نتایج دانشجویان دوره شیوه حل مسائل زندگی | قسمت 2

سلام خدمت استاد بزرگوار، خانم شایسته عزیز و هم سفران گرامی

روز هفتم از چالش 13 روزه من

با خواندن کامنت بزرگواران به نکاتی در خودم پی بردم که اینجا مطرح میکنم:

“یادم میاد زمانی که در اینستاگرام زیاد پرسه میزدم اصلا مثل یک انسان افسرده دائم دنبال قضاوت های دیگران در مورد محله و شهر و کشور خودم بودم و چقدر هم بابت این مسئله آزار میدیدم” در خودم دقت کردم و متوجه شدم که من مدام هر پستی رو که میبینم سریع به کامنتها سر میزنم، البته اغلب برای اینکه با آنچه که دیگران هم از آن پست دریافته اند مواجه بشم ولی خیلی از پست ها مثل ازدواج همین فرد معروف هندی یا پست هایی که جواهر فروشی ها می‌گذارند با موضوعیت خرید طلا از طرف خانواده پسر برای دختر سریع ذهنم دنبال اینه که بره داخل کامنتها و قضاوت مردم رو ببینه که ماشالله هم پر از قضاوت های منفی و متهم کردن صاحب پیج به دروغ گویی هست همین باعث میشه که اینهمه نشانه که از سمت خدا به درخواست من برای تقویت باورهام فرستاده بشه در ذهن من قدرتی نداشته باشه

“این هم یادآور بشم که خداوند در قرآن فرموده: که من هرکسی رو به اندازه توانش تکلیف می کنم.

آیه 62 سوره مومنون:

ما هیچ نفسی را بیش از وسع و توانایی او تکلیف نمی‌کنیم.

یعنی درمان مسأله هر آدمی با همون شرایطی که داره، در دسترسش قرار داره، این نیست که شخصی بیمار بشه و درمانش در یه کشور دیگه باشه، حالا کار نداریم که خودمون و خیلیا در خیلی از مسائل این و باور نکردیم و کلی زمان و پول و انرژی برای مشکلات صرف می کنیم که خیلیاشم حل نمی شه، وقتی تسلیم می شیم راه حل و بهمون می گه، راه حلی که می شد همون اولم دریافتش کنیم.”

این مورد من رو به فکر وا داشت، اومدم عذاب وجدان از خرید کردن رو به شکل دیگه ای در ذهنم بررسی کردم با خودم گفتم ببین تو صورتت یکم کار داره تا پوستت شفاف بشه، پات با کفش های معمولی درد میگیره، سایه های رنگ روشن و اکلیل دوست داری و بهت میاد و هر پالتی نمیتونی استفاده کنی و هزاران مسئله و چالش به ظاهر کوچک و عادی ولی خب در اصل مهم، پس حالا که خداوند شرایطی برات مهیا کرده که بتونی به کشوری سفر کنی و لوازم مناسبت رو تهیه کنی چرا انقدر به خودت سخت میگیری؟ این درواقع راه حلی بوده که خدا برای چالش ها و مسائلت سر راهت گذاشته

“افرادی که انتقاد می‌کنند تمسخر می‌کنند دارند خودشون رو معرفی می‌کنند ضعف خودشون ذهن بیمارشون رو نشون میدند و افرادی که تحسینش می‌کنند تشویقت می‌کنند دارند باز روح زیبا ،قلب وسیع خودشون رو نشون میدند و اینجوری خودشون رو معرفی می‌کنند.هر کسی داره خودش رو با رفتار و اعمالش پروژکت میکنه”

خود این مورد خیلی بهم کمک کرد، همیشه وقتی بچه ها یا استاد می‌گفتند که تشویق دیگران خیلی براتون اهمیت نداشته باشه ذهنم نمی تونست هضمش کنه اما این جمله انگار ناخودآگاه باعث شد برام قابل هضم بشه، اینکه فکر کنم کسی که داره ازم تعریف میکنه داره روح بزرگ و زیباشو به نمایش میذاره همین! و از اون طرف اگر کسی داره حرکتی میزنه که منفیه داره روح کوچک و حقیر خودشو به نمایش میذاره پس به من ربطی نداره و من باید از کنارش رد بشم و توجهی نکنمآخ که چقدر به این نیاز داشتم

“یک سری از مسائل ربط داره به رفتارها و عادت های غلط و باید تغییر دهیم شخصیت مون رو اگر حل نکنیم هر مسئله‌ای را سخت و بدتر می‌شود و من مثل ندا خانوم همیشه میخواستم خاص باشم و الان هم هستم که من جوری عمل کنم که بقیه من را دوست داشته باشم و تعریف کنند

ولی نمیدونستم از بی اعتماد به نفس من هست و با این صحبت که ندا خانم با کامنت عالیشون من را در مسیر درست هدایت کرد که خودم را پیدا کنم و نباید مهم باشد برای من حرف های مردم و خودم را دوست داشته باشم و درون زیبای خودم را تشویق کنم”

این بخش رو وصل میکنم به بخش قبلی، متاسفانه از دوران دبستان، یک اکیپی داشتیم که همیشه مورد تحسین بودن چه از بابت لوازمی که به مدرسه می‌آوردند چه بابت درس و فعالیت و نمره…. و من همیشه در آرزوی این بودم که مثل اونا اول و مورد تمجید قرار بگیرم…. الان هم همین هستم و ازاونجایی که به قول استاد گذاشتن آشغالها زیر مبل باعث حذفشون نمیشه من هرجا که میرم این رو با خودم حمل میکنم و جالبه همیشه یک فردی به عنوان رقیب هم پیدا میشه که من همش بخوام باهاش وارد رقابت بشم و مدام ترس این رو داشته باشم که به اندازه اون خاص نباشم، دوست داشتنی نباشم و….. درحالیکه شاید بهتر باشه کمی خودم رو رها کنم و نگاهم رو به کل از اون فرد و هر رفتاری که خودش میکنه یا دیگران باهاش میکنن بردارم و فقط بذارم روی خودم…. توانمندی ها و نکات مثبت خودم رو ببینم و درک کنم که اون افرادی که باید ،بالاخره متوجه درون زیبای من می شوند و دیگران اهمیتی ندارند… اگر کسی قرار باشه در این مسیر زندگی به هر علتی با من مرتبط شود بالاخره خوبی های من جوری چشمش رو می‌گیرد و این کار رو خدا برای من انجام می دهد نیازی نیست تقلا کنم و استرس بگیرم و بخوام همه منو دوست داشته باشند و در مورد اون فرد هم به من ربطی نداره البته بگم من خلاقیت و انرژیم جوری هست که ناخودآگاه همیشه بُلد میشم بهتره به پرورش بیشتر این قدرت خلاقیت و ایده پردازیم مشغول باشم و کلا نگاهم رو از افراد دیگه و نظرشون بردارم…. حالا میخواد کسی دوستم داشته باشه یا نه، اونی که باید باعث بشه من در کارم، زندگیم یا ….. پیشرفت کنم من رو خواهد دید چون من دستم در دستان خداونده و دارم ایده های الهامی رو تاجاییکه می توانم اجرا میکنم

درپایان سپاسگزارم خداوندم برای حضور در این جمع امیدوارم همیشه شاد و سلامت در پناه الله یکتا باشید🪷