله اینا شرکه من شرک داشتم چرا فکر نمیکردم خودم بتونم بهای اون مکان اون وسیله ای ک دوستش دارم رو بپردازم، چرا فکر نمیکردم خداوند میتونه ب من ثروت مالی(پول) بده از جایی ک فکرشم نمیکنم. فکر میکردم میشه به طور معجزه از طریق دستانش این اتفاقات رخ بده(چون قبلا تجربه اش کردم) ولی خودم ک نمیتونم بها بپردازم.
پس خدایا من این درخواست ها رو دارم و میخواهم خودم بهایش را بپردازم و من لایق تجربه اش هستم چرا ک کلیییی آدم اون تجربه ای ک دوست دارم رو تجربه کردن پس من چرا نتونم پس میخواهم از خودت تنها خودت نمیدونم از کجا فکر کردن ب اون وظیفه من نیست.
یه باگ دیگه اینکه مثلا در خرید میوه ما از مغازه میوه فروشی خیلی خیلی کم خرید می کردیم و همیشه منتظر وانت بودیم تا میوه ارزان بخریم و فکر میکردم ک چه کاریه پول بیشتر بدیم درصورتی ک می دیدم اون میوه ای ک گرون تر خریده میشه چقدر باکیفیت تره و لذت بیشتری داره و آدم اتفاقا خاطره خوبی بیادش می مونه تو ذهنش مثلا اون غذا خوشمزه هه ک خوردیم رو یادته اون اقامتگاه خوشگل و باکیفیته، اینا تو ذهنم خاطرات خوب ساختن و هروقت ب خودم ارزش دادم حس خوب گرفتم، جالبه اگر برای خودت بهترین اش رو تهیه نکنی و جنس ارزون تر بگیری اصلا نمیفهمی اون مابه التفاوت ک به زعم خودت سود کردی و زرنگی کردی کجا خرج شده چه جوری از دستت رفته ؟ و تو میمونی و تجربه یک میوه بی کیفیت غذای بی کیفیت و یا مسافرت سطح پایین.