معرفی بخش «چگونه فکر خدا را بخوانیم | دوره 12 قدم» - صفحه 8 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند بخشنده مهربان

روز 106 سفرنامه: سلام خدمت دوستان عزیز

خداوند یک انسان نیست که ما بیایم با گریه و زاری دلش رو به رحم بیاریم که این بلا رو سرمون نیار یا این کارو با ما نکن ، یا فلان پول رو بما بده ، نه

خداوند سیستمی عمل می‌کنه یعنی ما وقتی احساسمون خوبه میتونیم فرکانس خوب به خداوند ارسال کنیم در جهت خواسته هامون و اون هم نتیجه همون فرکانس رو واسمون می‌فرسته ، این همون احساس خوب مساوی است با اتفاقات خوب و احساس بد مساوی است با اتفاقات بد ، خب ما وقتی احساس بد داریم از خداوند دور هستی و هرچه احساس بهتری داریم این ارتباط داره با خداوند بیشتر و نزدیک تر میشه و در ضمن ما هیچ وقت احساسمون کاملا بد یا کاملا خوب نیست همیشه یا به خوب نزدیک تره یا به بعد و ما هرچه بتونیم خودمون رو به احساس خوب نزدیک تر کنیم به خداوند و خواسته هامون نزدیک تر هستیم .

خداوند چیزی رو از قبل برای ما مقدر نکرده که بگه آقا این فلان شخص حتما تا آخر عمرش باید زجر بکشه یا فلان شخص باید تو ناز نعمت باشه نه اینطور نیست خیلی‌ها بودن که شرایط به ظاهر بدی رو داشتن و الان خیلی زندگی خوبی رو دارن ، مثله همین استاد عزیزمون ، یا خیلی افراد دیگه من میبینم افرادی رو که میگن انسان باید تسلیم خواست خداوند باشه با اینکه اصلا این جمله رو درک نکردن ، درسته تسلیم بودن در برابر خداوند یعنی هرچی که بهت الهام شد رو بگی چشم و ایمان داشته باشی نه اینکه چون من الان بیکارم و این خواست خداونده و دیگه تلاش نکنم و دنبال کاری نرم و بگم انسان باید تسلیم باشه ،انسان باید قانع باشه …. چقدر این جمله کفر آمیزه ،

من خودم چند ماه پیش اومدم مینشستم با خودم فکر میکردم وای دیدی این کار رو نتونستم بکنم ، چرا اون کار رو کردم ، چرا اونجا اینطوری برخورد نکردم ، اگه اینجوری بشه چی و…، این همه نجوا هایی هست که انسان رو به پوچی می‌بره ، این فقط به خاطر این بود که من یه مدت رو خودم جدی کار نمی‌کردم ، واقعا اثراتش رو هم دیدم ،یعنی ما باید بدونیم که وقتی علف های هرز رو در میارم راه رو صاف میکنیم اگه شل بگیریم دوباره علف های هرز شروع به رشد میکنن ، و خدارو شکر که دوباره برگشت و یه ماهی میشه که دارم جدی دوباره رو باور هام کار میکنم و میدونم که خودم هستم که با کانون توجهم دارم اتفاقات زندگیم رو رقم میزنم ، باید هواسم باشه که دارم به وی فکر میکنم ، در مورد چی صحبت میکنم .

ترس ، ترس قوی ترین سلاح شیطان هست برای زمین زدن انسان ها ، من خودم خیلی در گذشته انسان ترسویی بودم حالا بستگی داشت که وی باشه مثلاً یکیش تو تاریکی توی حیاط رفتن بود که این البته تو 14 سالگی کمتر شد و من خودم شب میرفتم بیرون ولی این خورده ترس تا چند ماه پیش باز تو وجودم بود تا یه روز که تو روستامون بودیم ، خونه ی پدر بزرگم تو روستا حیاط خیلی بزرگی داره و دستشویی هم خیلی دوره و یه خونه نیمه ساخت هم کنار حیاط و بغل دیوار بود و یه فضای تاریک و باریکی بین اون خونه و دیوار بودن ، یه شب من میخواستم برم دستشویی وقتی اومدم بیرون و تو حیاط بودم یه حسی بهم گفت که برو اونجا رو ببین من اول گفتم نه گفت پس می‌ترسی و ایمان نداری ، و بالاخره تصمیم گرفتم که اونجا رو برم بدون ترس و با ایمان که خداوند همراه من هست رفتم اونجا و دیدم اصلا نه ترسناک بود نه چیزی ، شب های بعدی هم چند باری میرفتم اونجا و بعضی وقتا تو تاریکی میرفتم توش و خیلی با خودم حال کردم که تونستم با ترسم روبرو بشم و برطرفش کردم .

خداوند هرگز احساسی عمل نمیکند زمانی که ابراهیم از خداوند درخواست کرد که پیامبران را از اولاد من قرار بده ، خداوند پاسخ می‌دهد که عهد من به ستمکاران نمیرسد یعنی اگه در فرکانس هدایت باشند این الهامات رو دریافت می‌کنند و اگر تو مدارش نباشند پیام من رو دریافت نمی‌ کنند یعنی خداوند میگوید هر اتفاقی در دنیا برای شما می‌افتد چه خوب چه بد به دلیل کار هاییست که خودتان ارسال کردید و خداوند هرگز به کسی ظلم نمیکند .