رمز پایداری نتایج - صفحه 9

سلام استاد بزرگوار و خانم شایسته عزیزم

من سه روز پیش اینجا کامنت گذاشتم و متعهد شدم که از نتیجه قدم اول ، قدم دوم و همین طور تا آخر را تهیه کنم ، میخواستم بگم در همین سه روز تونستم نتایج مالی با کار کردن روی باورها م و پیدا کردن یک ترمز بگیرم و الان میتونم قدم دوم را بخرم اما دلم میخواد براحتی و بدون فشار مالی تهیه ش کنم ، برای همین هم هنوز میخوام نتایج بیشتری از قدم اول بگیرم ….

من تمام آنچه لازمه رسیدن به خواسته م بود را در ذهن خودم طبق آموزش های استاد ساخته بودم اما خواسته م برآورده نمی شد تا اینکه از خود خدا خواستم که در یافتن ترمزی که صددرصد وجود داشت و مانع اجابت درخواست من میشد یاریم کنه ، و خدا خیلی سریع بمن گفت که اون ترمز چیزی نیست به جز عدم لیاقت … من خواسته م را می ساختم و تجسم میکردم و احساسم عالی بود اما درست زمانیکه میبایست در ذهنم دریافتش کنم ، رهاش میکردم یعنی قسمت دریافت را نمیتونستم انجام بدم و تو ذهنم به تعویق مینداختمش و فهمیدم که من به دلیل احساس بی لیاقتی که دارم ، خودم را لایق این نمی دیدم که باور کنم هیچ واسطه ای بین من و خدا نیست و برای من اون واسطه « مدت زمانی بود که من باورش کرده بودم که حتما باید باشه یعنی نمیشه که خدا سریع پاسخ بده » ، وقتی باور کردم که هیچ مانع و واسطه ای حتی به اندازه یک ثانیه زمان ، بین من و خدا نیست ، خواسته م در همان ثانیه اجرا شد ، دوستان من هاج و واج مونده بودم ، بخدا نوک انگشتام بی حس بود ، هرگز خدا را تا این حد نزدیک احساس نکرده بودم ، بمحض اینکه باور کردم لایق خلق اتفاقات زندگیم هستم و باور کردم که لایق دریافت الهامات الهی هستم و باور کردم که به منبع الهی متصل هستم و باور کردم که خداوند یک شکل دهنده است که به سرعت فرکانس ها را شکل میدهد و خواسته ها را میسازد و بخصوص که باور کردم که من لایق « بگو باش ، موجود میشود » در آن واحد موجود میشود و انتظار ، یک منطق غلط است ، موجود شد ، بخدا موجود شد ، یک مشتری با اخلاق دست به نقد قدر شناس زنگ زد و من به آنچه ساخته بودم رسیدم فقط با کد نویسی و برداشتن ترمز انتظار ، چون همیشه یک کد ریز بود که بمن میگفت وقتی از خدا خواستی دیگه نایست ، برو تا هروقت صلاح بدونه بهت میده ، زشته بر و بر وایسی تا بهت بده ، و من با ساختن تمام کدها وقتی به مرحله دریافت می رسیدم ، بخاطر اون ترمز که بمن میگفت حرفت را زدی دیگه برو تا وقتش که شد خودش بهت میده ، دور میشدم و میرفتم و خواسته م رها میشد ، اما فهمیدم که خدا اصلا اینجور نیست که بگه بنده من پرروئه ، برای همینم این دفعه ایستادم و خواسته م را گرفتم ، نمی دونید چه حالی داره که پات را از روی ترمز برداری و به خواسته ت برسی …. الان یادم میاد که وقتی بچه بودم وقتی درخواست میکردم و بزرگترها موافقت میکردند طبق مکانیزم روح ، می ایستادم تا درخواستم اجرا بشه یعنی قائدتا باید اجرا میشد ولی مامانم چشم غره میرفت که برو دیگه ، حرفت را زدی دیگه نایست ، زشته بایستی ، منم میرفتم و اینطور شد که پذیرفتم وقتی خواسته را گفتم بدون اینکه منتظر جواب بمونم باید برم …..

استاد مثل تمام شبهایی که عاشقانه برایت نوشتم و تمام وجودم غرق در سپاسگزاری بود امشب هم سپاسگزارم ، همچنین از خانم شایسته عزیزم بخاطر جواب عقل کل که من را در یافتن این ترمز بسیار یاری کرد سپاسگزارم …