تجربه شما از وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ چیست؟

بنام خداوندی که زنده می‌کند و می میراند
سلام به روی ماهت حمید رضای عزیزم
دیشب که سوال و پاسخ تو خوندم لذت بردم از جهاد اکبری که راه انداختی تا به درک و فهم درستی برسی ، تحسینت می‌کنم عزیزم
حمید رضا میدونی دیروز موقع پیاده روی طی صحبت هایی که با خدا داشتم یک موضوعی رو برام توضیح داد که بی ربط نیست به سوال شما
با اینکه اصل یکیه اما چرا هیچ کدوم از معجزات و داستان‌های قرآن شبیه هم نیست ؟؟؟!!
چون هدایت و خدا در لحظه بنا به شرایط عمل میکنه
خدا در لحظه وجود داره
هر آنچه ، یعنی هر آگاهی و هر دانشی هر دانسته یی که داریم مربوط به گذشته اس و عملی که از سمت ذهن رخ میده .
تقوی یا همون کنترل ذهن که خیلی هم کار مهمی و منجر به بندگی و تسلیم میشه یعنی تمام آنچه از گذشته حتی لحظه قبل یاد گرفتی و تحت قدرت لحظه اکنون دربیاری .
این میشه که خدا میگه باشه تو تمرین کردی و تیر اندازی یاد گرفتی اما اون علم مربوط به گذشته بوده و چون تو ذهنت و تسلیم من کردی در لحظه من بودم که برات انجام دادم .
مثال آخر استاد در فایل چگونه ذهن فریب میده
رونالدو استاد ضربه پنالتی ، اما وقتی میگه خدایا من تسلیمم خدا در لحظه شرایط و تحت امرش هدایت میکنه که بنده تسلیمش راضی باشه .
حمیدرضا استاد نقشه کشی و اصلا نابغه در کارش ، اما اگه تسلیم باشه هر بار که شروع به کار میکنه تو قلبش میگه خدایا من تسلیمم هدایتم کن ، بعد خدا میاد و نقشه یی و میزنه که نتیجه اش راضی باشی
یه مالک می‌خواد ملک بفروشه ، لحظه فروش میگه خدایا تسلیمم خودت هدایت کن و نتیجه میشه ثروت راحت و فراوان
اینجاست که خدا میگه تو که نیستی منم
چون در لحظه عمل تو گفتی خدایا من تسلیمم
به حرف راحته ها ، باید در عمل انجامش داد
وگرنه ابراهیم میگفت تسلیمم و زن و بچه رو رها نمیکرد
نوح میگفت تسلیمم اما کشتی نمیساخت
من بگم تسلیمم اما در لحظه عمل بترسم و انجامش ندم
یادمه روزی که میخواستیم بریم طلاق بگیریم با اینکه از چند ماه قبلش اعلام کردم که بریم طلاق توافقی بگیریم و خدا قلبم و آروم کرده بود اما روز رفتن جلو در و گرفتم و هق هق گریه میکردم که من میبخشمت اگه از تمام کارهای گذشته دست بکشی ،
در واقع لحظه عمل، تمام ترس های گذشته دست به عمل شده بودن ‌که خداروشکر خداوند خودش امور بدست گرفت و کار به آسانی انجام شد .
تمام این دوره ها ، کتاب ها ، فایل ها ، کامنت ها رو میخونیم که مهارت مون بالا بره که بتونیم در لحظه عمل بتونیم بگیم تسلیمم .
از صبح تا شب بگو تسلیمم اما لحظه موعود حواست نباشه به هیچ دردی نمیخوره .
قطعا که محمد لحظه تیر انداختن گفته خدایا تسلیمم و خدا براش انجامش داده
خدا در تمام لحظه ها حضور داره منتهی زمانی که میگی تسلیمم اون انجامش میده برات
همه آدم ها زندگی عاشقانه میخوان
همه آدم ها آزادی مالی میخوان
همه آدم ها سلامتی و انرژی میخوان
اما چرا همه گرفتار و پریشان هستن ؟؟؟
خداروشکر که همه آدم ها موقع حرف زدن هم علامه هستن و از تمام علوم خبر دارن و تو حرف‌هاشون خدا تنها قدرت هست
پس چرا زندگی هاشون چرخه تکرار درد و بدبختی و بدو بدو ، کمبود ِ ؟؟؟؟؟؟؟
چون لحظه موعود تسلیم نیستن و روی مغز محدود و توانایی های خودشون حساب می‌کنن واسه همین زندگی میشه جهنم .
اولوالباب کسانی هستن که انجام تمام امور و به خدا واگذار میکنن .
اره ترس هست ، نگرانی هست اما پناه میبری به خودش و میگی خدایا از شر شیطان درونم و ترس هام به تو پناه میبرم خودت امور و بدست بگیر .
تمام کسانی که به خواسته هاشون رسیدن برای اینکه مهارت در تسلیم شدن داشتن
دقت کردی بچه ها چقدر زود به خواسته هاشون میرسن ؟؟؟
چون اصلا ذهن قدرتی نداره که بخواد مانع بشه
هر بار که میخوای تیر و رها کنی باید بگی من تسلیمم تا خدا تیر و بزنه
همه میگن لحظه حال ، همه میگن مدیتیشن ، نماز ، بی ذهنی
همه اینها برای اینکه بتونی به نقطه تسلیم برسی
وقتی من از صبح تا شب مدیتیشن می‌کنم اما با یه حرف شوهرم بهم میریزم تمام اون مدیتیشن و بده آب ببره
وقتی من قرآن میخونم و مادر موسی رو تحسین می‌کنم عجب کاری کرد بعد خدا بهم میگه برو استعفا بده میگم وای چطوری ؟ مگه میشه ؟؟
پس چطور که مادر موسی رو به به میکنی اما خودت نمیتونی اعتماد کنی ؟؟؟
داستان سلیمان و میخونم میگم خدایا تو وهابی به منم ثروت بغیر الحساب بده بعد خدا بهم میگه خوب کاری و که دوست داری و انجام بده بجای سرمایه گذاری تو کوفت و زهر مار تا منم بیشتر از سلیمان بهت ثروت بدم بعد من میگم خدایا اون که کاری نداره خودش یه گوشه یی داره کار میکنه اما ته دلم هر روز میگم چه حالی میده فلان سرمایه گذاریم سود کنه و زندگی ام از این رو به اون رو بشه !!!
نمیشه آقا جون نمیشه
یا باید تسلیم باشی و به آنچه خدا میگه عمل کنی
یا مثل ۹۹ ٪ آدم ها زندگی کنی
اگه تسلیم بودی اونجاست که تو هیچ کاره یی و همه اوست
و تو پاداش تسلیم بودنت و میگیری و لذت میبری از زندگیت
این خدایی که من شناختم و هر روز تمام تلاشم اینکه بتونم در عمل تسلیم بودن رو اجرا کنم
حمید رضا تو همه کاره هستی یعنی همه کاره که تمرین کنی در تمام امور تسلیم باشی
حمید رضا تو هیچ کاره هستی هیچ کاره چون تسلیم هستی خدا کارها رو انجام میده
اون وقته که تمام هستی مسخر تو هستن و تو میشی اشرف مخلوقات و خداوند سلام بر تو میفرسته و مصداق کن فیکون میشی
عاشقتم که این سوال جذاب و پرسیدی و خداوند گفت و ما یاد گرفتیم

سلام دوستان عزیزم
خیلی اتفاقی و هدایتی خدا هدایتم کرد به کامنتی که حدود یک سال و نیم پیش تو دوره شیوه حل مساعل گذاشته بودم
و دیدم چقدر مرتبط با محتویات این صفحه است:
حل مساله ای در مورد یک سگ:

همه این جریان در عرض چند دقیقه اتفاق افتاد:

سگی در ابعاد خرس تو باغ یکی از دوستان که حتی صاحبش می‌ترسید بهش نزدیک بشه‌ و به شکل عجیبی زنجیر و قلادش آزاد شده بود.و همه شوکه شده بودن

در حدی که سبنا ( صاحب باغ )میخاست زنگ بزنه از تو شهر باباش یا برادرش بیان تا زنجیرشو ببندن.ولی یک لحظه یه ندایی درونم گفت حمید برو ببندش.

من خودم تا اون لحظه جرات نکرده بودم از ده قدمیش نزدیک تر برم.کلا از سگها زیاد نمی‌ترسم ولی این سگ واقعا وحشتناک بود و کلا سگ نگهبان بود و کارش همین بود که همه بجز صاحبشو بگیره.

حدود پونزده نفر بودیم مشغول خوشگزرونی و از لحظه ای که فهمیدیم قلادشو باز کرده کسی جرات نداشت تکون بخوره.

همیشه نزدیک شدن به این سگ جزو چالش هایی بود که دوست داشتم امتحانش کنم ولی واقعا جراتشو نداشتم.

یاد کتاب رویاهایی که رویا نیست افتادم و افکاری که تو ذهن استاد بوده دقیقا داشت تو ذهنم میچرخید.

اینکه حمید اگه بری قطعا کشته میشی. قطعا تیکه پاره میشی .تقرییا همه همینو گفتن .میگفتن اکه بری تیکه پارت میکنه.ولی همون خدایی که تو چادر به استاد گفت برو. به من هم گفت برو.هیچ برگی بدون اذن من به زمین نمیفته.تمام این گفتگوها در چند ثانیه اتفاق افتاد.و بمن قدرت داد که برم .تمام وجودم پر از ترس بود.اما ایمان داشتم اتفاق بدی نمیفته.سگ از زنجیرش خیلی فاصله گرفته بود.و من هیچ ایده ای نداشتم ولی فقط رفتم.

سگی که قبلا حتی جرات نمیکردم تو چشماش نگاه کنم .چشماش همیشه قرمزه.رفتم جلوشو واقعا تمام وجودم از ترس پر بود و میلرزیدم و در کمال ناباوری تا رسیدم بهش جلوم دراز کشید و شروع کرد به لوس کردن خودش. سگه با اون هیکل با اون ابعاد و با اون چشاش خودشو برام لوس کرد .انگار دقیقا خود خدا داشت بهش فرمان میداد که چیکار کنه و به منم گفت نوازشش کن.( طبق ایه مورد بحث باز الان فهمیدم که اون هم خود خدا بود)

من هم نشستم کنارش .دست و پام داشت میلرزید .و شروع کردم به نوازش کردنش.چندتا از بچه ها داشتن فیلم میگرفتن احتمالا بعنوان آخرین فیلم از من. ولی یدفعه همشون از دیدن اینکه سگ منو نگرفت داشتن دست میزدن و خوشحال بودن.یکی از بچه ها گفت سعی کن ببریش نزدیک زنجیرش.من هم پاشدم و آوردمش نزدیک زنجیر.از شدت ترس آنچنان دستهام میلرزید که شاید نزدیک به ده بار خواستم قلاب زنجیرو بندازم زیر گردنش که محل حلقه زنجیر بود ولی انقدر دستام میلرزید که حلقه جا نمی‌رفت.

ولی خداروشکر بالاخره انجام شد.

و من یکم دیگه کنارش نشستم و نوازشش کردم.

هیچ وقت فکر نمیکردم که بتونم این کارو انجام بدم.

ولی باز هم خدا کارها رو آسان کرد.

چند ساعت بعد کلی غذا براش بردم و با آرامش بیشتر و مقدار بسیار کمی ترس نشستم کنارش شاید بیشتر از نیم ساعت اون غذا خورد و من تو تنهایی کنارش اشک ریختم و گفتم خدایا شکرت خدایا شکرت خدایا شکرت.

انگار یه بار دیگه خدا بهم گفت قدرتو به کی دادی؟ اگه من نخام برگی بدون اذن من به زمین نمیفته. و من فقط اشک ریختم و به غذا خوردن این موجود رام و آرام و زیبا نگاه کردم.

حمید قدرتو به کی دادی؟

جواب: احتمالا به همه بجز خدا.

سلام دوباره به دوستان عزیزم
خدارو هزاران بار شکر میکنم باز هم بخاطر هدایت‌های ناب و بی‌نظیرش
خداروشکر میکنم که با چنین انسانهای فوق العاده ای احاطه شدم
واقعا از ته دل دوستون دارم
یک هدایت ناب الهی
خدا خودش داره درهارو برام باز میکنه و گره هارو یکی یکی پشت سر هم باز میکنه تا من به خواسته ام برسم
خواسته ای که وقتی من درخواستش کردم دیگه خواسته من نیست بلکه خواسته خدایت و باید انجام بشه
امروز عصر که کامنت سارای عزیز رو خوندنم گفتم چقدر دوست دارم نگاهم و ذهنیت ام اینطوری بشه
یعنی بتونم اینجوری به خودم و ویژگیهام نگاه کنم
بتونم به خودم افتخار کنم
و خدای مهربونم گفت برو دوباره جلسه پنج قدم یک رو با دقت بیشتر ببین و نکته هاشو بنویس
منم گفتم چشم
در سوره بقره خدا میگه
گفتیم همگی از بهشت فرود ایید
اگر هدایتی از من بسوی شما بیاید ، آنها که از هدایت من پیروی کنند نه غمی دارند و نه ترسی
خیلی نکته اینجا نهفتست
خدا در سوره حمد به ما یاد داد که از من بخواهید که شما رو هدایت کنم‌براه راست به راه کسانی که به اوناا نعمت داده ام
پس اولا من باید درخواست کنم چون همه جیز به تصمیم من بستگی داره
دوما اینکه راه راست و ضراط مستقیم راهیه که نعنت ها در اون مسیره
سوما اینکه کسی که در راه هدایت داره قدم برمیداره نشانه اش اینه که نه غمی داره و نه ترسی
کسی که در نهایت تبعیت کنه از هدایت خدا بقول استاد سرش بالاست
دوستان عزیزم من خودم به شخصه تا حالا اینطوری به موضوع نگاه نکرده بودم ،شمارو نمیدونم
آیا یک ویژگی اخلاقی خوب مثل راستگویی و صداقت نعمت نیست ؟
قطعا هست
اگر بزاریم تو این فرمول که سه تا مشخصه داشت چی پیش میاد ؟
اولا اینکه من به دلخواه و با تصمیم خودم درخواست کردم که میخام آدم راستگو و صادقی باشم
دوما راستگویی یک نعنت بینظیره
سوما ، نشانه راه درست و تبعیت از هدایت هم این بود که نه غمی داری و نه ترسی
اره دیگه آدم راستگویی نه ترسی از گذشته داره که بخاطر دروغهاش یکجایی گندش در بیاد و نه غمی داره که در آینده واسه فلان موضوع چه حرفی بزنم ، چون اون صد در صد راستش رو میگه
در حالت کلی اینجوری توضیح میده که کسی که در صراط مستقیمه و از هدایت ها تبعیت میکنه حالش خوبه احساسش خوبه
پس من چرا تا حالا واسه راستگویی و صداقت بیتظیر و بی مثال خودم ارزشی قاعل نمی‌شدم؟؟؟؟
چون فکر میکردم این یعنی غرور
در صورتی که با وجود این تعاریف هر ویژگی اخلاقی خوب من در واقع یعنی تبعیت از هدایت و تسلیم شدن و سرسپردگی در برابر خدا در صراط مستقیم
در واقع راست گویی یعنی توحید یعنی تسلیم
آیا این ارزشمند نیست ؟ آیا قابل افتخار نیست ؟
معلومه که هست
من هر ویژگی خوب اخلاقی رو که در این فرمول قرار دادم دیدم نتیجش شده احساس خوب
هیچ ویژگی خوبی نیست که بشه با احساس بد همنشین اش کرد
مثلا تعهد در روابط
خوب معلومه که آدم متعهد حالش و احساسش خوبه و ترس و غمی نداره از گذشته و آینده
پس این یعنی تسلیم خداست
یعنی توحید رو داره رعایت میکنه
مثلا آدمی که دستش پاکه
باز هم این یک نعمته
و باز هم آدم دست پاک نه ترسی داره نه غمی
مثلا خوش خلقی
صبوری
آرام بودن
آن تایم بودن
اقااااا هر چیزی که شما فکرشو بکنید که یک ویژگی اخلاقی خوب بحساب بیاد تو این فرمول جواب میده
یعنی نتیجه احساسی اش ، احساس خوبه
پس یعنی یک حرکت توحیدی
یعنی تسلیم هدایت رب بودن
و هررررر نقص اخلاقی یا ویژگی بد اخلاقی تو این فرمول هم نعمت نیست و هم نتیجه اش احساس بده
مثل حسد ورزی
مثل حسرت
مثل دروغ
مثل بدخلقی
مثل تندخویی
مثل بی تعهدی
و هزاران مورد دیکه
اینها نعمت نیست بلکه دقیقا راه کسانی هست که مغضوب هستند
پس اگر ما ویژگی‌های خوبی داریم یعنی موحد و تسلیم هستیم و سرمون پیش خدا بالاست.
پس چرا بهش افتخار نکنیم
بقول سارای عزیز
اقاااا
مادر خوبی هستی
شنونده خوبی هستی
آدم منعطف هستی
حتی من میگم پارو میشه فراتر گذاشت
آدم خوش پوشی هستی
آدم خوش بویی هستی
ادم‌خوش صحبتی هستی
نتیحه حضورت در جمع باعث ایحاد احساس خوب میشه و نه غم و ترس
پس به این ویژگی افتخار کن
این نشانه یک بنده تسلیم و موحده
دیدی بعضیا با خودشون نگرانی و ترس و استرس رو انتقال میدن به تمام جمع
این یعنی هدایت رو نپذیرفتن
یعتی شیطان رو ولی و سرپرست خودشون گرفتن نه رب رو
اگر تو کارت توانا و متخصص هستی
اگر نتیجه کارت نتیجه مثبت و ارزشمندیه
اگر کارمند خوبی هستی
اگر خوب بلدی اوضاع رو مدیریت کنی
در کل هر کاری هر رفتاری هر نگاهی هر عقیده ای هر توانایی و تخصصی هررررررر چیزی که نتیجه احساسی اش ، احساس خوبه یعنی یک نعمته پس یعنی تو در اون زمینه در صراط مستقیمی و باید بهش افتخار کنی و سرتو بالا بگیری و بگی خدایا تو هدایت کردی و من تبعیت کردم
خدایا من تسلیم تو بودم
من به روش تو عمل کردم
پسسسسس مایه افتخار منه
پس میدونم که این قابل تحسینه و ارزشمنده
الان یاد یه آیه ای افتادن تو سوره مریم
عیسی تا بدنیا اومد به اطرافیان گفت :
من مایه فخر و مباهات جهانیان ام
وجود من مایه خیر و برکته
ببین چه ارزشی واسه خودش قاعل بود
حالا ماچی ؟
هنوز دنبال حرفهای فلسفی هستیم
پیامبر خدا به وجود خودش میباله
من تا دیروز فکر میکردم اگر بگم من معمار خوبی هستم خدا از وسط نصفم میکنه
خدارو شکر
خداروشکر
خداروشکر بخاطر تمام هدایتهاش
خدارو شکر بخاطر تمام الهامات بی‌واسطه اش
خدارو شکر بخاطر حضور تک تک‌شما فرشته های خدا

به نام خدای رحمان
سلام خدمت استاد عزیزم و دوستان خوبم و خانم شایسته نازنین
سلام به حمیدرضا عزیزم
خیلی تحسینت میکنم جواب هات در عقل کل بی نهایت زیبا و درست و لذت بخشه دمت گرم خدا قوت.
آقا عجب سوال و جوابی به راه انداختی توی عقل کل مطمئنم مسئله ای که گفتی سوال خیلی از بچه هاست از جمله خود من
میدونی تا قبل از این سوالت من به یه پاسخ هایی رسیده بودم و تقریبا یه پازل با تصویر مبهمی برام درست شده بود ولی چندتا تکه اش کم بود که اتفاقا اون تکه ها از تکه های اصلی پازل بود که با تکمیل اون ها پازلم تکمیل و تصویرم شفاف میشد و ازت ممنونم بابت جوابی که نوشته بودی و باعث شدی با خوندن جوابی که نوشته بودی پازلم رو تکمیل کنم و هی می‌خوندم و هی میگفتم آره آره راست میگی درسته آره خودشه همینه و . . .
من هم از خدا کمک می‌خوام که هدایتم کنه به اندازه ظرف درک الآنم جواب این سوال رو بدم:
به نظرم برای جواب این سوال که اگه من ارزشمندم‌ و خالق پس خدا چیکاره است؟
اگر خدا همه کاره است پس من چرا باید احساس ارزشمندی کنم؟
باید برگردیم به آیات خلقت انسان که اصلا چی شد که من خلق شدم؟ چرا من ارزشمندم؟
وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَهِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَهً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِیهَا مَنْ یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِکُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَنُقَدِّسُ لَکَ ۖ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ
و آن زمان را یاد آر که پروردگارت به فرشتگان گفت: به یقین جانشینی در زمین قرار می دهم. گفتند: آیا موجودی را در زمین قرار می دهی که در آن به فساد و تباهی برخیزد و به ناحق خون ریزی کند و حال آن که ما تو را همواره با ستایشت تسبیح می گوییم و تقدیس می کنیم. [پروردگار] فرمود: من [از این جانشین و قرار گرفتنش در زمین اسراری] می دانم که شما نمی دانید.
روزی روزگاری خدا تصمیم گرفت برای خودش جانشین تعیین کنه به کوه و آسمان و فرشته ها گفت آیا حاضرید جانشین من بر روی زمین بشید؟
همه گفتند نه خدایا ما هرگز طاقت دوری تو رو نداریم و ترجیح میدیم همینجا بشینیم و تسبیح تورو بگیم.
آسمان بار امانت نتوانست کشید قرعه کار به نام من دیوانه زدند…
ما که ارواحی بودیم از جنس خود خدا داشتیم اون وسط مسطا میپلکیدیم که بعد از جواب منفی آسمان و کوه و…خدا صدامون زد …
…
گفتیم:جانم خدا جون
گفت:می‌خوام تو رو جانشین خودم در زمین قرار بدم قبول میکنی؟
گفتیم: خدایا خیلی دوری ات برام سخته
گفت: نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ(ما به او از رگ گردن نزدیک تریم)
گفتیم:عهه خوب حله دیگه پس بریم یهو ایستادیم گفتیم راستی خدا من که چیزی بلد نیستم اصلا باید چکار کنم؟
گفت:
وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ کُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِکَهِ فَقَالَ أَنْبِئُونِی بِأَسْمَاءِ هَٰؤُلَاءِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ
و خدا همه نام ها [یِ موجودات] را به آدم آموخت؛ سپس به فرشتگان ارائه کرد و گفت: مرا از نام های ایشان خبر دهید، اگر [در ادعای سزاوار بودنتان به جانشینی] راستگویید.
گفتیم باشه خدا من آماده ام:
گفت:
فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ
پس زمانی که اندامش را درست و نیکو نمودم و از روح خود در او دمیدم، برای او سجده کنید.
بعد خدا ما رو آفرید و بهمون از قدرت خودش یعنی قدرت خلق و قدرت اختیار بهمون بخشید و به فرشته ها گفت سجده کنید فرشته ها گفتن خدااااایااااا منی که صبح تا شب تسبیح تورو میکنم باید به کسی سجده کنم که میخواد بره روی زمین و خون و خونریزی راه بندازه؟
خدا گفت من چیزی می‌دونم که شما نمی‌دونید
آقا حمید اینجا همون جاییه که شما بهش اشاره کردی یعنی قدرت اختیار
یه مثال میزنم تو میری چلو کبابی و کباب میخوری بعد میای برای من تعریف می‌کنی میگی احمد کباب خیلی خوشمزه اس میگم راست میگی چه مزه ایه؟ تو هرچقدر هم برام توضیح بدی من نمیفهممش تا خودم مزه نکنم
فرشته ها هم قدرت اختیار ندارند یعنی جناب حضرت عزرائیل نمیتونه بگه خدایا من خسته شدم از فردا دیگه نمیام سرکار و جون کسی رو نمی‌گیرم اون قدرت اختیار نداره ولی من فسقلی قدرت اختیار دارم میتونم بزنم زیر میز و بازی و خراب کنم و کلا به خدا بگم من خدام تو هیچی نیستی مثل فرعون که مثال زدید!!!!! اینجا هم خدا همین رو به فرشته ها گفت وقتی فرشته ها گفتن چرا سجده کنیم خدا گفت بابا این انسان یه قدرتی داره که شما ندارید و نمی‌فهمید هرچقدر هم توضیح بدم درکی ازش ندارید پس سجده کنید.
از شبنم عشق خاک آدم گل شد
شوری برخاست فتنه‌ای حاصل شد
سر نشتر عشق بر رگ روح زدند
یک قطرهٔ خون چکید و نامش دل شد
پس طبق این آیات جواب سوال اول که چرا من باید احساس ارزشمندی کنم مشخص شد که:
من از روح و جنس خدا هستم پس ارزشمندم
اشرف مخلوقاتم به دلیل اینکه همون قدرتی که خود خدا داره من هم دارم یعنی قدرت انتخاب و اختیار و خلق یعنی چیزی که به جز انسان هیچ موجودی این قدرت رو نداره پس من ارزشمندم‌.
حالا با این قدرت اختیار تصمیم میگیرم همون صراط مستقیم رو انتخاب کنم که پر از نعمت و ثروته پی ارزشمندی ام چند برابر میشه چرا چون اون مسیر خداست یعنی دارم برمی‌گردم به اصل خودم. پس خیلی ارزشمندم
حالا چرا من باید توحید داشته باشم و همه چیز رو از خدا ببینم؟
دو پادشاه در یک اقلیم نمی‌گنجد
اگر هم قدرتی داریم خدا به ما داده
پس اون رب و رئیس و فرمانرواست
ما با خدا پیمانی بستیم بنام پیمان الست:
وَإِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۛ شَهِدْنَا ۛ أَنْ تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیَامَهِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هَٰذَا غَافِلِینَ
و پروردگار تو از پشت بنى‌آدم فرزندانشان را بیرون آورد. و آنان را بر خودشان گواه گرفت و پرسید: آیا من پروردگارتان نیستم؟ گفتند: آرى، گواهى مى‌دهیم. تا در روز قیامت نگویید که ما از آن بى‌خبر بودیم.
روز الست خدا گفت بیا با هم پیمان ببندیم درسته از قدرت خودم بهت بخشیدم ولی یادت باشه کی‌ رب هست آیا قبول داری که من رب تو هستم دیگه؟
ما هم گفتیم :
بله ارباب تو ربی تو پادشاهی
خدا گفت یادت نره
گفتیم چشم ولی خدا اگه یادم رفت تو یادم بنداز
و خدا گفت:
وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَیْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِیمٌ
مالکیّتِ مشرق و مغرب فقط ویژه خداست؛ پس به هر کجا رو کنید آنجا روی خداست. یقیناً خدا بسیار عطا کننده و داناست.
آره داداش خدا همه جا نشانه ها رو گذاشته ولی این ما هستیم که فراموش کردیم
اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ وَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ
نعمتهایم را که بر شما ارزانى داشتم به یاد آرید، و به پیمانم وفا کنید، تا به پیمانتان وفا کنم، و تنها از من بترسید.
آره این ما هستیم که فراموش کردیم هم ارزشمندی خودمون رو هم رب بودن الله رو و هم پیمانی که با خدا بسته بودیم یادمون رفت که همه چی از خداست به این دلیل که داره میگه:
وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ رَمَىٰ ۚ
و آنگاه که تیر مى‌انداختى، تو تیر نمى‌انداختى، خدا بود که تیر مى‌انداخت
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ
ای انسان! چه چیزی تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور کرده است؟
بله دوستان
خدا رب و پادشاه و فرمانرواست
یه کوچولو از قدرت خودش به ما داده ما میتونیم خلق کنیم ولی وقتی خلق کردیم یادمون باشه که اعتبارش مال خداست.
امیدوارم همه مون در صراط مستقیم باشیم صراطی که پر از نعمت و ثروت و رنگ و بوی خداست یعنی اصل خودمون.
حمید عزیز باز هم از سوال زیبات ممنونم.

سلام به دوستان عزیزم. من مدتها بود دست به نوشتن نشده بودم چون به شدت مشغول سر و سامون دادن به زندگی خودم بودم و هر بار می گفتم زمانی می نویسم که بهم گفته بشه. امروز که کامنت ها رو می خوندم و مثل همیشه لذت می بردم دلم می خواست یک نکته های ریزی رو به گفته ها دوستان عزیزم اضافه کنم که یک دفعه چشمم خورد به کامنت رویای عزیز که اشاره داشتن به یکی از کامنت های خودم که مدتها پیش تو یکی از تحولات جدی ذهنی ام بهم الهام شده بود.
واقعا ممنون حمید رضای عزیز از عنوان همچین سوالی و اینکه این همه کامنت با ارزش از توش در اومده. نکته ای که رویای عزیز اشاره کردن رو دست کم نگیریم. من تو صحبتهای اولیه اتون حس کردم تفکیکی بین خودتون و خدا هست. این اراده و خواستن ها رو کاملا می فهمم و می دونم که یکی از ارکان مهمی است که تا نباشه خواسته ای به واقعیت نمی انجامه. ولی ته دلم دوست دارم تاکید کنم که خدایی که ازش صحبت می کنیم انقدر نزدیکه که باور خیلی هامون نیست. این موضوع که من ذره ای از خدا هستم به من به شخصه چنان اعتماد به نفسی می ده که باور کنین بعضی وقت ها حس می کنم هر کاری که دلم بخواد می تونم انجام بدم. دوست دارم اینجا یکی از کارهای عملی که کردم رو براتون بگم چون مطمینم نمونه عملی است که من فقط و فقط با ایمان به این قضیه بهش برسدم:
من برای مدت طولانی شغلی داشتم (مهندسی) که مدتها بود حس خوبی باهاش نداشتم، تا اینکه با استاد آشنا شدم، شیفته قوانین و نوع بیانشون شدم تو تمام وقت های ازادم با عطش گوش می دادم گره های ذهنی ام رو کم کم پیدا کردم روشون کار کردم و رسیدم به موضوع خودارشمندی… و دیدم اینجاست.. همون موقع ها بود که کامنتی رو که دوست عزیزم رویا خانوم اشاره کردند رو نوشتم. تا قبل از اون من تو آینه نگاه می کردم و یک مادر خسته و گیج و ناراضی می دیدم که نه از زمانی که با کودکش می گذرونه لذت می بره نه از کارش نه از درامدش و نه از خودش… من خودم رو تو اینه می دیدم ولی هیج ارزشی برای اونی که می دیدم قایل نبودم…تا اینکه فرکانسم عوض شد. خیلی شیرین.. به شهود رسیدن یا به قول شما که از زبان استاد گفتین وقتی روح به بالاترین درجه ها می رسه و خالص می شه و از ذهن چموش رها می شه همون مرحله ای است که دیگه شما به جواب می رسین و اون لحظه ای که رسیدین دیگه اروم می گیرین.. من اون زمان ها چندین و چند بار جواب سوالاتم رو تو لحظاتی که اصلا انتظارش رو نداشتم گرفتم. یکیش همین بود. که توی اینه نگاه کردم و اشک ریختم و شرمنده شدم از اینکه من چه قدر به این قسمتی از خدایی که در منه کم توجه کردم. اصلا چه طور تونستم… دیگه چی از خدا برای من بالا تر. کی از اون برای من محترم تر. جذاب تر.. کی عزیز تر. اونجا بود که احساس کردم ارزشم چه قدر زیاده، نه به خاطر اینکه به خودم افتخار کردم چون تسلیمش شدم، این هست ها ولی همه چیز نیست، دلیل اصلیش اینه که من ارزشی دارم خداگونه. چون اون همینجاست نزدیکتر از رگ کردن همین جا در اعمال من. فقط می خوام این حس رو منتقل کنم که من با این دید چه قدر ارزشمند شدم از دید خودم. و زندگی من از اون موقع تغییر کرد.تمام خودم رو بعد از اون حال جمع کردم. به خودم اومدم. و تعهد دادم که یادم نمی ره چه قدر ارزشمندم. و دنیا این تغییر رو در من دید…
یک سال و نیم پیش من هیچ ایده ای نداشتم چه طور اما می خواستم تکون بخورم از اونی که بودم به یک انسان قدرتمند که اراده می کنه و رها می شه انقدر ایمان داره که به سادگی به خواسته اش می رسه. این فرمول دنیاست فرمولی که خدا بناش کرده و چه قدر دقیقه این خدا. همه قوانین مثل قانون جاذبه زمین بدهیه که اتفاق می افته و هیچ شکی توش نیست، الله اکبر از این ارامش. چی اصلا از این جالب تر. بشینی بنویسی برنامه ریزی کنی و بوم… بعد رها کنی. تموم شد. بقیه اش تو مسیر موندنه و صبر و تکامل و حرکت و عشق به تولید به مولد بودن عاشق کارت بودن. درخواست کردن رها کردن بوم… رسیدن…. دوباره خواستن رها کردن کدهای خراب رو اصلاح کردن لذت بردن…بوم رسیدن
من اون روزها حتی نمی دونستم به چه موضوعی علاقه دارم. یعنی فکرش رو بکنین من سالها بدون اینکه اصلا یادم باشه علاقه چیه فقط مثل ربات زندگی کرده بودم، موفق هم بودم ها، ولی خوشحال….؟ نه نبودم. یعنی صبح که بلند می شدم نمی دونستم برای چی باید باز برم سر اون کار.. باز یک روز دیگه…
الان اما همه چیز عوض شده، یک سال و نیمه که لذت بردم. از لحظه لحظه اش. اولش از کارم استعفا دادم. با اینکه رییسم شکه شد، گفت هر وقت خواستی برگرد، برای دلایلم یه جورایی مسخره ام کرد اما من حسم خوب بود. شجاعت می خواست کلی سوال تو دهنم بود اما می دونستم ارزش من این جا و این کار نیست باید تغییر بدم من نه مادر مناسبی بودم تو این مسیر نه انسان خوشحالی نه مهندس عالی، همه چیز روزمرگی. زدم بیرون اما یک پلن خوب داشتم، از یک امکانی که اونم یک دوست از ناکجا مطلعم کرد استفاده کردم، البته اون اولش حتی مطمین نبودم این امکان شامل حالم می شه یا نه ولی می دونستم بابد بزنم بیرون تا بفهمم. این امکان بهم این اجازه رو می داد تا مدتی مجدد تو زمینه ای که کم کم فهمیده بودم علاقه مندم بهش تحصیل کنم و مدرک هم بگیرم خودم یک ذره هم خرجی نداشت برام. و باید بگم هزینه کلاسها بسیار بالا بود و تنهایی از عهده اش بر نمی اومدم…با همین فرمون رفتم جلو، خواستم، رها کردم بوم……. الله اکبر. اول تایید گرفتم از اداره مورد نظرم که پشتیبانی مالی می کنن بعد دنبال یک جای مناسب برای تحصیل گشتم چون به خاطر کوچولوم فقط می شد نیمه وقت بخونم. جاشم پیدا شد همه چیز تایید شد من بعد از دو ماه رفتم سر کلاسی که شرایطش برای من مادر عالی بود. بعد از مدتی طولانی مدرکم رو گرفتم و گشتم دنبال کار. اینجا بود که زمزمه های ذهنی شروع می شد…. توی تازه کار با این همه سابقه کاری نامرتبط… بگرد تا بگردی…هیچ جواب مثبتی نمی گرفتم…ولی ارزش کارم رو می دونستم نمی تونستم دوباره برگردم سر کار قبلی یا یک چیزی شبیه اون، پای انتخابم و علاقه ام وایسادم، بهم الهام شد شاید کاری پیدا بشه با شرایط و وظایفی تلفیقی از کار قبلیم و علم جدیدم. سوال کردم چی؟ هدایت شدم، هیچ کدوم از ادمهایی که می شناختم امیدی بهم نمی دادن، می کفتن اصلا تلفیقی چی می شه، دنبال جه عنوان شغلی هستی اصلا… ولی خدای من کارش رو بلده! شک داری هنوز؟؟؟؟ بعد این همه هدایت و مثال عینی و عملی که با چشمهای خودت دیدی و تجربه کردی؟؟؟ اون منو هدایت می کنه. تمام. یعنی الان اصلا نمی دونم و یادم نیست چی شد ولی یک شغلی پیدا کردم که حقوق و مزایاش عالی بود و نگم براتون که تلفیقی بود از همه جور کاری که من هم در ایران کردن بودم هم محل زندگی فعلیم. و هم در زمینه تحصیل جدیدم. رفتم مصاحبه دادم و شد. تمام. اصلا نمی دونم چه جور. اما چالش اینجا تموم نشد. همزمان یک شرکت دنبال من اومد، خودشون تماس گرفتن و پیشنهاد دادن برم مصاحبه. انقدر پیگیری کرد که مصاحبه رفتم و تو مصاحبه با همه شرایط من و حقوق و مزایای عالی موافقت کرد. باورم نمی شد، من ارزش خودم‌ و فهمیدم و دنیا دنبال من کارفرما رو فرستاد… الله اکبر. برای من این جذاب بود. اما عجیب نه دیگه… تنها مسیله این بود که کار اون شرکت، همون جنس کار شغل قبلی بود…. وقتی فهمیدن که کار دیگه ای هم هست که من دارم بهش فکر می کنم ( شغل مورد علاقه ام) حقوق رو زیاد کردن… و من زمزمه های فکری ام دوباره شروع شد… حقوق و مزایای بیشتر…. وسوسه کننده بود. اما همون هفته ای که باید تصمیم می گرفتم هر جا روم رو بر می گردوندم صحبت از موندن روی هدف ها و رها نکردن اهداف و این جور موضوعات بود. اخه هدایت دیگه چه جوری… به خودم گفتم، ایمان یعنی پای هدفت موندن. پیشنهاد شرکتی رو که حقوق بیشتر رو می داد رد کردم و حسم عالی بود….خدایا شکرت. الان منتظرم بعد از یک جهاد نسبتا طولانی مسیر جدیدی رو شروع کنم و خدا می دونه که هدف اصلی من چیزی فرا تر از اینهاست.
البته ناگفته نمونه که من تو این مدت با دخترم عشق کردم لذت بردیم و کلی زندگی رو زندگی کردیم.
عهد کرده بودم تا زمانی که نتیجه ای تو دست نداشتم چیزی ننویسم که فقط حرف نباشه. ولی امروز فکر کنم زمان مناسبی بود که ‌بگم، این مسیر واقعا درسته.با یک مثال عملی. ایمان به الله و عاشقش بودن یه جوری زندگی رو عوض می کنه که تو رو ارزشمند می کنه فارغ از کمی ها و کاستی هات. ارزشی رو بهت می ده که فقط خودت و خدای خودت می فهمین چه قدر توانایین. فقط چون تو هستی، موجودی،به این معنی که تو می تونی اراده کنی سوال کنی و رها کنی و بعد بری سراغ هزاران لذتی که از صبح تا شب دور و برت هستن و فقط کافیه ذهنت رو کنترل کنی که ازشون استفاده کنی تا توی مسیر بمونی… و ناگهان… بوم. و جذابیت قضیه اینه که همه این قدرت رو دارن که تغییر بدن بهتر کنن بهبود بدن…همه.
امیدوارم تو صحبتهایی که کردم یکی شدن با الله رو خس کرده باشین. قلب من که الان داره از سینه جدا می شه…
خوشبخت باشین
دوستدار شما فروغ

سلام آقا حمید رضا
یه موردی به ذهنم رسید که خواستم با شما هم به اشتراک بذارم.
منم یه مدت با این موضوع درگیر بودم که:
آیا بعد از انجام و موفقیت در کاری، باید خودم رو تحسین کنم؟ نکنه اینجوری دارم اعتبارش رو به خودم میدم؟ باید فقط از خدا تشکر کنم و همش تکرار کنم من این کار رو نکردم تو کردی؟
و یه تعارضی بین این ۲ تا، در وجودم میدیدم. قبلا هم فکر کنم یکی از دوستان توی عقل کل یه همچین سوالی پرسیده بوده و منم پاسخی مثل چیزی که شما نوشتید رو براش نوشتم و گفتم که ما باید خودمون رو به خاطر انتخاب کردن راه درست و برای انتخاب کردن هدایتها تحسین کنیم، و از خدای به خاطر انجام تمام و کمال اون کار، سپاسگزارم باشیم و اعتبار انجامش رو به خدا بدیم.
حالا مطلب دیگه ای که بعد از خوندن کامنتها به ذهنم رسید اینه:
اون ویژگی و ماهیت درونی هر موجود، شیء، وسیله یا هر چیزه دیگه ای رو خدا در اون قرار داده، که به واسطه ویژگی ما ازش استفاده میکنیم. (یا حتی میتونم بگم اگر اون ویژگی رو به عنوان انرژی درونی اون موجود در نظر بگیریم، اون ویژگی خداست).
یعنی اگر ما انتخاب کنیم که طبق قوانین الهی و مشیت خداوند تصمیم بگیریم و اقدام کنیم، اون ویژگی (انرژی درونی اون چیز) به نفع ما عمل میکنه، حتی اگر آتش باشد. (در مورد انتخاب کردن هم آخر کامنتم بیشتر توضیح میدم)
یکم بیشتر این موضوع رو باز میکنم. (هر کدوم از مثالها رو که میخونید، در انتهای مثال به خودتون یادآوری کنید که خودِ این ویژگی، خداست)
منظورم از ویژگی درونی، خاصیت اصلی هر چیزه… مثلا ویژگی اصلی بذر یک گیاه اینه که اگر شرایط مناسب قرار بگیره، رشد کنه و جوانه بزنه و تبدیل به درخت یا بوته اون گیاه بشه…
و ما نمیتونیم این ویژگی رو به چیز دیگه ای اضافه کنیم…. یعنی، مثلا نمیتونیم یه تیکه از پوست یا پشم حیوانات رو بکاریم و بگیم که این بزودی رشد و گسترش پیدا میکنه و تبدیل به فضایی پر از این پوستها یا پشمها میشه…نه…. این ویژگییه که فقط در بذر گیاهان قرار داده شده.
خوب حالا به این آیه توجه کنید:
إِنَّ اللَّهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَالنَّوَى یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَمُخْرِجُ الْمَیِّتِ مِنَ الْحَیِّ ذَلِکُمُ اللَّهُ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ﴿انعام/۹۵﴾
بی تردید خدا شکافنده دانه و هسته است؛ زنده را از مرده بیرون می آورد، و بیرون آورنده مرده از زنده است؛ این است خدا، پس چگونه منصرفتان می کنند؟
اصلا فالق یکی از اسامی خداونده. حتی من خودم گاهی اوقات توی درخواستهامم برای خدا مینویسم «ای شکافنده دانه»، تا یادم بیاد این ویژگی رو فقط خداوند میتونه اضافه کنه.

یه مثال دیگه:
الَّذِی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿یس/۸۰﴾
همان کسى که براى شما از درخت سبز آتشى پدید آورد، که آنگاه از آن آتش مى‏افروزید.
این ویژگی که چوب وجود داره و میشه آتشش زد و ازش گرما بدست آورد رو ،که از بیرون بهش اضافه نکردیم…. این ویژگییه که خداوند براش قرار داده.
مثلا ما نمیتونیم بریم یه سطل آب از رودخونه بیاریم بگیم میخوایم باهاش آتش روشن کنیم. این ویژگیِ سوختن در آب قرار داده نشده. یا حتی خود ویژگی گرما بخش بودن هم که در آتش هست، همینطوره.
من فکر میکنم تمام آیات این چنینی که خداوند داره به چیزهایی از طبیعت مثال میزنه (که ممکنه خیلی عادی باشن برای مااز بس که دیدیمشون)، در واقع داره میگه:
«توجه کنید این ویژگی رو من در اینها قرار دادم، که اگر شما انتخاب کردید که به هدایتهام عمل کنید، بتونید از این ویژگی ها بهره مند بشید وگرنه بدون این فضل خداوند ما از اینها بهره ای نداشتید»….
وَهُوَ الَّذِی أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ کُلِّ شَیْءٍ فَأَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُتَرَاکِبًا وَمِنَ النَّخْلِ مِنْ طَلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِیَهٌ وَجَنَّاتٍ مِنْ أَعْنَابٍ وَالزَّیْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَغَیْرَ مُتَشَابِهٍ انْظُرُوا إِلَى ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَیَنْعِهِ إِنَّ فِی ذَلِکُمْ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿انعام/۹۹﴾
او کسی است که از آسمان آبی نازل کرد و بوسیله آن گیاهان گوناگون رویانیدیم، از آن ساقه‏ ها و شاخه‏ های سبز خارج ساختیم و از آنها دانه‏ های متراکم، و از شکوفه نخل خوشه‏ ها با رشته‏ های باریک بیرون فرستادیم و باغها از انواع انگور و زیتون و انار شبیه به یکدیگر و بیشباهت هنگامی که میوه می‏کند به میوه آن و طرز رسیدنش بنگرید که در آن نشانه‏ هائی برای افراد با ایمان.*
یعنی ما خودمون نمیتونستیم با میل و اختیار و با قدرت خودمون، این ویژگی رو به اونها اضافه کنیم.
به خاطر همین هم هست که انتهای اغلب این آیات میبینیم که خداوند میفرماید: آیا نمی اندیشید؟ آیا تعقل نمیکنید؟ آیا نمیبینید؟ یا میفرماید: اینها برای قومیست که تعقل میکنن… می اندیشند.
قَدْ جَاءَکُمْ بَصَائِرُ مِنْ رَبِّکُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ عَمِیَ فَعَلَیْهَا وَمَا أَنَا عَلَیْکُمْ بِحَفِیظٍ ﴿۱۰۴﴾ وَکَذَلِکَ نُصَرِّفُ الْآیَاتِ وَلِیَقُولُوا دَرَسْتَ وَلِنُبَیِّنَهُ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿انعام/۱۰۵﴾
به راستى روشنگریهایى از سوى پروردگارتان براى شما آمده است، پس هرکس به دیده بصیرت بنگرد به سود خود اوست، و هرکس از سر بصیرت ننگرد به زیان خود اوست، و من نگهبان شما نیستم‏. و بدین‏سان آیات را گونه‏گون بیان مى‏داریم براى آنکه مبادا بگویند درس گرفته‏اى، و براى آنکه آن را به روشنى براى اهل معرفت باز مى‏گوییم‏.

یعنی باید بفهمم که بابا جون این از فضل خدا بر مردم بوده که این ویژگی ها به اینها اضافه بشه. اصلا به همین واسطه است که مسخر ما میشن:
وَإِنَّ لَکُمْ فِی الْأَنْعَامِ لَعِبْرَهً نُسْقِیکُمْ مِمَّا فِی بُطُونِهَا وَلَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ کَثِیرَهٌ وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿۲۱﴾ وَعَلَیْهَا وَعَلَى الْفُلْکِ تُحْمَلُونَ ﴿مومنون/۲۲﴾
و به یقین برای شما در دام ها عبرتی است، از شیری که در شکم آنهاست به شما می نوشانیم، و در آنها برای شما سودهای فراوانی است، و از آنها می خورید. و بر آنها و بر کشتی ها حمل می شوید؛

میخوام بگم، من به عنوان یک انسان، و به عنوان بنده این خدا، باید بدونم که این قدرت رو ندارم که این ویژگی رو به این دانه، به اون چوب یا به اون کشتی یا چهارپایان اضافه کنم.
این از فضل خدا بر من بوده که اینا این ویژگی ها رو دارن. و خدا بارها میگه که خداوند (سیستم) نسبت به انسانها فضل عظیمی داره:
وَمَا ظَنُّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَشْکُرُونَ ﴿یونس/۶۰﴾
و آنان که بر خدا دروغ می‌بندند مگر چه گمان دارند به روز قیامت؟! البته خدا را با بندگان فضل و احسان بسیار است ولی اکثر مردم شکر نمی‌کنند.

یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿آل عمران/۷۴﴾
هر که را مشیّت او تعلّق بگیرد مخصوص به فضل و رحمت خود گرداند، و خدا را فضل و رحمت بی‌منتهاست.

پس من چیزی که خودم تا اینجای کار دریافت کردم اینه که من باید به واسطه این ویژگی که در اون حیوان یا گیاه یا حتی انسانی که به من لطف یا مهربانی میکنه، و در مسیر من قرار میگیره، از خدا سپاسگزار باشم…
وهمینطور، به واسطه عمل کردن به الهاماتم هم خودم رو تشویق کنم. ارزشمند بدونم، و بابت موفقیتهام جشن بگیرم.
توی داستانهای قرآنی پیامبران هم ما همین رو میبینیم:
یعنی مثلا در مورد حضرت ابراهیم که اینقدر تحسین شده توی قرآن، چیزی که ما میبینیم اینه که تنها کاری که کرده این بوده که به الهاماتش عمل کنه…. انتخاب کرده که به الهاماتش عمل کنه…. دیگه بقیه اش رو خدا براش انجام داده….
آتش رو که حضرت ابراهیم سرد نکرد….
چشمه زمزم رو که حضرت ابراهیم بوجود نیورد….
اسماعیل رو که اون آروم نکرد برای قربانی کردن…
تمام این کارها رو خدا براش انجام داد… ولی فقط به واسطه اینکه انتخاب کرد که به الهامات خداوند عمل کنه، اینقدر تحسین شده و مقام خلیل اللهی بهش داده شده.
میخوام بگم که این عمل کردن به الهامات، یک ویژگی باارزشه. انتخاب کردنِ این روش و سبک زندگی، ارزشمنده.
(البته بازم میگم چون خودم هم با این موضوع درگیر بودم، با اینکه الان دارم این مطالب رو مینویسم بازهم یه سری مقاومتها در خودم حس میکنم. اما همین چند ساعتی که مشغول این کامنت بودم و توی قرآن میگشتم و فکر کردن و مثال آوردن براش، باعث میشه که راحتتر بپذیرمش).

همه اینا رو گفتم، یه چیز دیگه هم باید بگم….
بله تمام این ویژگی ها رو خدا در این مخلوقاتش قرار داده و اونها رو مسخر انسان کرده…
بله من در هر لحظه میتونم انتخاب کنم که کدوم مسیر رو انتخاب کنم و به الهاماتم عمل کنم یا نه. و باید به خاطر عمل کردن به الهاماتم از خودم قدردانی کنم.
ولی
یادم باشه:
این ویژگی رو هم خدا در من قرار داده…
اینکه اینقدر ارزشمند باشم که خداوند این ویژگی ها رو در آسمان و زمین و هر چه بین آنهاست قرار بده، و اونها رو مسخر من بکنه رو هم، خدا در من قرار داده… وگرنه انسان ابتدا یک گل بی ارزش خلق شده:
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ﴿حجر/۲۶﴾
و انسان را از گل خشک بازمانده از لجنى بویناک آفریده‏ایم‏
و همون انسان پس از اینکه از روح خدا درش دمیده شد، اونقدر ارزشمند شد که خدا میفرماید:
فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ ﴿۲۹﴾
پس چون او را سامان دادم و در آن از روح خود دمیدم در برابر او به سجده در افتید.

یه آیه دیگه هم یادم اومد که دوست دارم بنویسمش. برای اینکه کمتر نگران لغزش باشم و ترسهام در این زمینه کمتر بشه و خدایی که برای خودم میسازم رو هرچه مهربان تر و به قول استاد باحالتر بسازمش:
وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طَائِفَهٌ مِنْهُمْ أَنْ یُضِلُّوکَ وَمَا یُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا یَضُرُّونَکَ مِنْ شَیْءٍ وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَیْکَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَهَ وَعَلَّمَکَ مَا لَمْ تَکُنْ تَعْلَمُ وَکَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکَ عَظِیمًا ﴿نساء/۱۱۳﴾
و اگر فضل و رحمت خدا بر تو نبود، گروهی از عشیره و قبیله خائنان تصمیم داشتند تو را منحرف کنند، جز خودشان را منحرف نمی کنند، و هیچ زیانی به تو نمی رسانند. و خدا کتاب و حکمت را بر تو نازل کرد، و آنچه را نمی دانستی به تو آموخت؛ و همواره فضل خدا بر تو بزرگ است.
یعنی اگر ما در مسیر درست باشیم، حتی اگر یه جایی هم پامون بخواد بلغزه، باز هم به واسطه همون فضل و رحمت خداوند بر ما، خودش ما رو به مسیر درست هدایت میکنه.
به قول اون شعره: فرشته ات به دو دست دعا نگه دارد.
به واسطه فضل خدا بر ما، این ارزش به انسان داده شده….
اینکه مامانم غذای مبتنی بر قانون سلامتی برام درست میکنه، خدا این ویژگی رو درش قرار داده…
اینکه صاحب خونه با شرایط مطرح شده اوکیه، خدا این ویژگی رو درش قرار داده…
اینکه کارمنده همه کارهاش رو ول میکنه تا کار منو راه بندازه،….خدا خدا خدا این ویژگی رو درش قرار داده….
این وسط من چکارم؟؟؟؟
من همون چیزیم که باید باشم:
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ ﴿ذاریات/۵۶﴾
من جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند

خودش گفته تو فقط عبادت کن…. بقیه کارها بامن… حالا اینکه من ایمان و عبادت و عمل صالح رو چجوری معنی میکنم هم، مهمه.
یکیش از نظر من همون عمل کردن به الهامته….
به واسطه همینه که خدا مارو شایسته بهشت دونسته…. حالا دیگه من (خودم رو میگم) چرا فکر میکنم تا زمانیکه شق القمر نکردم، شایسته نیستم، خدا اعلم است.

با اینکه کامنتم یکم طولانی شد، این آیات پایانی رو هم دلم نیومد ننویسم.
وقتی میخونیدش، به اون جایی که گفته شده «آیا دیده اید»، و اون جاهایکه که گفته «شما فلان کار رو کردید یا ما»، دقت کنید. دقت کنید چه مثالهایی زده:
سوره واقعه:
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾
ما شما را آفریده‏ایم، پس چرا تصدیق نمى‏کنید؟

أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾
آیا آنچه را فرو مى ‏ریزید دیده‏ اید

أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾
آیا شما آن را می آفرینید یا ما آفریننده ایم؟

نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۶۰﴾
ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‏گیرد.

عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾
در اینکه شما را فانی کرده و خلقی دیگر مثل شما بیافرینیم و شما را به صورتی که اکنون از آن بی‌خبرید برانگیزیم.

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَهَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿۶۲﴾
و قطعا پدیدار شدن نخستین را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید

أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾
آیا دیدید آنچه را که می‌کارید؟

أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾
آیا شما آن را مى‏رویانید یا ما رویاننده‏ایم؟

لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿۶۵﴾
اگر بخواهیم قطعا خاشاکش مى‏ گردانیم پس در افسوس مى‏ افتید

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾
مسلماً ما خسارت زده ایم،

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾
بلکه ما محروم شدگانیم

أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾
آیا آبى را که مى ‏نوشید دیده‏ اید

أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿۶۹﴾
آیا شما آن را از ابر فرو فرستاده‏اید یا ما فرو فرستنده‏ایم؟

لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿۷۰﴾
اگر بخواهیم آن را تلخ مى‏ گردانیم پس چرا سپاس نمى دارید

أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿۷۱﴾
آیا آن آتشى را که برمى‏ افروزید ملاحظه کرده‏ اید

أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿۷۲﴾
آیا شما درخت آن را پدیدار کرده‏ اید یا ما پدیدآورنده‏ ایم

نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَهً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿۷۳﴾
ما آن را وسیله تذکر و مایه استفاده برای صحرانشینان و بیابانگردان قرار داده ایم.

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۷۴﴾
پس به نام پروردگارت که بزرگ است تسبیح گوى‏

ممنون از سوال خوبتون دوست من. خیلی این وقتی که گذاشتم و برای این آیات سرچ کردم، برام مفید بود.
وقتی شروع کردم این کامنت رو بنویسم، خیلی برام گنگ و مبهم بود… یه چیزایی توی ذهنم میومد اما نمیدونستم چطور باید کنار هم بزارمشون….
وسط نوشتن احساس کردم مغزم داغ کرده…. رفتم و دوباره برگشتم…. دوباره متن و خوندم و ویرایش کردم تا این شد.
خدایا شکرت
امیداورم که برای بقیه دوستان هم راهگشا باشه.

سلام مجدد به همه دوستان عزیزم
میخاستم جدا جدا به کامنتها جواب بدم
ولی دیدم بهتره درک خودم رو تا این لحظه بصورت کلی از تمام کامنتها بنویسم
چقدر باید خدا رو شکر کنم
که وقتی از خودش خواستم ، خدا ، همون نیرویی که همه چیزه ، انسان‌هایی رو هدایت کرد که هر کدومشون از یک نقطه از این دنیای پهناور بیان و منو راهنمایی کنن.
و من فقط میتونم بگم خدایا شکرت
و دست تک تک تون رو میبوسم و واقعا دوستون دارم
اینها جیزی جز فضل و هدایت خدا نیست
بریم سر موضوع اصلی
امروز صبح که داشتم ورزش میکردم روز عضلات پشت بود
تا شروع کردم فکرم درگیر شد که آیا اگر من تصمیم نمیگرفتم اقدام نمیکردم عضلاتم رشد می‌کرد؟
قطعا خیر
یک بار بهتره به این جمع بندی برسیم که بله همه چیز خداست
هر سلول ما و هر عضو در بدن ما و …
یعنی بپذیریم که آنچه در این دنیای مادی وجود داره قطعا و یقینا یک انرژیه که البته یک انرژیه واحده و اون انرژی واحد اسمش خداست که پیوسته و جاری در همه چیزه
اینو گفتم که فکر نکنیم چیزی در این دنبا میتونه باشه که ما اونو جدا از خدا فرض کنیم
اما نکته اینجاست
دنیا داره بر اساس قوانین بدون تغییر اداره میشه
یک مثال
من قبلا دیابت داشتم
قبل‌تر که از خدا میخاستم خدایا بهم سلامتی بده هیچ وقت فکر نمیکردم که من باید تغییر کنم تا سلامتی اتفاق بیفته
یعنی تو این توهم بودم که من مثل گذشته رفتار کنم ولی دیابت ام خوب بشه
این یک توهم است . تمام.
خدا خودش هم از قوانینش تخطی نمیکنه
خدا رفتار ژن ها رو بخاطر من تغییر نمیده من باید رفتارمو بر اساس خواص اونها تغییر بدم
پس منو هدایت میکنه که بر اساس قابلیت های اون ژن ، روش های تغذیه جدیدی رو پیش بگیرم تا رفتار من همسو بشه با رفتار ژن ها تا سلامتی اتفاق بیفته
این یعنی من موثر هستم ، من تصمیم گیرنده هستم.
قوانین که از قبل بوده
پس چرا من بیمار بودم؟
همه چیز خداست ولی نمیشه نقش انسان رو در اتفاقات نادیده گرفت
یا مثلا نمیشه انتظار داشته باشم من طبق روال سی و نه سال زندگی قبلم هیچ ورزش و تحرکی نکنم ولی ماهیچه ها و عضلاتم بشه مثل آرنولد
این هم یک توهم است
وقتی من تصمیم گرفتم که میخام عضلاتم شکل بهتری داشته باشم خدا قوانین سلولی و مولکولی رو که تغییر نداد بلکه منو هدایت کرد به انجام حرکاتی که بواسطه اون حرکات عضلات و ماهیچه های من رشد کنه
یعنی باز هم من موثرم
خدا همیشه بوده و هست
خدا در تک تک‌سلول های من بوده و هست
ولی تا دیروز که تصمیم من عدم تحرک و ورزش بوده به یک شکل، و امروز که مننننن تصمیم گرفتم ورزش کنم به یک شکل جدید
خدا همون خداست فقط واکنشش به تصمیمات و البته اقدامات من تغییر کرده ، چرا ؟ چون من موثرم
بحث خوب یا بد نیست
خدا قضاوت نمیکنه ، دخالت هم نمیکنه فقط واکنشش نشون می‌ده به درخواست‌های تو
تو میخای بازوهای عادی داشته باشی هدایتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت ات  میکنه به تصمیمات و اقداماتی که نتیجه بشه همونی که تو میخای
بخای بازوهای حجیم و ورزیده داشته باشی باز هم هدایتتتتتتتتتتتتتتت ات میکنه به تصمیمات و اقداماتی که نتیجه بشه همونی که تو درخواست کردی
اینکه فکر کنیم من در اتفاقات دنیای اطرافم بی تاثیر هستم هم دقیقا یک جور شرکه
همون طور که دیروز مهشید جان گفت تو کامنتش :
هر ویژگی که به مخلوقات خدا نسبت داده شده از طرف خداست و ما نه میتونیم ذره ای جیزی بهش اضافه کنیم نه کم کنیم
انسان هم ذاتا خالق خلق شده
ذاتا دارای قوه اختیار و انتخاب خلق شده
اصلا وجه تمایزش هم همینه
حتی دلیل برتری اش هم همینه
اینکه ما بگیم همه چیز خداست و مسئولیت خودمون رو از خودمون صلب کنیم مثل اینه که مسئولیت رشد رو از بذر صلب کردیم
خدا به بذر قابلیت شکافتن و رشد کردن عطا کرده
به من قابلیت انتخاب و تصمیم‌گیری
خدا شرایط رشد اون بزر رو هم براش فراهم‌میکنه
شرایط رشد من در راستای انتخابم رو هم فراهم‌میکنه
تفاوت منِ انسان با بقیه مخلوقات همینه
اوناا محکوم هستند به انجام تنها یک عمل
اما من محکوم نیستم و میتونم تصمیم بگیرم که میخام صعود کنم‌ یا سقوط
فقط همین تصمیمه مهمه و دیگه بقیه شو خدا هدایت میکنه
مثلا ظهر داشتم‌مستند ایلان ماسک رو میدیدم
اینکه بیایم بگیم خدا همه چیزه و ایلان ماسک کاری نکرده واقعا بدور از تفکر و تعقله
ایلان ماسک هم‌مثل تمام موجودات هدایت شده اما به چی؟ به تصمیمات و انتخاب‌هاش
نیروی خداوند مثل یک انجین پونصد اسب بخاری زیر پای همه ما هست ولی چه کسی میتونه ازش استفاده کنه؟ اونی که مهارت رانندگی رو آموخته
بله میدونم که در مسیر ماهر شدن هم خدا هدایتش کرده
ولی در نهایت تصمیم گرفته و خدا هدایتش کرده و الان میتونه ازون قدرت پونصد اسب بخاری استفاده کنه و لذت ببره
نیروی خداوند در همه چیز جاری و ساریه
ولی چرا ایلان ماسک تونسته چنین اتفاقات بزرگی رو رقم بزنه ؟
چون خودش انتخاب کرده
مگه خدا زورش کرده
مگه خدا کمتر یا بیشتر از بقیه اونو هل داده
باطری ها سال‌های ساله که وجود داشتند چرا ایلان ماسک هدایت شده به ساخت ماشین برقی
چون تونسته کنترل ذهن کنه
چون بحای پرداختن به عوامل بیرونی مثل بازاریابی و تبلیغات و …. پرداخته به تحقیق و توسعه
ما فکر میکنم تقوا یه عمل مذهبی یا روحانیه ، نههههه
وقتی همه دنیا میگن تو نمیتونی تو شکست میخوری افکارت خیلی احمقانه است ولی ایلان ماسک ادامه میده ، دلیل ادانه دادنش چی بوده؟ کنترل ذهن
وقتی همه دنیا میگن دیابت درمان نداره چرا استاد هدایت میشه به راه درمان این بیماری ؟
چون به هدایت‌های خدا ایمان داشته
چند روز پیش یک برنامه جدیدی به اسم گل یا پوچ توسط آقای مهران مدیری پخش شد
و نکته جالبیو گفت
گفت این برنامه اصلیه و کپی هیچ برنامه ای نیست
و برای اولین بار در دنیا داره اتفاق میفته
اقااااااااا گل یا پوچ که یک عمره تو ایران وجود داشته
چرا ایشون هدایت میشه به ساخت چنین برنامه ای ؟
چون طبق شناخت کمی که ازش دارم ذهن ثروتمندی داره
عوض اینکه مثل بقیه بگه پول نیست مجوز نمیدن فلانی نمیزاره سرش تو کار خودشه تو شبکه های مجازی نیست
و خدا هدایتش میکنه تا از یه بازی به ظاهر چیپ و کوچه بازاری پول بسازه
از کجا معلوم شاید خیلی از کشورها از ایده اش خوششون اومد و حق امتیازش ازش خریدن
مگه میشه نقش انسان رو حذف کرد و بگیم همه چیز خداست؟
کلیت سوال من همون اول هم همین کج فهمی خودم بود
که بله همه جیز خداست ولی این که همه چیز خداست هیچ ربطی به نقش و جایگاه انسان به عنوان‌خالق زندگیش نداره
این دو تا موضوع هر دو صادق هستند ولی به موازات هم هستند و هیچ کدوم دیگری رو نفی نمیکنه
من تاثیر گزارم من خالقم اما اگر فکر کنم همه چیزو من خلق میکنم سقوط میکنم مثل فرعون و قارون
قدرت خلق رو هم خود خدا به من داده
اعتبارش به خدا میرسه
ولی من تصمیم میگیرم که در راستای نابودی زندگیمو خلق کنم یا در راستای بهبودی
همه چیز خداست ولی باز اگر فکر کنم چون همه چیز خداست پس من هیچی نیستم اینم میشه یک آدم مفلس علاف بیکار که یادش رفته انسان خلق شده با قابلیت خلق
حتی خود خدا مثال میرنه میگه :
برده مملوکی را که قادر بر هیچ چیز نیست، و انسانی را که رزق نیکو به او بخشیده است، و او پنهان و آشکار از آنچه خدا به او داده انفاق می‏کند، آیا این دو نفر یکسانند؟ شکر خدا را است، ولی اکثر آنها نمی‏دانند
قوانین خدا ثابته
شرلیط زیستن هم ثابته
پس چرا هیچ دو نفری مثل هم زندگی نمیکنند؟
چون درخواست هاشون متفاوت بوده
و هر کدوم در راستای درخواستهاشون نتایج متفاوتی میگیرند
من فکر میکنم این کج فهمی در نود و نه درصد آدمهای دنیا وجود داره و البته در مذهبیون ( چون خودم قبلا مذهبی بودم ) بسیار بسیار بیشتر
حتی من دوستان مسیحی دارم که اونا هم وضعشون خیلی خرابه خخخخخ
مثلا همین دیشب باهاشون کافه بودم و دوستم پول کافه رو حساب کرد
و من ازش تشکر کردم و گفتم دمت گرم
و همیشه این جوابو میده : دم خدا گرم.
باباااااااا دم خدا گرم اون سر جاش
ولی تو قدرت انتخاب داشتی و میتونستی اینکارو بکنی یا نکنی
اگر کردی پس دمت گرم
ولی اون‌باز میگه نه من کاری نکردم خدا کرده پس دم خدا گرم.
در نهایت
اگر بخام یه نتیجه گیری کلی بکنم اینه که:
این آیه داره چیزیو بیان میکنه که هیچ منافاتی با نقش و تاثیر انتخاب و اختیار انسان در زندگیش نداره
اینکه اگر یادمون باشه خداوند در هر لحظه داره کارهارو در راستای درخواست‌های ما پیش میبره و این باعث میشه ما اعتبار انجامش رو به خودنون ندیم و مغرور نشیم
اینکه من چه بخام چه نخوام خالق خلق شدم
فقط قبلا چون نمیدونستم داشتم ناآگاهانه شرایط بدیو در زندگی برای خودم خلق میکردم ولی الان باید درک کنم من موثر هستم و افسار کار رو در دست بگیرم و ازین قوانین در راستای سعادت خودم استفاده کنم
و این که من و خدا جدا از هم نیستیم
من بخشی ازین انرژی پیوسته و واحد هستم و چون بخشی از وجود خود خدا هستم ارزشمندم
و مهمتر از همه علاوه بر اینکه مثل تمام‌ مخلوقات خدا در من جریان داره ، خود خدا ویژگی های خاص تری به من بخشیده که به هیچ مخلوق دیگه ای عطا نکرده
پس باید به خودم افتخار کنم
و هر جا تونستم دست آوردی داشته باشم ، جدا ازینکه خدا همه چیزه و اونه که هدایتم میکنه و اعتبارش به خدا میرسه درک کنم که من بودم که تصمیم‌گرفتم و اقدام‌کردم اگر من انجام نمیدادم خدا همون‌ نتایج قبلیو وارد زندگیم‌می‌کرد
نقش من انتخاب کننده و درخواست کننده اس
دیگه همین که تصمیم‌گرفتم خدا تمام‌پلن رشد منو در مسیری که انتخاب کردم قدم به قدم برام مشخص میکنه
و اگر من درگیر نجواها نشم و ادامه بدم و تبعیت کنم از هدایت‌های رب نتیجه قطعا طبق درخواست های من رخ خواهد داد.
قبلا داشتم از خدا هدایت میخاستم که بدبختم کنه البته ناآگاهانه
ولی الان آگاهانه میخام منو به سعادت برسونه

سلام به دوستان عزیزم
یعنی عاشقتم خدا
که لحظه به لحظه داری با سرعت نور هدایتم میکنی تا بفهمم و بشناسمت
اواخر جلسه پنجم قدم اول
آیات ۱۵۵ تا ۱۵۷ سوره بقره
خدا میگه قطعا شما با تضادهایی مثل بیماری گرسنگی فقر هز دست دادن عزیزان و …. اصابت میکنید و بشارت بده به صابرین
چرا من باید طبق آموزه های دوره احساس لیاقت به خودم و دست آورد هام افتخار کنم
چون هر دست آوردی طبق این آیات نتیجه برخورد با تضادی بوده
دو دسته هستند که در برخورد با تضاد یا سقوط میکنن یا سعود
اگر در نقطه صعود هستی ، یعنی جزو اون دسته ای بودی که از تضاد بزرگتر شدی و توکل کردی و کنترل ذهن گردی و تسلیم بودی و خدا بهت بشارت پاداش داده
پس کاملا به خودت افتخار کن که خدا بهت افتخار کرده

سلام خدمت دوست عزیزم حمید رضا جان
آقا امروز من کن فیکون بوده و الان هم از ذوق و احساس خوبم خوابم نمی‌بره
و خداوند هم دستور داد که اینجا موضوع رو بنویسم و منم اطاعت کردم
خدایا شکرت که هر لحظه باهام هستی و هدایت گر من هستی عاشقتم
من امروز با معجزات زیادی روبه رو شدم چون دیشب کلی شک کرده بودم به مسیرم که آیا دارم‌درست میرم یا نه چرا پس نتایج بزرگ و اون رابطه ی عاشقانه و اون دوستی های فوق العاده اون ثروت رو هنوز نتونستم بسازم
و از اونجایی که پاشنه ی آشیل روابط هستش و خلق یک رابطه ی عاشقانه تمرکزم رو گذاشتم روی لین موضوع
امروز قرار بود برم‌برای مامانم کادوی تولدشو بخریم با سلیقه ی خودش کیف مورد علاقش که چرم طبیعی هستش بخریم باهم
من توی ماشین که بودیم به سمت مغازه ی کیف و کفش فروشی یه گفت و گوهایی داشتم با خودم
که آیا انقدر پول داری که بتونی این کیف رو برای مامانت بخری و به فکر هیچی نباشی آیا به فکر این هستی که پولت کم نیاد
بعد یه نفر دیگه میگفتش(تو ذهنم)مگه تو نمیگی خدا روزی بی‌حساب میده مگه تو نمیگی خدای من خیلی ثروتمند و بهم بینهایت پول میده و هر چی پول خرج میکنی ده برابرش میاد جاش خب پس بخر دیگه پس چی میگی
خلاصه من به حرفش گوش کردم و رفتیم این مغازه که کیف و بخریم
جالبه که اون آقاهم که با پسرشون توی مغازه کار میکنن و صاحب مغازه پسرشونه هم فرهنگی هستن و آدم بسیار متشخص و در عین باحال و مشتی و خاکی
من خیلی خوشم اومد از این پدر و پسر واقعا فوق العاده با ذهنی ثروتمند واقعا خدا هدایت کرداااا
واقعا همه کاره خودش بود
خودش باعث شد که من امروز برم این مغازه خرید کنم
و این آقا منو برای پسرشون خواستگاری کردن
و من الان چقدر بیشتر به این قوانین ایمان آوردم که همه چیز خودشه
حالا من وابسته ی این دست نمیشم ولی میخواستم از قدرتش و اینکه همه چیز خودشه و می‌خواست به من ثابت کنه که ببین جوجه کوچولوی من سوگولی من
تو چی میدونی از قدرت من
تو چی میدونی که من برات چیا در نظر گرفتی
وابسته ی هیچکس نشو
فکر نکن که یه بار جدا شدی قراره بازم تلخی تو زندگیت تجربه کنی
نه تو اومدی تو این مسیر برای خودت ارزش قائل شدی پس منم برای تو ارزش قائل میشم و برات بهترین ها رو در نظر میگیرم
تو فقط بندگی منو بکن و دیگران رو بزرگ نکن تو ذهن خودت تو دست منو باز بزار تا بهت نشون بدم دنیا و قوانینش دست کیه
خداروشکر که هرلحظه نجاتم میده
خداروشکر که هر لحطه بهم امیدواری میده و همه چیز خودشه
مرسی بابت کامنت بی‌نظیر تو دوست عزیزم و سارای نازنین که برای من خیلی درس دارن و درس های استاد و بهتر و عمیق تر درک میکنم
سپاس از وجودتون دوستای نازنینم
گفتم یه رد پای عالی از خودم بزارم برای ادامه ی مسیر بهشتی خودن
خدایا شکرت

سلام دوست عزیزم…
من به عنوان کسی که یه دوره طولانی و تمرکزی روی دوره احساس لیاقت کار کردم، خدارو شکر شخصیتم رو زیر و رو کردم، از درون احساس ارزشمندی رو در خودم بیدار کردم و واقعا لذت بخش ترین روز ها و لحظه های زندگیم رو دارم تجربه میکنم،این احساس خودارزشمندی به قدری از درونم پرم کرده که واقعا احساس نیاز به هیچ چیزی نمیکنم
حالا به عنوان کسی که فایل های توحید عملی رو هم چندین بار از اول گوش کردم، تقریبا به درک خوبی از این مسأله رسیدم که:
مشکل از جایی شروع میشه که ما بعضی مساعل رو در تضاد با هم میدونیم، مثلا اگه احساس ارزشمند بودن کنیم فکر می‌کنیم این یعنی داریم به خدا دهن کجی میکنیم و یجورایی سرکشی میکنیم
و اینجا قرآن به عنوان مرجع، خیلی روشن و واضح راه رو نشونمون میده
که خود خدای یگانه به من و تو لقب خلیفه الله داده
حالا اینجا مشخص میشه که فکر خدا اینه که ما ارزشمندیم، و اگه ما دغدغمون خداپرستیه، باید بدونیم اونی که میپرستیمش چه نگاهی به ما داره، پس وقتی ما هم همون نگاه ارزشمند بودن رو به خودمون داشته باشیم این یعنی توحید

یا درباره مسأله غرور، استاد توی جلسه نهم دوره احساس لیاقت واضح و ساده تفاوت بین احساس غرور و احساس ارزشمندی رو بیان کردن،که بنا به باور های مذهبی و فرهنگی غلط به ما خوراندند که اگه برای خودت ارزش قاعل باشی یعنی آدم مغروری هستی در حالی که
غرور یعنی فقط منم که ارزشمندی و دیگران اصلا آدم نیستند
و احساس ارزشمندی خالص یعنی من ارزشمندم همانطور که بقیه ارزشمندند

یا در مبحث احساس گناه، ما فکر می‌کنیم اگه احساس گناه داشته باشیم آدم خوبی هستیم، در حالی که تنها گناه از دید خداوند شرکه، که اتفاقا احساس گناه ریشه در شرک داره،چون قدرت رو ، قدرت خلق کنندگی که خدا به من و تو هدیه داده تا به عنوان دستان خودش جهان رو گسترش بدیم،با احساس گناه از خودمون سلب می‌کنیم و دو دستی تقدیم عوامل بیرونی میکنیم
و اما حالا نقش خدا توی مبحث خود ارزشمندی چیه؟
خب خیلی سادست،تو وقتی از درون احساس لیاقت میکنی،یعنی وجه خدایی خودتو بیدار کردی،یعنی این تویی که با کارکرد و تلاش و ساخت و مرور باور های درست ،لایه لایه باور های غلطی که تورو از اصل وجودی ارزشمندت دور کرده بود رو از ذات خودت جدا میکنی
و اینجاست که میشی تجلی خود خدا، اینجاست که لاکن الله رما معنی پیدا میکنه ،یعنی تو میشی تجلی ذات خدا ،نه خود خدا
یعنی اون احساس ارزشمندیه هم خود خداست که تو با انتخاب خودت در خودت بیدارش کردی

میگم که همین باور های فرهنگی و مذهبی غلط تو سر من و شما فرو رفته که یا اصلا خودمون رو هیچی حساب نمیکنیم،یا اگه احساس ارزشمندی بکنیم فکر می‌کنیم آدم مغروری شدیم،از خدا دور شدیم….

الهی شکرت

سلام اقای ثانی عزیز
چقد خوشحالم به این سوال برخوردم چون دیشب تجربش کردم و داشتم به این ایه فکر میکردم
دیشب نشسته بودم زیر دراور داشتم به پسرم لباس میپوشوندم نگو من دراورو زیادی پر کردم وقتی داشتم تقلا میکردم یکی از کشوهارو باز کنم همه کشوهاش باز شد و دراور تعادلشو از دست داد و من فقط دیدم داره دراور به اون سنگینی میفته رومون! من فقط داشتم نگاه میکردم و هیچ عکس العملی به ذهنم نرسید ولی خود به خود دستام به کار افتاد و تونستم جلو چپه شدنش رو بگیرم و بعد شوهرمو صدا زدم و اومد کنترلش کرد و گذاشت سرجاش البته همه اینا تو ثانیه اتفاق افتاد ولی من اصلا یادم نمیاد ذهنم تصمیم گرفته باشه که جلوی افتادن اون دراورو بگیرم اصلا من نبودم که اینکارو کردم من فقط یادمه از افتادنش داشتم تعجب میکردم خخخخخ بعدش من نبودم
شاید یکی از دور بگه ناخوداگاهت اینکارو کرده این یه عمل دفاعی بوده ولی خب من میدونم کسایی که چیزی سر درنمیارن این اسمارو روش میذارن چون نمیدونن
شوهرم دیشب گفت خوبه حواست بود گرفتیش ولی من تو دلم گفتم من حواسم نبود خدا حواسش بود

إِنَّمَا مَثَلُ الْحَیَاهِ الدُّنْیَا کَمَاءٍ أَنْزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ مِمَّا یَأْکُلُ النَّاسُ وَالْأَنْعَامُ حَتَّىٰ إِذَا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّیَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَیْهَا أَتَاهَا أَمْرُنَا لَیْلًا أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِیدًا کَأَنْ لَمْ تَغْنَ بِالْأَمْسِ ۚ کَذَٰلِکَ نُفَصِّلُ الْآیَاتِ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ
مثال زندگی دنیا شبیه این میمونه که
باران میاد و همه جا سبز میشه و این گیاهان غذای حیوانات هستن و انسان‌ها بعد انسان فکر میکنه که خودش باعث این سرسبزی و نعمت هاست
حالا که اینطوری فکر میکنه ما هم به امر خودمون یه شبی یا روزی همه رو خراب می‌کنیم حالا اگه راست میگی ای انسان خودت آبادش کن !!!
آخر آیه هم خدا میگه این آیات برای کسانی که فکر می‌کنن
سلام به روی ماه تمام بنده های هدایت شده به راه راست
چون از صبح ایمیل این کامنت برام اومده ناخودآگاه ذهنم روی موضوعش متمرکز ِ و البته که خدا هدایت میکنه به آنچه ما بهش توجه می‌کنیم
این آیه اینقدر واضح جریان تسلیم بودن و شرح میده که دیگه حرفی برای گفتن نیست فقط باید سکوت کرد و به یاد آورد که باید هر لحظه تسلیم باشم تا خدا سنگ ها رو پرتاب کنه همین وگرنه همه چی نابود میشه و منم که با تسلیم نبودن به خودم ظلم کردم حالا بیا و درستش کن اگه میتونی !!!!!

سلام استاد عزیزم ومریم جان شایسته وهمه همخانواده ایهای عزیزم
ممنون از حمید رضای عزیز بابت طرح این سوال که واقعا ما رو به فکر برد تا بیادمون بیاد خداوند چطور همیشه کمکمون کرده وما فراموش کردیم .
امشب تو ماشین بودم پسرم اهنگ نسیمی از سامی یوسف رو گذاشته بود هوای غروب خنک وروحنواز چراغهای روشن ورنگی شهر درختهای رقصان در باد همه چی دست به دست هم داده بودن که یه حس روحانی خاص داشته باشم باچشمانی اشکبار از حس دیدن زیباییها وسپاسگزاری که رسیدیم به یه فلکه که خاطرات گذشته منو زنده کرد بله عزیزان دقیقا پارسال یه همچین موقعی بود که من به این فلکه رسیدم وبا وجود شلوغی ماشین دنده خالی کرد و هیچ کاری از دستم نمی اومد ماشینها بوق میزدن ومن خیلی جالبه بدون هیچ عجله واضطرابی فقط اشاره کردم که ماشین خرابه وباور میکنید توچند لحظه دیدم چند تا ماشین ایستادن وچند تا جوون از ماشین پیاده شدن واومدن راهنمایی کردن ماشینو بردیم کنار جاده و گفتن کاری از دستشون برمیاد که تشکر کردم گفتم الان زنگ میزنم همسرم بیاد ورفتن باور میکنید اینقد سریع این افراد اومدن انگار میدونستند این مشکل پیش میاد ومنتظر کمک بودن وبعدشم یه اقای مسن محترمی اومدن وکنار پارک کردن گفتن منتظر میمونم همسرت بیاد هرچی گفتم برن من مشکلی ندارم گفتن نه قبلا این مشکل برا همسرم پیش اومده وخیلی نگران شده نمیخوام دخترم شما هم نگران بشید وموندن تا همسرم اومد بعد که خیالشون جمع شد که نیاز به کمک ندارن رفتن اینها رو که میگم اینقد سریع اتفاق افتاد که مات ومبهوت بودم اخه چه جوری خدا به این زودی کمکشو فرستاد حتی گفت نمیخواد نگران باشم ومدتی که تو ماشین منتظر همسرم بودم فقط اشک شوق میریختم وخدارا سپاسگزاری میکردم که اینق بزرگه وهوای بنده هاشو داره ونمیزاره اب تو دلمون تکون بخوره شاید اگه کس دیگه به موضوع نگاه میکرد میگفت طبیعیه این افراد اومدن کمک کردن ولی به خداوندی خدا اینها فرشته های از طرف خدا بودن اخه با مکث ماشین اونا رسیدن وکمک کردن ورفتن هنوز هر وقت اون لحظات یادم میاد فقط اشک میریزم واز خدای عزیزم تشکر میکنم که تنهام نذاشت تواون شلوغی وفورا دستانشو به کمکم فرستاد .
خدایا شکرت .

سلام حمیدجان
سپاسگزارم بخاطر کامنت خوبت, من هم در حد درک و تجربه خودم بنویسم
اشاره کردی به دوره لیاقت, جلسه چهار را یادته ؟ فکر کردیم! کلی کنکاش کردیم! که داریم به چی تو وجود خودمون مینازیم! یکی دید به قدش, به هیکلش, خانواده اصیلش,شهرش ,ماشینش, پولش, رابطش, شغلش و…. و مینازه و هی عمیق تر و عمیق تر شدیم من اصلا خودم چندوقت پیش که بازم رو این جلسه کار میکردیم دیدم خداااای من! من حتی دارم به مهارتها و هنرامم مینازم, بعد استاد اومد گفت چی؟ گفت تو اینا نیستی ارزش تو به اینا ربط نداره به درونته! بازم گفتم درونم چیه ادبم؟ اخلاقم؟گفت نههههه درون تو یعنی خدای درونت
یعنی چی یعنی من احساس ارزشمندی دارم بخاطر اینکه خدام, خدا ضربه ناپذیره چقدر تا الان تضاد داشتیم ولی خودمونو تکوندیم و دوباره بلند شدیم ,خدا عشقه تا حالا چقدر شده ادمهایی ک خیلی ناراحتمون کردن رو راحت بخشیدیم, اینا کار ذهنه یا روح؟
حالا بریم سراغ جلسه اول دوره عشق و مودت یا فصل سه و چار کتاب رویاها. خیلی جدی استاد میاد میگه که ما روح و ذهنیم و روح ما همان خداست
تموم شد! با همه ی این اگاهیا میخواهیم ازش استفاده کنیم, مثالاشو خیلی دوستان زدن تو پرسشی که چند روز حبیب الله عزیز گذاشته بود, یکیشم خودت بودی راجب فروختن و خریدن ماشینت. میام ازین اگاهی استفاده میکنم و میگم بخش خداگونه ی من بنظرت راه حل چیه و یه راه حل اسوووون و غیر منطقی میگه!!! و عمل میکنیم و شاید بزاریمش جزو لیست موفقیت هامون ولی بیا قبول کنیم همه ی موفقیت های قشنگمون وقتی بوده که ارام بودیم, پرسیدیم, تسلیم بودیم, شاد بودیم اقااااا در کل تو فرکانس روح بودیم
ولی گاهی یادمون میره ,از گاهی هم بیشتر هنوز یاد نگرفتیم مثل استاد برا رانندگی هم هی بپرسیم و بریم رو قسمت روح و روح گونه عمل کنیم, تو مثال ماشینت با چیزایی که شنیدی و قبلا دیدی میخوای ماشینت رو عوض کنی اول میری پولو جمع میکنی تاریخ ثبت نام خودرو را پیدا میکنی و این روندی ک خودت و خودم میییدونیم از دیده ها و شنیده ها
خلاصه کنم, نمیدونم تونستم منظورم را برسونم یا نه ولی وقتی میاییم تنظیم میکنیم خودمون رو فرکانس روح و هی حواسمون هست و نگهش داریم احساس لیاقت بی قید و شرط بوجوط میاد و ما رمیت اذ رمیت میشیم و اتفاقات خوبی رو رقم میزنیم, میبینم حرفهامون قشنگ شده, کارامونو درست تر انجام میدیم, نقاشی ای ک میکشیم دلچسب تر شده
واسه همیناست که همه ی مباحث استاد راجب حس خوبه
این مبحث خیلی سنگینه !اگه با تمام وجودمون قبول کنیم خداییم, روح خدارو داریم همون همون همونیم و اینو یادمون بمونه و حرکت کنیم مگه احساس بی ارزشی میاد! مگه احساس گناه میاد! ولی درکش سخته, فکر کردن بهش هم ترسناکه قشنگه ها ولی بازم سخته! منصور حلاج رو چرا کشتن!؟ از بس ترسناکه قبول صد درصدش, دیدی میپرسیم و میگه ,وقتی یه سوال بیخود هم میپرسیم که فلان گیر مو رو گم کردم کجاست هیچوقت درهای اسمون باز نشد و جواب با صدای غرش رعد و برق گفته بشه, جواب میاد تو قلب تو ذهن! این یعنی نحن اقرب من حبل الورید!
شاد باشی دوست خوبم

سلام به همه دوستان
من بعد از شنیدن توحید عملی ۱۰ هر روز سعی میکنم بگم. خدایا هر آنچه دارم از آن توست.
من به هر خیری از تو برسد فقیرم.
من فقط این حرف به زبان میارم همین گفتنش انقد حالم خوب می‌کند و انقد اتفاق خوب میفتد که خودم باور نمیکنم. میگم خدایا من فقط به زبون میارم هنوز نمیتونم بگم انسان توحیدی هستم .
یک مثال از زندگی بگم. من یک مشکل در محل کارم داشتم و حالم خوب نبود. بخدا گفتم خدا من میرم این اداره دیگه و در خواست کار میدم.خدایا ببینم چیکار میکنی . من میخام بهم نشون بدی. رفتم یک اتاق اون مسول گفت الان نیرو نمیخام شاید چندماه دیگه بیای نیرو بخواهم. من ناراحت شدم خواستم برگردم . خدا گفت برو طبقه اول .برو فلان اتاق. من دو دل شدم گفتم اگر اونم بگوید نه چیکار کنم. یهو گفتم خب بگوید نه مگه چی میشود .برو
رفتم. یک نفر داشت با اون فرد مورد نظر حرف می‌زد.دودل شدم خواستم برگردم اما یک چیزی بهم گفت بمون نترس .منم صبر کردم تا کارش تموم شد. به این آقا گفتم انقد خوشحال شد که داشت بال در می‌آورد گفت من دنبال همچین نیرویی بودم .من فرستاد پیش رئیس مافوق و….
شاید تمام این اتفاقات در کمتر از یک ساعت رخ داد.برای هرکسی تعریف کردم باورش نمیشد.
خدایا من هر آنچه دارم از آن توست. خدایا کمک کن توحیدی باشم.
ممنون

سلام مجدد
امروز به یه آیه دیگه برخوردم که دیدم اینم به یه جنبه دیگه از همون چیزی که دیروز نوشتم داره اشاره میکنه.
آخر اون کامنتم نوشتم که درسته ما خودمون انتخاب میکنیم که کدوم مسیر رو بریم، ولی همین ویژگی رو هم خدا در وجود ما قرار داده. درکنار این موضوع، این ارزشمند بودن انسان و به تسخیر دراومدن همه چیز در دنیا برای انسان هم از فضل خدا بر مردم هست.
حالا امروز خیلی هدایتی این آیات رو دیدم:
سوره حجرات:
وَاعْلَمُوا أَنَّ فِیکُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ یُطِیعُکُمْ فِی کَثِیرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمَانَ وَزَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ وَکَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْیَانَ أُولَئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ ﴿۷﴾
و بدانید که پیامبر خدا در میان شماست اگر در بسیارى از کارها از شما پیروى کند قطعا دچار زحمت مى ‏شوید لیکن خدا ایمان را براى شما دوست‏ داشتنى گردانید و آن را در دلهاى شما بیاراست و کفر و پلیدکارى و سرکشى را در نظرتان ناخوشایند ساخت آنان ره یافتگانند.
فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَنِعْمَهً وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿۸﴾
بخششى از خدا و نعمتى و خدا داناى سنجیده‏ کار است.

اینکه در آیه ۷ گفته شده: «لیکن خدا ایمان را براى شما دوست‏ داشتنى گردانید و آن را در دلهاى شما بیاراست و کفر و پلیدکارى و سرکشى را در نظرتان ناخوشایند ساخت»، یه مثال دیگه از همین موضوعه. و دقیقا داره توی آیه بعد اشاره میکنه اینم یک بار دیگه نمونه ای از فضل خدا بر شماست و خود این ویژگی هم یک نعمته.
یعنی اینکه برای شما که ایمان آوردید، از فضل خدا بر شما، یک سری کارها در نظرتون انجامشون خوشایندتر شده و انجام یه سری کارها براتون ناخوشایند شده.
یعنی این ویژگی به شما داده شده (اضافه شده).
و این از فضل خدا بوده… خودتون به تنهایی نمیتونستید این رو در خودتون ایجاد کنید.
…………………………………………………………………………….
امروز وقتی پاسخ سارا جان رو خوندم، نشستم با توجه به توضیحات کامنت قبلیم، به این آیه فکر کردم.
دیدم اینجا هم باز همون داستانه. یعنی تمام این ویژگی ها رو خداوند در تک تک این اجزا قرار داده که باعث میشه این سنگه بره و به هدف بخوره.
از قوانین فیزیک گرفته که باعث پرتاب سنگ میشن….
تا هوایی که در مسیر سنگ شکافته میشه تا سنگ بتونه ازش عبور کنه…
تا قدرتی که در دست برای انجام این کار وجود داره….
تا چشمی که داره به هدف نگاه میکنه….
تا تمرکزی که برای نشانه گیری ایجاد میشه.
تا قلبی که همچنان داره میتپه تا من رو در طی انجام این کار زنده نگه داره…. تا نفسم….
تا هر عامل دیگه ای که تاثیری روی این قضیه داره.
کدوم یک از اینها رو یک انسان میتونه به تنهایی ایجاد کنه؟
آیا انسان میتونه به قوانین فیزیک چیزی اضافه کنه؟
آیا خودش به تنهایی میتونست کاری کنه که یه عضوی در بدنش ایجاد بشه که باهاش بتونه مسیر هدف رو ببینه؟
آیا خودش میتونست عضوی ایجاد کنه که باهاش پرتاب کنه؟

اصلا بیاید همین موضوع «مهارت پیدا کردن» رو بیاید بررسی کنیم:
درسته که ما با تمرین و تکرار در یک ورزش یا کاری میتونیم در اون مهارت پیدا کنیم، ولی آیا این ویژگی رو ما در خودمون ایجاد کردیم که وقتی یک کاری رو چندین و چند بار تکرار کردیم، توی اون مهارت پیدا کنیم و دیگه درست انجامش بدیم؟
یعنی مثلا قبلا یه انسانهایی بودن که اگه ۱۰۰ هزار بار هم یه کاری انجام میدادن، توی اون کار هیچ مهارتی پیدا نمیکردن و نمیتونستن درست انجامش بدن، اما الان ماها یه انسانهایی هستیم که این ویژگی و مزیت رو خودمون به دی ان ای خودمون اضافه کردیم که وقتی یه کاری رو چندین و چند بار انجامش دادیم، دیگه به صورت حرفه ای و درست انجامش بدیم؟
این ویژگی رو خدا از فضل خودش به ما داده.

تازه بعد از همه اینها، میرسیم به اینکه حتی اگه رونالدو هم باشه، (که دیگه مثال کاملی از حرفه ای بودن و کامل بودن در کار خودشه)، باز نتونست پنالتی اولش رو گل کنه.
بعد، اینجا میرسیم به همون تسلیم بودن که سارا جان توی کامنتش اشاره کرد. و به یادآوری اینکه:
این کارها رو خدا داری انجام میدی نه من. من، از فضل خدا بر خودم، تونستم انتخاب کنم که به هدایت تو عمل کنم. و تو هم، باز هم به واسطه همون فضلت بر من، داری کارها رو برای من انجام میدی.
درنهایت، نتیجه ای که من میگیرم اینه که این ارزشمندی من نه به واسطه مهارت و تسلط من در اون کاره، بلکه به واسطه در هر لحظه قدم برداشتن در مسیریه که خدا بهم الهام کرده. حالا اگه توی این مسیر باید یه کاری رو هم با مهارت انجامش بدم، خود خدا برام ردیفش میکنه.
یعنی همون مثالی که خودتون در مورد نفر اول و دوم المپیک اشاره کردید… اینا از نظر مهارت و آمادگی جسمانی ممکنه تفاوت خاصی باهم نداشته باشن. اما درنهایت اونی که کنترل ذهن بیشتری داشته، موفق میشه.
یُؤْتِی الْحِکْمَهَ مَنْ یَشَاءُ وَمَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَهَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرًا کَثِیرًا وَمَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿بقره/۲۶۹﴾
حکمت را به هر کس بخواهد می دهد، و آنکه به او حکمت داده شود، بی تردید او را خیر فراوانی داده اند، و جز صاحبان خرد، کسی متذکّر نمی شود.
وقتی تو این آیه، منظور از یشاء رو، همون طبق قوانین الهی عمل کردن، قرار بدیم، یعنی کنترل ذهن و توحید و ایمان و عمل صالح و غیره قرار بدیم، یعنی اگر این کارها رو بکنی، جز صاحبان خردی. در نتیجه خود به خود، (بازم طبق قوانین بدون تغییر خداوند)، بی تردید خیر فراوانی بهت داده میشه. حالا اون «خیر فراوان»، میتونه نتیجه مثبت هر کاری باشه که داری انجام میدی.

اینارو دارم برای خودم اینجا مینویسم که چیزایی که توی مغزم هستن رو بریزم بیرون و موضوع برام شفاف تر بشه. خدایا شکرت برای آگاهی های امروز
امیدوارم برای شما هم مفید باشن.

سلام دوست خوبم
من هم مثل شما مدتی به این تضاد برخورده بودم و کنجکاو بودم که به درک درستی برسم از این مسئله .و اینو به اشتراک میذارم

آقای حمید رضا شما اگر به فایل هدیه ی ای که تو سایت هست به نام رابطه ما با انرژی که خدا نامیده ایم گوش بدین
اگر به جلسات هفت تا ده دوره راهنمای عملی دستیابی به رویاها گوش بدین خیلی کمکتون میکنه تا به این نتیجه برسید که الان رسیدید

خدا خودش میگه که من از خودم در تو دمیدم
من تورو جانشین خودم کردم روی زمین

اینا چیو میخواد بگه؟ چی رو میرسونه؟

یه نیرویی هست تو وجودمون یکی بهش میگه حس ششم یکی بهش میگه نیروی درون ،قطب نمای درون، و اسم های مختلفی روش میذارن
این نیرو همون خدای درونمه

خدا از خودش خدا از جنس خودش خدا تیکه ای از خودش رو، خدا خودش رو درون ما تعبیه کرده
حالا اینکه ما چقدر از این خدای درون استفاده میکنیم یا نمیکنیم رو به عهده خودمون گذاشته
اینکه به چه شکل درش میاریم رو به عهده خودم.ن گذاشته
در نبود خدا شیطان و ذهن و تاریکی ورود پیدا میکنه .ما خدا و شیطان رو درون خودمون داریم
و این مهمه که خودمون رو به کدومش میسپاریم؟
در نبود خدا آرامش انرژی و افکار مثبت در نبود خدا
ذهن شیطان نگرانی خصومت بدی ظلم میاد مارو احاطه میکنه
هر دو تو وجودمونن
هر دو جزئی از تو هستن
خودت رو به کدومش میسپاری
مهم اینه

یه مثالی بزنم اخیرا اتفاق افتاد

شوهرم یه نگین فیروزه داشت خیلی خوشگل تو کشو بود، گم شد کل خونه رو گشتیم دنبالش تو کیسه جارو برقی رو حتی ،اما پیدا نشد

چند شب پیش شوهرم سر مبل نشسته بود دستشو همینجوری کرد لای مبل،و فیروزه پیدا شد

به قول استاد الان قلبی که خودش داره کار میکنه بدون اینکه ما دخالتی داشته باشیم تو کارکردش،کی داره این کارو میکنه؟
حالا تو مثال خودم،کی دست شوهرمو هدایت کرد به سمت فیروزه؟

این مثال ساده ایه اما خب کمک خدا مسائل کوچیک و بزرگ نمیشناسه..
کی بود “درون شوهرم”که بهش فرمان داد به سمت فیروزه بره؟

این مهمه..

سلام دوست عزیز
چقدر این سوال عالی و بجا بود و چقدر شما و دوستان خوب پاسخ دادند
بله خداوند همه چیز می شود
از قدیم چه به ما گفتند و چگونه با ترس و ترساندن و عذاب و دوزخ خدا را به ما شناسانند
در حالیکه آن خدا هیچ چیز نیست جز یک مهربانی
یک حال خوبی
یک احساس خوب
یک حس کمک
یک دوستت دارم
یک عشق و علاقه
که همه و همه را خود او بر زبان ما جاری ساخته است و یاد ما داده است
مثل مادری که یاد کودک خودش می دهد چگونه نام مادر را بر زبان بیاورد
حال این خدا نه عصبانی می شود و نه قهر می کند
وقتی از او کمک می خواهی بیشترش را بهت می دهد
وقتی از او چیزی را می خواهی چیزی را بهت می دهد که در خواب هم نمی دیدی
همین دیروز از او خواستم که یک قرارداد جدید ببندم و آنهم با کسی که در مدار درست و خوب باشد
دیگر فراموش کردم
من فقط از او خواسته بودم
امروز با دوستم کافه بودم و آن قرارداد بدون هیچگونه دخالتی از سمت من بسته شد
من هیچ کاره بودم
من صحبت نمی کردم
کسی دیگر حرف می زد و من فقط نظاره گر بودم و او کسی نبود جز دستهای هدایتگر خودش
دقیقا تنها راهی که می توانیم ایمان و اعتماد و توکل خودمان را به او ثایت کنیم و نشان بدهیم داشتن حال خوب در خودمان است
این خدا فقط از ما به ای چشم گفتن حال خوب می خواهد
این حال خوب همان چشم در برابر دستورات و قوانین این جهان زیبا است
ممنون دوست عزیز که با این پرسش خودتان سب شدید باز یاد او بیفتیم و برای او دلبری کنیم

سلام

درک من در مورد این موضوع اینه که با توجه به اینکه هر لحظه همه چیز در حال تغییره وما هم نسبت به قبل تغییر میکنیم چه به سمت خواسته هامون وچه به سمت نا خواسته ها وبا توجه به وجود مادی مون در این دنیا وحتی فراموشی آگاهی های هرلحظه مون با تسلیم بودن در برابر خداوند واحساس خوبمون راحت تر در مسیر درست به سمت خواسته هامون قرار می‌گیریم
تجربه ای که از شناخت خودمون در این مسیر خلق میکنیم وآگاهانه مسئولیت اتفاقات زندگیمون رو به عهده میگیرم
درک میکنیم که با تقلا کردن اگر روی خودمون حساب کنیم وتسلیم خداوند نباشیم خیلی مسیر رو به جلو سخت پیش میره ونتیجه ها کم کم خودشون رو نشون میدن

ولی وقتی آگاهانه با احساس خوبمون باورهای اشتباه رو با هدایت خداوند به سمت تجربه زیبایی های بیشتر ودرلحظه زندگی کردن وبدون وابستگی به داشته هامون به باورهای قدرتمند کننده در مسیر خواسته تغییر میدیم با آرامش لذت بیشتری از زندگیمون میبریم وراحت تر تسلیم خداوندهستیم والخیر فی ماوقع را میپذیریم،،نه به اتفاقات خوب وابسته می‌شویم ونه بااتفاقات ناخوشایند خیلی بهم میریزیم
چون رهاتریم ومیپدیریم این نیز بگذرد

وباز همان تغییر در هرلحظه همه چیز،، بهمون کمک میکنه که تسلیم باشیم ودرک کنیم هیچ چیز ماندگار نیست

البته به نظرم تسلیم بودن در برابر خداوند در هر زمانی باید باشه حتی در زمان کودکی وروی علم خودمون حساب نکنیم

تجربه ای که از دوران مدرسه دارم
یادمه که معلم در کلاس از یکی از دانش آموزان مسئله ریاضی پای تخته پرسید واون نتونست حلش کنه

من چون همیشه همه مسائل رو با علاقه حل میکردم ومورد توجه بودم ووقتی نشسته بودم کامل مسئله رو بلد بودم ولی وقتی پای تخته رفتم همه چیز فراموشم شد وخجالت کشیدم درعین اینکه خیلی هم تعجب کردم
معلم بهم گفت مغرور شدی نه!!!
من سکوت کردم وبا راهنمایی معلم یادم اومد ومسئله رو حل کردم

سپاس از کامنتهای زیبای دوستان