«موفقیت»‌، مسیر رسیدن به خواسته است‌ نه مقصدِ آن - صفحه 35 (به ترتیب امتیاز)

درود بر شما استاد عزیزم

همونطور که قبلا در بخش آشنایی با سایت عباسمنش در پروفایلم نوشتم، دیدن یکی از همین فایلهای قدیمی شما بود.

اون زمان من ترم اول دانشگاه بودم و گاهاً به حدی بی پول بودم که مسیر 7-8 کیلومتری رو پیاده تا دانشگاه رفت و آمد میکردم.

آموزش دادن رو بیشتر از هر چیز دیگه ای دوست داشتم و دلم میخواست در یک سالن سخنرانی کنم و آموزش بدم. گاهی در طول مسیر انقدر به این مسئله فکر میکردم و توی ذهنم تجسمش میکردم که نمیفهمیدم کی به دانشگاه یا خونه میرسیدم.

بعدها این مسئله کلید خورد که در یکی از کلاسهای دانشگاه آموزش رو شروع کنم و فقط 4 نفر شرکت کردن که دو تاشون گوش میدادن و دو تاشون سرشون توی گوشی بود…!! ولی چیزی رو که متوجه شدم این بود که واقعا برگزار کردن آموزش حضوری، جلوی چند نفر کار خیلی خیلی سختیه. و علیرغم اینکه توی حرفه ی خودم متخصص بودم، ولی در حین صحبت کردن واقعا کم آورده بودم و نمیدونستم چی باید بگم. کلی استرس داشتم.

مدتی بعد که مجدد خواستم روی باورهام کار کنم، در یک کانال تلگرامی فایل (سفر به لاس وگاس) شما رو دیدم. یادمه اولین جمله ای که گفتم این بود: “عه! آقای عباسمنش سر از لاس وگاس درآورد؟ چطوری؟!”

ولی فایلتون رو ندیدم… و تا چندین روز این مسئله تکرار میشد و همین فایل شما از راه های مختلف میومد جلوی چشمم.

بالاخره گفتم شاید لازمه که ببینمش… محتوای اون فایلتون رو یادمه که گفته بودید، شادی و خوشحالی و حال خوب باید درونی باشه نه عوامل بیرونی… و بعد بقیه فایلهاتون رو توی سایتتون دیدم… اصلا انقلابی در من به پا شده بود با حرفاتون.

ولی نتیجه بزرگتری که از اون فایل گرفته بودم، این بود که، آقای عباسمنش اون فایل قدیمیه، چقدر باور قوی داشته که تونسته این مسیر رو انقدر خوب طی کنه و بالاخره به یک زندگی در آمریکا دست پیدا کنه. از اونجا بود که پیگیر شما شدم و بارها بارها و فایلهای رایگان شما رو دیدم. و الحق و الانصاف خیلی نتیجه گرفتم از لحاظ مالی و فکری.

خیلی خیلی شارژ شده بودم که کارم رو جدی تر بگیرم و شما الگویی بودید که به من قوت قلب میداد که اگر آقای عباسمنش تونسته و باورش انقدر قوی بوده که این مسیر رو طی کنه، پس من هم میتونم. سالها من آرزوی زندگی در آمریکا رو داشتم ولی در 32-33 سالگی کار رو تموم شده دیده بودم و با خودم گفتم اگه تا الان نرفتم دیگه فایده نداره برم. جوونیم از دست رفته دیگه، اما شما باعث شدید ریستارت بشم و از نو شروع کنم.

ولی بعدش یک مسئله مهاجرت برام پیش اومد که اجباراً دانشگاه رو ترک و از اون شهر رفتم. و کلا مسیر کسب و کارم عوض شد. ولی همچنان دوست دارم همون مسیر آموزش رو ادامه بدم. و هر بار علیرغم مشکلاتی که پیش میاد باز هم با دیدن فایلهای شما به خودم میام و امیدوارانه روی باورهام کار میکنم.

دیروز اون فایل سمینار قدیمی رو دیدم ولی نظر نذاشتم. بعد از دیدن اون فایل با خودم گفتم این آدم، چیزی رو که همون زمان داشته میگفته از درونش میجوشیده، و صرفا حفظ کردن چهارتا کتاب و اینا نیست… چون همون زمان سمینارهاتون من تهران بودم و توی خیلی از سمینارهای موفقیت و انگیزشی شرکت میکردم و هیچ تأثیری نداشتن… و صرفا یک سری حرفهایی بودن که از کتابها میومد…

و بعد از دیدن فایل دیروز واقعا حسرت خوردم که چرا اون موقع استاد رو پیدا نکردم.. چرا هدایت نشدم به سمینار شما… که اگر میشدم بی برو برگرد خیلی خیلی از الانم جلوتر بودم.. شاید هم به قول شما شاید اون زمان آمادگی شنیدن حرفهاتون رو نداشتم و مثل دیگران شما رو از ظاهر قضاوت میکردم…

اما الان میدونم که چه مسیری رو طی کردید و علیرغم اون همه سختی ها چقدررررررر لذت بردید… خیلی خیلی خوب اینو درک میکنم.

به امید ملاقات پیام آور خدا، استاد عزیزم در امریکا.