عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 1 - صفحه 66 (به ترتیب امتیاز)

معجزه ها از همون انتهای 22 تیرماه ادامه دار بود. اون انتهایی که فوق العاده بود. انتهاش شد تویی که یه زمان بهم دادی یرای کار کردن روی خودم.اینو با همه وجودم حس میکردم، اصلا همین که آقا از اون حس و حال بد و عجله اومد بیرون و آروم شد برام خیلی ارزشمند بود، خیلی. چون چند روز بود پر از حس ترس و نگرانی بود. خلاصه، بهم گفت بزار برای این قضیه دوباره تلاش کنم.گفتم خدایا! تو با یک روز کار کردن به من یک فرصت دادی که بیشتر روی خودم کار کنم. اسن فرصت برای آقا نیست، برای منه! اینو با همه وجودم حس میکردم. فرصتی برای کار کردن و تغییر نتایج. خلاصه، باهم صحبت کردیم، تلفنی، آروم تر شده بود بعد از صحبت کردن با محمد. و خدایا بزار از این معجزه نرم کردن دل ها بنویسم. دل محمد رو نرم کردی که وقتی این موضوع رو از زبان آقا شنید، تعمب نکرد! جا نخورد! و خیلی با روی گشاده باهاش برخورد کرد و حتی به آقا گفت فکر میکنم بتونم راضیشون کنم. خب این اگر تو نبودی که ندای رضایت رو از زبان محمد به گوش من رسوندی کی بود پس؟! خدایا من عاشقتم… اون محمد نبود ک میگفت، تو بودی ک با روی خوش اسم از رضایت و گشایش آوردی،خدایا شکرت. خب! یه مکالمه عالی داشتیم،مثل روزای بدون نگرانیمون.و بعد قرار شد فردا همدیگه رو ببینیم. خب میدونید چیه؟ من تو ستاره قطبی صبحم نوشتم، دلم یه مکالمه با آقا میخواد مثل قدیم هامون، بدون نگرانی و مر از حس خوب. و من در انتهای شب دریافتش کردم. خدا برای دادن نعمت هاش به زمان نیاز نداره حتی تو آخرین ساعات شب، برات زمانو کش میاره و خواسته ات رو تو همون روز بهت میده. اینو گفتم تا یادم باشه، خدا برای معجزه هاش نیاز به زمان نداره، اون صاحب همه ی ابعاد و زمان هست. خدایا! من چمد روز بود داشتم تقــــــــلا میکردم برای دیدنش! ولی اون شب تو اون قرار رو ست کردی قلبم، ساده! خیلی ساده!فردا شد، میخواستم برم بیرون!شنبه بود.ادارات رو تعطیل کرده بودن از گرما! خلاصه! آقا ما پوشیدیم رفتیم؛ خدا رو صدهزار مرتبه شکر خیلی راحت تونستم از خونه بزنم بیرون. خیلی مرسی عشق جانم. خیلی ها. بعد رفتم میش هدا و کلی درباره معجزات تمرکز بر نکات مثبت و برگشتن ورق اونم بدان شکل براش صحبت کردم. بابا جان! من فقط یک روز تمرکز کردن بر زیبایی ها و خدا غوقا کرد برام. به ربوبیت خودش قسم غوقا کرد برام. خدایا خیلی خیلی ازت سپاسگزارم. خودت همه چیز رو پیش اوردی. خود خود خودت. عاشقتم. حرف های مادرم، تماس محمد، عصر کار بودنش، رفتن آقا پیشش، صحبت هاشون، تماس آقا با منی که دلم برای شنیدن صداش یک ذره شده بود، ست کردن قرار برای دیدن همدیگه درحالی ک من داشتم تقلاااا میکردم برای دیدنش تو روزهای قبل. خدایا! واقعا گردوندن زندگی و خواسته های ما برای تو تیله بازی هم نیست…. به قول حرف قشنگی که تو قرآن زدی و انروز تو کامنت سعیده خوندم، ما این همه از خلقت خودمون در عجبیم و تو توی قرآن گفتی و خلق آسمان ها و زمین از خلق کردن شما هم بزرگتر و عظیم تره و تو اون کارم کردی:) عاشقتم خدای من. به عزیزم زنگ زدم و بیدارش کردم، گفتم زود بیا دنبالم زیاد بیرون نمونم. گفت چشم، فقط یکم دیگه بخوابم.نیم ساعت بعد خودش پیام داد که بیدار شدم عزیزم. هدا گفت بش نمیگی یه ربع به چهار بیاد ک منم برسونید باشگاه؟ گفتم باشه، درخواسته دیگه، میگم. گفتم و اونم گفت چشم. یه ربع به چهار دم در بود. رفتیم باهم بیرون تا ساعت9شب بیرون بودیم و عشق بود که پر کرده بود لحظاتمون رو و چه چیزهای فوق العاده ک رخ داد و گفتیم و شنیدیم. الحق که چرخ ها روان تر و روان تر و روان تر میشوند. اصلا بچه ها یه چیزی میگم، یه چیزی میشنوید. همینجور اتفاقای خوب، حرفای خوب میفتاد جلو پام بخدا! اصلا به قول استاد مایند بلووینگ:) همه چیز فوق العاده فووووق العاده پیش رفت. راحت برگشتم خونه و هیچکس هیچ چی نگفت:) وقتی خدا برات بچینه، اصلا کی میخواد چی بگه؟ بخداوندی خودش که خودش پاداش شجاعان رو میده. فردا صبح که بیدار شدم یعنی روز 24تیر ماه، واو! بچه ها واو! یه خواب دیدم و یکهو تمام ذهن من بهم ریخت! باورتون نمیشه! اصلا همون استرس و اضطراب و ناراحتی و شک و هرجی حس بد! نت رو روشن کردم و با یک عالمه عشق از سمت آقا مواجه شدم، خدایا شکرت…این همون فرکاتس هوبه اس. میتونه هرروزمون اون شکلی باشه. کلی خبر خوب بهم داد. خدایا شکرت. ولی هنوز من بهم ریخته بودم. رفتم پیش هدا. صحبت کردیم. تونستم فقط اندکی آرام تر بشم. ولی اون نا آرامیه اثرش رو گذاشت و یک سری اتفاقات رخ داد ولی بنظر من همونا هم خیر بود. خلاصه! سرما خوردم، استارت سرماخوردگی ام زده شد. هدا گفت بریم بیرون، راستش رو بگم، یه جوری بهم ریخته بودم ک حس میکردم خوب نمیشم! ولی رفتم! و رفتیم و اونجا هدایتم کردی به آرامش، از زبات هدا داشتی من رو هدایت میکردی، که فاطی، آروم باش. چته؟ خلاصه حسن ختام اون شب شد، ترامپولینگ بازی کردن! چقد باحال بود. تو راه داشتیم میرفتیم خونه گفتم دم داروخانه میاده میشم، بزار برم یه سوال بپرسم ببینم مول خوابیده ب حسابشون ک مکمل هام رو بگیرم یا نه! و گفتن منتظرتون بودیم. یه 24 ساعت دیگ نمی اومدی باید دنبال یه شماره ای چیزی میگشتیم پولتو برگردونیم. خدایا شکرت. نتیجه فرکانشسی ک یکم بهتر شد… وقتی از داروخانه اومدم بیرون با همه وجودم یه چیزی تو سرم میچرخید…. خدایا! تو هنوزم میتونی منو سورپرایز کنی… فکر میکردم رفتنم به ریتاج خیلی چرته و حال من خوب نمیشه! ولی شد! تو کردی!عاشقتم…. شیطان به شما وعده فقر و کمبود میدهد و خدا به شما وعده ثروت و مغفرت… خدایا شکرت که وقتی من آرام میشم عشق، ثروت و حال خوب رو به سمتم سرازیر میکنی و من میبینم که تویی. خلاصه… بریم سراغ فردا! یعنی 25 تیرماه، بیدار شدم، بهم ریختگیه بودش. به آجی سحر گفتم، راهنمایی ام کرد. و من گفتم باید بسپرمش به تو! تویی ک بارها و بارها و بارها در موارد مشابه هندل کرده بودی قضیه رو به بهترین شکل ممکن. گفتم اینم پای خودت. هربار نجوا میومد میگفتم نه! من دیگ سپردمش. و تویی ک میگفتی سپردیش دیگ باید ولش کنی. ببین میخوام بگم یه جوووووووووووووری، و از یه راااااااااااهی این نجوای من رو کوبوندی که حتی تو تصورات دورمن هم نمی گنجید! الله اکبر از این عظمت! تازه من نفهمیدم این پاسخ به تو سپردنه بود! انقد که بدیهی و راحت پاسخ اومد! اومدم تو اتاق، یهو همون یادآوردیه! فاطی فهمیدی چیشد؟! واو! نجوات حل که چه عرض کنم، منحل شد! و تو بازهم روی چرخ روانتری من رو قرار دادی. دیروز درباره یک موضوعی، هی میخواستم بگم اینطور و اونطور، هس یه حسی درونم میگفت به تو چه؟ ول کن! ول بده! بزار خودش پیش برعه. تسلیم باش. ناظر باش. انروز26 امه، و من تمام تلاشم رو دارم میکنم ک تمرکزم رو مجدد بزارم رو دوره هام، رو تمرکز بر زیبایی ها، روی خدای خودم، روی خس خوب و آرامشم، روی تسلیم بودن و سپردن خودم به جریان هدایت. دیگه حوصله ندارم تقلا کنم و دست ببرم. من چی بدونم چی ب چیه. میخوام خودش پیش ببره. واقعا دیگه خسته ام از احتمالات و تقلاهای خودم.

خدایا عاشقتم.همونجور که تا الان هربار بهت سپردم فراتر از، انتظار من عمل کردی، اینبارم فراتر از انتظار عمل کن، بزار انگشت به دهان بمونم از سادگی و آسانی و لذتی ک تو میدی. الهی شکرت.