چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 2 - صفحه 1
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 2510MB68 دقیقه
- فایل صوتی چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 230MB68 دقیقه
به نام خدای وهاب
سلام به استاد عزیزم و مریم نازنین و دوستای خوبم در این خانواده ی صمیمی
امروز بعد از اینکه به کارام رسیدم اومدم توی پارک جلوی خونه
روی صندلی پیکنیکیم نشستم
وسط چمن ها
لا به لای درخت ها
زیر نور آفتاب
لم دادم و اومدم سراغ سایت و کلی کامنت فوق العاده خوندم و جواب دادم و نوشتم..از خدا،
از همون که همه چیزه،
همون که میگه آی ایها الناس، من به شما نزدیکم، درخواست های شما رو اجابت میکنم اگر شما هم منو اجابت کنید و به من ایمان داشته باشید!
همون که وقتی اونو داری همه چی داری!
پُر شدم از احساس سبکی و شور و شعف!
یه آهنگ تجسمی گذاشتم
احساس میکنم همین الان خوشبخت ترین آدم روی زمین هستم
گرمای آفتاب رو روی پوستم احساس میکنم و لذت میبرم
باد توی موهام میپیچه و عشق میکنم
صدای پرنده ها رو میشنوم و بهشون لبخند میزنم
خدایا شکرت که من سالم هستم و میتونم از اینهمه نعمت هات لذت ببرم
خدایا شکرت که زیبایی های این جهان رو میتونم ببینم
صداهای بی نظیر طبیعت رو میتونم بشنوم
عطر این چمن رو میتونم حس کنم
خدایا شکرت که من تو رو دارم
من با کار کردن روی دوره ی روابط به وضوح دارم اثراتش رو میبینم…قبل از اون ماه ها بود که هیچ ارتباط جدیدی برام پیش نیومده بود، ولی به محض گوش دادن به اون آگاهی ها، و پیدا کردن یه سری ترمزها در خودم، و تلاش برای اینکه با خودم و شرایطم بیشتر در صلح و آرامش باشم، نشونه هاش رو دیدم…انقدر واضحه که آدم دیوانه میشه!
خدایا چه جهانی خلق کردی با این قوانین ثابت!
البته که فعلاً هنوز فقط نشونه ست، ولی من دیگه سعی میکنم عجول نباشم…
دیشب با یه آقایی که چند هفته پیش باهاش آشنا شدم رفتم بیرون…یه پارک خیلی قشنگ دور دریاچه، چون شب بود و وسط هفته خیلی ساکت و آروم بود فضا، اول چراغ های پارک روشن بود، اما دونه دونه چراغ ها خاموش شدن و خیلی تاریک شد، من یک دفعه به آسمون نگاه کردم و دیدم پرررررر از ستاره ست و یه هلال خییییلی نازک ماه…انننقدر این منظره قشنگ بود و من تحسینش کردم که این آقا یه کم مونده بود (حتماً تو ذهنش میگفت خوب حالا ستاره س دیگه!) (ایموجی خنده)
حالا بماند که این آقا آدم مناسب من نیست نهایتاً…اما انقدر توی این مدت به من ابراز علاقه کرد و احساس خوب منتقل کرد که دقیقاً میفهمیدم نتیجه ی تغییر درونیِ خودمه…
و خدا رو شکر کردم که از طریق این بنده ش به من گفت مسیرت درسته، همینو بگیر برو…
رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ
پروردگارا! دلهای ما را، بعد از آنکه ما را هدایت کردی، (از راه حق) منحرف مگردان! و از سوی خود، رحمتی بر ما ببخش، زیرا تو بی نهایت بخشنده ای!
به نام خدای یکتا و بی نیاز
سلام به استاد عزیزم و مریم جان و هم خانواده ای های دوست داشتنی!
خدا رو شکر که بالاخره بعد از چندین روز خدا این فرصت رو برام فراهم کرد که این فایل فوق العاده رو ببینم و در موردش بنویسم!
چقدر این کلمه ی “هدایت” رو من دوست دارم… باورهای درست باعث میشه که من “هدایت شوم” به ایده های صحیح با آدم های مناسب در مکان مناسب…و اون وقته که تلاش ها جواب میده.
اون قسمت که گفتین ما در باره یه سری مسائل باورهای بهتری داریم…میخوام یه تجربه ی خودم رو share کنم و به خودم هم یادآوری کنم…
من در زمینه ی مهاجرت خیلی باورهای خوبی داشتم و دارم…من مطمئن بودم بالاخره مهاجرت میکنم و بدون کمترین دردسر یا حتی میتونم بگم بدون هیچ دردسر مهاجرت من به کانادا اتفاق افتاد و دقیقاً بعد از اینکه پرونده ی مهاجرت من قبول شد کلاً برنامه های مهاجرتی استان کبک که من از اون طریق اومده بودم تغییر کرد و کلی پرونده ریجکت و بسته شد!
یه موضوع دیگه اینکه خیلی ها اوایل که مهاجرت میکنن خیلی سختی میکشن ولی من خیلی راحت اومدم خونه ی خواهرم، یه خونه ی ویلایی خیلی بزرگ با 4 تا اتاق خواب و یه بیسمنت مجزا…با همه ی امکانات..همه ی کارای اداری و غیره و ذلک رو با کمک خواهرم که سال هاست اینجا زندگی میکنه انجام دادم بدون کوچکترین استرس یا دردسری…و خلاصه به قول بعضی ها خیلی لاکچری وار مهاجرت کردم… خدایا شکرت و خدایا ببخش که من خیلی راحت نعمت هات رو فراموش میکنیم و در دام ذهن نجواگر میوفتم و به نداشته هام فکر میکنم!
خدایا شکرت که استاد توی این فایل در مورد مسئله ای صحبت کرد که دقیقاً مسئله ی من هم هست! البته دوره ی عشق و مودت خیلی داره بهم کمک میکنه…خیلی چیزها رو در خودم پیدا کردم که نمیدونستم اینا ایراد کار من هستن…اکثر وقت ها هم وقتی استاد در مورد ترمزها صحبت میکنن همون لحظه ذهنم میگه خوب من که اینجوری نیستم…اما یه ذره که بیشتر به خودم فرصت میدم و عمیق تر میشم میبینم نه..منم به یه شکلی این ترمزها رو دارم.
چند تا از ترمزهایی که استاد توی این فایل بهش اشاره کردن:
– من از لحاظ ظاهری آدم جذاب و خوشگلی نیستم
من اول فکر کردم که این ترمز رو ندارم، چون واقعاً باور دارم که ظاهر زیبا و جذابی دارم و مدام هم اینو از اطرافیان میشنوم…ولی وقتی فکر کردم دیدم که یه چیزایی هست که گاهی پس زمینه ی ذهنم میگذره…مثلاً فکر میکنم اگر من پوست بهتری داشتم حتماً خیلی جذاب تر بودم، یا حتماً اگر کمی از این چاق تر بودم جذاب تر بودم…خیلی دارم روی عزت نفسم کار میکنم و میدونم که کلید یا یکی از کلیدهای پیدا کردن رابطه ی فوق العاده اینه که تو خودت با خودت در صلح و آرامش باشی…اگر یه زندگی یا آدم جذاب و جالب میخوای همین الان باید زندگی خودت جالب و جذاب باشه، نه اینکه منتظر باشی یکی بیاد بعد زندگیت جذاب بشه…ولی خوب اون افکار هم از ذهنم میگذره، یا شاید هم اون پُشت مُشت های ذهنم همینجوری نشسته :)))) که باید بیرونشون کنم کاملاً! و به قول استاد “باید روی خود ارزشمندی، عاشق خودت بودن و احترام به خودت کار کنی با همون ظاهر و اندامی که داری”
– باور اشتباه بعدی اینه که من توانایی خاصی ندارم و چیز خاصی بلد نیستم!
اگر تو در ذهنت، خودت برای خودت ارزش قائل باشی جهان برات ارزش قائل میشه
– همه ی آدمای درست و حسابی ازدواج کردن رفتن: باور کمبود!
هیچ وقت نیست که توی جهان کمبود باشه! همیشه آدم فوق العاده هست. اما اگر باور ما این باشه که نیست، ما پیداش نمیکنیم، ما هدایت نمیشیم به سمتش!
– من لایق یه رابطه ی عاشقانه نیستم.
من خیلی این ترمز رو داشتم، شاید هم از خود کم بینیم بوده…وقتی یه آدم فوق العاده میومد تو زندگیم، اولش تعجب میکردم که این برای من پیش اومده! مگه میشه؟ بعد ذهنم هی میگفت حتماً یه ایرادی یه گرفت و گیری چیزی بعداً پیدا میشه…به قول اینجایی ها too good to be true
چقدر این جمله ی مزخرفیه! باید بگیم too good and definitely true!
وقتی تو فکر میکنی لیاقت عشق رو نداری جهان بهت ثابت میکنه که نداری.
– من باید پرفکت باشم باید بی نقص باشم برای اینکه یه رابطه رو شروع کنم
هیچ کس در این جهان بی نقص نیست، برای اینکه باید پیشرفت کنیم. تو خودت رو با نقص های خودت بپذیر، روشون کار کن، بدون که این یه مسیر همیشگی برای پیشرفته، با خودت در صلح باش، خودتو لایق بدون با اونی که هستی، با کمی ها و زیادی هات، با نقص هات و نقاط قوتت، اون وقت ببین که جهان چقدر آدمای فوق العاده ای رو وارد زندگیت میکنه.
– افراد همیشه خیانت میکنن!
اینهمه آدم هستن دارن زندگی میکنن سالم و درست…چرا فکر میکنیم همه نامناسب هستن؟!
– من پولدار نیستم، وضعم خوب نیست…کدوم پسری میاد سراغ همچین دختری؟!
ولی وقتی نگا میکنی به دور و برت میبینی نه، خانمی بوده از شهرستان با یه فرد بسیار موفق ازدواج کرده و زندگی فوق العاده ای هم داره، و برعکس…
– من بهتره تنها باشم، دوست دارم تنها باشم!
اینکه انتخاب کنی تنها باشی هیچ ایرادی برش نیست. ولی خیلی مواقع این حرف و این جمله از انتخاب نمیاد از ترس داره میاد! از اینکه تلاش کردی یا خواستی ولی نشده و الان میگی که آقا من خودم انتخاب کردم که تنها باشم.
– اصلاً تو سرنوشت من این نوشته شده…عشق اصلاً به من نمیاد…مقدر شده!
هیچ چیزی برای ما مقدر نشده…اما اگر باور داشته باشیم مقدر شده، جهان ثابت میکنه که مقدر شده!
– من اصلاً تو روابط خوب نیستم، اصلاً بلد نیستم چه جوری ارتباط برقرار کنم!
و این باور باعث میشه که اصلاً نخوایم رابطه برقرار کنیم. ما از اول هیچی بلد نبودیم، یاد گرفتیم. روابط هم همینجوریه، آدم یاد میگیره. هر چیزی قابل یادگیریه!
– اگر من وارد رابطه بشم آزادیمو از دست میدم!
چون فکر میکنیم رابطه یعنی کنترل شدن. در صورتیکه رابطه ی واقعی و درست، رابطه ایه که هر فردی آزادی عمل خودشو داره علایق و سلایق خودشو داره و هر دو نفر احترام میذارن به سلایق همدیگه.
خدایا شکرت برای این فایل عالی و آگاهی هایی که ازش دریافت کردم!
استاد جان بی نهایت ازتون ممنونم!
عاشق شما و مریم جان و دوستان بی نظیرم در این خانواده ی صمیمی هستم!
در پناه خدا باشید!
سلام به آقا حمید عزیز!
چقدر عالی نوشتی…(دیگه این جمله تکراری شده :))) نمیدونم چی بگم)
ولی انقدر سرمست شدم که گفتم حتماً باید بنویسم!
انقدر از خوندن کامنت شما و بعد پاسخ های دوستان غرق لذت و اشک و خنده و احساس شادی و نزدیکی به خدا شدم که واقعاً انگار از این دنیا خارج شدم!
خدا رو با تمام سلول هام شکر میکنم که نعمت این کلاس و هم کلاسی شدن با شما دوستان بی نظیر با قلم های دیوانه کننده و طناز رو به من داد…و من لایق این هستم که از این فضا بهره ببرم و سرمست بشم!
در پناه خدا بهترین ها رو برای شما و همه ی هم کلاسی های نازنینم آرزو میکنم!
سعیده جانم!
چه مناجات زیبایی کردی با خدا!
چقدر تو فوق العاده ای!
امروز کلی داشتم کامنت های شما و دوستای عزیز دیگه که زیر هم پاسخ در پاسخ اومده بود رو میخوندم (اسم نمیبرم که کسی از قلم نیوفته) و کلی لذت بردم و اشک ریختم و خندیدم و خدا رو شکر کردم که دوستان توحیدی و درجه یکی مثل شما دارم!
انشالله یه روز همگی از نزدیک دور استاد جمع میشیم و از نتایجمون میگیم! و بزرگ ترین نتیجه مون همون پیدا کردن خداست که به لطف استاد عزیزمون برامون حاصل شد!
با خدا باش و پادشاهی کن
عاشقتم سعیده ی عزیزم و می بوسمت و همیشه منتظر خوندن کامنت هات هستم :-*
محمد عزیز، درود بر شما!
چه انرژی فوق العاده ای داری همیشه!
همیشه با خوندن کامنت هات و دیدن ویدیوهات و شنیدن صدات احساس خوبی میگیرم…صدای خوبی هم داری!
ما واقعاً خیلی خوشبخت هستیم که شاگردان کلاسی هستیم که استادش همیشه در حال بهبود محتوای درسی هست…با اینکه نیازی نداره..محصولاتش اونجا داره کار خودشو میکنه…ولی نمیتونه هر روز در حال بهبود نباشه،
در حال پیشرفت نباشه،
دنبال راه های ساده تر و بهتر نباشه!
من هر موقع تنبلی میخواد بیاد سراغم میگم ببین، استاد با اینکه تا آخر عمرش دیگه نیاز به کار کردن نداره و میتونه فقط در حال تفریح و گردش باشه، ولی هر بار خودشو میندازه تو یه چالش جدید…تهِ تهش هم هیچ کاری نخواد بکنه میره کارای قبلی رو شخم میزنه، آپدیت میکنه، اضافه میکنه…و با این کار عشق میکنه در نهایت!
خدا این جهان رو بر پایه ی رشد و پیشرفت خلق کرده…اگر تو هم در حال رشد و پیشرفت باشی باهات موافقه و کمکت میکنه…اگر دنبال سکون و درجا زدن باشی تضاد پشت تضاد برات ردیف میکنه اون سرش ناپیدا! تا سرت گرم باشه با حل کردن همین تضادها، به جای رشد و پیشرفت و ترقی…
اینا رو به خودم میگم چون خیلی وقت ها ذهنم میخواد منو مجاب کنه به تنبلی و بی خیالی…خیلی هم با جمله های به ظاهر قشنگی میاد سراغم…که مثلاً دنیا دو روزه و انقدر دنیا رو جدی نگیر و از همین لحظه لذت ببر، از طبیعت لذت ببر، سخت نگیر…
اینا همه درست! همش خوبه…ولی نه اینکه هیچ تلاشی هم نکن، دنبال پیشرفت هم نباش…تو باید تلاش و پیشرفتت هم جزئی از همون لذت بردن باشه…
ایمانی که عمل نیاورد حرف مفت است
محمد عزیز، خیلی ممنونم از کامنتت که باعث شد من این نکته ها رو به خودم و هم کلاسی هام یادآوری کنم!
شما که ماشالا خودت یه پا استادی (چشمک)
در پناه خدا بهترین ها رو برای شما و دو استاد عزیزم و همه ی دوستای خوبم توی این خانواده ی صمیمی آرزو میکنم (قلب)
رضوان عزیزم سلام!
چقدر کار خوبی کردی که کامنت سید علی رو اینجا گذاشتی…مو به تنم راست شد…چقدر این بشر موحد و به خدا وصله!
چقدر میتونه در ما امید و اطمینان ایجاد کنه که تک تک ما هم اگر همینقدر ایمان داشته باشیم به خدا، به قدرتش،
به یگانگیش،
به فضلش،
به اینکه به همه ی ما به یک اندازه نزدیکه،
میتونیم جواب تک تک خواسته هامونو و حتی بیشتر و بهتر از اون بگیریم.
فقط کافیه راه بدیم،
جلوشو نگیریم،
نگیم چه جوری؟!
نترسیم از آینده
غمگین نباشیم از گذشته
لا خوف علیهم و لا هم یحزنون باشیم!
خدا رو شکر میکنم به خاطر وجود شما دوستان نازنین و آگاه در زندگیم…که هر روز از طریق شما و از هزار طریق دیگه باهام حرف میزنه و هدایت میکنه!
در پناه خدا باشی عزیزم :-*
سلام علی آقای عزیز!
خیلی ممنونم از پاسخی که به دیدگاهم گذاشتید. خیلی خوشحالم که کامنت من تونسته احساس خوبی رو به شما منتقل کنه…این سایت و این بچه ها واقعاً نعمت بزرگی هستن که ما داریم…دیشب قبل از خواب داشتم یه فایل نگاه میکردم، بعد یه لحظه یادم به گذشته افتاد که همیشه وقتی خسته بودم و میخواستم بخوابم قبل از خواب یه اپیزود از یه سریالی چیزی نگاه میکردم…ولی الان واقعاً دوست دارم از هر فرصتی برای گوش دادن به فایل ها، خوندن کامنت ها و یادآوری قانون به خودم استفاده کنم…
پیش به سوی اینکه زندگیمونو خودمون همونجوری که دوست داریم بسازیم :)
در پناه خدا بهترین ها رو براتون آرزو میکنم!
سلام به شهره ی عزیز!
چقدر شما رو تحسین کردم با خوندن کامنتتون! با شرایطی که داشتین، ازدواج زود و جدا شدن و… ولی مثل خیلی های دیگه تسلیم “سرنوشت” نشدین و نگفتین دیگه خدا برای من اینجوری خواسته و از این جور حرفای غلط… و به دنبال پیشرفت بودین و همین که الان توی این سایت هستین، در جمع این خانواده ی صمیمی،با این استاد نازنین و دوستان فوق العاده، نشون میده که این درخواست در وجود شما بوده و زمینه ش رو داشتین و خدا هم به شما پاسخ داده!
در پناه خدا بهترین ها رو براتون آرزو میکنم و مطمئنم اگر به همین مسیر با باور و عمل ادامه بدیم هرررررچه که بخوایم در زندگی بهمون داده میشه… الگوی حی و حاضرش همین استادِ نازنین خودمون که از کجا به کجا رسید!
موفق باشین :-*
سلام به شما رویای عزیز!
اول بگم چه اسم زیبایی دارید! من از بچگی یادمه این اسمو خیلی دوست داشتم و توی خاله بازی ها اسممو میذاشتم رویا :)))
خیلی ممنونم که وقت گذاشتین و برای دیدگاه من پاسخ نوشتین و این حس قشنگ رو به من منتقل کردین (قلب)!
تعبیر خیلی جالبی نوشته بودین:
باور به اینکه خداوند پیشاپیش ما حرکت میکنه و کارها رو برای ما آسون میکنه!
چقدر زندگی لذت بخش میشه اگر ما واقعاً به این جمله باور داشته باشیم و همیشه تو ذهنمون مرورش کنیم!
خدا رو شکر میکنم به خاطر این سایت و فضای فوق العاده ای که توش هستیم و میتونیم خیلی خوب از هم الگو و انگیزه و کلی حس خوب دریافت کنیم…
در پناه خدا بهترین ها رو برای شما آرزو میکنم رویا جان :-*
سلام به اسدالله زرگوشیِ 5 ستاره :)))
عجب کامنت درجه یکی!
خیلی احساس نزدیکی کردم با این کامنت و اصلا انگار خودم نوشته بودمش!
این دست و پا زدن ها،
این ترس و نگرانی،
این بولد کردن کمبودها،
این مقایسه ها و مسابقه دونستن زندگی…
همه ی اینا رو باید رها بشیم ازش با به قول شما سپردن فرمان زندگی به دست خدا و اعتماد به اینکه اون به بهترین شکل و از بهترین مسیر ما رو میبره!
بازم تشکر میکنم ازتون به خاطر دیدگاه های زیبایی که توی سایت میذارین، که من به شخصه همیشه ازش الگو و انگیزه میگیرم.
در پناه خدا بهترین ها رو براتون آرزو میکنم :)