«اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش - صفحه 50 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد بزرگوار ومریم خانم عزیز وهمه ی دوستان همفرکانسی گلم

به خاطر تعهدی که به خودم دادم ودر هر روز سفر نامه میخوام که رد پایی بزارم ودیدگاهم رو به اشتراک بزارم اومدم تا بنویسم

که هر چه ضربه خوردم در زندگیم به خاطر این بوده که فکر کردم خودم تاکید میکنم خودم میتونم همه چیز رو راست وریس کنم وحواسم نبوده به اینکه الله یکتا همه ی کارا رو واسم راست ودرست میکنه.

بالاترین قرب به خدا همین تسلیم محض بودن ،تقلا ودست وپای الکی نزدن .

ایمان واقعی میخواد که باور کنی، اون خدای بزرگ وقتی تسلیم بودن تو رو میبینه کاراتو واست جور میکنه،

وقتی مشرک نباشی ونگاهت به سمت اون باشه نه دستاش مطمعن باشی که خدا درست میکنه ! وقتی تسلیم باشی وصبر داشته باشی تاکید میکنم صبر نه اینکه تحمل کنی وتو دلت قر بزنی صبری که با ایمان همراه باشه نتیجش میشه، قربانی که خداوند از بهشت میفرسته وپاداش میده به پیامبری که در مقابل ازمایش الهی سر بلند بیرون اومده.

خوش به حال ابراهیم فکر میکنم بزرگ ترین ازمون رو در کل کیهان رو با نمره ی ۲۰ قبول شد.

امیدوارم من هم کمی صبور تر وکمی تسلیم تر شوم اگه میگم کمی چون تکامل لازم داره.

این تکامل واسه حضرت ابراهیم هم بود ،ازمون اول در تسلیم وصبری که کرد، بردن هاجر واسمایل در مکه و رها کردنشون در اونجا بوده و در مرحله بعدی ازمون سخت تر قربانی کردن پسرش استاد درسته که میگن خدا به اندازه ظرفیتت امتحانت میکنه به اندازه صبری که داری؟خیلی ادما رو دیدم عزیز از دست دادن ومدام بیقرارن ولی خانواده های شهیدی میشناسم از فامیل درجه دومم که چهار تا پسرشون وهمسرشون شهید شدن چنان صبری دارن ما بهشون میگیم مادر جون که البته یک سال پیش فوت کردن چنان صبری دارن ه خدا میدونه چهره اروم وقرق نورشون طوریه بودکه دلت میخواد ساعت ها بشینی وفقط نگاشون کنی بس که ارامش درونی داشتن واین ارامش رو به راحتی میتونستی ازشون دریافت کنی وحتی یک بار ندیدیم گله بکنن ومیگفتن خودش داده وحالا پس گرفته مال من نبودن امیدوارم روحشنون در کنار ۵ شهیدشون در ارامش باشن که قطعا هست

وامروز باز تلنگر دیگر واسم بود که پا رو ترسام بزارم وحرکت کنم رو به جلو من خیلی ترسهام زیاده ومانع هست ونمیزاره قدم از قدم بردارم قصد دارم از این خونه برم ۱۴ سال طبقه ی بالای خونه ی مادر شوهرم زندگی میکنم وهیچ وقت سعی نکردم از اینجا برم چون از مستاجری هراس دارم جام کوچیک وبا وجود دوتا بچه خیلی در سختی هستیم من باید قدم اول رو بردارم وبرم بنگاه دنبال خونه تاقدم بعدی بهم گفته بشه