تجربه شما از وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ چیست؟

به نام خداوند بخشنده و مهربانم سلام به دوست عزیزم
وقتی به حدی بالایی از کنترل ذهن برسیم وقتی به درجه بالای از ایمان برسیم وقتی به حدی بالایی از دیدگاه مثبت برسیم
وقتی اینقدر توکل زیاد به خدا داشته باشیم بین ذهن و روحمون هماهنگی برقرار کنیم
صفات خداوند رو بشناسیم و درک کنیم و اجرا کنیم
مثل حضرت زینب که در صحرای کربلا با اون همه مصیبت که بر سرش اومده بود با کنترل ذهن و ایمان و دیدگاهه مثبت بالایی که داشتن گفتن جز زیبایی من چیزی نمیبینم
چون خدا رو همه جا میدید
ما هم باید طوری روی خودمون کار کنیم در همه زمینه ها و در همه جا حضور خدا رو ببینیم وقتی خدا رو ببینیم و به اون مقام برسیم ما هم جز زیبایی چیزی نمی‌بینیم
خدایا به من قدرت بده ایمان و توکل و درکم نسبت به تو بیشتر و بیشتر شود
در پناه خداوند باشین

سلام به همه دوستان عزیزم
من مدت زمان کوتاهی هست که عضو این سایت توحیدی و زیباشدم و واقعا خداروشکر که میکنم هدایت شدم به این سایت
و ازهمه مهم تر هدایت شدم به این سوال واین کامنتهای عالی
من تو همین مدت کوتاه که روزانه میام به قسمت های مختلف سایت و مطالعه میکنمو فایل میبینم واقعا نشانه ها رو دارم تو زندگیم میبینم
یچیز جالب که برام این چندروزه داره اتفاق میفته اینه که به قول استاد در کتاب رویاهایی که رویا نیستند بعضی اوقات میشه که تو نشانه هارو تو گفتگوی دو تا کودک متوجه میشی واقعا برای من اینطور شده که من به طریق مختلف همش می‌شنوم از افراد مختلف که همه چیز باوره و در مورد باور همش می‌شنوم و همون لحظه عالی میشه حسم
و واقعا هر لحظه که میگذره بهتر وبهتر میشه همه چیز
خدایا شکرت که من توام و تو من هستی

خدایا دوستت دارم
من عزیزم دوستت دارم
خدایا دوست دارم همه دنیارو

سلام دوست عزیزم…
من به عنوان کسی که یه دوره طولانی و تمرکزی روی دوره احساس لیاقت کار کردم، خدارو شکر شخصیتم رو زیر و رو کردم، از درون احساس ارزشمندی رو در خودم بیدار کردم و واقعا لذت بخش ترین روز ها و لحظه های زندگیم رو دارم تجربه میکنم،این احساس خودارزشمندی به قدری از درونم پرم کرده که واقعا احساس نیاز به هیچ چیزی نمیکنم
حالا به عنوان کسی که فایل های توحید عملی رو هم چندین بار از اول گوش کردم، تقریبا به درک خوبی از این مسأله رسیدم که:
مشکل از جایی شروع میشه که ما بعضی مساعل رو در تضاد با هم میدونیم، مثلا اگه احساس ارزشمند بودن کنیم فکر می‌کنیم این یعنی داریم به خدا دهن کجی میکنیم و یجورایی سرکشی میکنیم
و اینجا قرآن به عنوان مرجع، خیلی روشن و واضح راه رو نشونمون میده
که خود خدای یگانه به من و تو لقب خلیفه الله داده
حالا اینجا مشخص میشه که فکر خدا اینه که ما ارزشمندیم، و اگه ما دغدغمون خداپرستیه، باید بدونیم اونی که میپرستیمش چه نگاهی به ما داره، پس وقتی ما هم همون نگاه ارزشمند بودن رو به خودمون داشته باشیم این یعنی توحید

یا درباره مسأله غرور، استاد توی جلسه نهم دوره احساس لیاقت واضح و ساده تفاوت بین احساس غرور و احساس ارزشمندی رو بیان کردن،که بنا به باور های مذهبی و فرهنگی غلط به ما خوراندند که اگه برای خودت ارزش قاعل باشی یعنی آدم مغروری هستی در حالی که
غرور یعنی فقط منم که ارزشمندی و دیگران اصلا آدم نیستند
و احساس ارزشمندی خالص یعنی من ارزشمندم همانطور که بقیه ارزشمندند

یا در مبحث احساس گناه، ما فکر می‌کنیم اگه احساس گناه داشته باشیم آدم خوبی هستیم، در حالی که تنها گناه از دید خداوند شرکه، که اتفاقا احساس گناه ریشه در شرک داره،چون قدرت رو ، قدرت خلق کنندگی که خدا به من و تو هدیه داده تا به عنوان دستان خودش جهان رو گسترش بدیم،با احساس گناه از خودمون سلب می‌کنیم و دو دستی تقدیم عوامل بیرونی میکنیم
و اما حالا نقش خدا توی مبحث خود ارزشمندی چیه؟
خب خیلی سادست،تو وقتی از درون احساس لیاقت میکنی،یعنی وجه خدایی خودتو بیدار کردی،یعنی این تویی که با کارکرد و تلاش و ساخت و مرور باور های درست ،لایه لایه باور های غلطی که تورو از اصل وجودی ارزشمندت دور کرده بود رو از ذات خودت جدا میکنی
و اینجاست که میشی تجلی خود خدا، اینجاست که لاکن الله رما معنی پیدا میکنه ،یعنی تو میشی تجلی ذات خدا ،نه خود خدا
یعنی اون احساس ارزشمندیه هم خود خداست که تو با انتخاب خودت در خودت بیدارش کردی

میگم که همین باور های فرهنگی و مذهبی غلط تو سر من و شما فرو رفته که یا اصلا خودمون رو هیچی حساب نمیکنیم،یا اگه احساس ارزشمندی بکنیم فکر می‌کنیم آدم مغروری شدیم،از خدا دور شدیم….

الهی شکرت

سلام خدمت عزیزان
خواستم اینجا به یه سوال اساسی تر و ریشه ای تر پاسخ بدم که تو دلش پاسخ به این سوال هم هست… جبر یا اختیار…سالهاست عرفا و فلاسفه در این مورد بحث ها کردن و هیچ کدوم پاسخ کاملی نیست چون صورت سوال اشکال داره…موضوع اینجاست که ما نه مجبوریم نه مختار! این تعارضات از جایی شروع شد که ما قائل به وجود خدایی شدیم که در جایی هست و ما جدای از او هستیم، خب با این پیش فرض غلط یا ما اخیاری داریم جدای از اختیار او یا مجبوریم و هر نگاه غلطی از این تصور اشتباه بوجود میاد، مثل این میمونه که بخوایم زمینو در تخم مرغ جا بدیم بون کوچک شدن! اما وقتی فهمیدیم که ما مظهر خداوندیم، یعنی ظرفی که خداوند در اون جلوه کرده و مظروفش شده اونم به اندازه ظرفیتش، خوب انتخاب و اختیار میشه فرآیندی که این تجلی در اون رخ میده و هرچقدر انسان سعه وجودی پیدا میکنه انتخوابهاش و ادراکاتش درست تر و توحیدی تر میشه، واقعا درک نمیکنم چرا ما میخوایم خدا رو تو آسمون ببینیم و خودمونو روی زمین و بعد بخوایم تعارضاتی که بوجود میاد رو حل کنیم درصورتی که صورت مسئله اشتباهه!

سلام و درود به همه ی عزیزان
از نظر من رابطه ی ما با خدا رابطه ی بده بستان است.رابطه ی فیزیک و متافیزیک است
ما با افکارمون به سمت خواسته هامون قدم برمیداریم و الله جواب میده
خداوند در طول تاریخ بشیریت هرکز یک میز درست نکرده بلکه خدا درخت رو آفریده و ما با فیزیکمون به خواستمون که اون میز است رسیدیم
بنظر من هر انسان طبق آیه قرآن که میفرمایید
سست نشوید،و غمگین نگردید ،شما برترید اگر ایمان داشته باشید
باید به خودش و نفسش اعتماد داشته باشه ولی در برابر خدا خاشع و متوازع باشه
فقط این انسانی که میز رو درست میکنه ،این انسانی که با اعتماد به نفسش به خواسته اش میرسه نباید در برابر خدا مغرور بشه
من به شخصه به این نتیجه رسیدم بدون خداوند هیچم
ولی اگه حرکت نکنم هرگز نمیتونم به نعمت و خواسته ایم برسم
و در آخر من فکر میکنم این که ما شک داریم که اعتبار این کار از ماست یا از خدا، بنظرم دلیلش فقط مهم بودن نظر دیگرانه ،
وگرنه انسانی که با خودش در صلح باشه و دیگران در زندگیش اصلا مهم نباشن پیش خودش و خدای خودش میگه خدایا من فقط میخوام راحت و در رفاه زندگی کنم اعتبار همه چی برای تو ولی لذت بردن از زندگی برای من
و صحبت آخرم
بنظرم ما اگر تو دنیای درونی خودمون اگر به خودمون اعتبار ندیم و خودمون رو تحسین نکنیم پس قدرتی ام برای قدم برداشتن نداریم
تحسین خودمون یعنی همون اعتماد بنفس
اعتماد بنفس یعنی توحید
اعتماد بنفس یعنی دربرابرخداهیچبودن ولی در برابر غیر خدا همه چی بودن
اعتماد بنفس یعنی تنها تورو میپرستم و تنها از تو یاری میجویم
اعتماد بنفس یعنی مبارزه با نجواهای شیطان
اعتماد به نفس یعنی مبارزه با کمبود
اعتماد بنفس یعنی نمایان کردن خدای وجودمون
در پناه الله باشید

سلام دوست خوبم
من هم مثل شما مدتی به این تضاد برخورده بودم و کنجکاو بودم که به درک درستی برسم از این مسئله .و اینو به اشتراک میذارم

آقای حمید رضا شما اگر به فایل هدیه ی ای که تو سایت هست به نام رابطه ما با انرژی که خدا نامیده ایم گوش بدین
اگر به جلسات هفت تا ده دوره راهنمای عملی دستیابی به رویاها گوش بدین خیلی کمکتون میکنه تا به این نتیجه برسید که الان رسیدید

خدا خودش میگه که من از خودم در تو دمیدم
من تورو جانشین خودم کردم روی زمین

اینا چیو میخواد بگه؟ چی رو میرسونه؟

یه نیرویی هست تو وجودمون یکی بهش میگه حس ششم یکی بهش میگه نیروی درون ،قطب نمای درون، و اسم های مختلفی روش میذارن
این نیرو همون خدای درونمه

خدا از خودش خدا از جنس خودش خدا تیکه ای از خودش رو، خدا خودش رو درون ما تعبیه کرده
حالا اینکه ما چقدر از این خدای درون استفاده میکنیم یا نمیکنیم رو به عهده خودمون گذاشته
اینکه به چه شکل درش میاریم رو به عهده خودم.ن گذاشته
در نبود خدا شیطان و ذهن و تاریکی ورود پیدا میکنه .ما خدا و شیطان رو درون خودمون داریم
و این مهمه که خودمون رو به کدومش میسپاریم؟
در نبود خدا آرامش انرژی و افکار مثبت در نبود خدا
ذهن شیطان نگرانی خصومت بدی ظلم میاد مارو احاطه میکنه
هر دو تو وجودمونن
هر دو جزئی از تو هستن
خودت رو به کدومش میسپاری
مهم اینه

یه مثالی بزنم اخیرا اتفاق افتاد

شوهرم یه نگین فیروزه داشت خیلی خوشگل تو کشو بود، گم شد کل خونه رو گشتیم دنبالش تو کیسه جارو برقی رو حتی ،اما پیدا نشد

چند شب پیش شوهرم سر مبل نشسته بود دستشو همینجوری کرد لای مبل،و فیروزه پیدا شد

به قول استاد الان قلبی که خودش داره کار میکنه بدون اینکه ما دخالتی داشته باشیم تو کارکردش،کی داره این کارو میکنه؟
حالا تو مثال خودم،کی دست شوهرمو هدایت کرد به سمت فیروزه؟

این مثال ساده ایه اما خب کمک خدا مسائل کوچیک و بزرگ نمیشناسه..
کی بود “درون شوهرم”که بهش فرمان داد به سمت فیروزه بره؟

این مهمه..

سلام دوباره به دوستان عزیزم
خدارو هزاران بار شکر میکنم باز هم بخاطر هدایت‌های ناب و بی‌نظیرش
خداروشکر میکنم که با چنین انسانهای فوق العاده ای احاطه شدم
واقعا از ته دل دوستون دارم
یک هدایت ناب الهی
خدا خودش داره درهارو برام باز میکنه و گره هارو یکی یکی پشت سر هم باز میکنه تا من به خواسته ام برسم
خواسته ای که وقتی من درخواستش کردم دیگه خواسته من نیست بلکه خواسته خدایت و باید انجام بشه
امروز عصر که کامنت سارای عزیز رو خوندنم گفتم چقدر دوست دارم نگاهم و ذهنیت ام اینطوری بشه
یعنی بتونم اینجوری به خودم و ویژگیهام نگاه کنم
بتونم به خودم افتخار کنم
و خدای مهربونم گفت برو دوباره جلسه پنج قدم یک رو با دقت بیشتر ببین و نکته هاشو بنویس
منم گفتم چشم
در سوره بقره خدا میگه
گفتیم همگی از بهشت فرود ایید
اگر هدایتی از من بسوی شما بیاید ، آنها که از هدایت من پیروی کنند نه غمی دارند و نه ترسی
خیلی نکته اینجا نهفتست
خدا در سوره حمد به ما یاد داد که از من بخواهید که شما رو هدایت کنم‌براه راست به راه کسانی که به اوناا نعمت داده ام
پس اولا من باید درخواست کنم چون همه جیز به تصمیم من بستگی داره
دوما اینکه راه راست و ضراط مستقیم راهیه که نعنت ها در اون مسیره
سوما اینکه کسی که در راه هدایت داره قدم برمیداره نشانه اش اینه که نه غمی داره و نه ترسی
کسی که در نهایت تبعیت کنه از هدایت خدا بقول استاد سرش بالاست
دوستان عزیزم من خودم به شخصه تا حالا اینطوری به موضوع نگاه نکرده بودم ،شمارو نمیدونم
آیا یک ویژگی اخلاقی خوب مثل راستگویی و صداقت نعمت نیست ؟
قطعا هست
اگر بزاریم تو این فرمول که سه تا مشخصه داشت چی پیش میاد ؟
اولا اینکه من به دلخواه و با تصمیم خودم درخواست کردم که میخام آدم راستگو و صادقی باشم
دوما راستگویی یک نعنت بینظیره
سوما ، نشانه راه درست و تبعیت از هدایت هم این بود که نه غمی داری و نه ترسی
اره دیگه آدم راستگویی نه ترسی از گذشته داره که بخاطر دروغهاش یکجایی گندش در بیاد و نه غمی داره که در آینده واسه فلان موضوع چه حرفی بزنم ، چون اون صد در صد راستش رو میگه
در حالت کلی اینجوری توضیح میده که کسی که در صراط مستقیمه و از هدایت ها تبعیت میکنه حالش خوبه احساسش خوبه
پس من چرا تا حالا واسه راستگویی و صداقت بیتظیر و بی مثال خودم ارزشی قاعل نمی‌شدم؟؟؟؟
چون فکر میکردم این یعنی غرور
در صورتی که با وجود این تعاریف هر ویژگی اخلاقی خوب من در واقع یعنی تبعیت از هدایت و تسلیم شدن و سرسپردگی در برابر خدا در صراط مستقیم
در واقع راست گویی یعنی توحید یعنی تسلیم
آیا این ارزشمند نیست ؟ آیا قابل افتخار نیست ؟
معلومه که هست
من هر ویژگی خوب اخلاقی رو که در این فرمول قرار دادم دیدم نتیجش شده احساس خوب
هیچ ویژگی خوبی نیست که بشه با احساس بد همنشین اش کرد
مثلا تعهد در روابط
خوب معلومه که آدم متعهد حالش و احساسش خوبه و ترس و غمی نداره از گذشته و آینده
پس این یعنی تسلیم خداست
یعنی توحید رو داره رعایت میکنه
مثلا آدمی که دستش پاکه
باز هم این یک نعمته
و باز هم آدم دست پاک نه ترسی داره نه غمی
مثلا خوش خلقی
صبوری
آرام بودن
آن تایم بودن
اقااااا هر چیزی که شما فکرشو بکنید که یک ویژگی اخلاقی خوب بحساب بیاد تو این فرمول جواب میده
یعنی نتیجه احساسی اش ، احساس خوبه
پس یعنی یک حرکت توحیدی
یعنی تسلیم هدایت رب بودن
و هررررر نقص اخلاقی یا ویژگی بد اخلاقی تو این فرمول هم نعمت نیست و هم نتیجه اش احساس بده
مثل حسد ورزی
مثل حسرت
مثل دروغ
مثل بدخلقی
مثل تندخویی
مثل بی تعهدی
و هزاران مورد دیکه
اینها نعمت نیست بلکه دقیقا راه کسانی هست که مغضوب هستند
پس اگر ما ویژگی‌های خوبی داریم یعنی موحد و تسلیم هستیم و سرمون پیش خدا بالاست.
پس چرا بهش افتخار نکنیم
بقول سارای عزیز
اقاااا
مادر خوبی هستی
شنونده خوبی هستی
آدم منعطف هستی
حتی من میگم پارو میشه فراتر گذاشت
آدم خوش پوشی هستی
آدم خوش بویی هستی
ادم‌خوش صحبتی هستی
نتیحه حضورت در جمع باعث ایحاد احساس خوب میشه و نه غم و ترس
پس به این ویژگی افتخار کن
این نشانه یک بنده تسلیم و موحده
دیدی بعضیا با خودشون نگرانی و ترس و استرس رو انتقال میدن به تمام جمع
این یعنی هدایت رو نپذیرفتن
یعتی شیطان رو ولی و سرپرست خودشون گرفتن نه رب رو
اگر تو کارت توانا و متخصص هستی
اگر نتیجه کارت نتیجه مثبت و ارزشمندیه
اگر کارمند خوبی هستی
اگر خوب بلدی اوضاع رو مدیریت کنی
در کل هر کاری هر رفتاری هر نگاهی هر عقیده ای هر توانایی و تخصصی هررررررر چیزی که نتیجه احساسی اش ، احساس خوبه یعنی یک نعمته پس یعنی تو در اون زمینه در صراط مستقیمی و باید بهش افتخار کنی و سرتو بالا بگیری و بگی خدایا تو هدایت کردی و من تبعیت کردم
خدایا من تسلیم تو بودم
من به روش تو عمل کردم
پسسسسس مایه افتخار منه
پس میدونم که این قابل تحسینه و ارزشمنده
الان یاد یه آیه ای افتادن تو سوره مریم
عیسی تا بدنیا اومد به اطرافیان گفت :
من مایه فخر و مباهات جهانیان ام
وجود من مایه خیر و برکته
ببین چه ارزشی واسه خودش قاعل بود
حالا ماچی ؟
هنوز دنبال حرفهای فلسفی هستیم
پیامبر خدا به وجود خودش میباله
من تا دیروز فکر میکردم اگر بگم من معمار خوبی هستم خدا از وسط نصفم میکنه
خدارو شکر
خداروشکر
خداروشکر بخاطر تمام هدایتهاش
خدارو شکر بخاطر تمام الهامات بی‌واسطه اش
خدارو شکر بخاطر حضور تک تک‌شما فرشته های خدا

سلام به همه دوستان
من بعد از شنیدن توحید عملی ۱۰ هر روز سعی میکنم بگم. خدایا هر آنچه دارم از آن توست.
من به هر خیری از تو برسد فقیرم.
من فقط این حرف به زبان میارم همین گفتنش انقد حالم خوب می‌کند و انقد اتفاق خوب میفتد که خودم باور نمیکنم. میگم خدایا من فقط به زبون میارم هنوز نمیتونم بگم انسان توحیدی هستم .
یک مثال از زندگی بگم. من یک مشکل در محل کارم داشتم و حالم خوب نبود. بخدا گفتم خدا من میرم این اداره دیگه و در خواست کار میدم.خدایا ببینم چیکار میکنی . من میخام بهم نشون بدی. رفتم یک اتاق اون مسول گفت الان نیرو نمیخام شاید چندماه دیگه بیای نیرو بخواهم. من ناراحت شدم خواستم برگردم . خدا گفت برو طبقه اول .برو فلان اتاق. من دو دل شدم گفتم اگر اونم بگوید نه چیکار کنم. یهو گفتم خب بگوید نه مگه چی میشود .برو
رفتم. یک نفر داشت با اون فرد مورد نظر حرف می‌زد.دودل شدم خواستم برگردم اما یک چیزی بهم گفت بمون نترس .منم صبر کردم تا کارش تموم شد. به این آقا گفتم انقد خوشحال شد که داشت بال در می‌آورد گفت من دنبال همچین نیرویی بودم .من فرستاد پیش رئیس مافوق و….
شاید تمام این اتفاقات در کمتر از یک ساعت رخ داد.برای هرکسی تعریف کردم باورش نمیشد.
خدایا من هر آنچه دارم از آن توست. خدایا کمک کن توحیدی باشم.
ممنون

به نام خدای مهربان
سلام به دوستان
من تعدادی از توضیحات دوستان رو خوندم
منم مثل خیلی از بچه ها این موضوع منو به فکر فرو برد. دوستان توضیحات خیلی خوبی رو اشاره کردند.
من هم دوست دارم درمورد این موضوع اول از همه برای خودم بنویسم و درکی که منم چند ماه پیش که توحید عملی 10 و مخصوصا بعدش که توحید عملی 11 روی سایت اومد رو برای خودم بنویسم چون وقتی که شروع به نوشتن میکنم-با تمرکز بالا-چیزایی از درونم تراوش میکنه و در مدار هدایت هایی قرار میگیرم که خودم هم شگفت زده میشم.
خب خیلی نکات هست درمورد ارتباط بین توحید و عزت نفس و احساس لیاقت و البته قدرت خلق و اختیار انسان
من مخصوصا خیلی برام مهم شد که این ارتباط رو درک کنم چون روزی که من دوره احساس لیاقت رو خریدم و تصمیم گرفتم روش کار کنم دقیقا چندساعت بعدش توحید عملی 11 روی سایت قرار گرفت.
شاید بتونم بگم این بهترین همزمانی بود که برای من میتونست اتفاق بیفته تا من بتونم ارتباط خوبی بین توحید و عزت نفس و احساس لیاقت برقرار کنم. خب درمورد این موضوع میتونم ساعت ها بنویسم (همینجوری که ساعت ها برای خودم نوشتم و با خودم درموردش صحبت کردم) اما دوست دارم توی این کامنت بیشتر درمورد بخشی از درکم درمورد قدرت اختیار و خلاقیت انسان و توحید صحبت کنم.
حتی قبلش یک نکته جالبی رو بگم: اینکه نمیتونستم ارتباط خوبی بین این موضوع و توحید و همین آیه “ما رمیت…” پیدا کنم منجر شده بود که احساس گناه هم بیاد سراغم که اینم باز داشت به احساس لیاقت من لطمه میزد. به این دلیل احساس گناه داشتم چون توی اون زمان من احساس خیلی خوب و فوق العاده ایی رو داشتم تجربه میکردم شرایط خیلی خوب بود و ذکری جدا ناپذیر از من شده بود این که: خدایا همش بخاطر توعه من هیچکاری نکردم تو منو هدایت کردی
ذهن چی میگفت؟ میگفت اون بنده خدا هایی که الان وضعشون بده احساسشون بده و اینطوری هدایت نشدن چی؟ چرا خدا اونارو هدایت نمیکنه؟ میدونی انگار اینکه خیلی اوضاع خوب پیش بره داشت منجر به احساس گناه میشد (اینم خودش کلی جای صحبت داره)
اما چیزی که میخوام بگم این قدرت اختیار با ما رمیت اذ رمیت همچین بی ربط هم نیست.
موضوع به نظر من اینجاست که اوکی همه اعتبار ها درمورد هرچیز به خدا میرسه اما تو آیا به این موضوع اگاه هستی یا نیستی ایا تو تصمیم میگیری که اعتبارش رو به خدا بدی یا ندی
تصور کن من میرم درس میخونم و توی امتحان بیست میگیرم ۲ تا حالت داره یا من بعد از اینکه درس میخونم میام و “مغرور” میشم و میگم من بودم که همه کارهارو کردم من بودم که یادگرفتم یاا میام و اعتبارش رو به خدا میدم و میگم: خدایا اگر ذهن من خوب یادگرفتم اگر تونستم توی امتحان بیست بگیرم از لطف تو بوده
یعنی حالا فارغ از اینکه من توی اون بیست گرفتن قدرت اختیار داشتم و درس خوندم و… بعد از اون دستاورد بازم طبق اختیار دوتا انتخاب دارم که آیا خدا کمکم کرد یا فقط خودم بودم.
و نکته مهم اینه که این دوتا طرز فکر دو احساب متفاوت و دو نتیجه متفاوت هم رقم میزنه.
اگر بخاطر دیدگاه اول مغرور شم توی خودم نمیبینم که بیشتر برم یادبگیرم و مغرور میشم و خب به همون نسبت نتیجه توی اون زمینه رو به افول میره.
دیدگاه دوم باعث میشه که مغرور نشم فکر نکنم که دیگه به تهش رسیدم و برم یاد بگیرم
البتههه اگر همین طرز فکر که خدایا هرچی یادگرفتم از لطف تو بوده اتصالات درستی توی ذهنم داشته باشه
منظورم چیه؟
بزارید با یک مثال توضیح بدم: دقت کردین استاد وقتی داره توی فایل مثلا توحید عملی میگه: خدایا من هیچی نیستم، من هیچی نمیدونم و کلا وقتی ازاون جور کلمات دارند استفاده میکنه همیشه یک لبخند ملیحی روی لبشون هست انگار که این جمله وصل میشه به یکسری چیزایی توی ذهنشون که منجر به احساس خوب و فوق العاده ایی میشه و شکل صورت استاد این شکلیه:)))
اما برای خیلی از ماها شاید اینجوری باشه که: خدایا من هیچی نمیدونم من هیچی بلد نیستم و این جملات باعث بشه احساس ناتوانی پ ندونستن کنیم! و شکل صورتمون این شکلی باشه :(((
استاد هم توی فایل توحید عملی 11 به این موضوع اشاره کردند و یک جمله خیلی خوبی رو گفتند که: خیلیا فکر میکنند وقتی میگن خدایا من نمیدونم دارن ندونستن رو به جهان ارسال میکنند اما همه چی ذهنیه! موضوع اینجاست که بفهمی و درک کنی جایگاه خودت دربرابر جایگاه خداوند رو
و استاد توی اون فایل میگن: بنظر من آدمی خیلی باهوشه که بدونه که خودش نمیدونه
اینجا دوتا نکته هست؛ یکی اینکه همون کلمه “بنظر من” که برام خیلی جالبه استاد درمورد قوانین فرکانس و اینا از این کلمه خیلی کم(شاید اصلا) استفاده میکنند اما اینجا این کلمه رو گفتند این نشون میده که: استاد خودشون شخصا اینطوری ارتباط خوبی رو درمورد توحید توی ذهنشون تنظیم کردند. اینجوری باور کردند! ولی درمورد اینکه مثلا جهان داره به فرکانس های ما پاسخ میده استاد نمیگه: بچه ها به نظر من جهان داره به فرکانس ها پاسخ میده!
میدونی میخوام بگم خدا برای هرکس یک چیز شخصیه میتونی توی ذهنت هرجوری میخوای تنظیم کنی
استاد اینطوری تنظیم کرده من هرچقدر باهوش تر باشم بیشتر میگم نمیدونم، بیشتر تسلیمم، بیشتر میزارم خدا منو هدایت کنه و اعتبار هرچیزی رو میدم به خداوند.
چون اگر ارتباط خوبی رو توی توحید و احساس لیاقت و قدرت خلاقیتت توی ذهنت ایجاد نکنی بخوای هم توحیدی باشی احساست بد میشه :(
جالبه همین چندوقت پیش داشتم درس هایی از انیمیشن گربه چکمه پوش رو توی سایت دوباره گوش میدادم اونجا خانم شایسته حرف جالبی رو به استاد زدند که: اوایل من با در درونم میگفتم (خطاب به استاد) بابا یکذره اعتبار کارهایی که میکنی رو به خودت بده هر کار کوچک و بزرگی رو میگی اعتبارش از آن خداست یکم کریدیت به خودت بده! خانم شایسته ادامه دادن که: بعدا که بیشتر توحید رو درک کردم دیدم اتفاقا شما چقدر باهوشی که میای اعتبار همه چیز رو به خدا میدی!
چون خیلی فرق هست بین فرکانس غرور در برابر خداوند یا تواضع در برابر خداوند
آره این هست که من اگر درس خوندم من تصمیم گرفتم که درس بخونم من تصمیم گرفتم تا خدا هدایتم کنه و این قدرت اختیار من بوده
اما اینم هست که بعد از اینکه نتیجه ات رو گرفتی انتخاب کنی که میخوای اعتبارش رو بدی به خودت و منم منم کنی یا اعتبارش رو بدی با خداوند چون این دو تصمیم (بعد از موفقیت درسی) در ادامه کاملا دوتا نتیجه متفاوت رو توی مسیرت رقم میزنه.
همینجوری که گفتم دوتا فرکانس تواضع و غرور دوتا نتیجه کاملا متفاوت رو به ارمغان میاره.
بحث اینجاست فارغ از اینکه من اراده کردم و من این قدرت اراده رو دارم، این قدرت اراده رو دارم که حالا اعتبارش رو به کی بدم؟ بگم منم که دارم مینویسم یا خدا داره مینویسم؟ بنظر منم اگر باهوش باشم میگم خدایا تویی که داری مینویسی!انتخاب میکنم که اینو بگم (قدرت اختیار در راستا توحید)
یادمه وقتی که دوره احساس لیاقت رو شروع کردم این صدای واضح از طرف خداوند رو شنیدم که سینا در این مسیر فایل توحید عملی 11 رو اصل و راهنمای مسیرت قرار بده
گفتم یعنی چی؟ گفت یعنی هیچوقت فکر نکن که دیکه یادگرفتی هیچوقت فکر نکن که میدونی هیچوقت مغرور نشو!
چون خیلی مرز باریکی هست بنظر من بین اینکه ادم فکر کنه داره احساس لیاقت میکنه( درصورتی که مغرور شده) یا اینکه واقعا احساس لیاقت میکنه
اگر توی ذهنمون درست تنظیم کنیم (همون جمله استاد که: همه چیز ذهنیه) درستش اینه که به میزانی که توحیدی بشی احساس لیاقت میکنی و به میزانی که احساس لیاقت کنی توحیدی میشی!
چون اگر واقعا ادم جایگاه خودش در برابر خداوند رو درست درک کنه این اتفاق میفته که اولا خیلی در برابر خدا متواضع و سپاسگزاره دوما خیلی در برابر خداوند متواضعه
خدایاشکرت به خاطر این فرصتی که فراهم کردی تا بنویسم.
بازم میگم کلی میشه درمورد این موضوعات نوشت منم بخشی از درک خودم رو نوشتم
مرسی از دوستانی که نوشتند
خداروشکر بخاطر این سایت فوق العاده و خدایی که هدایتگر هممون هست….

سلام
اول از همه تشکر از شما برای جواب های فوق العادت در کامنت های عقل کل.
روزی گوشیم شکست و من با سعی بی نظیری حالم رو خوب نگه داشتم در صورتی که 1.5 میلیون پول تعمیر بود و من اون پول رو نداشتم.
و تسلیم و ناتوان بودم نه اینکه شدم بودم یعنی با این انگیزه که بیایم تست کنیم این قانون رو و پولش به طرز معجزه آسایی فردای اون روز جور شد.
و من دوباره چند هفته پیش گوشیم شکست و من باز هم تسلیم شدم و عاجز شدم و رفیقم گفت یک گوشی دارم تا وقتی گوشی بخری دستت باشه و بهم داد و من هفته بعد گوشی خریدم.
حالا مشکل پول گوشی بود که مادرم قرار بود قسطی بده و پدرم گفت برو وام به اسم خودت بردار من گفتم گوشی رو ببرید پس بدید خب اگه گوشی روشن بشه 40 درصد قیمت کم میشه و من گفتم اون گوشی شکستم رو بدید بهش و همه ساکت شدن و قبول کردن که پرداخت کنند و درصد زیادی از پول گوشی کم شد.
من فکر میکنم وقتی ما به مشکل می‌خوریم خیلی عاجز میشیم.
ولی بعدش یادمون نمیره و حتی میگم ناخودآگاه میگیم حالا هر ما از پل گذشت و باز مغرور میشیم.
تجربه ریز زیادی دارم به قول استاد قبل یک امتحان
قبل یک تست
قبل یک آزمون
وقتی عزیزمون تو بیمارستانه
وقتی گوشیمون می‌شکنه
وقتی ازمون شکایت میشه
وقتی چیزیمون گم میشه
وقتی شکستی می‌خوریم
وقتی وارد یک مسیر جدید میشیم.
در پناه حق

سلام

درک من در مورد این موضوع اینه که با توجه به اینکه هر لحظه همه چیز در حال تغییره وما هم نسبت به قبل تغییر میکنیم چه به سمت خواسته هامون وچه به سمت نا خواسته ها وبا توجه به وجود مادی مون در این دنیا وحتی فراموشی آگاهی های هرلحظه مون با تسلیم بودن در برابر خداوند واحساس خوبمون راحت تر در مسیر درست به سمت خواسته هامون قرار می‌گیریم
تجربه ای که از شناخت خودمون در این مسیر خلق میکنیم وآگاهانه مسئولیت اتفاقات زندگیمون رو به عهده میگیرم
درک میکنیم که با تقلا کردن اگر روی خودمون حساب کنیم وتسلیم خداوند نباشیم خیلی مسیر رو به جلو سخت پیش میره ونتیجه ها کم کم خودشون رو نشون میدن

ولی وقتی آگاهانه با احساس خوبمون باورهای اشتباه رو با هدایت خداوند به سمت تجربه زیبایی های بیشتر ودرلحظه زندگی کردن وبدون وابستگی به داشته هامون به باورهای قدرتمند کننده در مسیر خواسته تغییر میدیم با آرامش لذت بیشتری از زندگیمون میبریم وراحت تر تسلیم خداوندهستیم والخیر فی ماوقع را میپذیریم،،نه به اتفاقات خوب وابسته می‌شویم ونه بااتفاقات ناخوشایند خیلی بهم میریزیم
چون رهاتریم ومیپدیریم این نیز بگذرد

وباز همان تغییر در هرلحظه همه چیز،، بهمون کمک میکنه که تسلیم باشیم ودرک کنیم هیچ چیز ماندگار نیست

البته به نظرم تسلیم بودن در برابر خداوند در هر زمانی باید باشه حتی در زمان کودکی وروی علم خودمون حساب نکنیم

تجربه ای که از دوران مدرسه دارم
یادمه که معلم در کلاس از یکی از دانش آموزان مسئله ریاضی پای تخته پرسید واون نتونست حلش کنه

من چون همیشه همه مسائل رو با علاقه حل میکردم ومورد توجه بودم ووقتی نشسته بودم کامل مسئله رو بلد بودم ولی وقتی پای تخته رفتم همه چیز فراموشم شد وخجالت کشیدم درعین اینکه خیلی هم تعجب کردم
معلم بهم گفت مغرور شدی نه!!!
من سکوت کردم وبا راهنمایی معلم یادم اومد ومسئله رو حل کردم

سپاس از کامنتهای زیبای دوستان

سلام حمیدجان
سپاسگزارم بخاطر کامنت خوبت, من هم در حد درک و تجربه خودم بنویسم
اشاره کردی به دوره لیاقت, جلسه چهار را یادته ؟ فکر کردیم! کلی کنکاش کردیم! که داریم به چی تو وجود خودمون مینازیم! یکی دید به قدش, به هیکلش, خانواده اصیلش,شهرش ,ماشینش, پولش, رابطش, شغلش و…. و مینازه و هی عمیق تر و عمیق تر شدیم من اصلا خودم چندوقت پیش که بازم رو این جلسه کار میکردیم دیدم خداااای من! من حتی دارم به مهارتها و هنرامم مینازم, بعد استاد اومد گفت چی؟ گفت تو اینا نیستی ارزش تو به اینا ربط نداره به درونته! بازم گفتم درونم چیه ادبم؟ اخلاقم؟گفت نههههه درون تو یعنی خدای درونت
یعنی چی یعنی من احساس ارزشمندی دارم بخاطر اینکه خدام, خدا ضربه ناپذیره چقدر تا الان تضاد داشتیم ولی خودمونو تکوندیم و دوباره بلند شدیم ,خدا عشقه تا حالا چقدر شده ادمهایی ک خیلی ناراحتمون کردن رو راحت بخشیدیم, اینا کار ذهنه یا روح؟
حالا بریم سراغ جلسه اول دوره عشق و مودت یا فصل سه و چار کتاب رویاها. خیلی جدی استاد میاد میگه که ما روح و ذهنیم و روح ما همان خداست
تموم شد! با همه ی این اگاهیا میخواهیم ازش استفاده کنیم, مثالاشو خیلی دوستان زدن تو پرسشی که چند روز حبیب الله عزیز گذاشته بود, یکیشم خودت بودی راجب فروختن و خریدن ماشینت. میام ازین اگاهی استفاده میکنم و میگم بخش خداگونه ی من بنظرت راه حل چیه و یه راه حل اسوووون و غیر منطقی میگه!!! و عمل میکنیم و شاید بزاریمش جزو لیست موفقیت هامون ولی بیا قبول کنیم همه ی موفقیت های قشنگمون وقتی بوده که ارام بودیم, پرسیدیم, تسلیم بودیم, شاد بودیم اقااااا در کل تو فرکانس روح بودیم
ولی گاهی یادمون میره ,از گاهی هم بیشتر هنوز یاد نگرفتیم مثل استاد برا رانندگی هم هی بپرسیم و بریم رو قسمت روح و روح گونه عمل کنیم, تو مثال ماشینت با چیزایی که شنیدی و قبلا دیدی میخوای ماشینت رو عوض کنی اول میری پولو جمع میکنی تاریخ ثبت نام خودرو را پیدا میکنی و این روندی ک خودت و خودم میییدونیم از دیده ها و شنیده ها
خلاصه کنم, نمیدونم تونستم منظورم را برسونم یا نه ولی وقتی میاییم تنظیم میکنیم خودمون رو فرکانس روح و هی حواسمون هست و نگهش داریم احساس لیاقت بی قید و شرط بوجوط میاد و ما رمیت اذ رمیت میشیم و اتفاقات خوبی رو رقم میزنیم, میبینم حرفهامون قشنگ شده, کارامونو درست تر انجام میدیم, نقاشی ای ک میکشیم دلچسب تر شده
واسه همیناست که همه ی مباحث استاد راجب حس خوبه
این مبحث خیلی سنگینه !اگه با تمام وجودمون قبول کنیم خداییم, روح خدارو داریم همون همون همونیم و اینو یادمون بمونه و حرکت کنیم مگه احساس بی ارزشی میاد! مگه احساس گناه میاد! ولی درکش سخته, فکر کردن بهش هم ترسناکه قشنگه ها ولی بازم سخته! منصور حلاج رو چرا کشتن!؟ از بس ترسناکه قبول صد درصدش, دیدی میپرسیم و میگه ,وقتی یه سوال بیخود هم میپرسیم که فلان گیر مو رو گم کردم کجاست هیچوقت درهای اسمون باز نشد و جواب با صدای غرش رعد و برق گفته بشه, جواب میاد تو قلب تو ذهن! این یعنی نحن اقرب من حبل الورید!
شاد باشی دوست خوبم

با سلام به دوستانم خوبم

بارها پیش اومده که در شرایطی قرارگرفتم که صحبت‌های افراد ناخودآگاه برام بولد شده وخداوند بر زبانشون جاری شده ومن تسلیم شدم وبراحتی در مسیر درست با تصمیم درست قرار گرفتم

گاهی در جلسات خداوند بر زبانم جاری شده ومسیر به نفع من پیش رفته وبا عث تعجب بقیه شده ولی می‌دانستم علی رغم ترسی که داشتم خودش هدایتم کرده ومن تسلیم بودم

البته مواردی هم بوده که با شرک ورزیدن در صدد جبران بودم
تسلیم هدایت خداوند که خودش دلها رو نرم میکنه نبودم ونتیجه معکوس گرفتم

در تسلیم بودن در برابر خداوند احساس لیاقت واحساس ارزشمندی هم هست وافراد دلشون نرم میشه وبارها براحتی انجام میشه

ولی زمانی که تسلیم نیستیم وروی خودمون حساب میکنیم
با مواجه شدن در برابر کوچکترین تضادی احساس بی ارزشی میکنیم ونتایج نامناسب بعدی رخ میده

پس در هرشرایطی چه تضاد باشه وچه خواسته ای که تجربه اش میکنیم تسلیم بودن در برابر خداوند وپذیرش اینکه خودش در هر شرایطی هدایتمون میکنه امیدوارتر مسیر رشدمون رو طی میکنیم وآرام هستیم

به نام خدای مهربون.
سلام به همگی
امیدوارم حالتون عالی باش
حمید جان تشکر مخصوص هم از برای این سوال .
من تقریبا تمام پاسخ ها رو خوندم و تمام پاسخ ها هم عالی هم درست هستن .و خدا رو شکر میکنم برای هم مداری با این آگاهی ها.
از خدا میخوام بگه اون چیزی رو که باید گفته بشه.
جا داره اینجا از استاد عباس منش و گروهش تشکر کنم که این فضای زیبا رو در اختیار ما گذاشته تا ما هم مثل خودش قوانین رو درک کنیم و خوشبختی رو توی تمام ابعاد زندگی مون تجربه کنیم.
موضوع صحبت این سوال شاید بشه گفت سیستمی بودن خدا رو درک کنیم که این درک تا ابد ادامه داره و همیشه میتونه بهتر درک کنیم سیستمی بودن خدا رو ولی کامل نمیشه.
و موضوع دیگه باور مون نسبت به خدا.
خوب توی ۱۲ قدم توی قدم اول که من کار کردم درمورد این موضوع استاد توضیح داده
و کتاب چگونه فکر خدا رو بخونیم
و فایلی که من سیر نمیشم از گوش دادنش فایل
انرژی ای که خدا نامیدیم. استاد خیلی عالی توضیح داده.
ی خوبی که جواب بچه ها داشت این بود که چون مثال های قابل درک و از زندگی روزمره خودشون میگن باعث میشه بحث نره به سمت نادرست و میشه بصورت عملی از این آگاهی ها بعدا آدم استفاده کنه توی زندگیش.
خدا رو شکر میکنم توی جمع دوستانی هستم که دوست دارن تغییر کنند و قوانین رو درک کنند دنبال حاشیه و بحث های الکی نیستند و چقدر انرژی این جریان الهی در کامنت ها رو آدم حس میکنه و کلی لذت میبره که خداوند داره با تک تک کلمه ها با من باتوجه به مداری که هستیم صحبت میکنه خدیا شکرت.
با تمام صحبت هایی که کردم میریم به اصل مطلب .
در این لحظه و در این مدار و فرکانسی که هستم درکم اینو میگه درمورد درک خداوند و سیستمی بودن خداوند .
استاد توی قدم ۱ توی توضیح سوره اول قرآن میگه .که خدا ما رو هر لحظه هدایت میکنه به هر سمتی که ما بخوایم.
و میگه حتی تو دعا مشخص کنیم که خدایا ما رو هدایت کن به راه راست .راه کسانی که نعمت دادی ن گمراهان.
یعنی خداوند یک سیستمی هست که پاسخ میده به درخواست ها و فرکانس های ما.
به خاطر باور های نادرستی که ما از خدا داریم همش من فکر میکنم توی یک سری از انفاق های زندگیم خداوند از روی بخشنده بودنش خوب و بد میکنه برای شخص من.
انگار خدا یک قدرتی هست که بر همه چی کار داره .مثلا میگه این الان به صلاح این بنده نیست بذار فعلا بهش ندم و غیره…
ولی چیزی که من از این سوره فهمیدم .
به قول استاد اینطور نیست که یک چیزی در مورد خودمون هست که ما خودمون در مورد خودمون نمیدونیم ولی خدا میدونه.در صورتی که مثل برنامه نویس بازی خدا قوانین رو نوشته اینکه ما چطور هر لحظه بازی کنیم رو که نمیدونه چطوری دقیقا بازی میکنیم.
یعنی خدا فقط فقط فقط پاسخ میده .اصلا کار به هیچی نداره فقط پاسخ میده خوب و بد هم نداریم مثل بچه کوچیک ها رو میبریم مغازه و یک چیزی برمیداره از روی کنجکاوی ولی ما میگیم این برات خوب نیست بیا اینو بردار ..
خدا اصلا کار نداره فقط هدایت فقط هدایت
اختیار و تصمیم با خودمونه. ولی نمی تونیم این انرژی هوشمند رو گول بزنیم.
من یک خواسته دارم به محض اینکه توی ذهنم ساخته بشه اون تایید میشه و اگه کنترل کنم ذهنم رو بهم داده میشه.
مثلا این روز ها من میخوام یک خونه اجاره کنم با فلان مشخصات مورد های خیلی زیادی هم رفتم دیدم .
ولی همش نگران هستم برای خونه که میتونم خونه مناسب پیدا کنم یا ن .
واقعا میگن از خدا طوری آدم باید چیزی بخواد و دعا کنه که انگار الان پشت در براش خدا گذاشته.
من‌الان چند روزه خیلی فکر کردم به این موضوع که ما میخوایم داده میشه بدون قضاوت بدون هیچ چیز دیگه .
و قابل درکت از قبل برام شده البته اول راهم و کلی راه مونده .ولی الان برام داره کم کم منطقی میشه که بابا تمام هرچیزی که توی زندگیم اتفاق میفته خودم هستم که رقم میزنم. خداوند پاسخ میده به خواسته های من .
میدونم جوابی که نوشتم ی کم شلوغ و پلوغ شد .
ولی اینو درک میکنم که مهمترین باوری که ما باید روش کار کنیم باورمون نسبت به خدا.
من الان هرچی جلو میرم بیشتر درک میکنم که چقدر باور های من اشتباه در مورد موجودیت خداوند و چقدر این باعث میشه مسیر رو اشتباه برم.
از خدا میخوام به تک تک ما کمک کنه بتونیم بهتر خدا رو درک کنیم .
از همه دوستان تشکر میکنم

سلام مجدد به همه دوستان عزیزم
میخاستم جدا جدا به کامنتها جواب بدم
ولی دیدم بهتره درک خودم رو تا این لحظه بصورت کلی از تمام کامنتها بنویسم
چقدر باید خدا رو شکر کنم
که وقتی از خودش خواستم ، خدا ، همون نیرویی که همه چیزه ، انسان‌هایی رو هدایت کرد که هر کدومشون از یک نقطه از این دنیای پهناور بیان و منو راهنمایی کنن.
و من فقط میتونم بگم خدایا شکرت
و دست تک تک تون رو میبوسم و واقعا دوستون دارم
اینها جیزی جز فضل و هدایت خدا نیست
بریم سر موضوع اصلی
امروز صبح که داشتم ورزش میکردم روز عضلات پشت بود
تا شروع کردم فکرم درگیر شد که آیا اگر من تصمیم نمیگرفتم اقدام نمیکردم عضلاتم رشد می‌کرد؟
قطعا خیر
یک بار بهتره به این جمع بندی برسیم که بله همه چیز خداست
هر سلول ما و هر عضو در بدن ما و …
یعنی بپذیریم که آنچه در این دنیای مادی وجود داره قطعا و یقینا یک انرژیه که البته یک انرژیه واحده و اون انرژی واحد اسمش خداست که پیوسته و جاری در همه چیزه
اینو گفتم که فکر نکنیم چیزی در این دنبا میتونه باشه که ما اونو جدا از خدا فرض کنیم
اما نکته اینجاست
دنیا داره بر اساس قوانین بدون تغییر اداره میشه
یک مثال
من قبلا دیابت داشتم
قبل‌تر که از خدا میخاستم خدایا بهم سلامتی بده هیچ وقت فکر نمیکردم که من باید تغییر کنم تا سلامتی اتفاق بیفته
یعنی تو این توهم بودم که من مثل گذشته رفتار کنم ولی دیابت ام خوب بشه
این یک توهم است . تمام.
خدا خودش هم از قوانینش تخطی نمیکنه
خدا رفتار ژن ها رو بخاطر من تغییر نمیده من باید رفتارمو بر اساس خواص اونها تغییر بدم
پس منو هدایت میکنه که بر اساس قابلیت های اون ژن ، روش های تغذیه جدیدی رو پیش بگیرم تا رفتار من همسو بشه با رفتار ژن ها تا سلامتی اتفاق بیفته
این یعنی من موثر هستم ، من تصمیم گیرنده هستم.
قوانین که از قبل بوده
پس چرا من بیمار بودم؟
همه چیز خداست ولی نمیشه نقش انسان رو در اتفاقات نادیده گرفت
یا مثلا نمیشه انتظار داشته باشم من طبق روال سی و نه سال زندگی قبلم هیچ ورزش و تحرکی نکنم ولی ماهیچه ها و عضلاتم بشه مثل آرنولد
این هم یک توهم است
وقتی من تصمیم گرفتم که میخام عضلاتم شکل بهتری داشته باشم خدا قوانین سلولی و مولکولی رو که تغییر نداد بلکه منو هدایت کرد به انجام حرکاتی که بواسطه اون حرکات عضلات و ماهیچه های من رشد کنه
یعنی باز هم من موثرم
خدا همیشه بوده و هست
خدا در تک تک‌سلول های من بوده و هست
ولی تا دیروز که تصمیم من عدم تحرک و ورزش بوده به یک شکل، و امروز که مننننن تصمیم گرفتم ورزش کنم به یک شکل جدید
خدا همون خداست فقط واکنشش به تصمیمات و البته اقدامات من تغییر کرده ، چرا ؟ چون من موثرم
بحث خوب یا بد نیست
خدا قضاوت نمیکنه ، دخالت هم نمیکنه فقط واکنشش نشون می‌ده به درخواست‌های تو
تو میخای بازوهای عادی داشته باشی هدایتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت ات  میکنه به تصمیمات و اقداماتی که نتیجه بشه همونی که تو میخای
بخای بازوهای حجیم و ورزیده داشته باشی باز هم هدایتتتتتتتتتتتتتتت ات میکنه به تصمیمات و اقداماتی که نتیجه بشه همونی که تو درخواست کردی
اینکه فکر کنیم من در اتفاقات دنیای اطرافم بی تاثیر هستم هم دقیقا یک جور شرکه
همون طور که دیروز مهشید جان گفت تو کامنتش :
هر ویژگی که به مخلوقات خدا نسبت داده شده از طرف خداست و ما نه میتونیم ذره ای جیزی بهش اضافه کنیم نه کم کنیم
انسان هم ذاتا خالق خلق شده
ذاتا دارای قوه اختیار و انتخاب خلق شده
اصلا وجه تمایزش هم همینه
حتی دلیل برتری اش هم همینه
اینکه ما بگیم همه چیز خداست و مسئولیت خودمون رو از خودمون صلب کنیم مثل اینه که مسئولیت رشد رو از بذر صلب کردیم
خدا به بذر قابلیت شکافتن و رشد کردن عطا کرده
به من قابلیت انتخاب و تصمیم‌گیری
خدا شرایط رشد اون بزر رو هم براش فراهم‌میکنه
شرایط رشد من در راستای انتخابم رو هم فراهم‌میکنه
تفاوت منِ انسان با بقیه مخلوقات همینه
اوناا محکوم هستند به انجام تنها یک عمل
اما من محکوم نیستم و میتونم تصمیم بگیرم که میخام صعود کنم‌ یا سقوط
فقط همین تصمیمه مهمه و دیگه بقیه شو خدا هدایت میکنه
مثلا ظهر داشتم‌مستند ایلان ماسک رو میدیدم
اینکه بیایم بگیم خدا همه چیزه و ایلان ماسک کاری نکرده واقعا بدور از تفکر و تعقله
ایلان ماسک هم‌مثل تمام موجودات هدایت شده اما به چی؟ به تصمیمات و انتخاب‌هاش
نیروی خداوند مثل یک انجین پونصد اسب بخاری زیر پای همه ما هست ولی چه کسی میتونه ازش استفاده کنه؟ اونی که مهارت رانندگی رو آموخته
بله میدونم که در مسیر ماهر شدن هم خدا هدایتش کرده
ولی در نهایت تصمیم گرفته و خدا هدایتش کرده و الان میتونه ازون قدرت پونصد اسب بخاری استفاده کنه و لذت ببره
نیروی خداوند در همه چیز جاری و ساریه
ولی چرا ایلان ماسک تونسته چنین اتفاقات بزرگی رو رقم بزنه ؟
چون خودش انتخاب کرده
مگه خدا زورش کرده
مگه خدا کمتر یا بیشتر از بقیه اونو هل داده
باطری ها سال‌های ساله که وجود داشتند چرا ایلان ماسک هدایت شده به ساخت ماشین برقی
چون تونسته کنترل ذهن کنه
چون بحای پرداختن به عوامل بیرونی مثل بازاریابی و تبلیغات و …. پرداخته به تحقیق و توسعه
ما فکر میکنم تقوا یه عمل مذهبی یا روحانیه ، نههههه
وقتی همه دنیا میگن تو نمیتونی تو شکست میخوری افکارت خیلی احمقانه است ولی ایلان ماسک ادامه میده ، دلیل ادانه دادنش چی بوده؟ کنترل ذهن
وقتی همه دنیا میگن دیابت درمان نداره چرا استاد هدایت میشه به راه درمان این بیماری ؟
چون به هدایت‌های خدا ایمان داشته
چند روز پیش یک برنامه جدیدی به اسم گل یا پوچ توسط آقای مهران مدیری پخش شد
و نکته جالبیو گفت
گفت این برنامه اصلیه و کپی هیچ برنامه ای نیست
و برای اولین بار در دنیا داره اتفاق میفته
اقااااااااا گل یا پوچ که یک عمره تو ایران وجود داشته
چرا ایشون هدایت میشه به ساخت چنین برنامه ای ؟
چون طبق شناخت کمی که ازش دارم ذهن ثروتمندی داره
عوض اینکه مثل بقیه بگه پول نیست مجوز نمیدن فلانی نمیزاره سرش تو کار خودشه تو شبکه های مجازی نیست
و خدا هدایتش میکنه تا از یه بازی به ظاهر چیپ و کوچه بازاری پول بسازه
از کجا معلوم شاید خیلی از کشورها از ایده اش خوششون اومد و حق امتیازش ازش خریدن
مگه میشه نقش انسان رو حذف کرد و بگیم همه چیز خداست؟
کلیت سوال من همون اول هم همین کج فهمی خودم بود
که بله همه جیز خداست ولی این که همه چیز خداست هیچ ربطی به نقش و جایگاه انسان به عنوان‌خالق زندگیش نداره
این دو تا موضوع هر دو صادق هستند ولی به موازات هم هستند و هیچ کدوم دیگری رو نفی نمیکنه
من تاثیر گزارم من خالقم اما اگر فکر کنم همه چیزو من خلق میکنم سقوط میکنم مثل فرعون و قارون
قدرت خلق رو هم خود خدا به من داده
اعتبارش به خدا میرسه
ولی من تصمیم میگیرم که در راستای نابودی زندگیمو خلق کنم یا در راستای بهبودی
همه چیز خداست ولی باز اگر فکر کنم چون همه چیز خداست پس من هیچی نیستم اینم میشه یک آدم مفلس علاف بیکار که یادش رفته انسان خلق شده با قابلیت خلق
حتی خود خدا مثال میرنه میگه :
برده مملوکی را که قادر بر هیچ چیز نیست، و انسانی را که رزق نیکو به او بخشیده است، و او پنهان و آشکار از آنچه خدا به او داده انفاق می‏کند، آیا این دو نفر یکسانند؟ شکر خدا را است، ولی اکثر آنها نمی‏دانند
قوانین خدا ثابته
شرلیط زیستن هم ثابته
پس چرا هیچ دو نفری مثل هم زندگی نمیکنند؟
چون درخواست هاشون متفاوت بوده
و هر کدوم در راستای درخواستهاشون نتایج متفاوتی میگیرند
من فکر میکنم این کج فهمی در نود و نه درصد آدمهای دنیا وجود داره و البته در مذهبیون ( چون خودم قبلا مذهبی بودم ) بسیار بسیار بیشتر
حتی من دوستان مسیحی دارم که اونا هم وضعشون خیلی خرابه خخخخخ
مثلا همین دیشب باهاشون کافه بودم و دوستم پول کافه رو حساب کرد
و من ازش تشکر کردم و گفتم دمت گرم
و همیشه این جوابو میده : دم خدا گرم.
باباااااااا دم خدا گرم اون سر جاش
ولی تو قدرت انتخاب داشتی و میتونستی اینکارو بکنی یا نکنی
اگر کردی پس دمت گرم
ولی اون‌باز میگه نه من کاری نکردم خدا کرده پس دم خدا گرم.
در نهایت
اگر بخام یه نتیجه گیری کلی بکنم اینه که:
این آیه داره چیزیو بیان میکنه که هیچ منافاتی با نقش و تاثیر انتخاب و اختیار انسان در زندگیش نداره
اینکه اگر یادمون باشه خداوند در هر لحظه داره کارهارو در راستای درخواست‌های ما پیش میبره و این باعث میشه ما اعتبار انجامش رو به خودنون ندیم و مغرور نشیم
اینکه من چه بخام چه نخوام خالق خلق شدم
فقط قبلا چون نمیدونستم داشتم ناآگاهانه شرایط بدیو در زندگی برای خودم خلق میکردم ولی الان باید درک کنم من موثر هستم و افسار کار رو در دست بگیرم و ازین قوانین در راستای سعادت خودم استفاده کنم
و این که من و خدا جدا از هم نیستیم
من بخشی ازین انرژی پیوسته و واحد هستم و چون بخشی از وجود خود خدا هستم ارزشمندم
و مهمتر از همه علاوه بر اینکه مثل تمام‌ مخلوقات خدا در من جریان داره ، خود خدا ویژگی های خاص تری به من بخشیده که به هیچ مخلوق دیگه ای عطا نکرده
پس باید به خودم افتخار کنم
و هر جا تونستم دست آوردی داشته باشم ، جدا ازینکه خدا همه چیزه و اونه که هدایتم میکنه و اعتبارش به خدا میرسه درک کنم که من بودم که تصمیم‌گرفتم و اقدام‌کردم اگر من انجام نمیدادم خدا همون‌ نتایج قبلیو وارد زندگیم‌می‌کرد
نقش من انتخاب کننده و درخواست کننده اس
دیگه همین که تصمیم‌گرفتم خدا تمام‌پلن رشد منو در مسیری که انتخاب کردم قدم به قدم برام مشخص میکنه
و اگر من درگیر نجواها نشم و ادامه بدم و تبعیت کنم از هدایت‌های رب نتیجه قطعا طبق درخواست های من رخ خواهد داد.
قبلا داشتم از خدا هدایت میخاستم که بدبختم کنه البته ناآگاهانه
ولی الان آگاهانه میخام منو به سعادت برسونه

به نام فرمانروای جهانیان
منم یه درکی از هدایت ما به سمت خواسته هامون پیدا کردم حسم گفت اینجا به اشتراک بزارم…
منم یه مدتی اینطوری درگیر بودم که اگر باورهای منن که دارن من رو هدایت میکنن و زندگی من رو میسازن پس من هستم و ذهنم دیگه، پس هدایت های خدا رو چطوری بگنجونم توی این فرمول؟
اینکه استاد میگفتن خدا داره ما رو در جهت خواسته های خودمون هدایت میکنه پس چیه دیگه، نقش خدا چیه؟
این افکار میومد توی ذهنم که خدا ما رو با یه سیستم عصبی خارق العاده آفریده و دیگه تمومه دیگه خودتی و خودت یعنیچی که خدا هر لحظه در حال هدایت تو هست به سمتی که بخوای بعد باز این میومد توی ذهنم که بابا همین سیستم عصبی رو هم خدا به تو داده پس اعتبارش میرسه به خدا برای همینه که میگیم خدا در هر لحظه در حال هدایت ماست ولی باز هم ذهنم خوب قانع نمیشد پس چرا خدا یه جاهایی توی قرآن گفته اگر تقوا داشته باشید برترید، یا خدا افراد مومن رو هدایت میکند و تنها نیستن و یا بعضی جاها گفته خداوند افکار نافرمان و بدکار را هدایت نمیکند؟ اصلا این هدایته چیه؟ چرا بعضی جاها خدا گفته ما به هر دو گروه کمک میکنیم چه اونی که میخواد بره بهشت چه اونی که میخواد بره جهنم!
خلاصه خیلی درگیر بودم تا به یه معادله درست برسم که همه اینها رو در بگیره و من بی قرار رو آروم کنه
درک الان من اینه:
خداوند انسان رو با سیستم عصبی آفریده که باورهای ما که همون مسیرهای عصبی شکل گرفته به وسیله تجربه های زندگی ما هستن دیده هامون، شنیده هامون، تجربیاتمون و…
کنترل زندگی ما رو به صورت ناخودآگاه در دست گرفتن و ما در اون جهتی که فکر میکنیم درسته حرکت میکنیم این میشه هدایت خداوند به صورت عام که هرکسی رو در راستای باورهاش هدایت میکنه و اعتبارش فقط به خدا میرسه چون همین سیستم عصبی رو خدا آفریده باورهایی مثل باور به فراوانی، باور به معنوی بودن ثروت و خیلی باورهای دیگه اینجا اقدامات و تصمیم های مارو ناآگاهانه جهت دهی میکنن به سمت کارهایی که توشون حرکت میکنیم چون باور به فراوانی در جهان داریم یا به سمت ثروت حرکت میکنیم چون باور داریم هرکی پولدارتره نزد خدا عزیزتره یا برعکس وقتی باور کمبود باشه جلوی خیلی از اقدامات ما رو میگیره این باوره وقتی باور بدبودن ثروت باشه نا آگاهانه جلوی خیلی از اقدامات مارو میگیره تا اینجا رسیدیم به آیه ای که خدا گفته ما همه رو به سمت خواسته هاشون هدایت میکنیم هدایت عام خداوند هدایتی که براساس مشیت قرار گرفته در جهان داره کار میکنه ولی ولی عاشق این قسمت دومشم:
خداوند قلب رو هم در وجود انسان نهاده که امروزه اثبات شده دارای نورون های عصبی بسیاری هست که به سیستم عصبی موجود در مغز ما هم وصله اینجا مرکز دریافت هدایت های خاص خداونده اینجا مرکز تقلب رسوندن های خداونده اینحا جاییه که خداوند مارو به سمت خاص هدایت میکنه اگر باورهای با فرکانس بالا مثل توحید رو در خودمون ایجاد کنیم باور به توحید، سپاسگزاری، امید، ایمان به قدرت برتر جهانیان، عشق به خالق، این باورهای سطح بالا که بالاترین فرکانس رو دارندو یه مومن در خودش ایجاد میکنه کاتالیزور ما به سمت خواسته هامون هستن از اینجا خدا ما رو هدایت میکنه که به صورت یه حس درونی هست که هیچ توجیهی با مغز ما نداره فقط یه احساسه که این کارو انجام بده در صورتی که مغزت مقاومت میکنه شاید به خاطر مسیرهای عصبی که به اشتباه در مغز ما شکل گرفته ولی خدا داره بهت تقلب میرسونه که چکار کنی،! اینجا شهوده دوستان جایی که با مشیت خدا برای مومنان بازه که تقلب ها رو از خداوند دریافت کنند حتی اگر باورهای اشتباه داشته باشند تو مغزشون حتی اگر مسیرهای عصبی اشتباهی ساخته شده باشه خدا از اینجا باهامون حرف میزنه و اگر ما کنترل ذهن داشته باشیم پیغام خدارو دریافت میکنیم اگر ذهن منطقیمون رو ساکت کنیم پیغام خدارو میشنویم و نتیجه پاداش های الهی هست که به مومنان وعده داده شده ولی اگر فرکانس کفر، ناسپاسی، بی ایمانی رو بفرستیم اتفاقی که میفته اینه که اون جایگاه قلب که مرکز تقلب رسوندن های خداست بسته میشه دیگه نا صدای خدارو نمی شنویم دیگه اون هدایت های خاص خدا رو دریافت نمی کنیم و اسیر و حیران همون مسیرهای عصبی میشیم که براساس تجاربمون ساخته شدند و نتیجه این فرکانس های سطح پایین کفر و ناسپاسی چیه عذاب الهی که به کافران وعده داده شده چون جایی که خدا نباشه شیطان هست و انسان میتونه تا ته تباهی بره و اینجاست که خداوند توی سوره حمد میگه راه کسانی که به آنان نعمت داده ای نه کسانی که به آنان غضب کرده ای و نه گمراهان!
کسایی که شهودشون بسته میشه کسایی که صدای خدارو دریافت نمیکنند میرن جزو دسته ای که بهشون غشب شده و گمراهان که حیران خودشون و باورهای منطقی خودشون میشن و تازه شیطان هم بیشتر خودنمایی میکنه و به مسیر اشتباه هدایت میشن…
بچه ها من اینطوری دریافت کردم زندگی ما برآیندی از همه این فرکانس هاست برای همین اینقدر زندگی افراد متفاوته..
من اینطوری دریافت کردم اگر بخوایم برای باورها و هدایت براساس اون باورها یه خونه دو طبقه درنظر بگیریم طبقه اول باورهای ساخته شده براساس تجاربمون هستن و طبقه دوم باور توحید و سپاسگزاری و ایمان به خداست یا باور کفر و بی ایمانی و ناسپاسی که این طبقه محیط هست به طبقه اول….
اینجایه که این سخن استاد رو درک می کنیم که توحید همه چیزه!!!
ما هرچقدرم توی خانواده یه فرهیخته ای رشد کرده باشیم به واسطه تجاربمون سرشار از مسیرهای عصبی هستیم که غلطه اگر هدایت های خدارو درکنارمون نداشته باشیم به راحتی گمراه میشیم به راحتی توی مسیر رسیدن به خواسته هامون دچار خطا میشیم پس ما نیاز داریم به تقلب خداوند به اون کاتالیزوره توحید همه چی هست همه چی…..

سلام و درود دوست همفرکانسی ، الان که دارم تایپ میکنم خودم هم به شدت متحیرم از این همه نشانه ، فقط بهتون بگم که من هم تا دو هفته پیش همین حال شما رو داشتم ، اما الان اونقدر به خدای خودم وصلم که حتی بهم الهام کرد بیام تو سایت جواب یک نفر تو عقل کل و بدم ، باورتون میشه سوالتون رو دیدم فقط گفتم خدایا بازم اعجاز ، شکرت چه میکنی با من🥹🥹❤️❤️
من هم تا دو هفته قبل اونقدر مستاصل و درمانده بودم که داشتم به جنون میرسیدم ، تو این سالها اونقدر کتاب خونده بودم و با اساتید عرفان و خودشناسی کار کرده بودم که دیگه ذهنم داشت از شدت سوال و وسواس منفجر میشد ، حتما پروفایلم و بخونید خودتون متوجه میشید ‌. همین و بگم که با تمامی اطلاعات ذهنی که یک روزی برام دست آورد محسوب میشد به عجز و درماندگی رسیدم و فقط تو خواب و بیداری با همه وجود میگفتم خدایا من و هدایت کن به راه درست ، به صراط المستقیم که یکی از این شب ها هدایت شدم پس از مدتها دوباره به سایت استاد عباس منش و فایل های توحیدی و از اون شب انگار از یک خواب خفته بیدار شدم .
تو این سالها روی اطلاعاتم ، روی ذهن کوچکم خیلی حساب وا کرده بودم ، فک میکردم دیگه به خودشناسی رسیدم و از پس همه مشکلاتم بر میام ، اما خدا رو شکر چک و لگد روزگار و خوردم و فهمیدم نه روی خودم حساب باز کنم نه هیچ کس دیگه ایی .
درسته ما قطره ای از دریاییم ، درسته که ما از روح خداوندیم اما …..
قطره ، دریاست اگر با دریاست
ورنه او قطره و دریا ، دریاست .
شاید یه مراحلی رو بتونیم با این ذهن کوچک طی کنیم اما اگر یادمون بره که اصل چیز دیگه ایی هست و از توحیدی بودن فاصله بگیریم بدون شک ضرر میکنیم .
باور کنید هر قدمی تا الان برداشتیم ، شاید به نظر بیاد خودمون برداشتیم ولی اون خواسته ، حتی همین نفس اگر اون نخواد میتونه لحظه بعد نباشه ، پس اگر هم برکت و آگاهی داره تو زندگیمون ایجاد میشه باز هم به لطف اون بوده ، ما انسانها یا میتونیم با تقلا زندگی کنیم یا با خدا باشیم و توی صراط المستقیم ، بدون هیچ زور و تقلایی زندگی کنیم که البته برمیگرده به اون اندازه  و مقداری  که توحیدی هستیم‌ و فقط او را بپرستیم و از  فقط او کمک بخواهیم .
شک به دلتون راه ندید ، فقط خدا همه کاره است.
یه لحظه فکر کنید ،  کار ارگان های بدنتون رو میتونید کنترل کنید
ما حتی نمیتونیم بفهمیم یه سلول چطور داره کار میکنه ، چه برسه به میلیاردها سلول که هر کدوم دارن کار خودشون و انجام میدن ،
ما از یه لحظه بعدمون خبر نداریم چه برسه که بخوایم برای هفته ها و ماهها برنامه ریزی کنیم
ما انسانها خیلیییی خیلییییی در مقابل خداوند کوچکیم اما تا یکم به یک سری از خواسته هامون میرسیم هوا برمون میداره که کار خودمون بوده .امان از این انسان ناسپاس و متوهم 😃
توی عرفان خیلی خونده بودم باید منیت و نفس رو کنار گذاشت تا خدا رو دید اما هیچ وقت نمیتونستم از پسش بربیام ، همیشه یه جا این منیت بود ،اما بلاخره روز نابودی این من رسید و این من اونقدر به مرز هیچ و درماندگی رسید که فهمید اصل ماجرا رو
ما همه شیران ولی شیر علم
حمله‌شان از باد باشد دم‌ بدم
حمله‌شان پیداست و ناپیداست باد
آنک ناپیداست هرگز گم مباد
 
مولانا میگه ما همچون شیریم ، ولی شیر روی پرچم 😂
حمله این شیر از بادی هست که میوزه وگرنه که این باد نیاد شیر روی پرچم تکونم نمیخوره 😃
میگه همه این پز و خوشحالی شیر از قدرت باد هست ، حالا ما انسانها همون شیر روی پرچمیم ، اگر باد بوزه یه تکونی بخوریم
امیدوارم تونسته باشم تا حدی جوابتون و داده باشم ، که البته همینم هدایت خداوند بود و بس .
در پناه و هدایت و حمایتش باشید 🙏🙏✨️✨️

سلام مجدد
امروز به یه آیه دیگه برخوردم که دیدم اینم به یه جنبه دیگه از همون چیزی که دیروز نوشتم داره اشاره میکنه.
آخر اون کامنتم نوشتم که درسته ما خودمون انتخاب میکنیم که کدوم مسیر رو بریم، ولی همین ویژگی رو هم خدا در وجود ما قرار داده. درکنار این موضوع، این ارزشمند بودن انسان و به تسخیر دراومدن همه چیز در دنیا برای انسان هم از فضل خدا بر مردم هست.
حالا امروز خیلی هدایتی این آیات رو دیدم:
سوره حجرات:
وَاعْلَمُوا أَنَّ فِیکُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ یُطِیعُکُمْ فِی کَثِیرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمَانَ وَزَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ وَکَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْیَانَ أُولَئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ ﴿۷﴾
و بدانید که پیامبر خدا در میان شماست اگر در بسیارى از کارها از شما پیروى کند قطعا دچار زحمت مى ‏شوید لیکن خدا ایمان را براى شما دوست‏ داشتنى گردانید و آن را در دلهاى شما بیاراست و کفر و پلیدکارى و سرکشى را در نظرتان ناخوشایند ساخت آنان ره یافتگانند.
فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَنِعْمَهً وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿۸﴾
بخششى از خدا و نعمتى و خدا داناى سنجیده‏ کار است.

اینکه در آیه ۷ گفته شده: «لیکن خدا ایمان را براى شما دوست‏ داشتنى گردانید و آن را در دلهاى شما بیاراست و کفر و پلیدکارى و سرکشى را در نظرتان ناخوشایند ساخت»، یه مثال دیگه از همین موضوعه. و دقیقا داره توی آیه بعد اشاره میکنه اینم یک بار دیگه نمونه ای از فضل خدا بر شماست و خود این ویژگی هم یک نعمته.
یعنی اینکه برای شما که ایمان آوردید، از فضل خدا بر شما، یک سری کارها در نظرتون انجامشون خوشایندتر شده و انجام یه سری کارها براتون ناخوشایند شده.
یعنی این ویژگی به شما داده شده (اضافه شده).
و این از فضل خدا بوده… خودتون به تنهایی نمیتونستید این رو در خودتون ایجاد کنید.
…………………………………………………………………………….
امروز وقتی پاسخ سارا جان رو خوندم، نشستم با توجه به توضیحات کامنت قبلیم، به این آیه فکر کردم.
دیدم اینجا هم باز همون داستانه. یعنی تمام این ویژگی ها رو خداوند در تک تک این اجزا قرار داده که باعث میشه این سنگه بره و به هدف بخوره.
از قوانین فیزیک گرفته که باعث پرتاب سنگ میشن….
تا هوایی که در مسیر سنگ شکافته میشه تا سنگ بتونه ازش عبور کنه…
تا قدرتی که در دست برای انجام این کار وجود داره….
تا چشمی که داره به هدف نگاه میکنه….
تا تمرکزی که برای نشانه گیری ایجاد میشه.
تا قلبی که همچنان داره میتپه تا من رو در طی انجام این کار زنده نگه داره…. تا نفسم….
تا هر عامل دیگه ای که تاثیری روی این قضیه داره.
کدوم یک از اینها رو یک انسان میتونه به تنهایی ایجاد کنه؟
آیا انسان میتونه به قوانین فیزیک چیزی اضافه کنه؟
آیا خودش به تنهایی میتونست کاری کنه که یه عضوی در بدنش ایجاد بشه که باهاش بتونه مسیر هدف رو ببینه؟
آیا خودش میتونست عضوی ایجاد کنه که باهاش پرتاب کنه؟

اصلا بیاید همین موضوع «مهارت پیدا کردن» رو بیاید بررسی کنیم:
درسته که ما با تمرین و تکرار در یک ورزش یا کاری میتونیم در اون مهارت پیدا کنیم، ولی آیا این ویژگی رو ما در خودمون ایجاد کردیم که وقتی یک کاری رو چندین و چند بار تکرار کردیم، توی اون مهارت پیدا کنیم و دیگه درست انجامش بدیم؟
یعنی مثلا قبلا یه انسانهایی بودن که اگه ۱۰۰ هزار بار هم یه کاری انجام میدادن، توی اون کار هیچ مهارتی پیدا نمیکردن و نمیتونستن درست انجامش بدن، اما الان ماها یه انسانهایی هستیم که این ویژگی و مزیت رو خودمون به دی ان ای خودمون اضافه کردیم که وقتی یه کاری رو چندین و چند بار انجامش دادیم، دیگه به صورت حرفه ای و درست انجامش بدیم؟
این ویژگی رو خدا از فضل خودش به ما داده.

تازه بعد از همه اینها، میرسیم به اینکه حتی اگه رونالدو هم باشه، (که دیگه مثال کاملی از حرفه ای بودن و کامل بودن در کار خودشه)، باز نتونست پنالتی اولش رو گل کنه.
بعد، اینجا میرسیم به همون تسلیم بودن که سارا جان توی کامنتش اشاره کرد. و به یادآوری اینکه:
این کارها رو خدا داری انجام میدی نه من. من، از فضل خدا بر خودم، تونستم انتخاب کنم که به هدایت تو عمل کنم. و تو هم، باز هم به واسطه همون فضلت بر من، داری کارها رو برای من انجام میدی.
درنهایت، نتیجه ای که من میگیرم اینه که این ارزشمندی من نه به واسطه مهارت و تسلط من در اون کاره، بلکه به واسطه در هر لحظه قدم برداشتن در مسیریه که خدا بهم الهام کرده. حالا اگه توی این مسیر باید یه کاری رو هم با مهارت انجامش بدم، خود خدا برام ردیفش میکنه.
یعنی همون مثالی که خودتون در مورد نفر اول و دوم المپیک اشاره کردید… اینا از نظر مهارت و آمادگی جسمانی ممکنه تفاوت خاصی باهم نداشته باشن. اما درنهایت اونی که کنترل ذهن بیشتری داشته، موفق میشه.
یُؤْتِی الْحِکْمَهَ مَنْ یَشَاءُ وَمَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَهَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرًا کَثِیرًا وَمَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿بقره/۲۶۹﴾
حکمت را به هر کس بخواهد می دهد، و آنکه به او حکمت داده شود، بی تردید او را خیر فراوانی داده اند، و جز صاحبان خرد، کسی متذکّر نمی شود.
وقتی تو این آیه، منظور از یشاء رو، همون طبق قوانین الهی عمل کردن، قرار بدیم، یعنی کنترل ذهن و توحید و ایمان و عمل صالح و غیره قرار بدیم، یعنی اگر این کارها رو بکنی، جز صاحبان خردی. در نتیجه خود به خود، (بازم طبق قوانین بدون تغییر خداوند)، بی تردید خیر فراوانی بهت داده میشه. حالا اون «خیر فراوان»، میتونه نتیجه مثبت هر کاری باشه که داری انجام میدی.

اینارو دارم برای خودم اینجا مینویسم که چیزایی که توی مغزم هستن رو بریزم بیرون و موضوع برام شفاف تر بشه. خدایا شکرت برای آگاهی های امروز
امیدوارم برای شما هم مفید باشن.

سلام به دوستان عزیزم. من مدتها بود دست به نوشتن نشده بودم چون به شدت مشغول سر و سامون دادن به زندگی خودم بودم و هر بار می گفتم زمانی می نویسم که بهم گفته بشه. امروز که کامنت ها رو می خوندم و مثل همیشه لذت می بردم دلم می خواست یک نکته های ریزی رو به گفته ها دوستان عزیزم اضافه کنم که یک دفعه چشمم خورد به کامنت رویای عزیز که اشاره داشتن به یکی از کامنت های خودم که مدتها پیش تو یکی از تحولات جدی ذهنی ام بهم الهام شده بود.
واقعا ممنون حمید رضای عزیز از عنوان همچین سوالی و اینکه این همه کامنت با ارزش از توش در اومده. نکته ای که رویای عزیز اشاره کردن رو دست کم نگیریم. من تو صحبتهای اولیه اتون حس کردم تفکیکی بین خودتون و خدا هست. این اراده و خواستن ها رو کاملا می فهمم و می دونم که یکی از ارکان مهمی است که تا نباشه خواسته ای به واقعیت نمی انجامه. ولی ته دلم دوست دارم تاکید کنم که خدایی که ازش صحبت می کنیم انقدر نزدیکه که باور خیلی هامون نیست. این موضوع که من ذره ای از خدا هستم به من به شخصه چنان اعتماد به نفسی می ده که باور کنین بعضی وقت ها حس می کنم هر کاری که دلم بخواد می تونم انجام بدم. دوست دارم اینجا یکی از کارهای عملی که کردم رو براتون بگم چون مطمینم نمونه عملی است که من فقط و فقط با ایمان به این قضیه بهش برسدم:
من برای مدت طولانی شغلی داشتم (مهندسی) که مدتها بود حس خوبی باهاش نداشتم، تا اینکه با استاد آشنا شدم، شیفته قوانین و نوع بیانشون شدم تو تمام وقت های ازادم با عطش گوش می دادم گره های ذهنی ام رو کم کم پیدا کردم روشون کار کردم و رسیدم به موضوع خودارشمندی… و دیدم اینجاست.. همون موقع ها بود که کامنتی رو که دوست عزیزم رویا خانوم اشاره کردند رو نوشتم. تا قبل از اون من تو آینه نگاه می کردم و یک مادر خسته و گیج و ناراضی می دیدم که نه از زمانی که با کودکش می گذرونه لذت می بره نه از کارش نه از درامدش و نه از خودش… من خودم رو تو اینه می دیدم ولی هیج ارزشی برای اونی که می دیدم قایل نبودم…تا اینکه فرکانسم عوض شد. خیلی شیرین.. به شهود رسیدن یا به قول شما که از زبان استاد گفتین وقتی روح به بالاترین درجه ها می رسه و خالص می شه و از ذهن چموش رها می شه همون مرحله ای است که دیگه شما به جواب می رسین و اون لحظه ای که رسیدین دیگه اروم می گیرین.. من اون زمان ها چندین و چند بار جواب سوالاتم رو تو لحظاتی که اصلا انتظارش رو نداشتم گرفتم. یکیش همین بود. که توی اینه نگاه کردم و اشک ریختم و شرمنده شدم از اینکه من چه قدر به این قسمتی از خدایی که در منه کم توجه کردم. اصلا چه طور تونستم… دیگه چی از خدا برای من بالا تر. کی از اون برای من محترم تر. جذاب تر.. کی عزیز تر. اونجا بود که احساس کردم ارزشم چه قدر زیاده، نه به خاطر اینکه به خودم افتخار کردم چون تسلیمش شدم، این هست ها ولی همه چیز نیست، دلیل اصلیش اینه که من ارزشی دارم خداگونه. چون اون همینجاست نزدیکتر از رگ کردن همین جا در اعمال من. فقط می خوام این حس رو منتقل کنم که من با این دید چه قدر ارزشمند شدم از دید خودم. و زندگی من از اون موقع تغییر کرد.تمام خودم رو بعد از اون حال جمع کردم. به خودم اومدم. و تعهد دادم که یادم نمی ره چه قدر ارزشمندم. و دنیا این تغییر رو در من دید…
یک سال و نیم پیش من هیچ ایده ای نداشتم چه طور اما می خواستم تکون بخورم از اونی که بودم به یک انسان قدرتمند که اراده می کنه و رها می شه انقدر ایمان داره که به سادگی به خواسته اش می رسه. این فرمول دنیاست فرمولی که خدا بناش کرده و چه قدر دقیقه این خدا. همه قوانین مثل قانون جاذبه زمین بدهیه که اتفاق می افته و هیچ شکی توش نیست، الله اکبر از این ارامش. چی اصلا از این جالب تر. بشینی بنویسی برنامه ریزی کنی و بوم… بعد رها کنی. تموم شد. بقیه اش تو مسیر موندنه و صبر و تکامل و حرکت و عشق به تولید به مولد بودن عاشق کارت بودن. درخواست کردن رها کردن بوم… رسیدن…. دوباره خواستن رها کردن کدهای خراب رو اصلاح کردن لذت بردن…بوم رسیدن
من اون روزها حتی نمی دونستم به چه موضوعی علاقه دارم. یعنی فکرش رو بکنین من سالها بدون اینکه اصلا یادم باشه علاقه چیه فقط مثل ربات زندگی کرده بودم، موفق هم بودم ها، ولی خوشحال….؟ نه نبودم. یعنی صبح که بلند می شدم نمی دونستم برای چی باید باز برم سر اون کار.. باز یک روز دیگه…
الان اما همه چیز عوض شده، یک سال و نیمه که لذت بردم. از لحظه لحظه اش. اولش از کارم استعفا دادم. با اینکه رییسم شکه شد، گفت هر وقت خواستی برگرد، برای دلایلم یه جورایی مسخره ام کرد اما من حسم خوب بود. شجاعت می خواست کلی سوال تو دهنم بود اما می دونستم ارزش من این جا و این کار نیست باید تغییر بدم من نه مادر مناسبی بودم تو این مسیر نه انسان خوشحالی نه مهندس عالی، همه چیز روزمرگی. زدم بیرون اما یک پلن خوب داشتم، از یک امکانی که اونم یک دوست از ناکجا مطلعم کرد استفاده کردم، البته اون اولش حتی مطمین نبودم این امکان شامل حالم می شه یا نه ولی می دونستم بابد بزنم بیرون تا بفهمم. این امکان بهم این اجازه رو می داد تا مدتی مجدد تو زمینه ای که کم کم فهمیده بودم علاقه مندم بهش تحصیل کنم و مدرک هم بگیرم خودم یک ذره هم خرجی نداشت برام. و باید بگم هزینه کلاسها بسیار بالا بود و تنهایی از عهده اش بر نمی اومدم…با همین فرمون رفتم جلو، خواستم، رها کردم بوم……. الله اکبر. اول تایید گرفتم از اداره مورد نظرم که پشتیبانی مالی می کنن بعد دنبال یک جای مناسب برای تحصیل گشتم چون به خاطر کوچولوم فقط می شد نیمه وقت بخونم. جاشم پیدا شد همه چیز تایید شد من بعد از دو ماه رفتم سر کلاسی که شرایطش برای من مادر عالی بود. بعد از مدتی طولانی مدرکم رو گرفتم و گشتم دنبال کار. اینجا بود که زمزمه های ذهنی شروع می شد…. توی تازه کار با این همه سابقه کاری نامرتبط… بگرد تا بگردی…هیچ جواب مثبتی نمی گرفتم…ولی ارزش کارم رو می دونستم نمی تونستم دوباره برگردم سر کار قبلی یا یک چیزی شبیه اون، پای انتخابم و علاقه ام وایسادم، بهم الهام شد شاید کاری پیدا بشه با شرایط و وظایفی تلفیقی از کار قبلیم و علم جدیدم. سوال کردم چی؟ هدایت شدم، هیچ کدوم از ادمهایی که می شناختم امیدی بهم نمی دادن، می کفتن اصلا تلفیقی چی می شه، دنبال جه عنوان شغلی هستی اصلا… ولی خدای من کارش رو بلده! شک داری هنوز؟؟؟؟ بعد این همه هدایت و مثال عینی و عملی که با چشمهای خودت دیدی و تجربه کردی؟؟؟ اون منو هدایت می کنه. تمام. یعنی الان اصلا نمی دونم و یادم نیست چی شد ولی یک شغلی پیدا کردم که حقوق و مزایاش عالی بود و نگم براتون که تلفیقی بود از همه جور کاری که من هم در ایران کردن بودم هم محل زندگی فعلیم. و هم در زمینه تحصیل جدیدم. رفتم مصاحبه دادم و شد. تمام. اصلا نمی دونم چه جور. اما چالش اینجا تموم نشد. همزمان یک شرکت دنبال من اومد، خودشون تماس گرفتن و پیشنهاد دادن برم مصاحبه. انقدر پیگیری کرد که مصاحبه رفتم و تو مصاحبه با همه شرایط من و حقوق و مزایای عالی موافقت کرد. باورم نمی شد، من ارزش خودم‌ و فهمیدم و دنیا دنبال من کارفرما رو فرستاد… الله اکبر. برای من این جذاب بود. اما عجیب نه دیگه… تنها مسیله این بود که کار اون شرکت، همون جنس کار شغل قبلی بود…. وقتی فهمیدن که کار دیگه ای هم هست که من دارم بهش فکر می کنم ( شغل مورد علاقه ام) حقوق رو زیاد کردن… و من زمزمه های فکری ام دوباره شروع شد… حقوق و مزایای بیشتر…. وسوسه کننده بود. اما همون هفته ای که باید تصمیم می گرفتم هر جا روم رو بر می گردوندم صحبت از موندن روی هدف ها و رها نکردن اهداف و این جور موضوعات بود. اخه هدایت دیگه چه جوری… به خودم گفتم، ایمان یعنی پای هدفت موندن. پیشنهاد شرکتی رو که حقوق بیشتر رو می داد رد کردم و حسم عالی بود….خدایا شکرت. الان منتظرم بعد از یک جهاد نسبتا طولانی مسیر جدیدی رو شروع کنم و خدا می دونه که هدف اصلی من چیزی فرا تر از اینهاست.
البته ناگفته نمونه که من تو این مدت با دخترم عشق کردم لذت بردیم و کلی زندگی رو زندگی کردیم.
عهد کرده بودم تا زمانی که نتیجه ای تو دست نداشتم چیزی ننویسم که فقط حرف نباشه. ولی امروز فکر کنم زمان مناسبی بود که ‌بگم، این مسیر واقعا درسته.با یک مثال عملی. ایمان به الله و عاشقش بودن یه جوری زندگی رو عوض می کنه که تو رو ارزشمند می کنه فارغ از کمی ها و کاستی هات. ارزشی رو بهت می ده که فقط خودت و خدای خودت می فهمین چه قدر توانایین. فقط چون تو هستی، موجودی،به این معنی که تو می تونی اراده کنی سوال کنی و رها کنی و بعد بری سراغ هزاران لذتی که از صبح تا شب دور و برت هستن و فقط کافیه ذهنت رو کنترل کنی که ازشون استفاده کنی تا توی مسیر بمونی… و ناگهان… بوم. و جذابیت قضیه اینه که همه این قدرت رو دارن که تغییر بدن بهتر کنن بهبود بدن…همه.
امیدوارم تو صحبتهایی که کردم یکی شدن با الله رو خس کرده باشین. قلب من که الان داره از سینه جدا می شه…
خوشبخت باشین
دوستدار شما فروغ

سلام استاد عزیزم ومریم جان شایسته وهمه همخانواده ایهای عزیزم
ممنون از حمید رضای عزیز بابت طرح این سوال که واقعا ما رو به فکر برد تا بیادمون بیاد خداوند چطور همیشه کمکمون کرده وما فراموش کردیم .
امشب تو ماشین بودم پسرم اهنگ نسیمی از سامی یوسف رو گذاشته بود هوای غروب خنک وروحنواز چراغهای روشن ورنگی شهر درختهای رقصان در باد همه چی دست به دست هم داده بودن که یه حس روحانی خاص داشته باشم باچشمانی اشکبار از حس دیدن زیباییها وسپاسگزاری که رسیدیم به یه فلکه که خاطرات گذشته منو زنده کرد بله عزیزان دقیقا پارسال یه همچین موقعی بود که من به این فلکه رسیدم وبا وجود شلوغی ماشین دنده خالی کرد و هیچ کاری از دستم نمی اومد ماشینها بوق میزدن ومن خیلی جالبه بدون هیچ عجله واضطرابی فقط اشاره کردم که ماشین خرابه وباور میکنید توچند لحظه دیدم چند تا ماشین ایستادن وچند تا جوون از ماشین پیاده شدن واومدن راهنمایی کردن ماشینو بردیم کنار جاده و گفتن کاری از دستشون برمیاد که تشکر کردم گفتم الان زنگ میزنم همسرم بیاد ورفتن باور میکنید اینقد سریع این افراد اومدن انگار میدونستند این مشکل پیش میاد ومنتظر کمک بودن وبعدشم یه اقای مسن محترمی اومدن وکنار پارک کردن گفتن منتظر میمونم همسرت بیاد هرچی گفتم برن من مشکلی ندارم گفتن نه قبلا این مشکل برا همسرم پیش اومده وخیلی نگران شده نمیخوام دخترم شما هم نگران بشید وموندن تا همسرم اومد بعد که خیالشون جمع شد که نیاز به کمک ندارن رفتن اینها رو که میگم اینقد سریع اتفاق افتاد که مات ومبهوت بودم اخه چه جوری خدا به این زودی کمکشو فرستاد حتی گفت نمیخواد نگران باشم ومدتی که تو ماشین منتظر همسرم بودم فقط اشک شوق میریختم وخدارا سپاسگزاری میکردم که اینق بزرگه وهوای بنده هاشو داره ونمیزاره اب تو دلمون تکون بخوره شاید اگه کس دیگه به موضوع نگاه میکرد میگفت طبیعیه این افراد اومدن کمک کردن ولی به خداوندی خدا اینها فرشته های از طرف خدا بودن اخه با مکث ماشین اونا رسیدن وکمک کردن ورفتن هنوز هر وقت اون لحظات یادم میاد فقط اشک میریزم واز خدای عزیزم تشکر میکنم که تنهام نذاشت تواون شلوغی وفورا دستانشو به کمکم فرستاد .
خدایا شکرت .