کدام مسیر را انتخاب کرده ای؟ هموار یا سنگلاخی؟! - صفحه 12

با سلام خدمت همه شما دوستان گلم و همچنین استاد عزیزم

الان که دارم این مطلب رو می نویسم واقعا احساسم فوق العادس. نمیدونم چطور این رو بنویسم. فقط دارم تند و تند حروف رو روی کیبورد تایپ می کنم. وکلی حرف هست که میخوام بهتون بگم . این احساس فوق العادم رو باهاتون به اشتراک بذارم. ممکنه توش غلط تایپی یا هرچیم پیدا بشه ولی انقدر ذوق دارم که سریع تر این مطلب رو سند کنم که نمیخوام مرور کنم تا ببینم کلمه ای رو اشتباه تایپ کردم یا ن.

این چندمین با دارم این فایل فوق العاده رو می بینم. اما این بار خیلی فرق می کنه. الان یجورایی دارم قانون رو بیشتر و بهتر از قبل درک می کنم. الان میتونم بفهم و درک کنم که اشرف مخلوقات بودن یعنی چی. آزادی یعنی چی، سبک زندگی شخصی یعنی چی. یعنی چی که ما به هر آنچه که می خوایم میرسیم، به شرط اینکه باورش داشته باشیم. به شرط اینکه بتونیم واضح تجسمش کنیم و ای حس رو واقعا داشته باشیم که الان داریمش و به خاطرش شکر گزار خداوند باشیم. اینکه بدونی مسیری که توش اریم قدم میزنیم و از نمای فوق العاده زیباش لذت می بریم. بی نهایت هموار. بی نهایت زیباست. بی نهایت پر از فرآوانی و نعمت پروردگار. مثل همین بارونی که الان داه اینجا میباره و من از شنیدم صداش دارم لذت میرم بی نهایت ثروت وجود داره. اینکه قلبا درک می کنی و از همین لحظت لذت میبری. فارغ از اینکه بقیه چ فکری در موردت، در مورد باورهات، سبک زندگیت دارند. اینکه به وضوح میرسی که آره، داره اتفاقاتی روقم میخوره که تو دوست داری. تو عاشقشی. اینکه داری با جون دل پله پله در این مسیر رشد می کنی. اینکه با هر تجسمی، با هر گفتگویی با خودت، خدای خودت، با هر باری که مینویسی از آنچه که داریش. همین الان داریش. از آرامش، از آزادی و از خوشبختی. روحت متعالی تر میشه. محدودیت هایی ک قبلا درشون غرق شده بودی از بین میرن. انقدر آزادی داری که تو هوای بارونی لذت ببری. تو هر شرایطی لذت ببری. وقتی تجسم میکنی که الان داری به خودت، به دیگران کمک می کنی تا به سبک شخصی خودشون زندگی کنند و این ایمان و یقین رو داری که هر لحظه و هر ثانیه داری به بهترین ها هدایت میشی و بوی خوشبختی رو حس می کنی. بوی ثروت، آزادی،آرامش و استقلال مالی، خوشبختی، خانواده دلخواهت، همسر و فرزندان فوق العاده رو عمیقا حس می کنی. وقتی انقدر حالت خوبه که میای مسافرت هایی که هنوز نرفتی ولی رفتی برای خودت مینویس. جوری که هر روزشون پر از رخدادهای عالیه. جوری جزئیاتش رو تو ذهنت داری که انگار همین الان اونجایی. وقتی حس میکنی روی سکو وایستادی و داری از قانوی صحبت می کنی که تمام زندگیت رو در بر گرفته و بهش رنگ وبوی خداگونه داده. وقتی حس میکنی که حس درونت داره تورو به سمت خواسته هات هر روز و هر لحظه هدایت می کنه. مسیری که توش عشق، آرامش، لذت، خوشبختی و نعمات بی نهایت خداوند قرار داره. وقتی حست به زندگی مثل بودن در ی ی مهمونیه بزرگه که توش بی نهیات غذا و تفریح و موسیقی و شاید و رقص و همه چیزای خوبه. وقتی به این یقین میرسی که باورهات دارن جواب میدن. وقتی می خوای یکاریو انجام بدی دیگه نگران نیستی آیا بشه یا ن، یا بقیه چی میگن. و برات مهمه که تو خودت چی می خوای ن دیگران. وقتی قلبا میفهمی که اره داره جواب میده. وقتی داری جملات تاکیدیت رو میخونی قلبا حس میکنی که داره تو درونت ی اتفاقات عالی ر خ میده و ذهنت هم داره تایید میکنه اونچیزی رو که روحت بهش احاطه داره. اینه تو میتونی، تو فوق العاده ای. تو بی نهایت توانایی داریو میتونی هر کاری رو انجام بدی. وبذت بخش ترین بخشش اینه که میگم مئاقمت ذهنت داره کمتر و کمتر میشه. و اونم داره بالاخره تسلیم قدرت و خودت که همون قدرت خداوند میشه . بالخره میگه. باشه من تسلیمم. هر چی تو بگی همون میشه.

خدایا چقدر این لحظه برام ارزشمنده. بی نهایت ازت سپاسگزارم به خاطر اون لحظاتی که ازت بریدم و تو بهم اجازه دادی مسیرم رو برم تا بدونم که هیچ برگی بدون اراده تو نمیافته. تا انقدر بگردم تا به اون شب برسم. که تو سکوت و تاریکی که هیچکسی بیدار نبود ازت بخوام به حق الله الصمد بودنت بهم کمک کنی تا بفهم حقیقت چیه. بفهم چرا هر کاری میکنم حتی زمانیکه ب ی موفقتی می رسم که از نگاه بقیه خیلی عالیه، بازم هیچ حسی ندارم. بخوام که بهم کمک کنی تا بدونم حقیقت چیه. قانون چیه. و باز تو بودی که من رو هدایت کردی وباعث شدی الان اینجا باشم

خدایا شکرت