روزشمارِ تحول زندگیِ من | فصل 2 - صفحه 2

بنام خداوند جان و خرد

سلام استاد وهمه دوستان جآن دراین بهشت زمینی

خداروشکر برای همه لحظات عالی وزیبای زندگیم

برای هوای گرم تابستان برای سلامتی خوشبختی ارامش

دیروز نتونستم بنویسم چون تا شب درگیر کاری بودم

امروز هم همین طور اما یاد تعهدم افتادم

خوشحالم تاامروز که پنجاهمین روز با تعهد واشتیاق دراین مسیر بودم

واقعاً دارم تاثیر کار کردن واقعی رو روی خودم میبینم

اینکه استاد میگفت چرخ زندگی روون میچرخه

من دارم فصل دو رو گام به گام جلو میرم

دارم ازمسیر لذت میبرم وجلو میرم وداره اتفاقات خوب برام میفته

خدایا خواستم شکرکنم وبگم من ازت راضی ام ودوست دارم توهم ازمن راضی باشی

برای همه بهترینها رو ازخدا میخام

اینو نوشتم تا یادم نره حتی توی لحظات عالی وشاد هم سر تعهدم هستم

همونطور که توی شرایط یکم شلوغ وناراحتی هم مدام اسمشو صدا میزنم

بنام خداوند هدایت گر

خدای من ،نمیدونم چی بگم ازشدت ذوق وشادی میخام ازنتیجه سپردن وایمان امروزم براتون بگم

امروز صبح چشامو باز کردم چند تا کار مهم بود که باید انجام میشد اونم نه به وسیله من ایمانم راه گشا شد

چکی که داشتم دقیقه نود وصول شد ومن باخودم عهد بستم به گفته استاد عمل کنم وهرگز چکی چیزی رو نخرم

یک کار دادگاهی داشتم که نیرویی که خدا بهم داد ودوماه هیچ نتیجه ای نداشت رفتم صحبت کردم بدون دعوا فقط محکم ایستادم مجبور کردم امروز کارم انجام بشه اعتماد به نفسی که گرفته بودم هدایت الله همسرم خیلی حالش بدبود زیر فشار ولی من اروم تر بودم ولی یکم روم فشار بود ولی به همسرم گفتم امروز بشین فقط تماشاکن کار خداوند ونمایش ایمان وحق زنگ زدن به هیچ کسی رو نداری همون گزینه های پوشالی که بعدها جز حال بدی ومنت چیزی عایدم نشد

خیلی سخت بود ،فقط باید باارامش میرفتم بانک وپول ازمبلغ چک کمتر بود گفتم تا پایان وقت اداری واریز میکنم باقیشو که همینم شد وبه شکل عجیبی این اتفاق افتاد شاید دوستان فکر کنند من دارم ازچک ووصول حرف میزنم ،

ولی من از نمایش ایمان حرف میزنم ونگاه توحیدی که نمیدونستم قراره چی بشه فقط میرفتم جلو بدون حال بدی ،واقعا اینو نمیشه نوشت ،

ازخدا لحظه به لحظه امروز شکر گذاری کردم ،اومدم بگم من امروز توی تمرین ستاره قطبی نوشتم خواستم اعراض کردم از ناخواسته سپردم ونتیجه همونی شد که استاد گفت

لذت این سپردن به رنج وای حالا چیکارکنم بادنیا عوض نمیکنم ،

نمیدونم چی بگم امروز خدارو بیشتر ازقبل صدا میکردم ولی نه با ترس وتردید امروز خدارو دیدم حضورشو که حمایتم کرد وبهم میگفت چیکار کنم

امروز من حس خلبانی رودارم که تونست پرواز کنه ،اوج بگیره همیشه خدا منو کمک میکرد ولی من لای انبوهی از افکار وهیجانات منفی وترس اونو حس نمیکردم اخرش میشد همون چیز ولی من جون به لب میشدم ازاسترس زیاد

امروز صددرصد اروم نبودم ولی تا حد زیادی ذهنمو کنترل کردم ،مثل قبل نبودم واخرش ازنیرویی که خدا پشتمه رفتم جلو عین کوه واستادم ونتیجه عالی بود ،

خدایا عاشقتم ،استاد ازت ممنونم،

ودر اخر آرام باش ،توکل کن،تفکرکن،آستین ها را بالا بزن آنگاه دستان خدا را میبینی که زودتر از تو دست به کار شده