چرا بعضی افراد بدشانس هستند؟ - صفحه 106 (به ترتیب امتیاز)

برگی از روزشمار تحول زندگی من ، روز دهم

بسم الله النّور

سلام استاد عباس منش و سلام مریم بانو

اول از همه باید خدا رو هزاران بار شاکر باشم برای اینکه تونستم به روز دهم سفرنامه برسم و خیلی خوشحالم از این بابت. خدا رو شکر که با روز دهم متعهدانه و بی وقفه 9 برگ نوشتم و امروز هم برگ دهم رو به یاد و یاری الله مهربان می نویسم.

پنج روز پیش حرکتی رو شروع کردم و تصمیمی رو گرفتم که سال ها در این حیطه مردد بودم و تکلیفم با خودم معلوم نبود ، اما بالاخره تصمیم گرفتم و خب چیزی هست که باب دل خودمه! و خب بودن تو این مسیر سختی هایی برام داره که باید صبور باشم ، برای همین یه کم تعادلم بهم خورده بود اما من تمام تلاشم رو کردم که اوضاع روبراه باشه، پریشب سعی کردم با احساس خوبی بخوابم و دویروز صبح هم خیلی خوب از خواب بیدار شدم . اما به خاطر همون سختی ها دوباره از تعادل خارج شدم و ذهنم یه جورایی من رو به سمت خوابیدن هل میداد که مثلاً برای دقائقی دور از تنش های درونم باشم. من هر روز صبح ساعت یک ربع به 2 بامداد بیدار میشم و خب اگه در طول روز بخوابم بیدار شدنم سخته و کسل میشم . آگاهانه مقاومت کردم و گفتم نه من فرار نمیکنم ، اگه بخوابم از کارام عقب می افتم. بلند شدم و اول رفتم آشپزخونه و پسرم رو صدا کردم که بیاد تا همزمان بهش املا بگم. یه فایل آموزشی که دوستش داشتم گذاشتم و هم ظرف شستم و هم به پسرم املا گفتم و هم ناهار درست کردم. و سعی کردم به خواسته هام فکر کنم و بعضی هاش اینقدر برام ملموسه که وقتی بهشون فکر می کنم ناخودآگاه لبخند میزنم و دلم پر میشه از هیجان .

ناهار خوشمزه ای شد. املا هم که گفتم. ظرف ها رو هم که شستم و انجام دادن همین سه تار کار ، آها فایل آموزشی هم که شنیدم ، انجام دادن این چهارتا کار خیلی حالم رو خوب تر کرد و احساس قدرت می کردم که گول نجوا رو نخوردم و بیخود با خوابیدن وقتم رو تباه نکردم. تا اینکه ساعت 3 و نیم بعدازظهر شد و من چهار کلاس داشتم . گفتم یه کم استراحت کنم ،دراز کشیدم و اومدم تو سایت و کمی مطالعه کردم که یهو گوشیم زنگ خورد. یکی از عزیزانم بود. یه کم صحبت کردیم ، بعدش شروع کردم ازم کاری رو خواست که انجام بدم ، اما من دوست نداشتم که اون کار رو انجام بدم ، چون من رو وارد درگیری هایی می کرد به من هیچ ربطی نداشت. منم گفتم نه این کار رو نمی کنم، از ایشون اصرار و از من انکار. آخرش دیدم می خواد حالم بد بشه گفتم من اصلاً نمی خوام سر این مسائلی که به من هم مربوط نمیشه حال خودم رو خراب کنم و خداحافظی کردم. سریع حالم رو اوکی کردم و آنلاین شدم برای کلاسم ، دیدم شاگردم نیومده. پیامک دادم جوابی از ایشون نرسید. گفتم خب اشکالی نداره خیره ان شاءالله . کلاس بعدیم ساعت پنج بود. با اینکه درونم پر از نجوا بود که بیخیال این تصمیمت شو و از این مزخرفات باز سعی کردم حال خودم رو خوش نگهدارم ، دو تا پسرام نقاشی هاشون رو آورده بودن ببینم. همیشه یه کوچولو توضیح میدن برام ، عمداً ازشون خواستم که بیشتر توضیح بدن تا روحم با اون زبان کودکانه ی شیرینشون تغذیه و شارژ بشه. خدای من چقدر قشنگه وقتی بچه ها دارن نقاشیشون رو تفسیر میکنن ، اگه رنگم نکرده باشن اینقد با آب و تاب توضیح میدن که آدم رنگی می بینه!

ساعت پنج شد و کلاسم شروع شد ! از چهار نفر دو نفر حاضر شده بودن و من هم قرار بود درس جدید بدم از طرفی داشتم فکر می کردم که خب الان درس بدم که دو نفر نیستن و بی فایده است. یهو یکی از بچه ها خودش پیشنهاد کارت نویسی داد و کار من رو راحت تر کرد و دوره هم شد. کلاس بعدی هم رسید و اون هم عالی پیش رفت و رسیدم به کلاس آخری ، کلاس آخری هم عالی پیش رفت. و بعد هم یه شام عالی و خوشمزه نوش جان کردیم. سفره ی شام رو هم همسرم جمع کرد و کلی باعث سرحالی من شد. بچه هام رو بوسیدم و شب بخیر گفتم ، اومدم که بخوابم ، دیدم دو تا پسرام تو تاریکی اومدن و میگن شب بخیر مامان. آخ دلم میره. دوباره بغلشون کردم و بوسیدمشون و شب بخیر گفتم و رفتن خوابیدن. منم درحالیکه به خواسته هام فکر می کردم خوابم برد و صبحم که بیدار شدم تا به الان کلی کارای مفید انجام دادم و الانم صدای آواز پرنده ها رو می شنوم ، الانم می خوام برم حیاط و یه هوای سرد بخوره به صورتم و همونجا تصور کنم که تو بالکن خونه ی خودمون هستم و دارم به طبیعت زیبای اطراف و به جنگلی که سمت راست خونه ی ماست نگاه می کنم.

پیش به سوی روز یازدهم سفرنامه

اللّهم ثبّت اقدامنا