جهان مانند آینه عمل می کند - صفحه 105 (به ترتیب امتیاز)

سلام خدمت استاد عزیزم و همه دوستانی که در این مسیر زیبا هستند

چهارمین روز سفرنامه

دوست عزیزم که در حال خواند کامنتم هستی ، درک کردن این موضوع به ظاهر ساده‌ و بعد عمل کردن بهش یک ایمان و تعهد متفاوتی میخواد که استاد ازش به جهاد اکبر یاد میکنه

احساس خوب = اتفاقات خوب

و تمام هنر ما باید توی توانایی کنترل کردن ذهنمون باشه

من یکی عهد کردم با خودم روراست باشم و فقط با نتیجه ادامه بدم نه فقط حرف خالی ، همون حرف بدون ایمان و عمل

چیزی که فهمیدم اینه که کنترل ذهن فقط توی احساس خودش رو نشون میده و نمیتونم ادعا کنم که دارم ورودی‌هام دو کنترل میکنم و کلام منفی نمی‌زنم و در عوض توی ذهنم جنگی تمام عیار برپاست که نتیجه‌اش احساس بده

آقا ، کنترل ذهن با تقلا کردن و زور زدن نمیشه

مثلا من احساسم رو توی تمام طول روز به هرنحوی بود کنترل کردم و تقریبا بهش مسیر دادم

و امروز برام واقعا از تمام جهات روز خسته کننده‌ای بود

تا اینکه بعد از یک تماس تلفنی ناخوشایند نتونستم کنترل ذهنم رو نگه دارم و همه چیز دوباره بهم ریخت

و اینکه دیدم از پسش بر نمیام و کلی افکار منفی تمام وجودم رو گرفته

افکار و توجهاتی که الان و شرایط الانم رو روبروم گذاشت

و در نهایت گفتم بیام بخوابم و ذهنم رو آروم کنم و از فردا صبح ادامه بدم

چه کلاه معرکه‌ای و البته تکراری که روی سرم میزارم

ولی میدونید چیه؟

توی تمام این سالها بوده و بعضی وقتها قشنگ بهش توجه میکردم و انجامش میدادم و البته همیشه نادیده‌اش میگرفتم و علیرغم تمام هشدارهایی که می‌داد به صدای ذهنم گوش میکردم و میکنم

یه چیزی که هروقت قراره هر کار اشتباه یا عمل اشتباه یا تصمیم اشتباهی بگیری بهت هشدار میده ، حتی واسه یک لحظه هم که شده

و اونم با تغییر دادن احساس و عواطف

و این همون هدایت الهی هست که بهمون میگه این کارت یا رفتاری و عملت با خواسته‌ای که من توی وجودت گذاشتم هم مسیر نیست و نباید انجام بدی

و کار همیشگی ما هم اینه که با کلی تعلل و اهمال کاری یا بهانه بالاخره میزاریم ذهنمون بهمون غلبه کنه و هربار با همون احساس بدی که تا آخرین لحظه داره آلارم میده همون کار اشتباه رو انجام میدیم و اون هدایت رو نادیده میگیریم

و میدونی کی متوجه میشیم که همون هشداری که ولکن نبود و ما با سماجت به مسیر اشتباهمون ادامه دادیم ندای الهی و هدایتمون بوده؟

وقتی که بعد از انجام همون کاز اشتباه تمام وجودمون سرشار از احساس بد میشه

اونوقته که می‌فهمیم که خدا تمام توانش رو برای هدایتمون گذاشته و هر لحظه میزاره

ولی ما با تمام بهانه ها و تمام بی ایمانی ها و تمام ضعیف بودنها و تمام راحت طلب بودنهامون نادیده میگیریم

و همین چیزها هست که من و تو رو تو این سطح از زندگی و سعادت و خوشبختی قرار میده و امثال استاد عباس منش رو توی اون سطح

هر لحظه و توی هر حالی میتونیم متوجه این صدا و این هدایت بشیم

فقط از طریق احساس و عواطفمون بهمون مسیر میده

توی هر لحظه

به خدا قسم تو هر شرایط و هر لحظه هست

منتها ما آنقدر غرق توی هیاهوی ذهن و افکار و توجهات منفی خودمون هستیم که اون بیچاره حتی داد هم بزنه ما نمی‌شنویم

و دیگه رو میاره به اینکه با نشونه ها ما رو هدایت کنه ، با قرار دادنشون توی دیدمون یا توی گوشمون یا تو فکرمون

ولی باز هم کو کسی که بخواد از هدایتش پیروی کنه ، و ما هربار با گستاخی و سماجت تمام همون مسیر اشتباه رو ادامه میدیم

استاد تمام و تمام و تمام هنرش توی زندگی فقط و فقط اطاعت و پیروی و عمل کردن به همین هدایت بوده و بس که اونم شجاعت و ایمانی مثال زدنی میخواد

و خودش میگه اگه همین هدایت خالی نبود من هیچی نبودم و هیچی نداشتم ، هدایتی که برای تمام جهانیان هست

و اون آنقدر بهش گوش داده و بهش عمل کرده که زندگیش سراسر معجزه شده

حالا تو خودت رو بزار جای خدا ، اگه ده تا شاگرد داشته باشی و یکی بیشتر از همه به درسهات توجه کنه و انجام بده براش چیکار میکنی؟

خب قطعا حق امثال استاد عباس‌منش خیلی خیلی بیشتر ازین هست و اصلا باید مورد توجه خاص خدا قرار بگیرن

درنهایت فقط میخواستم اینو بگم که دیگه بجای حرف زدن و باز کردن دهنم میخوام گوشهام رو بیشتر تیز کنم و شهامت انجام دادن همه هدایت‌ها رو هم داشته باشم نه اینکه مثل تمام این سال‌های عمرم فقط بشنوم و بعدش نادیده بگیرم

هر لحظه داره با احساس و عواطفمون باهامون حرف میزنه ، هزاران و میلیونها بار تجربه کردیم که با گوش کردن به صدای ذهنی که نقش دایه مهربونتر از مادر رو برامون بازی میکنه چقدر سرشار از احساس بد و حتی نفرت نسبت به خودمون شدیم ، مثل همین حالت‌هایی که برای خواب یا بیداری یا غذا خوردن یا توجهات منفی یا پای درددل نشستن و فیلم دیدن و… برامون هست

منتها خیلی راحت میشه فهمید که توی هر لحظه یکی دیگه هم هست که داره حرف میزنه و بهتره مثل استاد عباس‌منش با گوش دادن و انجام دادنش این شهود و این هدایت رو قوی و قوی‌تر کرد تا حدی که کل زندگیت رو دربر بگیره و فقط و فقط و فقط با عمل کردن به این هدایت‌ها میتونیم ایمان خودمون رو نشون بدیم وگرنه اگه فقط به گوش دادن خالی بود که توی تمام این سالها و تمام افراد جهان نتیجه میداد

با گوش دادن و انجام دادن بی چون چرا و بدون عذر و بهانه این هدایت و تکرار و تکرار و تبدیل کردنش به اصل زندگیت میتونیم شاگرد ممتازه بشیم و انتظار معجزاتی مثل زندگی استاد عباس منشی یا حتی فراتر از اون رو داشته باشیم

پس درنهایت علی رغم تمام خستگی جسمی و ذهنی و حتی احساس بدی که هست یا نیست الان کاری که بهم گفت رو انجام میدم و شروع میکنم به مرور دوره‌ها و خوندن کامنت دوستانی که با همین تمارین نتیجه گرفتند

ایمانی که عمل نیاورد و نداشته باشد حرف مفت هست

نقطه سرخط( به قول استاد عزیزم)

در پناه رب العالمین و عاملین علیها به هدایت‌های اون باشیم.